Wielkopolskie Towarzystwo Genealogiczne GNIAZDO

Forum dyskusyjne WTG GNIAZDO
Teraz jest 28 mar 2024, 19:15

Strefa czasowa: UTC + 1




Utwórz nowy wątek Odpowiedz w wątku  [ Posty: 17 ] 
Autor Wiadomość
PostNapisane: 07 sty 2020, 13:09 
Offline

Dołączył(a): 20 sty 2014, 23:38
Posty: 63
Witam serdecznie po dłuższej nieobecności
W chwili obecnej przygotowuję nowy projekt dotyczący przedwojennej Policji na terenie powiatu obornickiego
W związku z powyższym zwracam się do Państwa z zapytaniem

czy posiadacie Państwo jakiekolwiek informacje, zdjęcia, pamiątki dotyczące przedwojennych funkcjonariuszy Policji Państwowej służących w Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach w latach 1920-1921 (w latach 1921 - 1934 powiat obornicki podlegał KPPP w Szamotułach) i od 1934-1939?

W celach pomocniczych zamieszczam opracowaną (lecz niepełną) listę funkcjonariuszy z krótkimi notami biograficznymi (ufam i wierzę, że opracowanie może się komuś przydać do własnych badań genealogicznych). Proszę o wskazówki i ewentualnie korektę notek biograficznych. Nadmieniam, że jest to wersja robocza. Notki powstają na podstawie rozkazów K.O.XI. P.P. w Poznaniu, K.P.P.P. w Szamotułach, dotychczas wydanych książek o Policji Państwowej w Szamotułach i Czarnkowie, analizy gazet lokalnych (Gazeta szamotulska, wągrowiecka, Nowy Kurjer, gazeta obornicka, Tajny Detektyw i wiele innych):

Adamczewski – posterunkowy Policji Państwowej w Obornikach. Dnia 15 stycznia 1921 roku na własną prośbę przeniesiony z Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Kościanie.

Adamek – w 1932 roku pełnił służbę w stopniu posterunkowego w Posterunku P.P. w obornikach.

Adamski Jan – ur. 3 października 1888 r. w Mielniku k. Mogilna, syn Andrzeja i Elzbiety zd. Zielińska. Nr ewidencyjny 1571. Uczestniczył w Powstaniu Wielkopolskim. Od 1 stycznia 1921 roku do dnia 31 grudnia 1922 roku pełnił funkcję wachmistrza komunalnego w Murowanej Goślinie (Policji Komunalnej). Z dniem 1 stycznia 1923 roku na mocy rozkazu nr 1/1923 Komendanta Okręgu XI Policji Państwowej w Poznaniu został przyjęty do Policji Państwowej województwa poznańskiego i w stopniu posterunkowego przydzielony do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach. Pełnił służbę na Posterunku Policji Państwowej w Murowanej Goślinie. W 1923 roku otrzymał nagrodę za wykrycie kradzieży. W marcu 1924 roku ukarany naganą za zanieczyszczoną broń palną, a w październiku 1924 roku ukarany naganą za niewłaściwe użycie broni palnej. W 1937 roku przeniesiono go na Posterunek Policji Państwowej w Pelpinie w województwie pomorskim. We wrześniu 1939 roku służbę pełnił na Posterunku Policji Państwowej w Nakle nad Notecią. Dnia 17 września 1939 roku dostał się do niewoli radzieckiej, zamordowany przez NKWD w Kalininie (obecnie: Twer) wiosną 1940 roku. Odznaczony Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918 – 1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości. Postanowieniem Prezydenta RP z 05.10.2007 roku awansowany do stopnia aspiranta PP. Był jednym z członków założycieli Policyjnego Klubu Sportowego przy Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach.

Adamczyk Jan (Adamski Jan?) - w 1936 roku pełnił służbę na Posterunku Policji Państwowej w Pamiątkowie. Był jednym z członków założycieli Policyjnego Klubu Sportowego przy Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach.

Andrzejewski – w 1935 roku aresztowany za składanie fałszywych zeznań, zatajenia prawdy i przekroczenie uprawnień.

Banaszak Stanisław - przyjęty do Policji Państwowej dnia 9 grudnia 1920 roku z przydziałem w stopniu posterunkowego do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach.

Bartkowiak Marcin – starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Czarnków. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. W 1920 roku otrzymał zgodę na zawarcie związku małżeńskiego z Anną Starogrodzką z Wielenia. Dnia 17 grudnia 1920 roku mianowany na stopień starszego posterunkowego. Pełnił służbę na Posterunku Policji Państwowej w Obornikach. W marcu 1921 roku przeniesiony na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach z przydziałem do Posterunku w Obornikach. W sierpniu 1921 roku otrzymał nagrodę za wykrycie kradzieży. Dnia 22 marca 1922 roku przeniesiony z Posterunku w Obornikach do Ekspozytury Policji Śledczej przy K.P.P.P w Szamotułach. Dnia 1 września 1922 roku przeniesiony z policji śledczej Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach do policji mundurowej w tej samej komendzie. Dnia 5 września 1922 roku ponownie przeniesiony do Posterunku Policji Państwowej w Obornikach. Pełnił funkcję komendanta Posterunku Policji Państwowej w Obornikach. Na własną prośbę zwolniony z Policji Państwowej w 1927 roku.

Baszko Piotr – dnia 5 czerwca 1919 roku wstąpił do Żandarmerii Krajowej i służył w objeździe Odolanów. Następnie z dniem 1 lipca 1920 roku przeniesiony do Policji Państwowej. Początkowo pełnił służbę na Posterunku w Raszkowie pow. Ostrów Wlkp. Dnia 31 grudnia 1921 roku został przeniesiony do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach i w stopniu posterunkowego otrzymał przydział do Posterunku w Kiszewie. W marcu 1922 roku otrzymał nagrodę za wykrycie sprawcy kradzieży. Dnia 1 kwietnia 1934 roku awansowany na starszego posterunkowego. Był absolwentem Szkoły Policji w Mostach Wielkich i kursu obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej organizowanego w Szamotułach. Pod koniec lat 30. pełnił służbę w Posterunku Policji Państwowej w Obornikach. W 1939 roku był jednym z członków założycieli Policyjnego Klubu Sportowego przy Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Postanowieniem Prezydenta RP z 05.10.2007 roku awansowany do stopnia aspiranta PP.

Bereszyński Piotr - w 1938 roku pełnił służbę na Posterunku Policji Państwowej w Murowanej Goślinie.
Bergandy Sylwester - przyjęty do Policji Państwowej dnia 25 listopada 1920 roku z przydziałem w stopniu posterunkowego do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach.

Bialik Marcin – ur. 26 września 1880 w Zajączkowie. W Policji Państwowej od 1921 roku. Przeniesiony z Komendy Okręgu VIII i dekretem Komendanta Okręgu XI Policji Państwowej z dnia 25 lipca 1923 roku w stopniu posterunkowego przydzielony do Posterunku Policji Państwowej w Murowanej Goślinie Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach. W 1933 roku został przeniesiony do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Poznaniu. Dalszą służbę pełnił w Posterunku Policji Państwowej w Suchym Lesie. Dnia 17 września 1939 roku dostał się do niewoli radzieckiej. Zamordowany przez NKWD w Kalininie (obecnie Twer) wiosną 1940 roku.

Bielawny Jan – posterunkowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Z dniem 15 lutego 1921 roku przeniesiony do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Ostrowie.

Błaszczyński Bronisław – posterunkowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Od 1 października 1920 roku przeniesiony do Działu IV. jako wywiadowca, a następnie wyznaczony do dalszej służby w Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach na posterunku w Chodzieży.

Błotny Stanisław – st. posterunkowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Dnia 1 lutego 1921 roku mianowany na stopień przodownika. Następnie przeszedł w marcu 1921 roku na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Czarnkowie, dnia 1 września 1922 roku awansowany do stopnia przodownika.

Bogucki Stanisław – starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Czarnków. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Z dniem 20 listopada 1920 roku przeniesiony na własny wniosek z Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Bydgoszczy.

Bresiński Piotr - przyjęty do Policji Państwowej dnia 25 listopada 1920 roku z przydziałem w stopniu posterunkowego do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach.

Brok Władysław – do Policji Państwowej wstąpił w 1936 roku. W latach 1936 – 1938 pełnił służbę na Posterunku Policji Państwowej w Ryczywole.

Bryłka Paweł – starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Czarnków. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Dnia 20 października 1920 roku otrzymał formalną naganę za niewłaściwe postępowanie w stosunku do ludności.

Bryzgalski Edmund – ur. 25 maja 1903 r. w Pittsburgu (USA). Nr ewidencyjny 1179. Do Policji przyjęty w 1926 roku. Od 25 maja 1929 r. służył w woj. poleskim, następnie w woj. poznańskim – rozkazem nr 481 z 12 grudnia 1933 r. skierowany do Biura Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Poznaniu. Następnie przeniesiony do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Rawiczu. Rozkazem nr 515 z 20 listopada 1934 r. oddelegowany do Wydziału Śledczego Komendy Miejskiej Policji Państwowej w Poznaniu. Rozkazem nr 587 z 21 grudnia 1936 r. przeniesiony z dniem 14 grudnia 1936 r. do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Krotoszynie, a następnie rozkazem nr 636 z 10 sierpnia 1939 r. z dniem 1 lipca 1939 r. przeniesiony do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach, gdzie służył do września 1939 roku. Postanowieniem Prezydenta RP z 5 października 2007 roku awansowany do stopnia aspiranta PP.

Cabajewski Marian Franciszek - ur. 27 lipca 1906 roku, s. Aleksandra i Marianny. Kapral Wojska Polskiego. Przyjęty do Policji Państwowej dnia 19 września 1934 roku. Posterunkowy Policji Państwowej, ukończył Normalną Szkołę Fachową dla Szeregowych Policji Państwowej w Mostach dnia 21.02.1935 roku z wynikiem dobrym Wielkich (kurs od 20.09.1934 r. do 20.02.1935 r.). Następnie został przeniesiony na stan etatu Komendy Wojewódzkiej P.P. w Poznaniu z przydziałem do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. W czasie służby w Obornikach był opiekunem psa towarzyszącego wabiącego się Westa. W kwietniu 1939 roku został przeniesiony z Posterunku Policji Państwowej w Obornikach na Posterunek Policji Państwowej w Mieścisku (pow. wągrowiecki), gdzie służył do września 1939 roku. Postanowieniem Prezydenta RP z 05.10.2007 roku awansowany do stopnia aspiranta PP. Był jednym z członków założycieli Policyjnego Klubu Sportowego przy Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach.

Chmiel – posterunkowy Policji Państwowej w Obornikach w 1921 roku.

Chwalisz Szczepan – w 1924 roku przesiedlony do Okręgu XI Policji Państwowej z Okręgu X Policji Państwowej. Na mocy dekretu Komendanta Okręgu XI Policji Państwowej z dnia 10 września 1924 roku przydzielony został do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach do Posterunku Policji Państwowej w Ryczywole.

Ćmiel Piotr - przyjęty do Policji Państwowej dnia 22 listopada 1920 roku z przydziałem w stopniu posterunkowego do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Następnie przeszedł na etat Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Czarnkowie. Z dniem 31 sierpnia 1922 roku zwolniony z Policji Państwowej na własny wniosek.

Czerniejewski Ignacy – do Policji Państwowej wstąpił 25 listopada 1920 roku. Początkowo pełnił służbę w Poznaniu. Z dniem 1 czerwca 1926 roku przeniesiony do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach z przydziałem do Posterunku Policji Państwowej w Obornikach.

Dalec (Daltz) Kazimierz – starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Czarnków. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. W 1920 roku otrzymał zgodę na zawarcie związku małżeńskiego z Franciszką Janówną z pow. Czarnkowskiego. W marcu 1921 roku przeszedł na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Czarnkowie. Na własny wniosek z dnia 15 czerwca 1921 roku zwolniony z Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Czarnkowie z dniem 15 czerwca 1921 roku bez prawa do emerytury.

Dąbrowicz Marcin – funkcjonariusz Policji komunalnej. Z dniem 1 lutego 1922 roku przyjęty do Policji Państwowej i mianowany posterunkowym Posterunku Policji Państwowej w Ryczywole Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach. W 1922 roku ukarany 7 dniowym aresztem za spożywanie alkoholu w niedozwolonym czasie w lokalu publicznym. Na mocy dekretu Komendanta Okręgu XI Policji Państwowej z dnia 10 października 1922 roku z dniem 1 listopada 1922 roku przeniesiony z Posterunku w Ryczywole do Posterunku w Rogoźnie.

Dobrowolski Franciszek – ur. 01 października 1891 w Stopanowie. Nr ewidencyjny 330. Przez wiele lat pełnił służbę w pow. nowotomyskim. W 1921 roku był na stanie etatowym Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Nowym Tomyślu. Od 21 marca 1938 r. rozkazem nr 613 z dnia 31 marca 1938 r. przeniesiony ze stopniem st. przodownika na stanowisko Komendanta Posterunku Policji Państwowej w Obornikach, gdzie służył do września 1939 roku. Zamordowany przez NKWD wiosną 1940 roku. Odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi (informacja o odznaczeniu w rozkazie nr 455 z 24.04.1933 r.). Postanowieniem Prezydenta RP z 05.10.2007 roku awansowany do stopnia aspiranta PP.

Dudek Stanisław – żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazdu Oborniki w stopniu wachmistrza do lipca 1920 roku, a następnie dnia 12 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej. Na mocy rozkazu nr 4/1920 z dnia 18 lipca 1920 roku Komendanta Okręgowego XI Policji Państwowej w Poznaniu z dniem 12 lipca 1920 roku awansowany na stopień starszego przodownika Policji Państwowej i przydzielony do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Następnie przeniesiony do Inowrocławia, gdzie w 1920 roku objął stanowisko komendanta Posterunku P.P. W latach 1923 – 1925 był Komendantem Posterunku P.P. w Strzelnie, a w latach 1925 do 1939 komendantem Posterunku Policji Państwowej w Pakości. Zamordowany w Twerze wiosną 1940 roku.

Dręczka Bolesław – wachmistrz I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Oborniki, następnie dnia 12 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej. Na mocy rozkazu nr 4/1920 z dnia 18 lipca 1920 roku Komendanta Okręgowego XI Policji Państwowej w Poznaniu z dniem 12 lipca 1920 roku awansowany na stopień starszego posterunkowego Policji Państwowej i przydzielony do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. W marcu 1921 roku, w związku z likwidacją Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach, przeszedł na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach. Na własny wniosek z dnia 23 sierpnia 1921 roku zwolniony z Policji Państwowej w dniu 31 sierpnia 1921 roku.

Dziurla Franciszek – ur. 11 stycznia 1892 roku w Dakowych Mokrych. Syn Andrzeja i Wiktorii z Dembinych. Uczestnik Powstania Wielkopolskiego. Następnie starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Chodzież. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach w 1920 roku. Od marca 1921 roku na stanie ewidencyjnym Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Czarnkowie. W latach 1920 – 1923 pełnił służbę na Posterunku w Wieleniu nad Notecią. W 1923 roku ukarany 5 dniowym aresztem za nielegalne przekroczenie granicy do Niemiec i upijanie się po służbie. Następnie służył w Chodzieży, od 1933 roku do września 1939 roku w Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Czarnkowie. Zamordowany przez NKWD w Kalininie (obecnie Twer) wiosną 1940 roku.

Eichler Maksymilian – starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Czarnków. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach z przydziałem do posterunku w Kwiejcach (pow. czarnkowski).

Fabiszewski Stanisław – w 1938 roku pełnił służbę na Posterunku Policji Państwowej w Rogoźnie.

Francuzik Stefan – starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Chodzież. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Następnie w marcu 1921 roku przeszedł na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach z przydziałem do Posterunku w Szamotułach. Następnie dnia 4 marca 1922 roku przeniesiony z Posterunku w Szamotułach do Posterunku we Wronkach.

Garstecki Michał – Od dnia 1 lutego 1920 roku pełnił służbę wachmistrza Policji Komunalnej miasta Murowana Goślina. Przyjęty do Policji Państwowej dnia 25 listopada 1920 roku z przydziałem w stopniu posterunkowego do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach do Posterunku Policji Państwowej w Murowanej Goślinie. W marcu 1921 roku, w związku z likwidacją Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach, przeszedł na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach z przydziałem na Posterunek Policji Państwowej w Murowanej Goślinie. W 1923 roku otrzymał nagrodę za wykrycie kradzieży. W grudniu 1925 roku ukończył kurs tresury i przewodników psów policyjnych w Poznaniu. Z dniem 1 stycznia 1926 roku przeniesiony na stanowisko Komendanta Posterunku Policji Państwowej w Obrzycku. Internowany we wrześniu 1939 roku, następnie dołączył do II Korpusu Polskiego pod dowództwem gen. Władysława Andersa. Uczestniczył w bitwie pod Monte Cassino i kampanii włoskiej. Po wojnie wrócił do Polski i zmarł w Gubinie w 1980 roku.

Głowinkowski Stanisław – starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Oborniki. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego. W lutym 1921 roku otrzymał nagrodę za wykrycie kradzieży. W marcu 1921 roku z uwagi na likwidację Komendy Powiatowej Policji w Obornikach przeszedł na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach z przydziałem na Posterunek Policji Państwowej w Rogoźnie. Następnie na mocy ustawy o państwowej służbie cywilnej z dniem 30 listopada 1923 roku zwolniony z Policji Państwowej.
Godawa Józef - przyjęty do Policji Państwowej dnia 9 grudnia 1920 roku z przydziałem w stopniu posterunkowego do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Następnie w związku z likwidacją Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach w marcu 1921 roku przeniesiony na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach z przydziałem na Posterunek w Połajewie. W maju 1921 roku otrzymał nagrodę od mieszkańca Połajewka za wykrycie kradzieży. Na własny wniosek z dniem 31 października 1921 roku przeniesiony do Komendy Powiatowej Policji w Czarnkowie.

Goździak Michał – do Policji Państwowej wstąpił dnia 1 maja 1920 roku w Okręgu X (woj. stanisławowskie). Na własny wniosek zwolniony ze służby w dniu 31 sierpnia 1921 roku. Następnie dnia 1 grudnia 1921 roku przyjęty do Okręgu XI Policji Państwowej (woj. poznańskie) i jako posterunkowy przydzielony Kompanii Rezerwy Okręgu w Poznaniu. Następnie dnia 15 lutego 1922 roku przeniesiony do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach. Z dniem 1 czerwca 1922 roku przeniesiony z Posterunku w Szamotułach do Posterunku Policji w Stobnicy na stanowisko Komendanta Posterunku. Następnie na mocy dekretu Komendanta Okręgu XI Policji Państwowej z dnia 9 listopada 1922 roku przeniesiony z Posterunku w Stobnicy do Posterunku w Szamotułach.

Górecki Leon – st. posterunkowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szubinie. Dnia 1 grudnia 1920 roku przeniesiony do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach z przydziałem do powiatu czarnkowskiego. W marcu 1921 roku przeszedł na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Czarnkowie.

Grzechowiak Franciszek – starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Czarnków. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. W związku z likwidacją Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach, przeszedł na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Czarnkowie. W dniach 15 – 17 grudnia 1921 roku uczestniczył w III kursie w Szkole Okręgowej w Poznaniu. Dnia 22 kwietnia 1922 roku awansowany do stopnia starszego posterunkowego. We wrześniu 1939 roku pełnił służbę na Posterunku P.P. w Czarnkowie. Zamordowany przez NKWD w Kalininie wiosną 1940 roku.
Grześ Antoni - przyjęty do Policji Państwowej dnia 13 grudnia 1920 roku z przydziałem w stopniu posterunkowego do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach. Z dniem 22 czerwca 1922 roku przeniesiony z Rezerwy Okręgu XI Policji Państwowej do Komendy Powiatowej Policji Państwowej miasta Bydgoszcz. W latach 1936 – 1938 pełnił służbę na Posterunku Policji Państwowej w Rogoźnie.

Grzybowski Władysław - rozkazem nr 5/1920 Komendanta Okręgu Policji Państwowej z dnia 24 lipca 1920 roku w stopniu mł. podkomisarza powołany na stanowisko Komendanta Powiatowego Policji Państwowej w Obornikach. Funkcję pełnił do rozwiązania Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach w 1921 roku. W 1926 roku w stopniu komisarza był Komendantem Powiatowym Policji Państwowej w Nakle.

Hamrol Wincenty - przyjęty do Policji Państwowej dnia 13 grudnia 1920 roku z przydziałem w stopniu posterunkowego do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach. Pełnił służbę w Posterunku Policji Państwowej w Kaźmierzu. W 1921 roku uczestniczył w tłumieniu strajków rolnych na terenie powiatu szamotulskiego, za co w rozkazie nr 19/1922 Komendanta Okręgu XI Policji Państwowej z dnia 25 listopada 1922 roku otrzymał pochwałę. Na mocy dekretu Komendanta Okręgu XI Policji Państwowej z dnia 11 grudnia 1922 roku z dniem 1 stycznia 1923 roku przeniesiony z Posterunku w Kaźmierzu do Posterunku w Stobnicy na stanowisko kierownika posterunku. Dnia 1 stycznia 1923 roku awansowany na stopień starszego posterunkowego.

Jackowski Józef – posterunkowy Posterunku Policji w Ryczywole. W marcu 1922 roku otrzymał nagrodę za wykrycie sprawców kradzieży. W 1922 roku ukarany 7 dniowym aresztem za spożywanie alkoholu w niedozwolonym czasie w lokalu publicznym. W 1933 roku w stopniu posterunkowego pełnił służbę w Posterunku P.P. w Ryczywole. Dnia 9 czerwca 1933 roku w Posterunku Policji Państwowej w Ryczywole strzałem w głowę popełnił samobójstwo. Pogrzeb odbył się dnia 13 czerwca 1933 roku.

Jakubowski Władysław – w 1935 roku aresztowany za składanie fałszywych zeznań, zatajenia prawdy i przekroczenie uprawnień. Oskarżony przez Marię Prange o nakłanianie kobiety do nierządu z braćmi Rożnowskimi osadzonymi w areszcie policyjnym w Obornikach. Był jednym z członków założycieli Policyjnego Klubu Sportowego przy Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach.

Janaszak Stanisław - starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Oborniki. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego. Prawdopodobnie przeszedł na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach i dnia 29 listopada 1921 roku (wraz z post. Leonem Tyłą oraz st. post. Andrzejem Kuberskim) zwolniony z Policji Państwowej za popełnioną zbrodnię z paragrafu 174 i 176 k.k., nałogowe pijaństwo, fałszywy wpis w książkę pobytu, niedbalstwo w służbie oraz urządzanie burd.

Jankowiak Ludwik – ur. 11 sierpnia 1881 roku w Pamiątkowie. W Policji Państwowej od 1921 roku. Początkowo posterunkowy Posterunku Policji Państwowej w Szamotułach. Na mocy dekretu Komendanta Okręgu XI Policji Państwowej w Poznaniu z dnia 10 października 1922 roku przeniesiony z Posterunku w Szamotułach do Posterunku w Ludomach na stanowisko kierownika Posterunku. Dnia 22 kwietnia 1922 roku awansowany do stopnia starszego posterunkowego. W październiku 1923 roku nagrodzony za wykrycie sprawców kradzieży. Awansowany do stopnia przodownika. W grudniu 1924 roku ukarany za niewłaściwe pełnienie służby i dawanie złego przykładu podwładnym. W 1932 roku przeniesiony ze stanu etatowego Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Lesznie z przydziałem na stanowisko Komendanta Posterunku w Rydzynie, gdzie służył do września 1939 roku. Internowany, dostał się do niewoli radzieckiej. Zamordowany przez NKWD w Kalininie wiosną 1940 roku.

Jarocki Franciszek – ur. 1891 roku w Rogoźnie, syn Jakuba. Wachmistrz Policji Komunalnej w Rogoźnie. Z dniem 1 grudnia 1921 roku przyjęty do Policji Państwowej w stopniu posterunkowego do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach z przydziałem do Posterunku w Rogoźnie, gdzie pełnił służbę do 20 lutego 1922 roku. Następnie z dniem 20 lutego 1922 roku przeniesiony do Posterunku w Szamotułach, a następnie w Posterunku w Ryczywole. Na podstawie dekretu Komendanta Powiatowego Policji Państwowej w Szamotułach z dnia 3 listopada 1922 roku ukarany naganą za pominięcie drogi służbowej oraz niewłaściwe postępowanie przy podaniach wniosku. W sierpniu 1924 roku ukarany przez Komendanta Powiatowego w Szamotułach 7 dniowym aresztem za spożywanie alkoholu na służbie i bezprawne pozbawienie wolności cywila na kilka godzin. Następnie dekretem Komendanta Okręgu XI Policji Państwowej z dnia 2 września 1924 roku przeniesiony z Posterunku Policji Państwowej w Ryczywole do Posterunku w Dusznikach. W 1925 roku przeniesiony do województwa warszawskiego. We wrześniu 1939 roku pełnił służbę III Komisariacie Policji Państwowej w Częstochowie. Internowany, dostał się do niewoli radzieckiej, zamordowany przez NKWD w Kalininie wiosną 1940 roku.

Jasiński Wincenty – w 1936 roku pełnił służbę na Posterunku Policji Państwowej w Pamiątkowie.

Jedwabny Antoni - przyjęty do Policji Państwowej dnia 22 listopada 1920 roku z przydziałem w stopniu posterunkowego do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. W marcu 1921 roku przeszedł na etat Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Czarnkowie. Na własny wniosek z dnia 28 maja 1921 roku zwolniony ze służby w Policji Państwowej z dniem 31 maja 1921 roku.

Jęcka Kazimierz – posterunkowy Policji Państwowej w powiecie obornickim. W 1937 roku wystąpił na zawodach strzeleckich w Szamotułach.

c.d.n.

_________________
pozdrawiam
Tomek

Poszukuję nazwisk: Darna/Dorna, Giermata, Gromala, Kajpust, Koput/Kaput, Majcherczyk, Mizera, Nowiccy, Pawlisiak, Pietrzak, Ratajczak, Sępek, Skarbek, Srebro, Tecław, Turek, Wałęga, Węgrzak.


Góra
 Zobacz profil  
 
PostNapisane: 07 sty 2020, 13:10 
Offline

Dołączył(a): 20 sty 2014, 23:38
Posty: 63
ciąg dalszy:


Kachel Józef – Dnia 1 września 1922 roku st. post. Józef Kachel pełniący służbę w Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Bydgoszczy mianowany został przodownikiem. W dniu 22 listopada 1922 roku przesiedlony z Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Bydgoszczy do Komendy Okręgu VIII (Lwów). 1936 roku pełnił służbę na Posterunku Policji Państwowej w Murowanej Goślinie. W 1939 roku był jednym z członków założycieli Policyjnego Klubu Sportowego przy Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach.

Kachlicki Marcin - starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Oborniki. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego z przydziałem do Posterunku Policji Państwowej w Rogoźnie. W lutym 1921 roku otrzymał nagrodę za wykrycie kradzieży. Na mocy rozkazu Komendanta Okręgu XI Policji Państwowej z dnia 20 sierpnia 1924 roku oddelegowany na okres 6 tygodni do Okręgu IX Policji Państwowej (woj. tarnopolskie).
Kadura Józef – posterunkowy Rezerwy Okręgu. Na przełomie listopada i grudnia 1920 roku przeniesiony rozkazem do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach z przydziałem do Posterunku w Czarnkowie. W marcu 1921 roku otrzymał naganę za niewłaściwe zachowanie się w lokalu publicznym. Następnie pod koniec marca 1921 roku przeniesiony ze stanu etatowego Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach do nowo utworzonej Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Czarnkowie. Następnie pełnił służbę w Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Bydgoszczy. Na własny wniosek zwolniony z Policji Państwowej w dniu 15 czerwca 1921 roku.

Kalista Stefan - w latach 1936 – 1938 pełnił służbę na Posterunku Policji Państwowej w Ryczywole.

Kasprowicz Franciszek - starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Oborniki. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego. W marcu 1921 przeniesiony na etat Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach z przydziałem do Posterunku w Obornikach. Dnia 22 października 1922 roku zwolniony z Policji Państwowej za dokonanie przestępstw (wyłudzenia pieniędzy od gospodarza) oraz złożenie fałszywego raportu i okłamanie komendanta powiatowego.

Kiecz (Kieć) Roman - przyjęty do Policji Państwowej dnia 9 grudnia 1920 roku z przydziałem w stopniu posterunkowego do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. W marcu 1921 roku przeniesiony na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach z przydziałem do Posterunku w Ludomach. W maju 1922 roku otrzymał nagrodę za wykrycie kradzieży. Na mocy dekretu Komendanta Okręgu XI P.P. z dnia 10 października 1922 roku przeniesiony z Posterunku w Ludomach do Posterunku w Szamotułach. Dnia 1 stycznia 1923 roku awansowany na stopień starszego posterunkowego. Z dniem 31 stycznia 1924 roku na własny wniosek bez prawa do emerytury zwolniony w stopniu starszego posterunkowego Policji Państwowej.

Klimiuk Franciszek - posterunkowy Policji Państwowej; przeniesiony ze stanu etatowego Komendy Głównej Policji Państwowej w Warszawie na stan etatowy Komendy Wojewódzkiej P.P. w Poznaniu po ukończeniu Normalnej Szkoły Fachowej P.P. w Mostach Wielkich w dniu 2.06.1934 roku. Pełnił służbę w Policji Państwowej w powiecie obornickim. W 1939 roku był jednym z członków założycieli Policyjnego Klubu Sportowego przy Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. W tym samym roku wszedł do Zarządu „Rodziny Policyjnej” przy K.P.P.P. w Obornikach. W czerwcu 1939 roku był wiceprezesem Policyjnego Klubu Sportowego przy K.P.P.P. w Obornikach.

Konopa Jan - wachmistrz Policji Komunalnej w Rogoźnie. Z dniem 1 grudnia 1921 roku przyjęty do Policji Państwowej w stopniu posterunkowego do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach z przydziałem do Posterunku w Rogoźnie. Na mocy dekretu Komendanta Okręgu XI Policji Państwowej w Poznaniu z dnia 10 października 1922 roku w stopniu st. posterunkowego przeniesiony z Posterunku w Rogoźnie do Posterunku w Ryczywole na stanowisko kierownika Posterunku. Dnia 22 sierpnia 1922 roku awansowany na stopień starszego posterunkowego. W kwietniu 1923 roku nagrodzony za wykrycie sprawców kradzieży i karą nagany za niewłaściwe zachowanie się wobec Komisarza Obwodowego. Z dniem 1 lipca 1923 roku mianowany na stopień przodownika Policji. Następnie w październiku 1923 roku ukarany 3 dniowym aresztem za przekroczenie przepisów Tymczasowej Instrukcji. W sierpniu 1924 roku ukarany 3 dniowym aresztem za niewłaściwe organizowanie służby dla siebie i swoich podwładnych (planowanie służby z uwzględnieniem prywatnych interesów).

Koszarek Ignacy - przyjęty do Policji Państwowej dnia 16 grudnia 1920 roku z przydziałem w stopniu posterunkowego do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Następnie przeszedł na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Czarnkowie. Pod koniec 1921 roku ukarany 7 dniowym aresztem za pijaństwo, fałszowanie dokumentacji wraz z ostrzeżeniem, ze przy następnym przewinieniu zostanie bezwzględnie wydalony ze służby w Policji Panstwowej. Dnia 31 października 1921 roku na własny wniosek przeniesiony do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach z przydziałem do Posterunku w Stobnicy. Następnie w dniu 1 czerwca 1922 roku przeniesiony z Posterunku w Stobnicy do Posterunku w Szamotułach. Z dniem 1 maja 1923 roku przeniesiony z Posterunku w Szamotułach na Posterunek w Stobnicy. Na podstawie dekretu Komendanta Okręgu XI Policji Państwowej z dnia 18 września 1923 roku z dniem 29 września 1923 roku wydalony ze służby w Policji Państwowej z uwagi na przekroczenie przepisów Tymczasowej Instrukcji.

Kowalski Roman

Krakowiak Bartłomiej - przyjęty do Policji Państwowej dnia 9 grudnia 1920 roku z przydziałem w stopniu posterunkowego do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Następnie pełnił służbę w Posterunku Policji Państwowej we Wronkach. Dnia 14 września 1922 roku jako posterunkowy Komendy Powiatowej P.P. w Czarnkowie uzyskał zgodę na zawarcie związku małżeńskiego z Franciszką Kubiakówna z Chełstu pow. czarnkowski. W styczniu 1923 roku ukarany 7 dniowym aresztem za niedbalstwo przy wykonywaniu dozoru nad aresztantem, w wyniku czego przyczynił się do jego ucieczki. Dnia 9 lipca 1923 roku czasowo oddelegowany do dalszej służby na Posterunku Policji Państwowej w Stobnicy z uwagi na oddelegowanie kierownika Posterunku w Stobnicy st. post. Hamrola na kurs w szkole okręgowej Policji Państwowej.

Krawczyk Henryk - przyjęty do Policji Państwowej dnia 25 listopada 1920 roku z przydziałem w stopniu posterunkowego do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach.

Krysztofiak Stanisław – przodownik Posterunku Policji Państwowej w Murowanej Goślinie Komendy Powiatowej Policji Państwowej z siedzibą w Szamotułach. Pełnił służbę próbną. Z dniem 31 grudnia 1922 roku zwolniony z Policji Państwowej z uwagi na niezdatność do służby.

Kryński Tadeusz – awansowany na stopień przodownika. W 1932 roku objął stanowisko Komendanta Posterunku Policji Państwowej w Rogoźnie, który to urząd sprawował do 1933 roku. Następnie został Komendantem Posterunku P.P. w Obornikach (1933 – 1935) . W 1939 roku był jednym z członków założycieli Policyjnego Klubu Sportowego przy Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach.

Krzyżaniak Antoni – ur. 9 czerwca 1886 roku w Sławienku. Brat Józefa Krzyżaniaka, również międzywojennego policjanta. Uczestniczył w Powstaniu Wielkopolskim. Służbę w Policji Państwowej zaczął na początku lat 20. XX wieku w Obornikach. W 1921 roku był policjantem Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Nowym Tomyślu. W dniach 15 – 17 grudnia 1921 roku uczestniczył w III kursie w Szkole Okręgowej w Poznaniu. Przez wiele lat był Komendantem Posterunku Policji Państwowej w Lwówku. W 1932 roku przeniesiono go na Posterunek Policji Państwowej w Gębicach, gdzie służył do września 1939 roku. Brał udział w wojnie obronnej we wrześniu 1939 roku, na której odniósł wiele ran. Wskutek braku pomocy lekarskiej zmarł 31 grudnia 1939 roku w obozie w Ostaszkowie, gdzie został pochowany. Odznaczony Brązowym Medalem Zasługi, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918 – 1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości. Postanowieniem Prezydenta RP z 05.10.2007 roku awansowany do stopnia aspiranta PP.

Kubiak – posterunkowy Posterunku Policji Państwowej w Ryczywole. Z dniem 1 sierpnia 1922 roku przeniesiony z Posterunku w Ryczywole do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Nowym Tomyślu.

Kuśnierkiewicz Antoni – posterunkowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Dnia 17 grudnia 1920 roku mianowany na stopień starszego posterunkowego. W marcu 1921 roku przeniesiony na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach. Pełnił służbę na Posterunku w Rogoźnie. We wrześniu 1921 roku otrzymał nagrodę za ujęcie złodziei i zwrot skradzionego mienia. W grudniu 1921 roku otrzymał zezwolenie na zawarcie związku małżeńskiego z Wandą Wittówną z Rogoźna. W dniach 15 – 17 grudnia 1921 roku uczestniczył w III kursie w Szkole Okręgowej w Poznaniu. W dniu 22 marca 1922 roku przeniesiony z Posterunku w Rogoźnie do Ekspozytury Policji Śledczej przy K.P.P.P. w Szamotułach. Dnia 22 kwietnia 1922 roku mianowany na stopień przodownika policji śledczej. Dnia 1 września 1922 roku przeniesiony z policji śledczej Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach do policji mundurowej w tej samej komendzie. Następnie w 1923 roku przeniesiony do Posterunku Policji Państwowej w Rogoźnie na stanowisko kierownika Posterunku. W 1923 roku ukarany naganą za zaniedbania szkoleń podwładnych funkcjonariuszy i za służby kontrolnej nad podległymi policjantami. W 1931 roku przesiedlony na Wołyń.

Kupczyk Stanisław – z dniem 17 stycznia 1921 roku w stopniu wywiadowcy z Ekspozytury Śledczej w Poznaniu na własne życzenie przeniesiony do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach.

Kwiatkowski Walenty – posterunkowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Dnia 1 stycznia 1921 roku mianowany na stopień starszego posterunkowego. Następnie w marcu 1921 roku przeszedł na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Czarnkowie.

Lewandowski Roch - starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Oborniki. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego. W marcu 1921 przeniesiony na etat Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach z przydziałem do Posterunku w Rogoźnie. We wrześniu 1921 roku otrzymał nagrodę za ujęcie złodziei i zwrot skradzionego mienia. Za niewłaściwe i lekkomyślne obchodzenie się z końmi służbowymi oraz fałszywe zdanie raportu miał zostać zwolniony z Policji Państwowej w dniu 22 października 1922 roku. Jednakże na podstawie dekretu Komendanta Okręgu XI Policji Państwowej z dnia 9 października 1922 roku anulowano postanowienie komisji dyscyplinarnej o wydaleniu ze służby, karząc post. Rocha Lewandowskiego 7 dniowym aresztem i służbą w patrolu pieszym. Na mocy dekretu Komendanta okręgu XI Policji Państwowej z dnia 12 grudnia 1922 roku z dniem 1 stycznia 1923 roku przeniesiony z Posterunku Policji w Rogoźnie do Posterunku Policji w Murowanej Goślinie. Z dniem 31 lipca 1923 roku zwolniony z Policji Państwowej z uwagi na pijaństwo, zaniedbywanie obowiązków służbowych i symulowanie choroby.

Leporyni Apolinary - w 1936 roku pełnił służbę na Posterunku Policji Państwowej w Murowanej Goślinie.

Libera Jan – posterunkowy Posterunku w Ludomach. W 1922 roku otrzymał nagrodę za wykrycie kradzieży, w październiku 1923 roku ponownie otrzymał nagrodę za wykrycie kradzieży. Następnie w 1923 roku przeniesiony do Posterunku Policji Państwowej we Wronkach.

Luciński (Łuciński) Jakub - starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Chodzież. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach z przydziałem do Posterunku Policji Państwowej w Śmiłowie (pow. chodzieski). Z dniem 31 grudnia 1920 roku zwolniony z Policji Państwowej na skutek nieprzydatności do pełnienia służby.

Łukowski Filip - przodownik Policji Państwowej z woj. tarnopolskiego. W 1936 roku przeszedł na stan etatowy Komendy Wojewódzkiej Policji Państwowej w Poznaniu. Z dniem 25 lipca 1936 roku został mianowany Komendantem Posterunku Policji Państwowej w Obornikach zastępując st. przodownika Ignacego Boratyna, który objął stanowisko Komendanta Posterunku Policji Państwowej w Żninie.

Maćkowiak Franciszek - starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Oborniki. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego. Następnie w związku z likwidacją Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach w marcu 1921 roku przeniesiony na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach z przydziałem na Posterunek w Połajewie. W maju 1921 roku otrzymał nagrodę od mieszkańca Połajewka za wykrycie kradzieży. Na mocy dekretu Komendanta Okręgu XI P.P. z dnia 10 października 1922 roku przeniesiony z Posterunku w Połajewie do Posterunku w Obornikach. W kwietniu i lipcu 1923 roku nagrodzony za wykrycie sprawców kradzieży. W listopadzie 1924 roku nagrodzony za wykrycie kradzieży. Zwolniony dyscyplinarnie z Policji na pod koniec lat 20. W styczniu 1931 roku przed Sądem Okręgowym w Poznaniu odbyła się rozprawa przeciwko post. Franciszkowi Maćkowiakowi oskarżonemu o pobicie i znęcanie się w areszcie policyjnym nad Hugonem Müllerem. Został skazany na 3 miesiące więzienia w zawieszeniu na 3 lata.

Manisz Piotr – w 1938 roku pełnił służbę na Posterunku Policji Państwowej w Ryczywole.

Marciniak Antoni – przyjęty do Policji Państwowej dnia 22 listopada 1920 roku z przydziałem w stopniu posterunkowego do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach.

Marcińczak Władysław – st. przodownik Policji Państwowej. Dekretem Komendanta Okręgowego z dniem 3 lutego 1921 roku został przeniesiony z Rezerwy Okręgu XI Policji Państwowej do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach, jako Komendant Posterunku Policji Państwowej w Czarnkowie.

Markowski Franciszek – ur. 10 stycznia 1889 roku w Arcugowie, pow. gnieźnieński. Nr ewidencyjny 1285. W Policji służbę rozpoczął w 1920 roku. Początkowo w Komendzie Powiatowej PP w Rawiczu, następnie na Posterunku PP w Sarnowie pow. rawicki. Rozkazem nr 427 z 26 września 1932 został na krótko przeniesiony do KP PP w Lesznie, a następnie rozkazem nr 436 z 23 listopada 1932 na Posterunek PP w Rawiczu. Rozkazem nr 596 z 27 kwietnia 1937 r. z dniem 21 kwietnia 1937 roku został przeniesiony do Komendy Powiatowej PP w Obornikach, gdzie pracował do września 1939 roku. Dnia 01 kwietnia 1933 roku został awansowany do stopnia starszego posterunkowego. Postanowieniem Prezydenta RP z 05.10.2007 roku awansowany do stopnia aspiranta PP.

Matyśkiewicz Franciszek - starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Oborniki. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego. Do 1 lutego 1922 roku pełnił służbę na Posterunku w Ryczywole. Następnie z dniem 1 lutego 1922 roku przeniesiony do Posterunku w Rogoźnie.

Maszek Sylwester – posterunkowy Policji Państwowej. Dnia 15 stycznia 1921 roku przeniesiony na własny wniosek z Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Kościanie do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Następnie w 1921 roku przeszedł na etat Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Czarnkowie. Dalej pełnił służbę w powiecie czarnkowskim. W 1923 roku ukarany 5 dniowym aresztem za nielegalne przekroczenie granicy do Niemiec i upijanie się po służbie. Dnia 16 czerwca 1923 roku na mocy rozkazu nr 11/1923 K.O.XI P.P. w Poznaniu z dnia 28 lipca 1923 roku wydalony ze służby w Policji Państwowej.

Michalczyk Ignacy – ur. 26 lipca 1897 w Łubnicy k. Kościana. Uczestnik Powstania Wielkopolskiego. Od września 1936 do sierpnia 1939 służył na Posterunku PP w Damasławku pow. wągrowiecki. W sierpniu 1939 roku przeniesiony na Posterunek PP w Rogoźnie, gdzie pracował do września 1939 roku. Od 18 czerwca 1936 roku zweryfikowany członek Związku Powstańców Wielkopolskich Koła Damasławek. Dnia 1 marca 1935 roku awansowany do stopnia starszego posterunkowego PP. Odznaczony: Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918 – 1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę. Postanowieniem Prezydenta RP z 05.10.2007 roku awansowany do stopnia aspiranta PP.

Mielcarek Piotr – st. posterunkowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Dnia 1 lutego 1921 roku na własne życzenie przeniesiony z Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Kępnie.

Mierzejewski Antoni

Mikulski Józef – starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Oborniki, a następnie dnia 12 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej. Na mocy rozkazu nr 4/1920 z dnia 18 lipca 1920 roku Komendanta Okręgowego XI Policji Państwowej w Poznaniu z dniem 12 lipca 1920 roku awansowany na stopień starszego posterunkowego Policji Państwowej i przydzielony do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. W marcu 1921 roku przeszedł na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach z przydziałem do Posterunku Policji Państwowej w Obornikach. Następnie w lipcu 1922 roku otrzymał nagrodę za wykrycie kradzieży. Na mocy dekretu Komendanta Okręgu XI P.P. z dnia 10 października 1922 roku przeniesiony z Posterunku w Obornikach do Posterunku w Stobnicy na stanowisko kierownika. Następnie na mocy dekretu Komendanta Okręgu XI P.P. z dnia 11 grudnia 1922 roku z dniem 1 stycznia 1923 roku przeniesiony z Posterunku w Stobnicy do Posterunku w Obornikach. W kwietniu 1923 roku nagrodzony za wykrycie sprawców kradzieży. Następnie oddelegowany do pełnienia służby na Kresach Wschodnich. Z uwagi na fakt, iż bez zgody i wiedzy przełożonych opuścił samowolnie Posterunek Policji na mocy dekretu z dnia 15 czerwca 1923 roku został zawieszony w służbie. Następnie na wniosek Komisji Dyscyplinarnej z dnia 23 czerwca 1923 roku za samowolne opuszczenie miejsca pełnienia służby w czasie trwania delegacji został zdegradowany do stopnia posterunkowego Policji Państwowej.

Mroczek Piotr – posterunkowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Dnia 23 sierpnia 1920 roku zawarł związek małżeński z Józefą Dajewską z pow. koźmińskiego.

Musielak Walenty – posterunkowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Zwolniony z Policji Państwowej z dniem 31 października 1920 roku za alkoholizm i samowolne opuszczenie posterunku.

Muszalski Wawrzyn - starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Oborniki. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego.

Narożny Franciszek – posterunkowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Dnia 15 września 1920 roku przeniesiony do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Kościanie.

Narożny Franciszek - przyjęty do Policji Państwowej dnia 16 grudnia 1920 roku z przydziałem w stopniu posterunkowego do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. W dniu 28 lutego 1921 roku zwolniony z Policji Państwowej.

Nowaczyk Antoni - ur. 24 maja 1899 r. w Olszewie. Nr ewidencyjny 2109 i 1683. Służbę pełnił w różnych jednostkach Policji Państwowej na terenie województwa poznańskiego, m.in. rozkazem nr 434 z 14.11.1932 roku przeniesiono go z Posterunku PP w Runowie na Posterunek PP w Łobżenicy, pow. wyrzyski. Rozkazem nr 559 z 13 grudnia 1935 roku został przeniesiony ze stanu etatowego Komendy Powiatowej PP w Wyrzysku na Posterunek Policji Państwowej w Obornikach, na którym pełnił służbę do września 1939 roku. Odznaczony: Brązowym Krzyżem Zasługi. Postanowieniem Prezydenta RP z 05.10.2007 roku awansowany do stopnia aspiranta PP.

Nowak Walenty - przyjęty do Policji Państwowej dnia 16 grudnia 1920 roku z przydziałem w stopniu posterunkowego do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach.

Nowak Ignacy – posterunkowy Posterunku Policji Państwowej w Szamotułach do 1922 roku. Następnie na mocy dekretu Komendanta Okręgu XI Policji Państwowej z dnia 28 grudnia 1922 roku z dniem 1 stycznia 1923 roku przeniesiony z Posterunku w Szamotułach do Posterunku w Obornikach. W październiku 1923 roku nagrodzony za wykrycie sprawców kradzieży.

Olejniczak Józef – Z dniem 26 lutego 1935 roku został na podstawie rozkazu nr 535/1935 Komendanta Wojewódzkiego Policji Państwowej w Poznaniu z dnia 28 marca 1935 roku przeniesiony ze stanu etatowego Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Wągrowcu do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach z przydziałem do Posterunku Policji Państwowej w Obornikach. Był jednym z członków założycieli Policyjnego Klubu Sportowego przy Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach.

Oliwka Władysław Rudolf - posterunkowy Policji Państwowej. Przeniesiony na własna prośbę z Policji Państwowej województwa lwowskiego na stan etatowy Komendy Wojewódzkiej P.P. w Poznaniu z dniem 30.06.1936 roku z przydziałem do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach do Posterunku Policji Państwowej w Rogoźnie. W 1938 roku popadł w konflikt z Komendantem Posterunku.

Panek Adolf – st. posterunkowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Dnia 1 stycznia 1921 roku mianowany na stopień przodownika. W marcu 1921 roku przeniesiony na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Czarnkowie. Następnie w lipcu 1921 roku na mocy rozkazu 42/1921 Komendanta Okręgu XI Policji Państwowej z dnia 29 lipca 1921 roku został kontrolerem i nadzorującym Posterunki Policji Państwowej na terenie powiatu chodzieskiego.

Patryas Bartłomiej – Początkowo pracował w Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Kępnie. Z dniem 22 kwietnia 1922 roku awansowany na stopień starszego posterunkowego. W 1932 roku w stopniu st. przodownika pełnił służbę w Posterunku Policji Panstwowej w Obornikach. W 1939 roku był jednym z członków założycieli Policyjnego Klubu Sportowego przy Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach.

Paul (Paweł?) Feliks – starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Oborniki. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego z przydziałem do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. W listopadzie 1920 roku ukarany naganą za niewypełnienie rozkazu. W marcu 1921 roku przeniesiony na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach. Pełnił służbę na Posterunku w Murowanej Goślinie. W marcu 1922 roku otrzymał naganę za pełnienie służby patrolowej bez karabinu. Następnie na przełomie 1923/1924 roku przeniesiony do Posterunku Policji Państwowej w Obrzycku.

Papież Piotr – w 1931 roku posterunkowy Posterunku P.P.

Paprzycki Józef – posterunkowy Policji Państwowej w Obornikach. W marcu 1921 roku przeniesiony na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji w Szamotułach. Pełnił służbę w Posterunku Policji Państwowej w Kiszewie. W 1921 roku otrzymał zgodę na zawarcie związku małżeńskiego z Bronisławą Bakówną z Chojna pow. szamotulski. Z dniem 20 lutego 1922 roku przeniesiony z Posterunku w Kiszewie do Posterunku w Szamotułach. Następnie na mocy dekretu Komendanta Okręgu XI Policji Państwowej z dnia 28 grudnia 1922 roku z dniem 1 stycznia 1923 roku przeniesiony z Posterunku w Szamotułach do Posterunku w Obornikach.

Pawłowski Edward – starszy posterunkowy Policji Państwowej. Pełnił służbę na Posterunku Policji Państwowej w Murowanej Goślinie. W marcu 1921 roku przeniesiony na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach. Pełnił służbę na Posterunku w Murowanej Goślinie. W 1921 roku otrzymał nagrodę. W marcu 1922 roku otrzymał naganę za pełnienie służby patrolowej bez karabinu. Dnia 1 stycznia 1923 roku awansowany do stopnia przodownika, następnie był uczestnikiem VI kursu Szkoły Okręgowej Policji Państwowej w Poznaniu i zdał egzamin na ocenę dobrą. W grudniu 1923 roku ukarany 5 dniowym aresztem za okłamanie przełożonego, zaniedbywanie szkoleń, niewykonanie rozkazu, umyślne fałszowanie dokumentacji służbowej, nieprzepisowe prowadzenie kancelarii.

Pawłowski Ignacy – początkowo pełnił służbę w Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Nowym Tomyślu w stopniu posterunkowego. Następnie z dniem 1 września 1921 roku przeniesiony na własny wniosek z Nowego Tomyśla do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach. Pełnił służbę Posterunku Policji Państwowej w Połajewie. W październiku 1923 roku nagrodzony za wykrycie kradzieży i ukarany 3 dniowym aresztem za niestawienie się do służby.

Pazoła Antoni – żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Oborniki. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego. W marcu 1921 roku przeniesiony na etat Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach z przydziałem do Posterunku Policji Państwowej w Ryczywole. W marcu 1922 roku otrzymał nagrodę za wykrycie sprawców kradzieży. W 1922 roku ukarany 7 dniowym aresztem za spożywanie alkoholu w niedozwolonym czasie w lokalu publicznym. W kwietniu 1923 roku nagrodzony za wykrycie sprawców kradzieży. W 1936 roku pełnił służbę na Posterunku Policji Państwowej w Pamiątkowie. Był jednym z członków założycieli Policyjnego Klubu Sportowego przy Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach.

Perliński Jan - W 1939 roku był jednym z członków założycieli Policyjnego Klubu Sportowego przy Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach.

Peta Stanisław - starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Oborniki, następnie dnia 12 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej. Na mocy rozkazu nr 4/1920 z dnia 18 lipca 1920 roku Komendanta Okręgowego XI Policji Państwowej w Poznaniu z dniem 12 lipca 1920 roku awansowany na stopień starszego posterunkowego Policji Państwowej i przydzielony do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Następnie przeszedł na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach. W dniach 15 – 17 grudnia 1921 roku uczestniczył w III kursie w Szkole Okręgowej w Poznaniu. Pełnił służbę w Posterunku Policji Państwowej w Obornikach. Na mocy dekretu Komendanta Okręgu XI P.P. z dnia 10 października 1922 roku przeniesiony z Posterunku w Obornikach do Posterunku w Połajewie na stanowisko kierownika. Następnie w grudniu 1923 roku ukarany 3 dniowym aresztem za niewykonanie rozkazu, brak szkolenia podległych funkcjonariuszy i niewłaściwe prowadzenie kancelarii.

Piotrowski Marcel - przyjęty do Policji Państwowej dnia 9 grudnia 1920 roku z przydziałem w stopniu posterunkowego do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach z przydziałem do Posterunku Policji Państwowej w Murowanej Goślinie. Od marca 1921 roku na stanie etatowym Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach z przydziałem do Posterunku Policji Państwowej w Murowanej Goślinie. Pełnił służbę konną i opiekował się koniem służbowym o imieniu „Urwisz”. W sierpniu 1921 roku otrzymał zgodę na zawarcie związku małżeńskiego z Bronisławą Kasprowiakówną z Obornik. Na mocy dekretu Komendanta okręgu XI Policji Państwowej z dnia 12 grudnia 1922 roku z dniem 1 stycznia 1923 roku przeniesiony z Murowanej Gośliny do Posterunku w Rogoźnie.

Pliszka Stanisław – w latach 1934 - 1938 pełnił służbę na Posterunku Policji Państwowej w Ryczywole.

Pluta (Pluciński) Jan – ur. 01 lipca 1889 r. w Gnieźnie. Uczestnik wojny polsko-rosyjskiej w latach 1918 – 1921. Dnia 1 listopada 1921 roku przeniesiony z Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Gnieźnie do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach z przydziałem do Posterunku w Otorowie (Dnia 16 października 1922 roku przeniesiony z Komendy Powiatowej P.P. w Poznaniu do Komendy Powiatowej P.P. w Szamotułach – rozkaz nr 20/1922 z dnia 12 grudnia 1922 roku). Następnie przeniesiony na Posterunek w Rogoźnie. Dnia 1 kwietnia 1933 roku otrzymał awans na przodownika. Dnia 9 września 1934 roku zmienił nazwisko z Pluta na Pluciński. W tym samym roku został awansowany na Komendanta Posterunku P.P. w Rogoźnie. Służbę tą pełnił do 1939 roku. Na przełomie 1938 i 1939 roku zawieszony w czynnościach z uwagi na konflikt pomiędzy nim a post. Władysławem Oliwką. Następnie przeniesiony na stanowisko Komendanta Posterunku P.P. w Pniewach, które zajmował do września 1939 roku. Internowany, dostał się do niewoli radzieckiej. Zamordowany przez NKWD wiosną 1940 roku w Kalininie (obecnie Twer). W czasie służby w Posterunku P.P. w Rogoźnie pełnił funkcję oskarżyciela publicznego. Odznaczony: Brązowym Krzyżem Zasługi (informacja o nadaniu w rozkazie nr 622/20.09.1938 – nadany 09.07.1938 r.), Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918 – 1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości. Postanowieniem Prezydenta RP z 05.10.2007 roku awansowany do stopnia aspiranta PP.

Popowski Kazimierz – W dniach 15 – 17 grudnia 1921 roku w stopniu posterunkowego i z przydziałem do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Inowrocławiu uczestniczył w III kursie w Szkole Okręgowej w Poznaniu. Następnie funkcjonariusz Policji Państwowej w Mogilnie. W 1935 roku przeniesiony do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Dnia 26 października 1935 roku zmarł w Obornikach na zawał serca.

Popławski Jastrzębiec Adam Franciszek - komisarz Policji Państwowej i Komendant Powiatowy Policji Państwowej do dnia przejścia w stan spoczynku tj. dnia 30.04.1936 roku. Urodzony 18.12.1877 roku. Zdał maturę w gimnazjum, w wojsku polskim dosłużył się stopnia kapitana i dnia 1.08.1919 roku wstąpił w szeregi Policji Państwowej na etat komendy Głównej Policji Państwowej w Warszawie. W 1921 roku odbył kurs zakończony wynikiem bardzo dobrym. Odznaczony Krzyżem za dzielność nadanym 16.03.1928 roku oraz Medalem Niepodległości nadanym 13.09.1933 roku. Następnie w stopniu komisarza Policji Państwowej z dniem 10.08.1934 roku przeniesiony z województwa poleskiego na stan Komendy Wojewódzkiej Policji Państwowej z przydziałem od dnia 10 sierpnia 1934 roku na stanowisko Komendanta Powiatowego Policji Państwowej w Obornikach. Dnia 30 kwietnia 1936 roku przeszedł w stan spoczynku. Był jednym z członków założycieli Policyjnego Klubu Sportowego przy Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach.

Przywara Karol - ur. 30 października 1900 r. w Wojakowej, woj. krakowskie. Nr ewidencyjny 1219. Do służby przyjęty 15 października 1923 roku w woj. wileńskim. Od 17 czerwca 1935 roku służył w Policji Państwowej w woj. poznańskim. Rozkazem nr 559 z 13 grudnia 1935 roku przeniesiony z KM PP w Poznaniu na Posterunek PP w Obornikach. Postanowieniem Prezydenta RP z 05.10.2007 roku awansowany do stopnia aspiranta PP.

Pyssa Andrzej – początkowo pełnił służbę w Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Ostrowie Wielkopolskim. Następnie z dniem 5 października 1921 roku w stopniu posterunkowego przeniesiony do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach z przydziałem do Posterunku Policji Państwowej w Obornikach. W lipcu 1923 roku nagrodzony za wykrycie kradzieży.

Rajewski Kazimierz – do Policji Państwowej wstąpił w 1936 roku. Absolwent Szkoły Policji Państwowej w Mostach Wielkich, z dniem 8 kwietnia 1936 roku pełnił służbę na Posterunku Policji Państwowej w Rogoźnie.

Ratajczak Stanisław – st. przodownik Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Dekretem Komendanta Okręgowego z dniem 3 lutego 1921 roku został przeniesiony do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Środzie na stanowisko zastępcy komendanta powiatowego.

Roll Franciszek – żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Czarnków. Przyjęty do Policji Państwowej. Posterunkowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach z przydziałem do Posterunku w Czarnkowie. W marcu 1921 roku otrzymał naganę za niewłaściwe zachowanie się w lokalu publicznym. Następnie przeniesiony w stopniu przodownika na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach z przydziałem do Posterunku Policji w Obornikach. W 1921 roku zaangażowany w tłumienie strajków rolnych w majątkach ziemskich na terenie powiatu obornickiego. W sierpniu 1921 roku otrzymał nagrodę za wykrycie kradzieży od Jana Narożyńskiego. W maju 1922 roku ponownie otrzymał nagrodę za wykrycie kradzieży. W listopadzie 1924 roku nagrodzony za wykrycie kradzieży. Prawdopodobnie w 1927 roku został awansowany na stanowisko Komendanta Posterunku Policji Państwowej w Obornikach. W 1930 roku został przeniesiony z Posterunku Policji Państwowej w Obornikach do Posterunku Policji Państwowej w Dusznikach na stanowisko Komendanta Posterunku. W 1936 roku odszedł na emeryturę i zamieszkał w Obornikach. Jego sąsiadami byli st. post. Piotr Baszko i post. Edmund Baszko. Nieznane są jego losy wojenne. Zmarł w Obornikach w 1961 roku.

Ryba Ignacy - starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Oborniki. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego. W marcu 1921 roku przeszedł na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach z przydziałem do Posterunku w Obornikach. Zaangażowany w tłumienie strajków rolnych w majątkach ziemskich powiatu obornickiego. Za dokonanie przestępstw (wyłudzenia pieniędzy od gospodarza) oraz złożenie fałszywego raportu i okłamanie komendanta powiatowego z dniem 22 października 1922 roku miał zostać zwolniony z Policji Państwowej, jednakże na podstawie dekretu Komendanta Okręgu XI Policji Państwowej z dnia 9 października 1922 roku anulowano postanowienie komisji dyscyplinarnej o wydaleniu ze służby, karząc post. Ignacego Rybę 5 dniowym aresztem. Następnie na podstawie dekretu Komendanta Powiatowego Policji Państwowej w Szamotułach z dnia 14 listopada 1922 roku zawieszony w czynnościach służbowych z uwagi na obcowanie płciowe z przebywającą w areszcie policyjnym w Obornikach zatrzymaną kobietą. Następnie z dniem 24 listopada 1922 roku wydalony ze służby w Policji Państwowej z uwagi na popełnione przestępstwo z paragrafu 174 pkt II ustawy karnej.

Sadowski Wojciech - przyjęty do Policji Państwowej dnia 22 listopada 1920 roku z przydziałem w stopniu posterunkowego do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach.

Scheibe (Szejbe) Maksymilian - żandarm w stopniu wachmistrza do lipca 1920 roku, a następnie wcielony do Policji Państwowej. Na mocy rozkazu nr 4/1920 z dnia 18 lipca 1920 roku Komendanta Okręgowego XI Policji Państwowej w Poznaniu z dniem 12 lipca 1920 roku awansowany na stopień starszego posterunkowego Policji Państwowej i przydzielony do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. W czerwcu 1923 roku ukarany 5 dniami aresztu za doprowadzenie zatrzymanego do jego prywatnego mieszkania w trakcie konwoju. W lipcu 1923 roku dwukrotnie nagrodzony za wykrycie kradzieży.

Sikora Apolinary - starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Oborniki. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach do Posterunku w Ludomach. W marcu 1921 roku przeniesiony na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach do Posterunku w Ludomach. Z dniem 20 lutego 1922 roku przeniesiony z Posterunku w Ludomach do Posterunku w Rogoźnie. W październiku 1924 roku ukarany aresztem za niewypełnienie rozkazu i okłamanie przełożonego w trakcie kontroli służby.

Skrzypczak Stefan (?) – posterunkowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Dnia 1 stycznia 1921 roku mianowany starszym posterunkowym. Dalszą służbę prawdopodobnie pełnił w Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Czarnkowie.

Sowacki Stefan – dnia 20 listopada 1920 roku przeniesiony z Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Bydgoszczy do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach.

Spychała Wincenty - do Policji Państwowej wstąpił w 1936 roku. W 1936 roku pełnił służbę na Posterunku Policji Państwowej w Murowanej Goślinie.

Stachowiak Jan – starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Chodzież. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach z przydziałem do Posterunku Policji Państwowej w Śmiłowie (pow. chodzieski). Rozkazem nr 7/1921 z dnia 27 stycznia 1921 roku Komendant Okręgu XI Policji Państwowej w Poznaniu unieważnił legitymację służbową.

Starosta Edmund – posterunkowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Ostrowie. Dnia 15 lutego 1921 roku przeniesiony do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach i przydzielony do Posterunku w Połajewie. W październiku 1923 roku nagrodzony za wykrycie kradzieży. Następnie w 1923 przeniesiony do dalszej służby na Posterunek Policji Państwowej w Murowanej Goślinie. W 1924 roku czasowo oddelegowany do pełnienia służby w Posterunku Policji w Obornikach. W marcu 1924 roku ukarany za nieprzepisowe umundurowanie – brak pasa i broni palnej krótkiej. Następnie na mocy dekretu Komendanta Powiatowego Policji Państwowej w Szamotułach z dniem 11 kwietnia 1924 roku przeniesiony z Posterunku w Murowanej Goślinie do Posterunku w Dusznikach, jednakże z uwagi na chorobę – do czasu wyzdrowienia pełnił służbę na Posterunku w Obornikach.

Stasiński – posterunkowy Posterunku Policji Państwowej we Wronkach. Na mocy dekretu Komendanta Okręgu XI Policji Państwowej z dnia 7 listopada 1922 roku wraz z koniem służbowym „Lalka” przeniesiony z Wronek do Posterunku Policji Państwowej w Rogoźnie.

Stefaniak Roman - W 1939 roku wszedł do Zarządu „Rodziny Policyjnej” przy K.P.P.P. w Obornikach. W czerwcu 1939 roku był prezesem Policyjnego Klubu Sportowego przy K.P.P.P. w Obornikach.

Szlachta Stanisław – wachmistrz I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Oborniki. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. W lutym 1921 roku otrzymał nagrodę za wykrycie kradzieży. W marcu 1921 przeniesiony na etat Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach z przydziałem do Posterunku w Rogoźnie. We wrześniu 1921 roku otrzymał nagrodę za ujęcie złodziei i zwrot skradzionego mienia. Dnia 22 października 1922 roku zwolniony z Policji Państwowej za niewłaściwe i lekkomyślne obchodzenie się z końmi służbowymi oraz fałszywe zdanie raportu. Następnie na podstawie dekretu Komendanta Okręgu XI Policji Państwowej z dnia 9 października 1922 roku anulowano postanowienie komisji dyscyplinarnej o wydaleniu ze służby, karząc post. Stanisława Szlachtę 7 dniowym aresztem i służbą w patrolu pieszym. Na mocy dekretu Komendanta Okręgu XI Policji Państwowej z dnia 7 listopada 1922 roku przeniesiony z Posterunku w Rogoźnie do Posterunku we Wronkach. Z dniem 5 kwietnia 1923 roku post. Stanisław Szlachta został oddelegowany do służby na Kresach Wschodnich. Następnie opuścił samowolnie Posterunek i bez wiedzy oraz zgody przełożonych powrócił do Poznania, za co na podstawie dekretu Komisji Dyscyplinarnej z dnia 16 czerwca 1923 roku został wydalony ze służby w Policji Państwowej.

Szczerbała Michał - przyjęty do Policji Państwowej dnia 22 listopada 1920 roku z przydziałem w stopniu posterunkowego do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Po utworzeniu Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Czarnkowie i likwidacji Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach, dalszą służbę pełnił w Policji Państwowej powiatu czarnkowskiego.

Szneider Bolesław – st. posterunkowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. W styczniu 1921 roku otrzymał pochwałę za wzorowe zorganizowanie i utrzymanie kancelarii Posterunku Policji Państwowej oraz wzorowe utrzymanie dyscypliny podległych funkcjonariuszy. Służbę pełnił na Posterunku P.P. w Czarnkowie. Dekretem Komendanta Okręgowego z dniem 3 lutego 1921 roku został przeniesiony do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach na stanowisko Zastępcy Komendanta.

Szwajcer Franciszek – początkowo pełnił służbę w Policji Państwowej powiatu Czarnkowskiego. W 1922 roku uzyskał zgodę na zawarcie związku małżeńskiego z Anną Gogołek z Chojna (pow. szamotulski). do Policji Państwowej wstąpił w 1936 roku. W 1936 roku pełnił służbę na Posterunku Policji Państwowej w Rogoźnie.

Szwarczewski Bronisław – starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Chodzież. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. W sierpniu 1920 roku otrzymał zezwolenie od Komendanta Okręgu XI Policji Państwowej w Poznaniu na zawarcie związku małżeńskiego z Heleną Gapińską z pow. chodzieskiego. W marcu 1921 roku przeniesiony na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Czarnkowie.

Szymański Ignacy – starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Chodzież. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego z przydziałem do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Dnia 10 sierpnia 1920 roku przeniesiony z Obornik do Komisariatu Kolejowego w Ostrowie Wielkopolskim.

Śniadek Józef - w 1936 roku pełnił służbę na Posterunku Policji Państwowej w Pamiątkowie.

Świderski Józef – posterunkowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. W 1921 roku otrzymał zgodę na zawarcie małżeństwa z Anną Cieślikówną.

Talarczyk Stanisław - przyjęty do Policji Państwowej dnia 9 grudnia 1920 roku z przydziałem w stopniu posterunkowego do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach

Targowski Wiktor (wcześniej kom. Bolesław Remiszewski) – ur. 1891 roku. Żołnierz armii rosyjskiej do 1918 roku i oficer Policji Państwowej w stopniu komisarza. W 1919 roku wstąpił w szeregi Policji Państwowej. Od 1923 roku był komendantem powiatowym w powiecie Biała, a następnie w latach 1930 – 1936 w powiecie zamojskim i od 1936 do 1939 roku w powiecie obornickim. W 30.04.1936 roku został na mocy rozkazu personalnego nr 13 KG P.P. w Warszawie w stopniu komisarza został mianowany komendantem Powiatowym Policji Państwowej w Obornikach zastępując odchodzącego w stan spoczynku komisarza Adama Franciszka Jastrzębca-Popławskiego. W 1939 roku wszczęto wobec niego postępowanie dyscyplinarne w związku ze stronniczością w konflikcie pomiędzy funkcjonariuszami Posterunku P.P. w Rogoźnie - komendantem przod. Janem Plucińskim a post. Władysławem Oliwką. Brak danych co do odbycia kary ze względu na wybuch II wojny światowej.

Trafas Jan – posterunkowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach.

Trochimowicz Michał – W stopniu st. przodownika w 1935 roku na własne życzenie przeniesiony z Komendy Powiatowej P.P. w Obornikach do Komendy Wojewódzkiej Policji Państwowej w Białymstoku. W 1939 roku był jednym z członków założycieli Policyjnego Klubu Sportowego przy Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach.

Troiński Kazimierz - starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Oborniki. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego. Dnia 15 stycznia 1921 roku na własną prośbę przeniesiony z Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Kościanie.

Tylkowski Maksymilian – starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Oborniki. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach z przydziałem do Posterunku Policji Państwowej w Kiszewie. Zmarł dnia 25 października 1920 roku w szpitalu wojskowym w Śremie.

Tyła Leon - starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Oborniki. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego. Następnie przeszedł na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach. Dnia 29 listopada 1921 roku wydalony ze służby za popełnienie zbrodni z paragrafu 174 i 176 k.k., pijaństwo, fałszywy wpis w książkę pobytu oraz niedbalstwo w służbie i urządzanie burd.

Walkowiak Michał - ur. 12 września 1888 roku w Stęszewie. Nr ewidencyjny 1569. Podczas I wojny światowej walczył w niemieckiej marynarce wojennej. Następnie brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Oborniki. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. W marcu 1921 roku przeniesiony na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach. Pełnił służbę na Posterunku w Murowanej Goślinie. W marcu 1922 roku otrzymał naganę za pełnienie służby patrolowej bez karabinu. W 1923 roku otrzymał nagrodę za wykrycie kradzieży i naganę za niewłaściwą służbę kontrolną. Od 1935 do września 1939 roku pracował na Posterunku Policji Państwowej w Mroczy. W 1939 roku był jednym z członków założycieli Policyjnego Klubu Sportowego przy Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Po wejściu Armii Czerwonej do Polski dnia 17 września 1939 roku był widziany na terenach zajętych przez Rosję sowiecką. Nie są znane dalsze jego losy. Odznaczony Medalem Niepodległości, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918 – 1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

Wawrzyniak Jakub – posterunkowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Dnia 31 stycznia 1921 roku na własną prośbę przeniesiony na stan etatowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Gnieźnie.

Winter Władysław - przyjęty do Policji Państwowej dnia 9 grudnia 1920 roku z przydziałem w stopniu posterunkowego do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Od lutego/marca 1921 roku dalszą służbę pełnił w Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Czarnkowie.

Wiśniewski Jan – początkowo pełnił służbę w Policji Państwowej w Nakle. Z dniem 20 grudnia 1921 roku przeniesiony z Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Nakle do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach. Pełnił służbę na Posterunku Policji Państwowej w Rogoźnie. W dniach 15 – 17 grudnia 1921 roku uczestniczył w III kursie w Szkole Okręgowej w Poznaniu. W czerwcu 1923 roku ukarany 7 dniami aresztu za umożliwienie ucieczki aresztowanemu mężczyźnie.
Wojciechowski Mieczysław – starszy żandarm I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Chodzież. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Z dniem 31 sierpnia 1920 roku zwolniony z Policji Państwowej z powodu niepodpisania zobowiązania służby w Policji przez 3 lata.

Wolf Tadeusz - przyjęty do Policji Państwowej dnia 16 grudnia 1920 roku z przydziałem w stopniu posterunkowego do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Od lutego/marca 1921 roku dalszą służbę pełnił w Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Czarnkowie.

Woźniak Jan – posterunkowy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. W lutym 1921 roku otrzymał nagrodę za wykrycie kradzieży. Od lutego/marca 1921 roku dalszą służbę pełnił w Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Czarnkowie.

Zajdlic Stanisław - wachmistrz I Brygady Żandarmerii Krajowej objazd Oborniki. Dnia 20 lipca 1920 roku wcielony do Policji Państwowej i awansowany na stopień posterunkowego. Dnia 1 maja 1932 roku awansowany na stopień st. posterunkowego. Dnia 28 sierpnia 1933 roku został przeniesiony na stanowisko Komendanta Posterunku Policji Państwowej w Strzałkowie

Zemrok Wincenty - przyjęty do Policji Państwowej dnia 9 grudnia 1920 roku z przydziałem w stopniu posterunkowego do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Następnie przeszedł na etat Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Czarnkowie. Z dniem 30 listopada 1921 roku zwolniony ze służby w Policji Państwowej z uwagi na niezdatność do służby.

Zieliński Józef - przyjęty do Policji Państwowej dnia 9 grudnia 1920 roku z przydziałem w stopniu posterunkowego do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Od marca 1921 roku na stanie etatowym Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Czarnkowie. Awansowany na st. posterunkowego śledczego, dnia 30 grudnia 1921 roku przeniesiony z Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Czarnkowie do Ekspozytury Śledczej w Poznaniu.

Ziętara Józef - przyjęty do Policji Państwowej dnia 9 grudnia 1920 roku z przydziałem w stopniu posterunkowego do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Następnie w 1921 roku przeszedł na etat Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Czarnkowie. Dalej pełnił służbę w powiecie czarnkowskim. W 1923 roku ukarany 5 dniowym aresztem za nielegalne przekroczenie granicy do Niemiec i upijanie się po służbie.

----------------------------------------------------------

W tym miejscu chciałbym wskazać, że Komenda Powiatowa Policji Państwowej w Obornikach powstała 16 lipca 1920 roku. Obejmowała ona powiat obornicki, czarnkowski i chodzieski. Na krótko K.P.P.P. w Obornikach została przeniesiona do Czarnkowa - celem lepszej komunikacji z Posterunkami P.P. (pisze o tym w rozkazie Komendant Okręgu XI P.P., ale również wynika to z rozkazów Komendanta Zachodniej Straży Obywatelskiej - wskazując dane adresowe K.P.P.P. w Obornikach w Czarnkowie). Następnie 10 lutego 1921 roku powstała Komenda Powiatowa Policji Państwowej w Czarnkowie. W marcu 1921 roku zlikwidowano K.P.P.P. w Obornikach, a powiat obornicki wszedł pod zarząd i nadzór K.P.P.P. w Szamotułach. W 1934 roku odtworzono K.P.P.P. w Obornikach i wyłączono powiat obornicki spod jurysdykcji K.P.P.P. w Szamotułach. W tym samym roku nastąpiła zmiana administracyjna i z powiatu obornickiego wyłączono obszar Połajewo i Ludomy, które przyłączono do powiatu czarnkowskiego. W związku z powyższym Posterunki P.P. w Połajewie i w Ludomach przeszły pod zwierzchnictwo K.P.P.P. w Czarnkowie. W tym samym roku do powiatu obornickiego przyłączono Pamiątkowo i utworzono tam nowy Posterunek P.P., który podlegał pod K.P.P.P. w Obornikach.

Stąd też powyższy spis zawiera również dane tych policjantów, którzy przez kilka miesięcy byli na stanie etatowym K.P.P.P. w Obornikach.

--------------------------------------

Pozdrawiam serdecznie
Tomasz Węgrzak

_________________
pozdrawiam
Tomek

Poszukuję nazwisk: Darna/Dorna, Giermata, Gromala, Kajpust, Koput/Kaput, Majcherczyk, Mizera, Nowiccy, Pawlisiak, Pietrzak, Ratajczak, Sępek, Skarbek, Srebro, Tecław, Turek, Wałęga, Węgrzak.


Góra
 Zobacz profil  
 
PostNapisane: 06 sie 2020, 17:54 
Offline

Dołączył(a): 20 sty 2014, 23:38
Posty: 63
Wojciechowski Mieczysław - służbę pełnił w stopniu st. żandarma Żandarmerii Krajowej w objeździe Chodzież. Z dniem 20 lipca 1920 roku na mocy rozkazu nr 5 Komendanta Okręgowego P.P. w Poznaniu (rozkaz 5/1920) z dnia 27 lipca 1920 roku został mianowany posterunkowym Policji Państwowej i przydzielony do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Z dniem 31 sierpnia 1920 roku na podstawie rozkazu Komendanta Okregowego P.P. w Poznaniu (rozkaz nr 18/1920) został zwolniony z powodu niepodpisania zobowiązania służby w Policji Państwowej na okres 3 lat.

_________________
pozdrawiam
Tomek

Poszukuję nazwisk: Darna/Dorna, Giermata, Gromala, Kajpust, Koput/Kaput, Majcherczyk, Mizera, Nowiccy, Pawlisiak, Pietrzak, Ratajczak, Sępek, Skarbek, Srebro, Tecław, Turek, Wałęga, Węgrzak.


Góra
 Zobacz profil  
 
PostNapisane: 08 wrz 2020, 11:25 
Offline

Dołączył(a): 08 wrz 2020, 09:17
Posty: 4
Posiadam informacje dotyczące przod. Antoniego Kuśnierkiewicza ur. 12.01.1888 roku w Kłecku. Mianowice w okresie 18.05.1929 – 07.01.1931 był Komendantem Posterunku PP w Międzychodzie. W 1935 roku był zameldowany w Rogoźnie przy ul. Poznańskiej 201. 12.06.1935 roku był sporządzony wniosek o odznaczenie, lecz został odrzucony. Poszukuję imion jego rodziców i losów po 1931 roku, czy pełnił służbę na Wołyniu i gdzie.


Góra
 Zobacz profil  
 
PostNapisane: 08 wrz 2020, 18:44 
Offline

Dołączył(a): 20 sty 2014, 23:38
Posty: 63
Ryszard1962 napisał(a):
Posiadam informacje dotyczące przod. Antoniego Kuśnierkiewicza ur. 12.01.1888 roku w Kłecku. Mianowice w okresie 18.05.1929 – 07.01.1931 był Komendantem Posterunku PP w Międzychodzie. W 1935 roku był zameldowany w Rogoźnie przy ul. Poznańskiej 201. 12.06.1935 roku był sporządzony wniosek o odznaczenie, lecz został odrzucony. Poszukuję imion jego rodziców i losów po 1931 roku, czy pełnił służbę na Wołyniu i gdzie.


Witam.

Antoni Kuśnierkiewicz
ur. 12 stycznia 1888 roku w Kłecku, religii katolickiej
ojciec: Franciszek Kuśnierkiewicz
matka: Rozalia Szamrock
USC Kłecko, akt urodzenia 1888/5

Akt urodzenia można pobrać tutaj:
https://szukajwarchiwach.pl/53/1869/0/1 ... 0hnAzNodVw

Miał siostrę Annę Kuśnierkiewicz, ur. 1894
https://szukajwarchiwach.pl/53/1869/0/1 ... hsq69mEDiw

Akt małżeństwa rodziców:
Urząd Stanu Cywilnego Kłecko, wpis 3 / 1886

Franz Kucznierkiewicz (ur. 1861) 87%
ojciec: Johann Kucznierkiewicz , matka: Valentina Imbierowicz

Rosalie Szamrock (ur. 1858) 100%
ojciec: Johann Szamrock , matka: Viktoria Radwanska

Pozdrawiam Tomasz W.

_________________
pozdrawiam
Tomek

Poszukuję nazwisk: Darna/Dorna, Giermata, Gromala, Kajpust, Koput/Kaput, Majcherczyk, Mizera, Nowiccy, Pawlisiak, Pietrzak, Ratajczak, Sępek, Skarbek, Srebro, Tecław, Turek, Wałęga, Węgrzak.


Góra
 Zobacz profil  
 
PostNapisane: 08 wrz 2020, 18:48 
Offline
Avatar użytkownika

Dołączył(a): 20 kwi 2009, 17:30
Posty: 5180
Dodam że:
Antoni Kuśnierkiewicz zawarł związek małżeński z Wandą Witt
dnia 01 lutego 1922 r. w Rogoźnie (jest to data ślubu kościelnego).

_________________
Pozdrawiam Danka

Nie umiera ten, kto trwa w pamięci żywych.
ks. Jan Twardowski


Góra
 Zobacz profil  
 
PostNapisane: 08 wrz 2020, 19:19 
Offline

Dołączył(a): 08 wrz 2020, 09:17
Posty: 4
Czy znana jest data i miejsce śmierci Antoniego Kuśnierkiewicza?
Pozdrawiam Ryszard1962


Góra
 Zobacz profil  
 
PostNapisane: 08 wrz 2020, 19:26 
Offline
Avatar użytkownika

Dołączył(a): 20 kwi 2009, 17:30
Posty: 5180
Data zgonu może być odnotowana w cywilnym akcie małżeństwa w USC,
ale nie musi.

_________________
Pozdrawiam Danka

Nie umiera ten, kto trwa w pamięci żywych.
ks. Jan Twardowski


Góra
 Zobacz profil  
 
PostNapisane: 08 wrz 2020, 20:15 
Offline

Dołączył(a): 20 sty 2014, 23:38
Posty: 63
Witam,

Panie Ryszardzie, w nawiązaniu do rozmowy telefonicznej dot. udziału w Powstaniu wielkopolskim Antoniego Kuśnierkiewicza zamieszczam informację na ten temat:

Jednostka: Kłecko - 2 Zastęp Starszych
źródła: Rogalski Edmund, Kompania kłeckowska, wstęp i oprac. D. Jung, B. Borowiak, Kłecko 2012; Karwat Janusz, Ziemia Gnieźnieńska w Powstaniu Wielkopolskim 1918/1919. Wybrane aspekty z perfektywy 100 lat, red. Grzegorz Musidlak, Gniezno 2018.

W odniesieniu do pochwały za ujęcie sprawcy zabójstwa sołtysa Ignacego Bukowskiego z Kaplina w dniu 14 listopada 1926 roku przez przod. Antoniego Kuśnierkiewicza:

Kurier Zachodni, 1927, nr 79
Dostęp: https://www.wbc.poznan.pl/dlibra/public ... 46/content

Gazeta Szamotulska, 1927, nr 115
Dostęp: https://www.wbc.poznan.pl/dlibra/public ... 08/content

Sprawa w Sądzie Okręgowym w Poznaniu, wyrok śmierci dla syna

Kurier Zachodni, 1928, nr 22
Dostep: https://www.wbc.poznan.pl/dlibra/public ... 23/content

Nowy Kurier, 1928, nr 65
Dostęp: https://www.wbc.poznan.pl/dlibra/public ... 47/content

Włościanin, 1928, nr 66
Dostęp: https://www.wbc.poznan.pl/dlibra/public ... 70/content

Myślę, że gdyby przejrzeć lokalne gazety z marca i kwietnia 1928 roku to może trafiło by się na opis przebiegu posiedzenia Sądu Okręgowego w Poznaniu. Zapewne, bo to był z reguły standard, że pisano do Prezydenta RP o ułaskawienie, więc w gazetach z 1928 roku można by było znaleźć zakończenie sprawy. Była by to ciekawa historia kryminalna w historii KPP w Międzychodzie.

Pozdrawiam
Tomasz Węgrzak

_________________
pozdrawiam
Tomek

Poszukuję nazwisk: Darna/Dorna, Giermata, Gromala, Kajpust, Koput/Kaput, Majcherczyk, Mizera, Nowiccy, Pawlisiak, Pietrzak, Ratajczak, Sępek, Skarbek, Srebro, Tecław, Turek, Wałęga, Węgrzak.


Góra
 Zobacz profil  
 
PostNapisane: 08 wrz 2020, 23:37 
Offline

Dołączył(a): 08 wrz 2020, 09:17
Posty: 4
Wielkie dzięki Tomku. Dobra robota, dużo informacji. Pozdrawiam Ryszard


Góra
 Zobacz profil  
 
PostNapisane: 10 wrz 2020, 15:37 
Offline

Dołączył(a): 20 sty 2014, 23:38
Posty: 63
Witam Panie Ryszardzie,

odnośnie Komendanta Posterunku Policji Państwowej w Rogoźnie:

W nocy w dniu 19 lipca 1933 w Rogoźnie – Wójtostwo o godz. 00:15 nieznany sprawca podłożył ogień pod zabudowania mieszkalne i gospodarcze Komendanta Posterunku Policji Państwowej w Rogoźnie przod. Antoniego Kuśnierkiewicza, w wyniku czego doprowadził do spalenia domu oraz szopy przyczyniając się do powstania szkód w wysokości od 6000 zł do 7000 zł. Nieruchomości były ubezpieczone. W sprawie podpalenia, Funkcjonariusze Posterunku Policji w Rogoźnie wszczęli śledztwo, w którym potwierdzili, że pożar został zaprószony umyślnie przez nieznanego sprawcę. Co istotne, tej samej nocy pożar wybuchł również w zabudowaniach Weigla zamieszkałego na wójtostwie pod Rogoźnem, w wyniku czego doszło do spalenia się zabudowań mieszkalnych i gospodarczych, a także licznych urządzeń gospodarskich. Postepowanie w sprawie ustalenia przyczyn pożaru prowadził Posterunek Policji Państwowej w Rogoźnie.

Źródła:
Nasza Chodzież, 1933, nr 165.
Kurjer Poznański, 1933, nr 335.

Dalej w notatkach znalazłem:

Nadzwyczajne zebranie zarządu Towarzystwa Gimnastycznego okręgu rogozińskiego i gnieźnieńskiego w Rogoźnie w 1939 roku - Antoni Kuśnierkiewicz wiceprezesem zarządu T.G.

Źródło:
Dziennik Bydgoski, 1939, nr 88, s. 10.
dostęp za: https://kpbc.ukw.edu.pl/dlibra/publication/184112/edition/186257

W notatkach znalazłem też arcyciekawy artykuł pt. "Jak banda żydów-oszustów usiłowała obrabować robotnika i co z tego wynikło", w którym można przeczytać o pościgu przod. Antoniego Kuśnierewicza za sprawcą przestępstwa wyznania mojżeszowego wzdłuż Wełny do dworca PKP w Rogoźnie. Co istotne, rzecz działa się w listopadzie 1929 roku w Rogoźnie:

Źródło: Gazeta Kartuska, 1929, nr 143, s. 1
Dostęp: za https://polona.pl/item/gazeta-kartuska-bezpartyjne-pismo-katolicko-polskie-dla-powiatu-kartuskiego-r-8-nr-143,NTQ5Njg3NTU/0/#info:search:ku%C5%9Bnierkiewicz

Zgodnie z Pana informacjami, st. przod. Antoni Kuśnierkiewicz pełnił funkcję Komendanta Posterunku P.P. w Międzychodzie w okresie od 18.05.1929 r. do 07.01.1931 r. Zastanawia mnie zatem, jak on mógł w listopadzie 1929 roku ścigać sprawców w Rogoźnie...

_________________
pozdrawiam
Tomek

Poszukuję nazwisk: Darna/Dorna, Giermata, Gromala, Kajpust, Koput/Kaput, Majcherczyk, Mizera, Nowiccy, Pawlisiak, Pietrzak, Ratajczak, Sępek, Skarbek, Srebro, Tecław, Turek, Wałęga, Węgrzak.


Góra
 Zobacz profil  
 
PostNapisane: 13 wrz 2020, 22:24 
Offline

Dołączył(a): 08 wrz 2020, 09:17
Posty: 4
Witam. Faktycznie daty pełnienia funkcji komendanta przez st.przod. Kuśnierkiewicza są do sprawdzenia i weryfikacji.
Pozdrawiam Ryszard


Góra
 Zobacz profil  
 
PostNapisane: 23 paź 2020, 21:30 
Offline

Dołączył(a): 20 sty 2014, 23:38
Posty: 63
Komendanci Powiatowi Policji Państwowej w Obornikach

Popławski, Adam Franciszek h. Jastrzębiec

Urodził się 18 grudnia 1877 roku, prawdopodobnie w miejscowości Ciemianka w parafii Grabowo w obecnym woj. podlaskim, jako syn Józefa Popławskiego i Józefy Kurzontowskiej (akt urodzenia 1877/61) – należy jednak wskazać, że są to dane niepewne, które wymagają dalszej weryfikacji. Brak danych co do wykształcenia i służby w armii zaborczej uniemożliwia pełne sporządzenie biogramu sprzed 1919 roku. Wiadomo, że w momencie odzyskania niepodległości w listopadzie 1918 roku, Adam Popławski liczył już 41 lat, a w momencie wstąpienia do służb mundurowych odpowiedzialnych za zapewnienie bezpieczeństwa i porządku publicznego miał 42 lata.
Adam Popławski do służb policyjnych został przyjęty dnia 6 czerwca 1919 roku i w stopniu komisarza pełnił służbę w Łodzi. W związku z wydaniem Ustawy z dnia 24 lipca 1919 r. o policji państwowej (Dz.Pr.P.P. 1919 nr 61 poz. 363) przeszedł na stan Policji Państwowej i pełnił dalej służbę na terenie Łodzi.
Następnie z dniem 1 marca 1920 roku został przeniesiony na stanowisko komendanta powiatowego Policji Państwowej w powiecie piotrkowskim . Komenda Powiatowa Policji Państwowej w Piotrkowie Trybunalskim mieściła się przy ul. Kaliskiej 16. W tym samym budynku został zlokalizowany Komisariat Policji Państwowej w Piotrkowie Trybunlaskim. Komendantowi podlegało w latach dwudziestych około 190 osób . W grudniu 1920 roku kom. Adam Popławski zameldował staroście piotrkowskiemu, że na skutek redukcji personelu urzędów publicznych, z dniem 1 stycznia 1921 roku likwidacji ulegną Posterunki Policji Państwowej w Bęczkowicach, Lubie, Niechcicach i Wiadernie, natomiast Posterunek Policji Państwowej w Woli Krysztoporskiej miał zostać przeniesiony do Krzyżanowa do siedziby urzędu gminnego. Następnie we wrześniu 1921 roku likwidacji iległy posterunki w Moszczenicy, Bujnach Szlacheckich, Goleszczy, Chabielicach, Woli Krysztoporskiej, Przygłowie, Parzniewicach, Niechcicach, Szydłowie i Bugaju. W związku z redukcją jednostek organizacyjnych Policji Państwowej na terenie powiatu piotrkowskiego, od września 1921 roku kom. Adamowi Popławskiemu podlegały Posterunki Policji Państwowej w Kamieńsku, Kleszczowie, Gorzkowicach, Ręcznie, Rozprzy, Grocholicach, Sulejowie, Klukach, Wadlewie, Woźnikach, Woli Kamockiej, Serocku, Wolborzu i Bełchatowie .
Jak wynika z dokumentów starosty powiatowego w Piotrkowie Trybunalskim, kom. Adam Popławski pomimo najlepszych chęci, nie mógł sobie poradzić z funkcjonariuszami policji państwowej powiatu piotrkowskiego. Starosta powiatowy w pismach z 1921 roku do Wojewody łódzkiego podkreślał, że policjanci polują w czasie służby wspólnie z kłusownikami, upijają się w szynkach, do służb patrolowych zabierają dubeltówki zamiast karabinów i bezpodstawnie dokonują zatrzymań oraz aresztowań napotkanych ludzi . Jednocześnie zarzucano funkcjonariuszom pijaństwo na służbie, niedołęstwo, lekceważenie skarg i próśb o pomoc Policji kierowanych przez obywateli, przebywanie funkcjonariuszy w restauracjach i wydawanie publicznych pieniędzy na alkohol, pojawianie się policjantów w miejscach publicznych będąc w stanie nietrzeźwym, korupcję wśród policjantów, podejmowanie czynności służbowych w sprawach o kradzieże w okresie od 24 do 48 godzin po zgłoszeniu, a nadto jak wskazywano „Kubiński Jan wezwał dwóch policjantów, by zmusili dwóch żydów fryzjerów do zamknięcia sklepów w wyznaczonych godzinach, policjanci weszli do tychże sklepów, on czekał przez 20 min. na ulicy, policjanci wyszli po tym czasie ogoleni a sklepy ich pozostały nadal otwarte (…) patrole krążąc w nocy po ulicach głośno rozmawiają, świecą latarkami. Wielu policjantów w miejscowej Policji jest związanych bliskimi węzłami pokrewieństwa” . Dodatkowo podkreślano, że Policja Państwowa nie zrobiła nic w czasie zatargu pomiędzy żołnierzami a mieszkańcami Krakówki o kradzież siana. Trwający około 1 godziny spór przerodził się w otwarcie ognia przez wojsko, a mieszkający w pobliżu policjanci nie zareagowali. Zarzucano również, że w czasie napadu rabunkowego podkom. Zieliński stawił się natychmiast na miejscu zdarzenia, ale patrol policji konnej w tym samym czasie spożywał wódkę w restauracji. Innym razem pijani policjanci mieli w pociągu usuwać pasażerów z I klasy, a samego urzędnika dyżurującego Klawego mieli aresztować .
Relacje pomiędzy lokalną administracją a policjantami piotrkowskimi była napięta do tego stopnia, że Rada miejska odmówiła wypłacania jakichkolwiek środków finansowych Policji Państwowej, a sam starosta wnosił o usuwanie ze stanowisk policyjnych ludzi nieodpowiednich, których postawy budzą kontrowersję. Starosta powiatowy, za przedstawienie realnej sytuacji wewnątrz formacji, naraził się Komendzie Głównej Policji Państwowej w Warszawie, która zażądała jego ukarania i zawieszenia w czynnościach. Przybyły na miejsce funkcjonariusz Komendy Głównej Policji Państwowej wraz z referentem Ministerstwa Spraw Wewnętrznych przeprowadzili kontrolę i sporządzili plan naprawczy. Pomimo tego, starosta i tak wnioskował do Wojewody łódzkiego, aby podjął czynności w sprawie poprawy jakości służby policyjnej, gdyż jak uważał „jeżeli takie rozprężenie pojdzie dalej, to w krótkim czasie Policja państwowa tutejszego powiatu nie będzie przedstawiała siły zbrojnej państwowej, lecz uzbrojoną szkodliwą bandę” .
Z dokumentów starosty powiatowego piotrkowskiego wyłania się obraz trudności związanych z organizacją pierwszych struktur Policji Państwowej. Należy jednak wskazać, że tego typu problemy były charakterystyczne dla wielu powiatów odradzającego się państwa polskiego. Z zachowanych rozkazów Komendanta Powiatowego Policji Państwowej w Szamotułach również wynika, że pierwsi funkcjonariusze powiatu szamotulskiego i obornickiego mieli wiele problemów z zachowaniem dyscypliny, należytym wypełnianiem obowiązków, a wielu z nich było karanych m.in. za pijaństwo podczas służby .
Celem „uzdrowienia stosunków w policji państwowej powiatu piotrkowskiego” kom. Adam Popławski czynił wiele starań, aby podwładnych zdyscyplinować. Z zachowanych dokumentów wynika, że w okresie od 1 stycznia do 15 lipca 1921 roku komendant powiatowy ukarał swoich podwładnych 10 naganami, 46 karami aresztu od 1 do 7 dni. Ponadto 4 funkcjonariuszy zawiesił w służbie, a 9 policjantów zwolnił .
Komendant Adam Popławski od samego początku swojej policyjnej kariery usiłował zorganizować Policję Państwową zgodnie z przepisami wydawanymi przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, a jako, że jednym z najważniejszych elementów bezpieczeństwa lokalnego był starosta powiatowy, także starał się unormować stosunki nowej służby z administracją lokalną, które w początkowej fazie były napięte i dalekie od pożądanych. Poza zadaniami związanymi z organizacją służby bezpieczeństwa na terenie powiatu piotrkowskiego, do jego obowiązków należało również zwalczanie przestępczości na podległym sobie terenie, na którym jak wynika z zachowanych akt starostwa powiatowego i miasta Piotrkowa, należały liczne kradzieże, awantury z udziałem pijanych funkcjonariuszy i żołnierzy, napady rabunkowe, a także nieprzestrzeganie obowiązujących zasad związanych z handlem w niedziele i święta.
Wiadomo, że poza ww. zadaniami, udzielał się również społecznie. W czasie pełnienia swojej funkcji w powiecie piotrkowskim, komendant Adam Popławski zaangażował się we wsparcie plebiscytu na Śląsku. Było to związane z rozgrywającymi się tam powstaniami śląskimi, a jego celem było zbadanie czy ludność Górnego Śląska chce przyłączyć się do państwa polskiego. Dnia 24 lutego 1921 roku wieczorem w sali Rady Miejskiej w Piotrkowie Trybunalskim kom. Adam Popławski uczestniczył w zebraniu członków lokalnych środowisk oraz Komitetu na rzecz wsparcia akcji plebiscytowej w Piotrkowie, której celem było zainteresowanie społeczeństwa lokalnego wydarzeniami na Śląsku oraz zebranie funduszy poprzez organizację zbiórek po kinach, restauracjach i na ulicach, sprzedaży znaczków specjalnych i nalepek. Dochód miał zasilić kampanię plebiscytową na Śląsku. Jak donosiła lokalna prasa z tamtego okresu, na wniosek prezesa Komitetu Obrony Państwa prof. Popowskiego utworzono kilka sekcji. Jedną z nich była techniczna, której organizację powierzono ks. prof. Bomskiemu i kom. Adamowi Popławskiemu .
Następnie podkom. Adam Franciszek Popławski w I poł. 1922 roku (brak danych bliższych) przeszedł na stan etatowy Policji Państwowej Okręgu Warszawskiego i został komendantem powiatowym Policji Państwowej w Płocku. Pod koniec czerwca 1922 roku, pełniąc funkcję komendanta powiatowego policji płockiej, był jednym z członków komisji egzaminacyjnej kursu przodowników Okręgowej Szkoły Policji w Płocku .
Struktury policyjne w Płocku zostały zorganizowane jeszcze w listopadzie 1918 roku, a więc krótko po odzyskaniu niepodległości. Budynek Komendy Powiatowej Policji Państwowej mieścił się w gmachu Starostwa Powiatowego przy ul. Kolegialnej 15. W 1925 roku w sekretariacie pracował Eugeniusz Krzywiński, a jego pomocnikiem była Halina Kruszewska. Komendantowi kom. Adamowi Popławskiemu podlegało łącznie 8 posterunków Policji Państwowej na terenie całego powiatu (Bodzanów, Bielsk, Wyszogród, Drobin, Starożreby, Srebrna, Borowiczki, Radziwie). Ponadto komendzie powiatowej podlegał posterunek Policji Państwowej miasta Płock, który również znajdował się w budynku starostwa powiatowego. Komisariat miejski zajmował się wyłącznie sprawami związanymi z bezpieczeństwem i porządkiem publicznym na terenie Płocka. Przy Komendzie Powiatowej funkcjonowała Ekspozytura Urzędu Śledczego, która zajmowała się ujawnianiem i ściganiem sprawców przestępstw kryminalnych na terenie powiatu gostyńskiego, płońskiego, płockiego i miasta Płock, rypińskiego, a także sierpskiego. Jej kierownikiem był podkom. Aleksander Stabholc.
W czasie swojej służby w policji płockiej, kom. Adam Popławski wsławił się spektakularną interwencją w sprawie ujęcia groźnego przestępcy poszukiwanego przez Policję Państwową, o której rozpisywało się wiele lokalnych gazet.
Dnia 12 lipca 1922 roku kom. Adam Popławski wspólnie z post. Bożkiem wracali statkiem „Belweder” z Warszawy do Płocka. Funkcjonariusze w pewnym momencie zauważyli, że w pobliżu płockiego bankiera nazwiskiem Schönwitz wiozącego znaczną ilość gotówki z Warszawy, kręci się dwóch podejrzanych mężczyzn . Z uwagi na fakt, że nie było możliwości zawiadomienia posterunku Policji Państwowej w Płocku, komendant podjął decyzję o wylegitymowaniu ww. mężczyzn w momencie zejścia na przystań w Płocku. Po dopłynięciu na miejsce, z polecenia kom. Adama Popławskiego, post. Bożek przy kasie podjął czynności zmierzające do przeszukania jednego z podejrzanych. Z uwagi na agresywną postawę, mężczyźni zostali przeprowadzeni do specjalnego pokoju, w którym prowadzono dalszą rewizję. Jeden z nich zaczął wyciągać przedmioty mogące służyć do popełnienia przestępstw lub pochodzące z przestępstwa. Jak ustalono w późniejszym czasie, były to fanty z napadu w Starej Wsi. W tym czasie drugi z mężczyzn wyciągnął z kieszeni rewolwer i oddał kilka strzałów w kierunku funkcjonariuszy. To samo uczynił drugi z mężczyzn, który miał ukryty rewolwer w rękawie. Na przystani wywiązała się strzelanina, w wyniku której post. Bożek został ugodzony kulą w klatkę piersiową, a inna z kul trafiła w zegarek kom. Adama Popławskiego . Z innych źródeł można dowiedzieć się, że w strzelaninie rany odniosła także kobieta nazwiskiem Sawa, żona sierżanta 4 pułku strzelców. Kule przestrzeliły kom. Adamowi Popławskiemu czapkę, mundur i płaszcz, a innemu mężczyźnie – żydowi Friedmanowi, rondo kapelusza . Gazeta „Rzeczpospolita” donosiła natomiast, że w wyniku strzelaniny, post. Bożek na skutek odniesionego postrzału w klatkę piersiową zmarł .
Komendant, po chwilowej awarii broni (zacięcie), oddał kilka strzałów w kierunku uciekających mężczyzn i trafił w jednego z nich, a następnie ruszył za nimi w pościg. Strzelanina pomiędzy policjantem a przestępcami przeniosła się poza teren przystani. W interwencji udział wziął dozorca więzienny Franciszek Smarzecki, który ze swojego karabinu oddał strzały w kierunku uciekających przestępców, trafiając jednego z nich. Mężczyzna po przebiegnięciu jeszcze ok. 20 kroków upadł na ziemię. Został odwieziony do szpitala i tam w dniu 14 lipca 1922 roku zmarł na skutek odniesionych ran. Przybyły na miejsce zastępca naczelnika Urzędu Śledczego w Warszawie asp. Antoni Kurnatowski (określany w lokalnych gazetach, jako polski odpowiednik Sherlocka Holmesa) ustalił, iż zmarły mężczyzna nazywał się Władysław Kłak. Jego tożsamość została potwierdzona na podstawie ujawnionych przy nim kilku dowodów osobistych i legitymacji oficerskiej. Jak się okazało, mężczyzna był szefem grupy przestępczej, za którymi prowadzono poszukiwania w związku z dokonanymi napadami w Sinołęce (obecnie pow. miński, woj. mazowieckie) i w Starej Wsi. Mężczyzna ten w listopadzie 1921 roku zbiegł z więzienia i był poszukiwany przez Policję Państwową. Co istotne, zainteresowanie mediów ww. napadami spowodowało jednak, że do opinii publicznej przedostała się informacja, że policjanci są na ich tropie, co miało skutek odwrotny do zamierzonego. Członkowie bandy postanowili ukryć się przed wymiarem sprawiedliwości i w lipcu 1922 roku postanowili przenieść się do powiatu płockiego. Grupa podróżowała różnymi środkami transportu i drogami, aby zminimalizować ryzyko wykrycia. Dnia 12 lipca 1922 roku dwóch członków grupy, w tym jej szef, wsiadło na statek „Belweder” płynący z Warszawy do Płocka. Przesłuchiwany w szpitalu Władysław Kłak nie wydał swoich towarzyszy, a podjęty pościg nie doprowadził do ujęcia pozostałych członków grupy . Rozkazem nr 181 Komendanta Głównego Policji Państwowej z dnia 9 października 1922 roku została mu udzielona pochwała za dzielne zachowanie się podczas pościgu za bandytami na przystani w Płocku w dniu 12 lipca 1922 roku . Szerzej o tych wydarzeniach pisał Kurjer Płocki: Organ Polityczno-Społeczny Ziemi Mazowieckiej z 1922 roku w nr 155 i 157, 159.
W 1925 roku podkom. Adam Franciszek Popławski został odznaczony srebrnym Krzyżem Zasługi .

Z dniem 1 kwietnia 1926 roku na podstawie art. 54 ustawy o państwowej służbie cywilnej z dnia 17 lutego 1922, dekretem nr 9523 z dnia 26 marca 1926 roku z niewiadomych przyczyn został przeniesiony w stan nieczynny , jednakże już rozkazem nr 337 z dnia 28 października 1926 roku został przywrócony do służby czynnej z przydziałem na zajmowane dotychczas stanowisko służbowe . Niedługo potem został przeniesiony do policji stołecznej w Warszawie, jednakże na chwilę obecną autor niniejszego artykułu nie posiada szczegółowych informacji na temat przebiegu jego służby w okresie od 1926 roku do 1931 roku. Wiadomo natomiast, że dekretem nr 41664 z dnia 17 października 1931 roku w stopniu komisarza został przeniesiony z Komendy Policji Państwowej miasta stołecznego Warszawy do województwa poleskiego na stanowisko kierownika referatu gospodarczego Komendy Wojewódzkiej Policji Państwowej w Brześciu nad Bugiem . Tam pełnił służbę do 1934 roku.
Następnie w rozkazie nr 625 Komendanta Głównego Policji Państwowej z dnia 14 sierpnia 1934 roku podano do wiadomości, że na mocy dekretu nr III P. 5/248 z dnia 28 lipca 1934 roku, kom. Adam Franciszek Popławski, kierownik referatu gospodarczego w Komendzie Wojewódzkiej Policji Państwowej w Brześciu nad Bugiem został mianowany komendantem powiatowym Policji Państwowej w Obornikach .
Decyzja Komendanta Głównego Policji Państwowej w Warszawie wynikała z faktu, że na mocy Zarządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 8 maja 1934 roku w sprawie utworzenia Komend Powiatowych Policji Państwowej w Śremie, Gostyniu, Obornikach, Wrześni, Mogilnie, Żninie i Szubinie (Dz. U. MSW, 1934, poz. 126) reaktywowano Komendę Powiatową Policji Państwowej w Obornikach, którą w 1921 roku zlikwidowano. W okresie od 1921 roku do 1934 roku powiat obornicki podlegał Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach. Zarządzenie weszło w życie z dniem 15 maja 1934 roku. Siedziba reaktywowanej Komendy Powiatowej mieściła się na Rynku w Obornikach, jednak 2 czerwca 1936 roku przeniesiono ją na ul. Jagiellońską do budynku Inspektoratu Szkolnego. Następnie z dniem 1 lipca 1934 roku rejon Posterunku Policji Państwowej w Obornikach został powiększony o gminy Przecławek, Witoldzin, Pamiątkowo, Żydowo, Żalewo i Rostworowo , a w sierpniu 1934 roku z Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach formalnie wyłączone zostały Posterunki Policji Państwowej w Obornikach, Rogoźnie, Ryczywole i Murowanej Goślinie, które przyłączone zostały do Komendy Powiatowej Policji w Obornikach . Od 1934 roku do 1936 roku do zadań kom. Adama Popławskiego należała organizacja Komendy Powiatowej Policji Państwowej na terenie powiatu obornickiego. Wiadomo, że dnia 31 maja 1935 r. Policja Państwowa powiatu obornickiego zajęła nowy budynek przenosząc tam Posterunek Policji Państwowej w Rogoźnie. Budynek liczył 14 izb o łącznej powierzchni 280 m2, z których 2 izby przeznaczone zostały do celów służbowych, 2 izby na koszary, 4 izby na mieszkania służbowe i 6 izb na mieszkania prywatne. Stan etatowy w rogozińskiej policji wynosił 5 funkcjonariuszy . Niedługo potem, bo 1 lipiec 1935 r. Policja Państwowa powiatu obornickiego pozyskała na czas do 30 czerwca 1942 roku budynek w Pamiątkowie, gdzie utworzony został Posterunek Policji Państwowej. Budynek liczył 14 izb o łącznej powierzchni 168 m2, z których 2 izby przeznaczone były do celów służbowych, 1 na koszary, a 9 na mieszkania prywatne wynajmowane za 439 zł rocznie. Stan etatowy Posterunku P.P. w Pamiątkowie wynosił 3 funkcjonariuszy P.P. . W 1936 roku kom. Adamowi Popławskiemu podlegały Posterunki Policji Państwowej w Obornikach, Rogoźnie, Ryczywole, Pamiątkowie i Murowanej Goślinie.
Poza ww. zadaniem, do jego obowiązków należało również zwalczanie przestępczości na terenie powiatu obornickiego. Z lokalnych gazet z tamtego okresu można się dowiedzieć, że najczęściej dochodziło do kradzieży, rozbojów, napadów, obrażania funkcjonariuszy Policji Państwowej, ubliżania marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu (szczególnie w okresie tzw. galówki imieninowej – uroczystości związanej z imieninami Józefa) i wiele innych. Jedną z najgłośniejszych spraw, a zarazem jedną z pierwszych na nowym stanowisku dla kom. Adama Popławskiego, było zabójstwo Zofii Nogaczykówny w Bębnikącie w 1934 roku . Natomiast w listopadzie 1934 roku funkcjonariusze obornickiej policji w lesie nieopodal Podlesia ujawnili kryjówkę szajki złodziejskiej. Sprawcom licznych kradzieży odebrano wytrychy i broń palną .
Dnia 26 październik 1935 r. w Obornikach odbył się pogrzeb nagle zmarłego wskutek zawału serca przod. Kazimierza Popowskiego, funkcjonariusza Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach. Jak wynika z lokalnej prasy, w pogrzebie uczestniczyli Komendant Komendy Powiatowej P.P. kom. Adam Popławski, funkcjonariusze Policji Państwowej, starosta powiatu obornickiego Jan Kozłowski, ks. Wikary Mikołajczyk oraz obywatele Obornik . W 1935 roku na terenie powiatu obornickiego przeprowadzano akcję przeciwko członkom Stronnictwa Narodowego. Jedna z większych akcji zaplanowana została na dzień 8 listopada 1935 roku. Wtedy to 60 funkcjonariuszy Policji Państwowej i „tajnych agentów” dokonało u członków Stronnictwa Narodowego powiatu obornickiego licznych przeszukań. Ujawniono wówczas szable, bagnety i dubeltówki .
W styczniu 1936 roku stowarzyszenie „Rodzina Policyjna” w świetlicy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach urządziło gwiazdkę dla 80 dzieci z biednych rodzin, które obdarowano słodyczami i bielizną. Obecni byli Komendant Powiatowy Policji Państwowej kom. Adam Popławski oraz starosta obornicki Jan Kozłowski. Stowarzyszenie „Rodzina Policyjna” urządziło również gwiazdkę dla dzieci członków stowarzyszenia i przełamano się wspólnie opłatkiem ze wszystkimi członkami . Była to jedna z ostatnich inicjatyw, w której brał udział kom. Adam Popławski. W dniu 23 kwietnia 1936 roku Komendant Główny Policji Państwowej w Warszawie wydał dekret nr III P. 5/124, na mocy którego komendant powiatowy Policji Państwowej w Zamościu kom. Wiktor Targowski objął stanowisko Komendanta Powiatowego Policji Państwowej w Obornikach . Następnie dnia 30 kwietnia 1936 roku kom. Adam Popławski przeszedł w stan spoczynku .
Kom. Adam Popławski w organach bezpieczeństwa służył łącznie 17 lat zajmując stanowiska oficerskie i pełniąc funkcje komendantów powiatowych i kierowników komórek organizacyjnych Policji Państwowej na terenie Łodzi, powiatu piotrkowskiego, komendy stołecznej w Warszawie, a następnie w poleskiej komendzie wojewódzkiej i na samym końcu w powiecie obornickim. W wieku 59 lat przeszedł na emeryturę.

Po 1936 roku dalsze losy kom. Adama Popławskiego są nieznane.

_________________
pozdrawiam
Tomek

Poszukuję nazwisk: Darna/Dorna, Giermata, Gromala, Kajpust, Koput/Kaput, Majcherczyk, Mizera, Nowiccy, Pawlisiak, Pietrzak, Ratajczak, Sępek, Skarbek, Srebro, Tecław, Turek, Wałęga, Węgrzak.


Góra
 Zobacz profil  
 
PostNapisane: 23 paź 2020, 21:32 
Offline

Dołączył(a): 20 sty 2014, 23:38
Posty: 63
Wiktor Targowski = Bolesław Remiszewski

Bolesław Remiszewski urodził się 22 maja 1891 w Zawierciu, zmarł 7 kwietnia 1981 roku w Poznaniu. Był synem Karola. W momencie wybuchu I wojny światowej liczył 23 lata. Został powołany do armii rosyjskiej. W 1917 roku doszło do rewolucji bolszewickiej i prawdopodobnie wówczas mógł opuścić szeregi carskiej armii. Wiadomo, że na przełomie 1918 i 1919 roku był organizatorem Milicji Ludowej w powiecie chełmskim. W okresie od 1911 do 1919 roku poznał Annę z Brodzic-Bonikowską, z którą zawarł związek małżeński. Należy wskazać, że brak dostatecznych danych, w chwili obecnej uniemożliwia opracowanie biogramu sprzed 1919 roku.
W 1919 roku na terenie miasta Chełmna i w powiecie chełmińskim funkcjonowało wiele organizacji porządkowych i bezpieczeństwa, których celem było zapewnienie porządku publicznego. Jedną z formacji była Milicja Ludowa, w której funkcję komendanta pełnił Bolesław Remiszewski. W maju 1919 roku stan tej formacji wynosił 2 oficerów, 5 podoficerów oraz 41 szeregowych. Po likwidacji Milicji Ludowej, Bolesław Remiszewski w dniu 1 sierpnia 1919 roku wstąpił w struktury Policji Państwowej. Następnie w latach 1919 – 1920 pełnił funkcję komendanta powiatowego Policji Państwowej w Lubartowie . Wtedy też urodziła mu się córka Jadwiga.
W rozkazie nr 147 Komendanta Głównego Policji Państwowej z dnia 9 stycznia 1922 roku wskazano, że na mocy dekretu o przeniesieniu nr 8325 z dnia 16 października 1921 roku, podkom. Bolesław Remiszewski, funkcjonariusz Policji Państwowej Okręgu Lubelskiego został przeniesiony na stanowisko podkomisarza do Policji Państwowej powiatu siedleckiego z dotychczasowym uposażeniem . Tam pełnił funkcję zastępcy komendanta powiatowego Policji Państwowej, a następnie na mocy dekretu nr 9113 z dnia 10 sierpnia 1923 roku został przeniesiony do powiatu bialskiego na stanowisko komendanta powiatowego .
Po utworzeniu Policji Państwowej, pierwszym komendantem powiatowym w Białej Podlaskiej został Józef Matulewicz, który pełnił swoją funkcję do 1 września 1923 roku . Następnie został skierowany na równorzędne stanowisko do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Siedlcach. Funkcję komendanta powiatowego w Białej Podlaskiej z dniem 1 września 1923 roku objął kom. Bolesław Remiszewski . Od momentu objęcia stanowiska, Bolesław Remiszewski kontynuował prace na rzecz wyszkolenia oraz podnoszenia wykształcenia ogólnego podległych mu policjantów , a także na rzecz ograniczenia przestępczości na terenie powiatu bialskiego. Przyjęta wówczas taktyka zakładała przede wszystkim działalność prewencyjną, przez co zyskał sobie dużą popularność i szacunek wśród społeczności lokalnej . Dnia 1 lipca 1924 roku podkom. Bolesław Remiszewski został awansowany na stopień komisarza Policji Państwowej. Był to pierwszy i ostatni jego awans w strukturach tej służby. Co istotne, poczucie bezpieczeństwa wzrastało pomimo redukcji etatów w Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Białej Podlaskiej. W 1925 roku kom. Bolesław Remiszewski przygotował raport, w którym podkreślał bardzo dobry stosunek pomiędzy policją a władzą administracyjną, samorządem i wojskiem. Ponadto komendant wskazywał również na poprawny stosunek funkcjonariuszy do mniejszości narodowej i wyznaniowej .
Dnia 18 kwietnia 1925 roku, jeszcze jako kom. Bolesław Remiszewski, wziął udział w odprawie komendantów i naczelników komisariatów Policji Państwowej zorganizowanej w Lublinie . Następnie dnia 27 września 1925 roku z okazji 10-lecia Służby Bezpieczeństwa zorganizowano w ogrodzie zabawę, z której uzyskano dochód w wysokości 425 zł. Z tej okazji pracownicy świetlicy policyjnej Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Białej Podlaskiej wydali monografię „Dziesięciolecie służby bezpieczeństwa w powiecie bialskim, województwa lubelskiego”, która stanowiła zarys historii służb policyjnych na terenie powiatu bialskiego wraz ze zdjęciami funkcjonariuszy . W tym czasie pełniącym obowiązki komendanta powiatowego był kom. Bolesław Remiszewski.
Siedziba komendy znajdowała się w Białej Podlaskiej przy ul. Brzeskiej nr 18. Zastępcą komendanta powiatowego był asp. Jan Jaworski. W strukturach Komendy Powiatowej Policji Państwowej utworzono Ekspozyturę Śledczą, której kierownikiem został podkom. Paweł Tuz. Powiat bialski obejmował 2 miasta niewydzielone i 15 gmin, liczył 1456 km2 i wg spisu na dzień 30 września 1921 roku zamieszkiwało go 57,461 osób. Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Białej Podlaskiej podlegały Posterunki Policji Państwowej w Białej, Łomazach, Terespolu, Sworach, Kodenie, Piszczacu, Tucznie, Sitniku, Sidosku, Zalesiu i Huszczy . Inne dane wskazują, że w 1921 roku powiecie bialskim mieszkało 84,856 mieszkańców, a do 1937 roku ich liczba wzrosła do 127,504 osób . Warto podkreślić, że po 1920 roku stan liczbowy funkcjonariuszy Policji Państwowej w Białej Podlaskiej i powiecie bialskim wynosił do 150 funkcjonariuszy. W mieście przez długi czas istniał 10 osobowy oddział policji konnej. Powyższe dane pokazują, że na 1 policjanta przypadało wówczas 565,7 mieszkańca. Przyjęty i konsekwentnie realizowany system prewencyjny pod dowództwem kom. Bolesława Remiszewskiego spowodował, że przestępczość zaczęła systematycznie spadać. Jak wskazuje J. Sroka, jeżeli w 1921 roku odnotowano w mieście 26 zbrodni, z których wykryto 19; to w 1924 roku przestępstw tego typu było już 17 przy 11 wykrytych . W 1926 roku zlikwidowano Ekspozyturę Śledczą przy KP P.P. w Białej Podlaskiej, a dotychczasowy kierownik podkom. Paweł Tuz został przeniesiony na stanowisko naczelnika Urzędu Śledczego w Lublinie, po czym w 1927 roku powrócił do Białej Podlaskiej i został zastępcą kom. Bolesława Remiszewskiego. Następnie przeniósł się do Siedlec i na Pomorze, gdzie pełnił funkcję do 1939 roku.
W 1929 roku komendantowi powiatowemu w Białej Podlaskiej podlegało 12 posterunków Policji Państwowej (Zalesie, Huszcza, Kodeń, Kostomłoty, Łomazy, Tuczna, Piszczac, Sidorki, Sitnik, Swory, Biała Podlaska i Terespol) . Komisarz Bolesław Remiszewski pełnił funkcję komendanta powiatowego Policji Państwowej w powiecie Biała Podlaska do 12 lipca 1930 roku . W literaturze przedmiotu przyjmuje się, że w okresie od 1925 roku do 1930 roku, pełniąc jeszcze funkcje komendanta, zmienił nazwisko na Wiktor Targowski . Przeszukując zasoby Archiwum Akt Nowych w Warszawie udało się odnaleźć informację na temat zmiany danych osobowych. W rozkazie nr 404 Komendanta Głównego Policji Państwowej w Warszawie z dnia 2 lipca 1928 roku odnajdujemy następującą informację: „zgodnie z decyzją Pana Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 16 kwietnia 1928. Nr 554/R/28 wydaną na podstawie dokumentów przedstawionych przez Komendanta P. P. pow. Bialskiego w woj. Lubelskim, komisarza Bolesława Remiszewskiego, - wymieniony powraca do właściwego swego imienia i nazwiska >>Wiktor Targowski<<” . Co istotne, Minister Spraw Wewnętrznych podkreślił, że komendant Remiszewski powraca do właściwego imienia i nazwiska…
Co istotne, pomimo wysiłków podejmowanych przez Policję Państwową, stan bezpieczeństwa i porządku publicznego w powiecie bialskim pozostawał na niskim poziomie. W 1928 roku na wyposażeniu policjantów było 4 konie służbowe, 2 rowery, 74 karabiny, 3 szable i 16 rewolwerów. Natomiast na początku lat 30. XX wieku, prawdopodobnie jeszcze za czasów kom. Wiktora Targowskiego, Komenda Powiatowa Policji Państwowej w Białej Podlaskiej otrzymała na stan pojazd marki Chevrolet. Komendant starał się szkolić swoich podwładnych, podnosić ich wiedzę i wykształcenie. Służyć temu miała „Rodzina Policyjna w Białej Podlaskiej”, która skupiała funkcjonariuszy i ich rodziny. Stowarzyszenie prowadziło przy posterunku policji w Białej Podlaskiej świetlicę, a następnie powołano w dniu 1 listopada 1924 roku „Koło Świetlicy Policyjnej” oraz zorganizowano bibliotekę . Co istotne, komendant Targowski znany był z pracy społecznej. Wiadomo, że w czasie swojej służby w Białej Podlaskiej pełnił funkcję sekretarza PWiWF [Przysposobienia Wojskowego i Wychowania Fizycznego – przyp. TW] .
Następnie Zarządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 marca 1930 roku kom. Wiktor Targowski został odznaczony po raz pierwszy srebrnym Krzyżem Zasługi, co zostało podane do wiadomości publicznej w rozkazie nr 484 Komendanta Głównego Policji w Warszawie z dnia 22 maja 1930 roku .
Następnie, już jako kom. Wiktor Targowski, objął on stanowisko komendanta powiatowego Policji Państwowej w Zamościu (1930 – 1936) . Z rozkazu nr 502 Komendanta Głównego Policji Państwowej z dnia 23 sierpnia 1930 roku dowiadujemy się, że na mocy dekretu nr 33718 z dnia 12 lipca 1930 roku został on przeniesiony ze stanowiska komendanta powiatowego Policji Państwowej w Białej Podlaskiej na stanowisko komendanta powiatowego w powiecie zamojskim .
Kom. Wiktor Targowski obejmował nowe stanowisko na trudnym terenie.



Dnia 23 kwietnia 1936 roku Komendant Główny Policji Państwowej w Warszawie wydał dekret nr III P. 5/124, na mocy którego komendant powiatowy Policji Państwowej w Zamościu kom. Wiktor Targowski obejmuje stanowisko Komendanta Powiatowego Policji Państwowej w Obornikach . Z kolei z doniesień prasowych wynika, że stanowisko objął w dniu 30 kwietnia 1936 roku zastępując dotychczasowego komendanta kom. Adama Popławskiego, który przechodził w stan spoczynku . Nie było to jednak możliwe z uwagi na fakt, że dnia 5 maja 1936 roku komendant kom. Wiktor Targowski wspólnie z naczelnikiem OSP w Zamościu prowadzili akcję ratowniczo-gaśniczą . Należy jednak wskazać, że już w drugiej połowie maja 1936 roku objął nowe stanowisko w Obornikach.
Należy wskazać, że komendantowi Wiktorowi Targowskiemu podlegało łącznie 5 posterunków Policji Państwowej, w której służyło ok. 65 policjantów. W związku z wejściem w 1936 roku życie przepisów powołujących gminy zbiorowe, reorganizacji uległa struktura Policji Państwowej na terenie powiatu obornickiego. Na mocy zarządzenia Wojewody Poznańskiego z dnia 20 czerwca 1936 roku w sprawie skasowania i utworzenia posterunków Policji Państwowej na terenie Województwa Poznańskiego w związku z powołaniem do życia gmin zbiorowych (Pozn. Dz. Woj., 1936, nr 29 poz. 431) powołano 5 nowych posterunków Policji Państwowej w Ryczywole, Rogoźnie, Obornikach, Murowanej Gośliny i Pamiątkowie , które obejmowały następujące obszary:
1. Posterunek Policji Państwowej w Obornikach – miasto Oborniki, miejscowości z gminy zbiorowej Oborniki-Północ (Bąblin, Dąbrówka Leśna, Jaracz, Kiszewo, Kiszewko, Kowanówko, łukowo, Nowołoskoniec, Oborniki Nadleśnictwo, Pacholewo, Podlesie, Rożnowo, Rudki, Słonawy, Stobnica, Stobnicko, Szczytno) oraz z gminy zbiorowej Oborniki-Południe (Bogdanowo, Chrustowo, Gołaszyn, Jaryszewo, Maniewo, Objezierze, Ocieszyn, Osowo, Popówko, Sławienko, Sycyn, Uścikówiec, Uścikowo, Wargowo, Wymysłowo).
2. Posterunek Policji Państwowej w Murowanej Goślinie – miasto Murowana Goślina oraz gminę zbiorową Murowana Goślina (Białęgi, Białężyn, Boduszewo, Brzeźno, Czernice, Długa Goślina, Głęboczek, Głębocko, Huciska, Kamińsko, Kąty Nadleśnictwo, Łoskoń Stary, Mściszewo, Nieszawa, Potrzanowo, Rakownia, Sławica, Starczanowo, Trojanowo, Uchorowo, Wojnowo, Zielonka, Zielonka Nadleśnictwo),
3. Posterunek Policji Państwowej w Ryczywole – gminę zbiorową Ryczywół (Bukowiec, Gościejewko, Igrzyna, Ninino, Piotrowo, Połajewice, Radom, Ryczywół, Sierakówko, Skrzetusz, Tłukawy, Wiardunki, Zawady) oraz część z gminy zbiorowej Oborniki-Północ (Lipa, Ludomy, Ludomicko),
4. Posterunek Policji Państwowej w Rogoźnie – miasto Rogoźno oraz gminę zbiorową Rogoźno (Boguniewo, Budziszewice, Budziszewko, Boruchowo, Dąbrówka Ludomska, Garbatka, Gościejewo, Kaziopole, Laskowo, Nienawiszcz, Owczegłowy, Owieczki, Parkowo, Słomowo, Studzieniec, Tarnowo),
5. Posterunek Policji Państwowej w Pamiątkowie – obejmujący gminę zbiorową Oborniki-Południe (Baborowo, Górka, Lulin, Lulinek, Nieczajna, Pamiątkowo, Popowo, Przecław, Ślepuchowo, Zielątkowo, Żukowo, Żydowo) .
Wg danych na dzień 2 czerwca 1936 r. Komenda Powiatowa Policji w Obornikach oraz Posterunek Policji Państwowej w Obornikach zajmowały budynek przy ul. Jagiellońskiej. Obsadę personalną stanowiło 12 funkcjonariuszy. Dla Policji Państwowej przeznaczonych zostało 13 izb o łącznej powierzchni 241 m2, z których na biura przeznaczono 5 izb, na koszary 2 izby, a na mieszkania dla funkcjonariuszy 6 izb . Odnosząc się do Posterunku Policji Państwowej w Ryczywole, jego siedzibą był budynek wynajmowany przez Komendę Powiatową Policji Państwowej w Obornikach w okresie od 1 października 1935 roku do dnia 30 września 1940 roku, za który płaciła czynsz roczny w wysokości 336 zł. Budynek liczy 4 izby o łącznej powierzchni 49 m2, z których 2 izby przeznaczone są do celów służbowych, a 2 na koszary lub do innych celów służbowych. Stan etatowy 3 funkcjonariuszy . Posterunek Policji Państwowej w Rogoźnie znajdował się przy ul. Wielkiej Poznańskiej, liczył łącznie 14 izb o powierzchni 280 m2, z których 2 izby przeznaczone do celów służbowych, 2 izby na koszary, 4 izby na mieszkania służbowe i 6 izb na mieszkania prywatne. Stan etatowy wynosił 5 funkcjonariuszy . Z kolei powołany w 1935 roku Posterunek Policji Państwowej w Pamiątkowie znajdował się w pozyskanym do dnia 30 czerwca 1942 roku budynku liczącym 14 izb o łącznej powierzchni 168 m2, z których 2 izby przeznaczone do celów służbowych, 1 na koszary, a 9 na mieszkania prywatne wynajmowane za 439 zł rocznie. Stan etatowy Posterunku P.P. w Pamiątkowie wynosił 3 funkcjonariuszy P.P. . Posterunek Policji Państwowej w Murowanej Goślinie w 1938 roku mieścił się przy ul. Pierackiego 45, a jego obsadę stanowiło 4 funkcjonariuszy. Warto w tym miejscu również zauważyć, że w II poł. Lat 30, powiat obornicki liczył 966 km2 i prawie 51 tys. mieszkańców. Jak można zauważyć, kom. Wiktor Targowski został przeniesiony na znacznie mniejszy rejon pod względem terytorialnym i demograficznym, a jednocześnie podlegało mu znacznie mniej funkcjonariuszy niż w powiecie bialskim czy zamojskim. Ponadto w 1936 roku na terenie powiatu obornickiego służyło 27 policjantów i jeżeli podzielić liczbę ludności przez łączny stan etatowy obornickiej policji, to okazuje się, że na 1 funkcjonariusza przypadało prawie 1889 mieszkańców…
Od momentu objęcia stanowiska, kom. Wiktor Targowski usiłował przenieść swój styl pracy i zaangażowanie w służbie na teren powiatu obornickiego. Z doniesień prasowych wynika, że już w marcu 1937 roku przewodniczył walnemu zebraniu Ligi Morskiej i Kolonialnej w Obornikach , a na przełomie marca i kwietnia 1938 roku w sali Wydziału Powiatowego w Obornikach przewodniczył obradom walnego zebrania zarządu obwodu Związku Harcerstwa Polskiego, w trakcie którego wybrano nowy Zarząd Obwodu ZHP, w którym kom. Wiktor Targowski został kierownikiem nowych kół . Tego samego roku, w dniach 22-23 lipiec 1938 roku w Obornikach przeprowadzono zawody sportowe policyjne, które otworzył Komendant Powiatowy Policji Państwowej w Obornikach kom. Wiktor Targowski. W zawodach udział wzięło 19 funkcjonariuszy z komend powiatowych z Obornik i Szamotuł, a nagrodę ufundowali komendanci powiatowi z Obornik i Szamotuł . Niedługo potem, bo w sierpniu 1938 roku komendant powiatowy Policji Państwowej w Obornikach kom. Wiktor Targowski został przewodniczącym komitetu budowy Przystani Wioślarskiej Związku Strzeleckiego w pobliżu klasztoru pofranciszkańskiego i miał obejmować: wodny ośrodek sportowy, świetlicę oraz strzelnicę małokalibrową. Przy budowie współpracowali członkowie organizacji „Orleta” i „Strzelcy” . Ponadto w 1939 roku obyło się zebranie sprawozdawczo-wyborcze „Rodziny Policyjnej” w Obornikach. Zebranie otworzył i przewodniczył kom. Wiktor Targowski. Ustępującemu Zarządowi udzielono absolutorium, a w skład nowego zarządu weszli: Maria Markowska, Maria Baszkowa, Helena Jakubowska, Wiktor Targowski, Franciszek Klimiuk i Roman Stefaniak. Uchwalono także budżet na 1100 zł . Następnie dnia 21 czerwca 1939 roku w świetlicy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach odbyło się walne zebranie Policyjnego Klubu Sportowego. Skład Zarządu tworzą: prezes – Roman Stefaniak, wiceprezes – Franciszek Klimiuk, sekretarz – Czesław Pieczyński, skarbnik – Władysław Podulko. Komisję Rewizyjną utworzyli: Piotr Mantas, Kazimierz Rajewski, Józef Śniadek. Skład Sądu Rozjemczego weszli kom. Wiktor Targowski, Franciszek Dobrowolski, Józef Kachel, Antoni Nowaczyk i Stanisław Pliszka .
Od momentu objęcia stanowiska komendanta powiatowego, kom. Wiktor Targowski udał się na inspekcję podległych mu posterunków. W tym czasie komendantem posterunku w Rogoźnie był przod. Jan Pluciński. Jak wynika z akt postępowania dyscyplinarnego, kom. Wiktor Targowski w czasie inspekcji placówki w Rogoźnie miał się wyrazić do komendanta posterunku, że długo nim nie pozostanie, a ujawniając pajęczynę, miał wyrazić się, że Wielkopolanie są „patriotami za pieniądze”. Niedługo potem stosunku pomiędzy funkcjonariuszami uległy znacznej poprawie do czasu, aż do Posterunku Policji Państwowej w Rogoźnie został przydzielony post. Władysław Oliwka. Od stycznia 1939 roku ponownie wybuchł konflikt pomiędzy komendantami, a oliwy do ognia dolewał sam post. Władysław Oliwka. Jak informował przod. Jan Pluciński, kom. Wiktor Targowski był stronniczy w konflikcie pomiędzy posterunkowym Oliwką a nim. W efekcie przod. Jan Pluciński wnosił o przeniesienie go do innej jednostki organizacyjnej Policji Państwowej, jednakże raport został odrzucony. Jak wynika z akt postępowania dyscyplinarnego, przod. Jan Pluciński wskazywał, że komendant powiatowy zarzucał mu przyjmowanie w Rogoźnie łapówek, pożyczanie pieniędzy od Niemców oraz miał wymuszać na nim ujęcie sprawców wybicia szyb dając mu termin 1 dnia pod groźbą „zamknięcia”. Jak informował przod. Jan Pluciński, na skutek rozstroju zdrowia psychicznego otrzymał zwolnienie lekarskie na 8 dni, które to zaświadczenie lekarskie nie zostało uznane przez kom. Wiktora Targowskiego, który uważał swojego podwładnego za osobę niegodną zaufania i fałszywą. Ciągłe szykany i podkopywanie autorytetu doprowadziły komendanta posterunku Policji Państwowej w Rogoźnie do rozstroju zdrowia psychicznego i chęci przeniesienia się do innej jednostki. Należy również wskazać, że ostatecznie przeciwko przod. Janowi Plucińskiemu przeprowadzone zostało dochodzenie w sprawie karnej, które zakończyło się zawieszeniem go w czynnościach służbowych z dniem 27 czerwca 1939 roku. Następnie, na skutek zawiadomienia przod. Jana Plucińskiego, z dniem 24 lipca 1939 roku na mocy decyzji o wdrożeniu postępowania dyscyplinarnego przeciwko kom. Wiktorowi Targowskiemu i post. Władysławowi Oliwce wszczęto postępowanie dyscyplinarne za niedbałe i stronnicze postępowanie przeprowadzone przeciwko przod. Janowi Plucińskiemu.
Z akt postępowania dyscyplinarnego przeciwko kom. Wiktorowi Targowskiemu wynika, że decyzją Komendanta Głównego Policji Państwowej w Warszawie z dnia 13 marca 1936 roku (nr III D.1/27) został ukarany upomnieniem za niedbalstwo służbowe, a w dniu 5 kwietnia 1936 roku decyzją Komendanta Głównego Policji Państwowej (nr III – D.1/27) został ukarany 3-dniowym aresztem za niedbalstwo. W czasie swojej służby nie otrzymywał pochwał i nagród, ale został odznaczony srebrnym krzyżem zasługi, Medalem Dziesięciolecia, Brązowym i Srebrnym Medalem „Za Długoletnią Służbę”. Jak wynika z opinii zawartej w aktach „komendant powiatowy specjalnie się nie wyróżnia”. Przeprowadzone postępowanie wskazało, że przewinienie popełnione przez kom. Targowskieo może wyczerpywać znamiona przestępstw wskazanych w art. 192, art. 286 i art. 144 k.k. i art. 126 rozporządzenia o Policji Państwowej. Komendantowi zarzucono, że w postepowaniu przeciwko przod. Janowi Plucińskiemu nie był obiektywny, nie wziął pod uwagę jego długoletniej służby, zasług jako uczestnika Powstania Wielkopolskiego. Prowadzący postępowanie wnosił o ukaranie komendanta karą 14 dni aresztu i pozbawieniem go stanowiska komendanta powiatowego Policji Państwowej w Obornikach. Postępowanie prowadzone przez Komendę Wojewódzką Policji Państwowej w Poznaniu zakończyło się dnia 31 lipca 1939 roku . Nie wiadomo, jak potoczyły się losy kom. Wiktora Targowskiego w sierpniu 1939 roku. Dnia 30 sierpnia 1939 roku Komendant Główny Policji Państwowej w Warszawie na mocy orzeczenia za niedbałe i stronnicze, a także krzywdzące prowadzenie postępowania wobec podwładnego nałożył na kom. Wiktora Targowskiego karę 14 dni aresztu . W księdze rejestracyjnej kary dla oficerów Policji Państwowej był to ostatni wpis.
Co istotne, kom. Wiktor Targowski od 1930 roku miał wystawiane pozytywne opinie służbowe. W okresie od 1930 roku do 1935 roku, a następnie od 1937 do 1939 roku wystawiono mu ocenę bardzo dobrą (5), a tylko i wyłącznie w 1936 roku (kiedy ukarano go upomnieniem i karą aresztu) wystawiono mu ocenę dobrą (4) . Nadto należy wskazać, że ostatni awans Wiktor Targowski otrzymał w 1924 roku. Było to mianowanie na wyższy stopień oficerski (dnia 1 lipca 1924 roku na stopień komisarza).
Prawdopodobnie kom. Wiktor Targowski nigdy nie odbył kary aresztu nałożonej przez Komendanta Głównego Policji Państwowej gen. bryg. Kordiana Zamorskiego w dniu 30 sierpnia 1939 roku. Należy bowiem zauważyć, że był to czas napięć w relacjach polsko-niemieckich, licznych ucieczek Niemców z terenu powiatu obornickiego do III Rzeszy Niemieckiej, a w powietrzu czuć było zbliżającą się wojnę polsko-niemiecką. Posterunki Policji Państwowej stały się punktami zbornymi dla Obrony Narodowej, w których na wypadek wojny wydawano broń powołanym do Batalionu Obrony Narodowej mężczyznom. Dnia 1 września 1939 roku Polska została zaatakowana przez Wehrmacht, a 7 września 1939 roku pierwsze oddziały niemieckie zajęły Oborniki. W okresie od 1 do 7 września 1939 roku obornicka Policja Państwowa została ewakuowana na wschodnie tereny państwa polskiego.
Wojenne losy kom. Wiktora Targowskiego zostały przedstawione w artykule „Wojenne losy komendantów policji państwowej w Obornikach. Józef Holzhausen i Wiktor Targkowski ps. „Witold” w OZHK nr 15/2020 (s. 83 – 94) przez p. Waldemara Górnego. Z lektury można się dowiedzieć, że kom. Wiktor Targowski został komendantem Policji Polskiej w Końskich, co było konsekwencją wydania w dniu 30 października 1939 roku odezwy do wszystkich policjantów pełniących w dniu 1 września 1939 roku służbę w strukturach Policji Państwowej do stawienia się w urzędzie niemieckiej policji lub starostwa niemieckiego. Przedwojenni polscy policjanci wstępowali w szeregi nowej Policji Polskiej, jako formacji pomocniczej dla policji niemieckiej, która na terenie Generalnego Gubernatorstwa miała pełnić funkcje porządkowe. Także Kom. Wiktor Targowski stał się jej funkcjonariuszem i został komendantem posterunku w Końskich w obecnym woj. świętokrzyskim. Poza obowiązkami służbowymi wynikającymi z pracy w „granatowej policji” był także członkiem Armii Krajowej i przyjął pseudonim „Witold”, a wg innych źródeł również „Wiktor” . Z racji zajmowanego stanowiska wszedł w struktury referatu wywiadowczego. Jak wynika z artykułu Świętokrzyskiej Izby Lekarskiej poświęconego szpitalu w Końskich w latach 1939 – 1945 „podczas nauki obchodzenia się z bronią ranni zostali "Socha" - Marian Czerwieński i Sycz. Ranę Czerwieńskiego /postrzał lewej dłoni/ można było leczyć ambulatoryjnie, natomiast rana Sycza wyglądała groźnie - postrzał w brzuch. Wymagała leczenia, a przynajmniej obserwacji szpitalnej. S. Karolina i kpt. Wiktor Targowski - Komendant Granatowej Policji w Końskich, a zarazem członek komórki AK w Policji, zdołali przekonać żandarmerię niemiecką, że obaj młodzieńcy padli ofiarą bandyckiego napadu rabunkowego /czy im naprawdę uwierzono - to druga sprawa/.” . Z kolei z innych informacji poświęconych Armii Krajowej na terenie Kielc można dowiedzieć się, że „Wiktor Targowski „Witold” został wciągnięty do prac delegatury i pod koniec 1944 roku zaczął tworzyć wywiad i kontrwywiad Delegatury”.
Referatem IX pozostała Służba Ochrony Powstania, choć wiosną 1943 roku używano już nazwy Wojskowa Służba Ochrony Powstania. Na czele referatu w dalszym ciągu stał Wiktor Targowski „Witold”. Należy podkreślić, że Służba Ochrony Powstania została powołana w 1941 r. przez komendanta AK w porozumieniu z Delegatem Rządu i „(…) była to formacja, która przygotowywała się do wystąpienia po odejściu Niemców. Żadnych zadań bieżących jej nie powierzano. Zadaniem jej było więc opanowanie, a następnie ochrona obiektów wojskowych, budynków instytucji użyteczności publicznej, zakładów przemysłowych, urządzeń komunikacyjnych i telekomunikacyjnych, zorganizowanie obrony przeciwpożarowej, przeciwgazowej i przeciwlotniczej. Z czasem zadania te rozszerzono na zwalczanie dywersji i partyzantki wroga oraz na dozór jeńców. Oddziały SOP miały składać się z roczników starszych (1903 – 1891). Na początku 1943 nazwę SOP zmieniono na Wojskową Służbę Ochrony Powstania. Cel tej modyfikacji był wyłącznie propagandowy - chodziło o zwiększenie prestiżu SOP przez podniesienie go do rangi służby >>wojskowej<<” . Oznacza to, że kom. Wiktor Targowski, po opuszczeniu terenów przez Niemców, miał za zadanie zorganizować służbę policyjną w celu zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego na wyzwolonych terenach. Z uwagi na reorganizację SOP w WSOP, zmianie uległy również stopnie służbowe i tak Wiktor Targowski z komisarza stał się kapitanem.
Szerzej o działalności kom. Wiktora Targowskiego można dowiedzieć się również z artykułu „W Kedywie i partyzantce” zamieszczonego w Zeszytach kombatanckich (nr 36), z treści którego dowiadujemy się, że „(…) na dekonspirację przed naszym zespołem zdecydował się także komisarz policji granatowej w Końskich, kpt. Targowski, jak się okazało szef referatu IX Komendy Obwodu i przewodniczący Sądu Specjalnego. Był to smukły, przystojny oficer, około 190 cm wzrostu, z sumiastymi siwymi wąsami, budzący respekt swoją postawą i nienagannymi manierami. Przeciekały do nas informacje o jego próbach osłaniania ludzi z podziemia. Zapamiętałem jeden taki przypadek: żandarmeria wraz z policją granatową przeprowadzała rewizję w jakiejś wsi. Kpt. Targowski, otwierając szafę, ujrzał stojący tam karabin. Zamknął szafę mówiąc stojącemu za nim żandarmowi: „Alles in Ordnung”. Działalność komisarza musiała wzbudzić wątpliwości gestapo, gdyż w czasie masowych aresztowań w sierpniu 1943 r. został wywieziony do obozu koncentracyjnego. To, że nie rozstrzelano go na miejscu, dowodzi, że nie został zdradzony przez nikogo z uczestników konspiracji, gdyż dla przewodniczącego Sądu Specjalnego nie miano żadnych skrupułów” . Aresztowanie kom. Wiktora Targowskiego potwierdza również W. Borzobohaty, który wskazuje, że kpt. Targowski został aresztowany w dniu 20 sierpnia 1943 roku . Tego dnia Niemcy zorganizowali zakrojoną na szeroką skalę obławę w Końskich. Tysiąc żandarmów miało otoczyć miasto, a Gestapo rozpoczęło masowe aresztowania. Opierając się na informacjach dostarczonych przez konfidentów zatrzymano przeszło 400 osób. W odpowiedzi na taką akcję, cichociemny podpor. Waldemar Szwiec ps. „Robot” wraz ze swoim oddziałem liczącym 64 ludzi dokonał w nocy z dnia 31 sierpnia na 1 września 1943 roku ataku na miasto Końskie i okolicę, w której zgodnie z szacunkami Marka Jedynaka stacjonowało około 1800 Niemców i Ukraińców. Była to jedna z najbardziej spektakularnych akcji Armii Krajowej w czasie II wojny światowej .
Z zebranych materiałów i dotychczasowych badań wynika, że kpt./kom. Wiktor Targowski został dnia 20 sierpnia 1943 roku zatrzymany i osadzony w obozie koncentracyjnym. Prawdopodobnie przy osadzaniu nastąpił błąd przy rejestracji, gdyż brak jest informacji na temat więźnia Wiktora Targowskiego”. Należy jednak podkreślić, że na portalu www.straty.pl pod nazwiskiem „Wiktor Tarkowski” znaleźć można informację, że więzień przybył do KL Auswchitz dnia 12 lipca 1943 roku i nadano mu numer 129739 . Został on umieszczony w bloku nr 20 w sali nr 8 .
Prawdopodobnie Wiktor Targowski i Wiktor Tarkowski to ta sama osoba, tym bardziej, że z danych wynika, że nie został on stracony. Brak danych co do samego pobytu Wiktora Targowskiego w obozie koncentracyjnym skłania do wyciągnięcia wniosków, że prawdopodobnie przebywał on do momentu wyzwolenia przez Armię Czerwoną.
Wiadomo, że po zakończeniu wojny, Wiktor Targowski powrócił z rodziną do Poznania. Na chwilę obecną wiadomo, że Bolesław Remiszewski ożenił się z Anną z Brodzic-Bonikowską (ur. 6.08.1883), z którą miał córkę Jadwigę (ur. 30.10.1920 r.). W okresie od 1925 do 1930 roku, zmienił nazwisko na Wiktor Targowski. Jadwiga Targowska zmarła w Poznaniu dnia 26.10.1950 roku, a jego żona - Anna Targowska dnia 27.06.1956. Wiktor Targowski zmarł 7.04.1981 roku w Poznaniu. Wszyscy trzej zostali pochowani w jednym grobie na cmentarzu jeżyckim przy ul. Nowina w Poznaniu. Na chwilę obecną nieznane są losy powojenne ostatniego przedwojennego komendanta powiatowego Policji Państwowej w Obornikach. Prawdopodobnie interesowało się nim UB, które posiadało w swojej strukturze komórkę odpowiedzialną za inwigilację przedwojennych policjantów i ich działalności w czasie II wojny światowej.

_________________
pozdrawiam
Tomek

Poszukuję nazwisk: Darna/Dorna, Giermata, Gromala, Kajpust, Koput/Kaput, Majcherczyk, Mizera, Nowiccy, Pawlisiak, Pietrzak, Ratajczak, Sępek, Skarbek, Srebro, Tecław, Turek, Wałęga, Węgrzak.


Góra
 Zobacz profil  
 
PostNapisane: 25 sty 2021, 21:14 
Offline

Dołączył(a): 20 sty 2014, 23:38
Posty: 63
Witam

Przedstawiam Państwu kolejny biogram policjanta z Nowego Tomyśla i Obornik, który powstał we współpracy z p. Ryszardem Sulejem.

Ostatni komendant Posterunku Policji w Obornikach. St. przod. Franciszek Dobrowolski

Franciszek Dobrowolski urodził się dnia 4 października 1891 roku w Słopanowie w pow. szamotulskim. Był synem Marcina i Apolonii zd. Coda (akt urodzenia USC Obrzycko, 1891/132). Wychowywał się w rodzinie wielodzietnej i był jednym z najstarszych z rodzeństwa. Jego rodzice pobrali się w 1889 roku w Urzędzie Stanu Cywilnego w Obrzycku (akt małżeństwa USC Obrzycko, 1889/28). Marcin Dobrowolski, urodzony 24 października 1866 roku, był synem pracownika (niem. Arbeiter) Augusta Dobrowolskiego i Michaliny zd. Dylańska. Ojciec Franciszka z zawodu był cieślą (niem. Zimmermann). Apolonia, urodzona 27 stycznia 1867 w Słopanowie, była córką Jakuba Coda i Magdaleny zd. Kaput (Koput). Świadkami na ślubie byli Chrisostom Krawczyk oraz Wawrzyn Manicki.

Ze związku Marcina i Apolonii małżonków Dobrowolskich urodziło się kilkoro dzieci. Najstarszym był Ludwig (ur. 1890 – zm. 1917), a następnie Franz (ur. 1891 – zm. 1940), Marianna (po mężu Wajdner, ur. 1894 – zm. 1968), Stefan (ur. 1895 – zm. 1971), Johann (ur. 1897 – zm. 1920), Ignatz (ur. 1901 – zm. 1969), Stanislaus (ur. 1903 – zm. 1979), Sophia (1906), Anna (po mężu Skorupska, ur. 1908 – zm. 1981) oraz Ludwika (po mężu Brzeźniak, ur. 1911 – zm. 1976). Rodzina Dobrowolskich zamieszkała w domu wdowy Magdaleny Coda zd. Koput (1827 – 1902) po zmarłym w wieku 56 lat Jakubie Coda (1821 – 1878), tj. w Słopanowie w pow. szamotulskim. Marcin Dobrowolski zameldował się na pobyt stały w miejscowości Słopanowo dnia 19 października 1889 roku.

W momencie wybuchu I wojny światowej, Franciszek Dobrowolski liczył 23 lata. Wspólnie z bratem Ludwikiem został wcielony do wojska niemieckiego i brał udział w działaniach wojennych na froncie zachodnim. Jak wynika z Velustliste Ludwik Dobrowolski pełnił służbę w 115 pułku piechoty. Dnia 17 marca 1916 roku Ludwik został lekko ranny, a 27 maja 1918 roku uznany za zaginionego na terenie Francji, a dnia 17 grudnia 1917 roku uznany za zmarłego.

Po zakończeniu I wojny światowej, dnia 18 grudnia 1918 roku Franciszek Dobrowolski zameldował się na pobyt stały w miejscowości Słopanowo (pow. szamotulski) . Niedługo potem, bo jak wynika z danych zawartych w Księdze Dusz miejscowości Słopanowo, wstąpił w szeregi tworzącego się na terenie Wielkopolski wojska polskiego. Należy wskazać, że dnia 27 grudnia 1918 roku doszło do wybuchu Powstania Wielkopolskiego i Franciszek Dobrowolski czynnie włączył się w wyzwalanie ziem polskich spod pruskiego zaboru na terenie Nowego Tomyśla. W wojsku dosłużył się stopnia starszego sierżanta . Co istotne, oprócz niego, w powstaniu wielkopolskim udział wziął również jego brat Ignacy Dobrowolski. W tym miejscu należy również wskazać, że kolejny brat – Jan (wg innych źródeł Janusz) Dobrowolski brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej (1919 – 1921) i zginął w okolicach Warszawy ok. 1920 roku.

W styczniu 1919 roku, Franciszek Dobrowolski wstąpił w szeregi formującej się na ziemiach Wielkopolski Żandarmerii Krajowej, która przejęła od Straży Ludowej zadania stricte policyjne, a więc w zakresie utrzymania bezpieczeństwa i porządku publicznego. Pełniąc służbę w I Brygadzie Żandarmerii Krajowej na terenie Wronek dosłużył się stopnia wachmistrza i z dniem 20 lipca 1920 roku został mianowany posterunkowym Policji Państwowej, co było konsekwencją włączenia żandarmerii krajowej w struktury nowej ogólnopaństwowej służby mundurowej odpowiedzialnej za bezpieczeństwo i porządek publiczny powołanej ustawą z 1919 roku o Policji Państwowej. Początkowo pełnił służbę na Posterunku Policji Państwowej we Lwówku. Z nielicznych zachowanych dokumentów wynika, że jako funkcjonariusz tej jednostki organizacyjnej w stopniu starszego posterunkowego został dnia 16 września 1921 roku skierowany na badania lekarskie .

Jak wynika z księgi meldunkowej, Marcin Dobrowolski – ojciec Franciszka zmarł dnia 25 maja 1927 roku.
W okresie międzywojennym Franciszek Dobrowolski pełnił służbę w Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Nowym Tomyślu. Prawdopodobnie w latach 20. XX wieku pojął za żonę Jadwigę zd. May (ur. 4 sierpień 1899 r., Bolewice gm. Trzciel – zm. 26 luty 1935 r., Lwówek), córkę rzeźnika Paula i Marii zd. Jurasz. Pogrzeb przy udziale wielu mieszkańców Lwówka i Nowego Tomyśla odbył się 1 marca 1935 roku we Lwówku, o czym donosiła lokalna prasa z tamtego okresu . Niedługo potem pojął za żonę Gertrudę (bdb), córkę rzeźnika. Małżeństwo mieszkało we Lwówku, Nowym Tomyślu, a następnie od 1938 roku w Obornikach.

Dnia 27 września 1934 roku w Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Nowym Tomyślu odbyło się zebranie założycielskie oddziału Ligi Morskiej i Kolonialnej, który został utworzony przy Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Nowym Tomyślu. Zebranie otworzył podkom. Wróblewski. Wybrano skład Zarządu Stowarzyszenia: podkom J. Wróblewski (prezes), asp. A. Olasik (I wiceprezes), st. przod. F. Dobrowolski (II wiceprezes), przod. F. Zmudziński (sekretarz), st. przod. Jan Panek (skarbnik), st. przod. Ignacy Mielcarek (zastępca sekretarza), st. przod. Jan Perlak (zastępca skarbnika). Do zarządu weszli również przod. Martyński, przod. Kozłowski, przod. Kowalski i przod. Raczkowski. Uchwalono wówczas, że członkowie stowarzyszenia będą zbierać składki w wysokości 50 gr miesięcznie. Do oddziału przystąpiło 62 funkcjonariuszy z całego powiatu nowotomyskiego .

Od 21 marca 1938 r. rozkazem nr 613 z dnia 31 marca 1938 r. przeniesiony z funkcji Komendanta Posterunku Policji Państwowej w Nowym Tomyślu ze stopniem st. przodownika na stanowisko Komendanta Posterunku Policji Państwowej w Obornikach, gdzie służył do września 1939 roku. Dnia 26 marca 1938 r. Gazeta Obornicka podała do publicznej wiadomości że Komendantem Posterunku Policji Państwowej w Obornikach został starszy przodownik Franciszek Dobrowolski, a dotychczasowy komendant przod. Filip Łukowski przeniesiony został do innej miejscowości. W czasie pełnienia swojej służby w Policji Państwowej, st. przod. Franciszek Dobrowolski otrzymał nr identyfikacyjny 330.

Posterunek Policji Państwowej w Obornikach powstał na podstawie rozkazu nr 3/1920 Komendanta Okręgu XI Policji Państwowej w lipcu 1920 roku i do marca 1921 roku podlegał bezpośrednio Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach, a następnie Komendzie Powiatowej Policji Państwowej na powiat obornicki i szamotulski z siedzibą w Szamotułach. Początkowo Posterunek Policji Państwowej w Obornikach mieścił się przy ul. Rynek, następnie został przeniesiony na ul. Dworcową 40, w grudniu 1930 roku został przeniesiony do budynku więzienia policyjnego przy ul. Kowalskiej 21. Od 1936 roku znajdował się przy ul. ul. Jagiellońskiej 1 w Obornikach. W maju 1933 roku Posterunek Policji Państwowej w Obornikach otrzymał w przydziale psa służbowego „Westa”.

W związku z wejściem w życie przepisów Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1934 r. o zmianie granic powiatów: czarnkowskiego, obornickiego i gnieźnieńskiego w województwie poznańskiem (Dz.U. 1934, nr 48 poz. 428) dnia 1 lipca 1934 roku rejon Posterunku Policji Państwowej w Obornikach został powiększony o gminy Przecławek, Witoldzin, Pamiątkowo, Żydowo, Żalewo i Rostworowo3. Dnia 16 sierpnia 1934 roku Posterunek Policji Państwowej w Obornikach został wyłączony z Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Szamotułach i przydzielony do Komendy Powiatowej Policji w Obornikach. Od 2 czerwca 1936 roku Posterunek Policji Państwowej w Obornikach mieścił się w tym samym budynku, co Komenda Powiatowa Policji Państwowej w Obornikach. Posiadał obsadę na 12 osób. W skład budynku wchodziło 13 izb o łącznej powierzchni 241 m2. Na biura służbowe przeznaczono 5 izb o powierzchni 104 m2, a na koszary dla policjantów 2 izby o łącznej powierzchni 29 m2. Pozostałe 6 izb o powierzchni 108 m2 stanowiły mieszkania służbowe dla funkcjonariuszy. Oprócz siedziby Komendy i Posterunku, w budynku znajdowały się również izby zajmowane przez Inspektorat Szkolny. W 1936 roku Posterunkowi Policji Państwowej w Obornikach podlegały miasto Oborniki, miejscowości z gminy zbiorowej Oborniki-Północ (Bąblin, Dąbrówka Leśna, Jaracz, Kiszewo, Kiszewko, Kowanówko, łukowo, Nowołoskoniec, Oborniki Nadleśnictwo, Pacholewo, Podlesie, Roznowo, Rudki, Słonawy, Stobnica, Stobnicko, Szczytno) oraz z gminy zbiorowej Oborniki-Południe (Bogdanowo, Chrustowo, Gołaszyn, Jaryszewo, Maniewo, Objezierze, Ocieszyn, Osowo, Popówko, Sławienko, Sycyn, Uścikówiec, Uścikowo, Wargowo, Wymysłowo). W 1938 roku z Posterunku Policji Państwowej w Obornikach wyłączono gromady Popówko, Chrustowo, Objezierze, Żukowo, Wymysłowo, Ocieszyn i Wargowo. W 1938 roku Komenda Powiatowa Policji Państwowej w Obornikach wraz z Posterunkiem Policji Państwowej w Obornikach mieściła się na ul. Jagiellońskiej 1. Działalność Posterunku została zakończona we wrześniu 1939 roku.

W styczniu 1939 roku pełnił zastępstwo za Komendanta Powiatowego Policji Państwowej w Obornikach kom. Wiktora Targowskiego, który rozpoczął 6 tygodniowy urlop . Służbę na stanowisku komendanta posterunku Policji Państwowej w Obornikach pełnił do września 1939 roku.

W maju 1939 roku Policja Państwowa w Obornikach otrzymała od Wydziału Powiatowego w Obornikach na wyposażenie dwa motocykle, które miały służyć kontrolom drogowym oraz pościgu za sprawcami przestępstw .
Dnia 21 czerwca 1939 roku w świetlicy Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach odbyło się walne zebranie Policyjnego Klubu Sportowego. Skład Zarządu tworzyli: prezes – Roman Stefaniak, wiceprezes – Franciszek Klimiuk, sekretarz – Czesław Pieczyński, skarbnik – Władysław Podulko. Komisję Rewizyjną tworzyli: Piotr Mantas, Kazimierz Rajewski, Józef Śniadek. Skład Sądu Rozjemczego: Wiktor Targowski, Franciszek Dobrowolski, Józef Kachel, Antoni Nowaczyk i Stanisław Pliszka .

Jak wynika z ustaleń p. Ryszarda Suleja: „Rodzina Dobrowolskich nie doczekała się dzieci. Jednak przez wiele lat wychowywała bratanka. Po wybuchu II wojny światowej Franciszek Dobrowolski służbowym motocyklem udał się do Sochaczewa z zamiarem przedostania się do Rumunii. Jego brat Jan Dobrowolski w tym samym czasie rowerem dojechał do Sochaczewa i widząc zmotoryzowany oddział, zorientował się że są to policjanci i może wśród nich odnaleźć brata Franciszka i tak też się stało. Porozmawiali i rozstali się na zawsze. To było ich ostatnie spotkanie i ostatnia rozmowa”. W następnych latach słuch po st. przod. Franciszku Dobrowolskim zaginął.

Jak się okazało, funkcjonariusz na wschodnich rubieżach Rzeczypospolitej Polskiej dostał się do niewoli radzieckiej i w 1940 roku został przez funkcjonariuszy NKWD zamordowany w Twerze . Po zakończeniu wojny, został uznany za zmarłego dnia 31 grudnia 1946 roku i taką adnotację, bez miejsca zgonu, zamieszczono w akcie urodzenia (akt urodzenia USC Obrzycko, 1891/132). Jego druga żona Gertruda przeżyła II wojnę światową. Jak wynika z ustaleń p. Ryszarda Suleja, pracowała w Obornikach, na poczcie w okienku. Jeszcze w stanie wojennym tam pracowała. Pochowana w Obornikach.
St. przod. Franciszek Dobrowolski odznaczony został Brązowym Krzyżem Zasługi (informacja o odznaczeniu w rozkazie nr 455 z 24 kwietnia 1933 r.). Postanowieniem Prezydenta RP z 5 października 2007 roku awansowany został do stopnia aspiranta Policji Państwowej .

Źródła:
AP Poznań, Oddział w Gnieźnie, sygn. akt 92/73/0/3/154: Lista dusz gromady – Słopanowo.
Goniec Powstańczy. Nowotomyska Jednodniówka Historyczna poświęcona Powstaniu Wielkopolskiemu
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 32: Spis zweryfikowanych 4622 – 9099;
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 44: Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966];
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 43: Spis członków Związku Weteranów Powstań Narodowych od 2311 - 3540a;
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search
http://www.nowy-tomysl.policja.gov.pl/w ... OSTKI.html
Orędownik na powiat nowotomyski, 1935, Nr 29.
Orędownik na powiat nowotomyski, 1934, nr 119.
Dziennik Poznański, 1939, nr 4.
Dziennik Poznański, 1939, nr 122.
Kurier Poznański, 1939, nr 279.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Warszawa 2005, s. 144
Martyrologia policjantów województwa poznańskiego II RP, pod red. Zenona Smolarka i Andrzeja Borowskiego, Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie, Szczytno 2010.

_________________
pozdrawiam
Tomek

Poszukuję nazwisk: Darna/Dorna, Giermata, Gromala, Kajpust, Koput/Kaput, Majcherczyk, Mizera, Nowiccy, Pawlisiak, Pietrzak, Ratajczak, Sępek, Skarbek, Srebro, Tecław, Turek, Wałęga, Węgrzak.


Góra
 Zobacz profil  
 
PostNapisane: 25 sty 2021, 21:17 
Offline

Dołączył(a): 20 sty 2014, 23:38
Posty: 63
i kolejny biogram komendanta Posterunku Policji Państwowej w Obornikach:

przod. Franciszek Roll – Komendant Posterunku Policji Państwowej w Obornikach

Rodzina Roll pochodziła z miejscowości Bucz w gm. Przemęt w powiecie kościańskim. W XIX wieku była to rodzina o wysokiej pozycji społecznej i dobrze usytuowanej materialnie, gdyż jeśli dobrze odczytać informacje zawarte w księgach metrykalnych, każdy mężczyzna z dziada pradziada trudnił się kowalstwem. W tym miejscu warto podkreślić, że szczególny rozwój kowalstwa wiejskiego nastąpił w XIX wieku, kiedy wzrost zamożności chłopów przyczynił się do rozwoju budownictwa zwiększając tym samym popyt na różne wyroby kowalskie. Ponadto, kowal był głównym wytwórcą i konserwatorem narzędzi rolniczych i innych przedmiotów metalowych np. siekier, gwoździ, łańcuchów, a także ich głównym dostawcą na rynek wiejski. Do obowiązków kowala należało także gięcie i zakładanie obręczy na koła oraz na gotowe wyroby bednarskie. Niejednokrotnie kowal wykonywał dzwonki zakładane zwierzętom, zajmował się też podkuwaniem koni. Niegdyś pełnił także rolę weterynarza, zajmując się leczeniem koni i krów, co najczęściej ograniczało się do puszczania zwierzętom krwi. Jak wynika ze Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich (t. I, Warszawa 1880), wioska Bucz dzieliła się na wieś właściwą liczącą w 1880 roku 165 mieszkańców katolików oraz na okręg wiejski obejmujący część wsi Bucz, folwark Dębina oraz kolonię Sniaty (Śniaty). W tej ostatniej mieszkało 17 ewangelików.

Jednym z najstarszych znanych przedstawicieli rodu jest August Rolle (ur. 1815 w Buczu – zm. 1881 w Buczu, gm. Przemęt), syn Carla Traugotta Rolle i Dorothe Ramsch. Wiadomo, że miał przynajmniej dwójkę rodzeństwa - siostry Anna Wilhelmine (ur. 1805) oraz Amalię (ur. 1826 r.). Prawdopodobnie z zawodu był kowalem. August Rolle jest tym członkiem rodu, który postanowił zerwać z dotychczasową wiarą swojego ojca. W kwietniu 1845 roku w parafii ewangelickiej w Kościanie August Rolle pojął za żonę katoliczkę Józefę zd. Brzezińską (ur. 1814 w Kościanie – zm. 1881 w Kiełczewie), córkę Jana Brzezińskiego i Franciszki zd. Grzegorzewska. Tym samym za sprawą żony Józefy przyjął katolicyzm i ostatecznie rozpoczął budowę katolickiej gałęzi rodu Rolle. Wiadomo, że z tego związku urodziła się przynajmniej dwójka dzieci: Joseph Roll (ur. 1850 r. w Cichowie, pow. kościański) oraz Stanislaus Roll (ur. 1851 r. w Cichowie, pow. kościański). Jak wynika z pracy Leona Platera Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜ztwa Poznańskiego. (Lipsk, 1846, s. 216) w tym czasie wieś Cichowo w pow. kościańskim należało do majątku Jerka, którego właścicielem był rząd pruski. W okresie od 1851 do 1870 roku cała rodzina przeniosła się do miejscowości Bucz (gm. Przemęt pow. kościańskiego).
Dnia 5 lutego 1877 roku w Przemęcie kowal Józef Roll pojął za żonę Franciszkę zd. Apolonowską, córkę Andreasa Apolinarskiego i Susanny zd. Kaminiarz (akt małżeństwa: USC Przemęt nr 4/1877; parafia katolicka w Przemęcie nr 8/1877). Z kolei w 1878 roku, jego brat Stanisław Roll w Kluczewie pojął za żonę Jadwigę Ratajczak, a nastepnie przeniósł się w okolice Rakoniewic, gdzie niedługo potem urodził się im syn Adam Roll (akt urodzenia, USC Rakoniewice, nr 205/1878).

Ze związku Józefa Rolle i Franciszki zd. Apolonowskiej w 1878 roku urodził się Ludwik Roll (akt urodzenia, USC Kluczewo nr 106/1878), a dnia 21 września 1880 roku w Buczu k. Śmigla w pow. kościańskim, a obecnie w pow. wolsztyńskim, urodził się Franciszek Roll (akt urodzenia, USC Kluczewo nr 132/1880). Niedługo potem, bo w marcu 1881 roku w Kiełczewie pow. kościański w wieku 67 lat zmarła Józefa zd. Brzezińska (akt zgonu USC Kościan nr 19/1881), a w maju 1881 roku w Buczu w wieku 66 lat zmarł August Roll (akt zgonu USC Bronikowo, nr 17/1881).
Franciszek Roll w listopadzie 1907 roku pojął za żonę Michalinę z d. Walkowiak, urodzoną 21 września 1887 roku w Dominicach k. Włoszakowic. Była córką Franciszka i Małgorzaty zd. Wenzel. Związek małżeński zawarty został w Urzędzie Stanu Cywilnego we Włoszakowicach, a świadkami byli Jan Apolinarski (Apolonowski) i Lorenz Walkowiak (akt małżeństwa, USC Włoszakowice nr 45/1907).
Małżeństwo Roll niedługo potem przeprowadziło się na teren powiatu szamotulskiego. W Skorowidzu do rejestru mieszkańców gminy Duszniki (AAP Oddział w Gnieźnie, Zespół: Akta gminy Duszniki, sygn. akt 92/70/0/6/193) wskazano, że Franciszek Roll (syn Józefa) oraz Bronisław Roll (syn Franciszka) są mieszkańcami Dusznik. Należy podkreślić, że ze związku Franciszka z Michaliną urodziło się kilkoro dzieci tj. Bronisław (ur. 31.07.1909 r. w Dusznikach), Władysław (ur. 23.05.1911 r.), Stefania (po mężu Żurek, ur. 7.09.1924 r.), Franciszek (bdb), Wanda (po mężu Lewandowska, bdb) i Albin (bdb). Bronisław Roll do swojej śmierci mieszkał w Dusznikach.
W momencie wybuchu I wojny światowej w 1914 roku, Franciszek Roll liczył 34 lata. Na chwilę obecną nieznane są jego losy wojenne i stosunek do Powstania Wielkopolskiego. Prawdopodobnie służył w wojsku, gdyż w czasie Powstania Wielkopolskiego, po utworzeniu w styczniu 1919 roku żandarmerii krajowej pełnił już służbę w stopniu wachmistrza w I Brygadzie Żandarmerii Krajowej na terenie Zbąszynia, prawdopodobnie w rejonie dworca kolejowego. Należy przy tym podkreślić, że do służby w Żandarmerii krajowej najczęściej rekrutowano żołnierzy i byłych funkcjonariuszy służb bezpieczeństwa.

Na mocy rozkazu nr 4 Komendanta Okręgowego Policji Państwowej w Poznaniu z dnia 18 lipca 1920 roku został z dniem 12 lipca 1920 roku z poborami od 1 lipca 1920 roku przeniesiony z I Brygady Żandarmerii Krajowej ze służby w Zbąszyniu na stan etatowy Policji Państwowej XI Okręgu w Poznaniu i mianowany starszym przodownikiem.

Rozkazem nr 3/1920 Komendanta Okręgowego Policji Państwowej w Poznaniu W. Ludwikowskiego z dnia 16.07.1920 roku powołano Komendę Powiatową Policji Państwowej w Obornikach, która swoim zasięgiem objęła powiat obornicki, chodzieski i czarnkowski oraz podlegała pod Komendę XI Okręgu Policji Państwowej w Poznaniu. Komendzie Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach podlegały następujące posterunki: Czarnków, Starykwieć, Piłka, Drawsk, Wieleń, Rosko, Krucz, Lubasz, Sarbia, Romanowo, Chodzież, Margonin, Szamocin, Budzyń, Kaczory i Ujście, Motylewo, Śmiłowo, Grody, Żelgniewos, Oborniki, Rogoźno, Murowana Goślina, Ryczywół, Ludomy1. Komendantem Powiatowym Policji Państwowej w Obornikach został mł. podkom. Walerian Olejniczak, a jego zastępcą st. przod. Stanisław Ratajczak. W tym czasie, jak wynika z rozkazu nr 3 z 1920 roku Komendanta Wojewódzkiego Policji Państwowej, st. przod. Franciszek Roll został przydzielony na odcinek Czarnków2. W styczniu 1921 roku st. przod. Franciszek Roll, funkcjonariusz Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach, został ukarany naganą za nietaktowne zachowanie się w lokalu publicznym. Naganę podano do publicznej wiadomości rozkazem nr 56 Komendanta Okręgu XI Policji Państwowej w Poznaniu z dnia 12 marca 1921 roku. Następnie po reorganizacji struktur Policji Państwowej i wydzieleniu Komendy Powiatowej Policji Państwowej na powiat czarnkowski i chodzieski, st. przod. Franciszek Roll został przeniesiony na stan etatowy obornickiej Policji.

W 1921 roku brał udział w likwidacji strajków na terenie folwarków w powiecie obornickim. Jak podawała lokalna prasa z tamtego okresu, był wówczas komendantem posterunku żandarmerii w Obornikach3. Nie jest to jednak prawdą, gdyż od 1920 roku pełnił już służbę w strukturach Policji Państwowej. Następnie, z uwagi na likwidację Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach i włączeniu powiatu obornickiego pod Komendę Powiatową Policji Państwowej w Szamotułach, st. przod. Franciszek Roll stał się funkcjonariuszem szamotulskiej policji, ale pełnił służbę na Posterunku w Obornikach.

Rozkazem nr 1 Komendanta Powiatowego Policji Państwowej w Szamotułach na powiat szamotulski i obornicki z dnia 8 marca 1922 roku st. przod. Franciszek Roll z Posterunku Policji Państwowej w Obornikach został nagrodzony premią w wysokości 1000 marek za wykrycie kradzieży. Następnie w maju 1922 roku został ponownie nagrodzony premią w wysokości 2500 marek za wykrycie „skradzionych szorów”. Nagrodę przekazał Edward Stepke z Bogdanowa, a fakt ten podano do publicznej wiadomości rozkazem nr 4 Komendanta Powiatowego Policji Państwowej w Szamotułach z dnia 22 maja 1922 roku. Dnia 7 stycznia 1923 roku st. przod. Franciszek Roll został skierowany na kurs w szkole policyjnej w Warszawie (rozkaz nr 1 Komendanta Powiatowego P.P. w Szamotułach z dn. 3.01.1923 r.). Następnie zgodnie z rozkazem nr 3 Komendanta Okręgu XI Policji Państwowej w Poznaniu z dnia 20 lutego 1924 roku, st. przod. Franciszkowi Rolle zaliczono okres służby w formacjach bezpieczeństwa od dnia 2 grudnia 1919 roku, a tym samym dokonano stabilizacji uposażenia ze skutkiem prawnym od dnia 2 grudnia 1919 roku. W listopadzie 1924 roku ponownie nagrodzony za wykrycie kradzieży. W 1930 roku został przeniesiony z Posterunku Policji Państwowej w Obornikach do Posterunku Policji Państwowej w Dusznikach na stanowisko komendanta.

Dnia 9 października 1933 roku w Dusznikach, jego syn, robotnik Bronisław Roll pojął za żonę Joannę Krysztofiak (ur. 1920), c. Jana Krysztofiaka i Stanisławy Kotlinskiej, USC Duszniki, akt małżeństwa nr 29/1933). Z tego związku dnia 26 lutego 1934 roku urodziła się Kazimiera Ewa Roll, która zmarła zaraz po narodzinach (USC Duszniki, akt zgonu nr 13/1934). Bronisław Roll zmarł 15 listopada 1976 r. w Dusznikach (USC Duszniki nr 59/1976), a Joanna Roll zmarła 19 grudnia 1992 r., także w Dusznikach (USC Duszniki nr 67/1992).
Franciszek Roll, jak wynika z analizy nielicznych zachowanych rozkazów, był sumiennym funkcjonariuszem przedwojennej Policji. Dowodzą tego liczne nagrody za wykrycie sprawców kradzieży. W 1936 roku, po 17 latach w służbie bezpieczeństwa i w wieku 56 lat, odszedł z Policji Państwowej na zaopatrzenie emerytalne i zamieszkał na stałe w Obornikach. Jego sąsiadami byli inni przedwojenni policjanci - st. post. Piotr Baszko i post. Edmund Baszko.

II wojna światowa zastała Franciszka Rolla i jego rodzinę najprawdopodobniej w Obornikach. Nieznane są jego losy wojenne. Zmarł w Obornikach dnia 23 stycznia 1961 roku. Miał 81 lat. Jego żona, Michalina Roll zmarła w wieku 82 lat w Obornikach dnia 23 października 1969 roku. Zostali pochowani na obornickim cmentarzu.

_________________
pozdrawiam
Tomek

Poszukuję nazwisk: Darna/Dorna, Giermata, Gromala, Kajpust, Koput/Kaput, Majcherczyk, Mizera, Nowiccy, Pawlisiak, Pietrzak, Ratajczak, Sępek, Skarbek, Srebro, Tecław, Turek, Wałęga, Węgrzak.


Góra
 Zobacz profil  
 
PostNapisane: 01 lut 2021, 19:57 
Offline

Dołączył(a): 31 lip 2011, 22:36
Posty: 5
Stanisław Głowinkowski,był moim dziadkiem.Proszę, o więcej informacji.


Góra
 Zobacz profil  
 
Wyświetl posty nie starsze niż:  Sortuj wg  
Utwórz nowy wątek Odpowiedz w wątku  [ Posty: 17 ] 

Strefa czasowa: UTC + 1


Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 41 gości


Nie możesz rozpoczynać nowych wątków
Nie możesz odpowiadać w wątkach
Nie możesz edytować swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów

Szukaj:
Skocz do:  
POWERED_BY
Przyjazne użytkownikom polskie wsparcie phpBB3 - phpBB3.PL