Grodzicki h. Gryf

Zbieram wszelkie informacje dotyczące genealogii Grodzickich h.Gryf. Może ktoś z Państwa spotkał to nazwisko w trakcie swoich poszukiwań?

Będę wdzięczny za każdą informację, uzupełnienie lub korektę poniższego wywodu.

1.Michał na Grodźcu i Kotulinie Grodzicki + N Parzniewska z Parzniewic
1.1.Kacper
1.2.Bernard
1.3.Gabriel (a1525-b1564)+ Anna Masłowska c.Piotra i Anny Gawłowskiej
1.3.1.Cyprian + N Łasicka
1.3.1.1.Anna
1.3.1.2.Zofia + Jan Dąbrowski z Roxyc
1.3.2.Piotr + N Rychłowska
1.3.3.Regina + N Wierzchowski
1.3.4.Zofia + N Piasecki
1.3.5.Anna + N Zawisza
1.3.6.Mikołaj(?-a1619) + Zofia Rostrożanka (?-b1619)
1.3.6.1.Anna
1.3.6.2.Jan + N Bielska
1.3.6.3.Olbracht v Wojciech (?-1596)
1.3.6.4.Melchior (?-1596)
1.3.6.5.Helena (1) N Borowicki +(2) N Szoszowski
1.3.6.6.Stanisław + Anna Żabicka
1.3.6.6.1.Mikołaj (?-1742) + Teresa Pawłowska z Werbna (1643-1699)c.Świętosława (?-1660) i Zofii Jezierskiej (?-1659)
1.3.6.6.1.1.Kazimierz + Anna Skórzewska
1.3.6.6.1.1.1.Marian
1.3.6.6.1.1.Laurenty
1.3.6.6.1.1.Ignacy
1.3.6.6.1.1.4.Ludwika + N Stadnicki
1.3.6.6.1.2.Albert
1.3.6.6.1.3.Katarzyna + N Przybyłowski
1.3.6.6.1.4.Marianna + N Miastkowski
1.3.6.6.1.5.Tomasz (1675-1755) + Joanna Domicela Marszewska (1683-1739)c.Konstantego (1653-1736)i Marianny Małgorzaty Naramowskiej (?-1717)
1.3.6.6.1.5.1.Franciszka
1.3.6.6.1.5.2.Anna
1.3.6.6.1.5.3.Zofia
1.3.6.6.1.5.4.Teresa
1.3.6.6.1.5.5.Eleonora
1.3.6.6.1.5.6.Zygmunt +(1)Katarzyna Szumańczewska(1710-1758)I.voto Tomicka c.Franciszka i Elżbiety Skrzetuskiej +(2)Krystyna Chylińska(?-1774)I.voto Rosen c.Jana i Anny de Vergier
1.3.6.6.1.5.6.1a.Nepomucen Chryzostom Ignacy (1754-/1758/)
1.3.6.6.1.5.6.2a.Józef (?-1756)
1.3.6.6.1.5.7.Marianna
1.3.6.6.1.5.8.Stefan Jan Telesfor (1716-1765) + Anna Wróblewska (1727-1802)c.Jana i Katarzyny Korytowskiej
1.3.6.6.1.5.8.1.Joanna Katarzyna Grodzicka (1752-1795) + Maciej Mateusz Rowiński (1755-1803)s.Michała (1719-?)i Marianny Zgórskiej
1.3.6.6.1.5.8.1.1.Ignacy Rowiński (1790-?) + Ewa Trzebuchowska (1808-?)
1.3.6.6.1.5.8.2.Marianna(1756-?)
1.3.6.6.1.5.8.3.Magdalena (1752-1752)
1.3.6.6.1.5.8.4.Rozalia(17/65/-a1814)
1.3.6.6.1.5.8.5.Ignacy Grodzicki (17/65/)-1787)
1.3.6.6.1.5.8.6.Józef (?-17/91/)
1.3.6.6.1.5.8.7.Wojciech (?-a1837)
1.3.6.6.1.5.9.Aleksander + Elżbieta Widlicka
1.3.6.6.1.5.10.Józef (?-1755) + Zofia Tomicka
1.3.6.6.1.5.10.1.Jan
1.3.6.6.1.5.10.2.Józef
1.3.6.6.1.5.11.Stanisław
1.3.6.6.1.6.Helena + Jan Arcemberski
1.3.6.6.1.7.Elżbieta + Mikołaj Rokossowski
1.3.6.6.2.Walerian + Jadwiga Czarnecka
1.3.6.6.2.1.Adam + Teresa Urbańska
1.3.6.6.2.1.1.Józef + Konstancja Błeszyńska
1.3.6.6.2.1.1.1.Kajetan (1728-1781) + Józefa Łubieńska (1738 - 1795/1804) c.Wojciecha i Anny Cywińskiej
1.3.6.6.2.1.1.1.1.Tadeusz (1771-1776)
1.3.6.6.2.1.1.1.2.Józef (1776-1812) + Nepomucena Zielonacka (17/70/-1855) c.Stefana i Euforyzyny Cieleckiej
1.3.6.6.2.1.1.1.2.1.Tadeusz Walenty Ignacy (1798-1872) + Róża Topolska
1.3.6.6.2.1.1.1.2.1.1.Idalia
1.3.6.6.2.1.1.1.2.1.2.Nepomucena(1830-1901) + Kazimierz Adam Węgierski (1830-1892)s.Emila i Teodory Cieleckiej
1.3.6.6.2.1.1.1.2.1.3.Kazimiera
1.3.6.6.2.1.1.1.2.1.4.Józef + Maria Fundament-Karśnicka
1.3.6.6.2.1.1.1.2.1.4.1.Janina (1873-1933)+ Franciszek Jan Zakrzewski (1861-1921)s. Władysława i Wandy Kosińskiej
1.3.6.6.2.1.1.1.2.1.4.2.Ignacy (1881-1926) + Bogumiła Prądzyńska
1.3.6.6.2.1.1.1.2.1.4.2.1.Maria + Ignacy Prądzyński
1.3.6.6.2.1.1.1.2.1.4.2.2.Gabriela
1.3.6.6.2.1.1.1.2.1.4.2.3.Tadeusz
1.3.6.6.2.1.1.1.2.1.4.3.Tadeusz (1874-1955)+ Maria Grodzicka (1891-1986)c.Bronisława Franciszka i Marii Amalii Grodzickiej
1.3.6.6.2.1.1.1.2.1.4.3.1.Elżbieta (1918-1991) + Jan Tarnowski
1.3.6.6.2.1.1.1.2.1.4.3.2.Maria (1924-1985)+ Lech Bolesław Jakubiak
1.3.6.6.2.1.1.1.2.1.4.3.3.Józef (1926-2004) + Teresa Karwacka
1.3.6.6.2.1.1.1.2.1.4.3.3.1.Tadeusz + Iwona Lebiedowska
1.3.6.6.2.1.1.1.2.1.4.3.3.1.1.Józef
1.3.6.6.2.1.1.1.2.1.4.3.3.1.2.Hanna
1.3.6.6.2.1.1.1.2.1.4.3.3.1.3.Jan
1.3.6.6.2.1.1.1.2.2.Teodozja
1.3.6.6.2.1.1.1.2.3.Anastazja
1.3.6.6.2.1.1.1.2.4.Józefa
1.3.6.6.2.1.1.1.2.5.Filip Jakub Stanisław (1801-1864) + Krystyna Klotylda Szydłowska (1826-1894)
1.3.6.6.2.1.1.1.2.5.1.Wojciech + Michalina Mostowska
1.3.6.6.2.1.1.1.2.5.1.1.Michał + Irena Chodkowska
1.3.6.6.2.1.1.1.2.5.1.2.Witold +Maria Bukowska
1.3.6.6.2.1.1.1.2.5.1.2.1.Teresa
1.3.6.6.2.1.1.1.2.5.1.2.2.Marian
1.3.6.6.2.1.1.1.2.5.2.Bronisław Franciszek (1856-1940) + Maria Amalia Lipska (1862-1937)
1.3.6.6.2.1.1.1.2.5.2.1.Kazimierz + Łucja Karczewska
1.3.6.6.2.1.1.1.2.5.2.1.1.Hanna
1.3.6.6.2.1.1.1.2.5.2.1.2.Andrzej
1.3.6.6.2.1.1.1.2.5.2.2.Włodzimierz + Irena Doria Dernałowicz
1.3.6.6.2.1.1.1.2.5.2.2.1.Bronisław
1.3.6.6.2.1.1.1.2.5.2.2.2.Antoni
1.3.6.6.2.1.1.1.2.5.2.2.3.Aleksandra
1.3.6.6.2.1.1.1.2.5.2.3.Stanisław + Maria Ignatowicz
1.3.6.6.2.1.1.1.2.5.2.3.1.Barbara
1.3.6.6.2.1.1.1.2.5.2.3.2.Andrzej
1.3.6.6.2.1.1.1.2.5.2.4.Andrzej
1.3.6.6.2.1.1.1.2.5.2.5.Filip + Józefa Krasicka
1.3.6.6.2.1.1.1.2.5.2.6.Maria + Tadeusz Grodzicki
1.3.6.6.2.1.1.1.2.5.2.7.Anna
1.3.6.6.2.1.1.1.2.5.2.8.Antonina + Bogusław Łubieński
1.3.6.6.2.1.1.1.2.5.2.9.Wojciech
1.3.6.6.2.1.1.1.2.5.2.10.Józef
1.3.6.6.2.1.1.1.2.5.2.11.Jan
1.3.6.6.2.1.1.1.2.6.Ludwik + Krystyna Parczewska
1.3.6.6.2.1.1.1.2.6.1.Ludwika
1.3.6.6.2.1.1.1.2.7.Stanisława (1808-1895)+ Wojciech Lipski(1805-1855)
1.3.6.6.2.1.1.1.3.Faustyna (?-1855)+ Ignacy Rychłowski(1757-1807)s.Franciszka i Justyny Grabskiej
1.3.6.6.2.1.1.1.4.Apolonia (?-18/12/) + Ignacy Kajetan Błeszyński
1.3.6.6.2.1.1.2.Kazimierz
1.3.6.6.2.1.1.3.Józefa + Józef Zaremba
1.3.6.6.2.1.1.4.Jan
1.3.6.6.2.1.1.5.Teresa
1.3.6.6.2.1.1.6.Kunegunda + Piotr Łubieński
1.3.6.6.2.1.2.Marianna + Ludwik Stański
1.3.6.6.2.1.3.Anna +(1) Kazimierz Kiedrzyński +(2) Kazimierz Bartliński
1.3.6.6.2.1.4.Konstancja + Franciszek Karliński
1.3.6.6.2.1.5.Zofia + Andrzej Sielkiewicz
1.3.6.6.2.1.6.Elżbieta (?-1740)+ Łukasz Czeczel (?-a1740)
1.3.6.6.2.2.Barbara
1.3.6.6.2.3.Elżbieta + N Bojanowski
1.3.6.6.2.4.Stanisław
1.3.6.6.3.Małgorzata + N Gocłowski
1.3.6.7.Aleksander
1.3.6.8.Mikołaj
1.3.6.9.Gabriel + Barbara Karlińska
1.3.6.9.1.Jan
1.3.6.9.2.Adrian + Zofia Tęgoborska
1.3.6.9.3.Katarzyna
1.3.6.9.4.Krystyna + Adam Skrzyński
1.4.Wojciech
1.5.Stanisław + Marianna Ślesicka
1.6.Ludwik + N Cieszanowska
1.6.1.Zygmunt + Agnieszka Niemysta-Kula
1.6.1.1.Hieronim
1.6.1.2.Samuel + N Dębińska
1.6.1.3.Zygmunt
1.6.1.4.Andrzej + Elżbieta Kobielska
1.6.1.4.1.Aleksandra + N Łęcki

cdn...

Ostatnio edytowano 23 paź 2010, 17:49 przez tomaszi, łącznie edytowano 6 razy

Władysław Tomicki*1710+przed1748 dziedzic Budziszewa poślubił Katarzyną Szumańczewską*1720+8,1759-Poznań.
Mieli co majnmiej 5-cioro dzieci.
W roku 1750 owdowiała Katarzyna poślubiła Zygmunta Grodzickiego syna Tomasza i Jaoanny Marszewskiej. Z tego związku narodziło się dwóch synów: Nepomucen Chryzostom Ignacy*1754 Wojcieszyno/Objezierze i Józef zmarły już w 1756.
Natomiast córka Wojciecha i Katarzyny-Zofia Tomicka poślubiła w 1752 r brata Zygmunta Grodzickiego –Józefa dziedzica Wojcieszyna. Tenże zmarł już w 1755 pozostawiając Zofii dwóch malutkich synów Jana Nepomucena i Józefa Grodzickich

Pozdrawiam

Genowefa napisał(a):Władysław Tomicki*1710+przed1748 dziedzic Budziszewa poślubił Katarzyną Szumańczewską*1720+8,1759-Poznań.
Mieli co majnmiej 5-cioro dzieci.
W roku 1750 owdowiała Katarzyna poślubiła Zygmunta Grodzickiego syna Tomasza i Jaoanny Marszewskiej. Z tego związku narodziło się dwóch synów: Nepomucen Chryzostom Ignacy*1754 Wojcieszyno/Objezierze i Józef zmarły już w 1756.
Natomiast córka Wojciecha i Katarzyny-Zofia Tomicka poślubiła w 1752 r brata Zygmunta Grodzickiego –Józefa dziedzica Wojcieszyna. Tenże zmarł już w 1755 pozostawiając Zofii dwóch malutkich synów Jana Nepomucena i Józefa Grodzickich

Pozdrawiam

Super! Ogromnie dziękuję!

Czy jest szansa na źródła tych informacji?

z ukłonami,

Zrobiłam drzewo Tomickich zbierając dane głównie z internetu.Podstawa to Teki Dworzaczka i Sejm Wielki.Częściowo znalazłam też informacje wpisując nazwiska i szperając po ukazujących się linkach. Oczywiście mam rodzinę Władysława bardziej szczegółowo, ale odniosłam się tutaj w poście do interesujących Cię Grodzickich.
Pozdrawiam

Ostatnio edytowano 15 paź 2010, 20:47 przez Genowefa, łącznie edytowano 2 razy

Przepraszam, ale Tomicki ma na imię Wojciech a nie Władysław. Pomyliłam się wpisując w post.

Bardzo byłam jednak roztrzęsiona tego dnia-raz jeszcze przepraszam. Władysław jest prawidłowo. :oops:

Ostatnio edytowano 15 paź 2010, 20:47 przez Genowefa, łącznie edytowano 1 raz

Panie Tomaszu
wkradło się Panu wiele błędów

Jeśli chodzi o wczesnych Grodzickich herbu Gryf, których genealogię tu Pan podaje, to nie wiem (nie podaje Pan źródeł tych informacji genealogicznych), poza tym, że pewny jest tu ten protoplasta - Michał Grodzicki. Nie wiem, jak się ci Grodziccy mają do średniowiecznych Gryfitów, ale pochodzili z Małopolski, to pewne (i nie mają nic wspónego z Gryfami wielkopolskim, np. Ujejskimi, bo ci mają korzenie dolnośląskie). Zdaje się, jest pewna sugestia, że Gryfowie Grodziccy pochodzili jednak nie od szlachty, ale od mieszczan lelowskich, bo wśród tych mieszczan na początku XV wieku występuje Chwostek, a zdaje się wcześni Grodziccy taki przydomek nosili, a przynajmniej dwoje z nich. Zresztą to bardziej skomplikowane. Bo przezwisko to, tj. "Chwostek" nosił niejaki Stanisław "Chwostek" Grodzicki, kuźnik z Kuźnicy Piła, który w 1545 otrzymał od króla Zygmunta Starego glejt bezpieczeństwa na rok. Potem ten Stanisław Chwostek Grodzicki (nazwany też z niemiecka "Phorsteck") w 1551 założył kuźnicę Chwostek w miejscu zwanym Kokotek lub Ryczywół (ob. w gm. Herby; pisze o tym m.in. pan Damian Gołąbek w artykule "Dawne hutnictwo żelaza nad Górną Liswartą" 2008; co ciekawe późniejszymi właścicielami tych dóbr Chwostek byli właśnie hrabiowie Kotulińscy). Kuźnica Chwostek należała wtedy do dóbr zamku w Lublińcu (i do korony Czeskiej Habsburgów) i Stanisław "Phorstek" był jej zarządcą jeszcze w 1574. W dodatku urbarze Górnośląskie wymieniają Stanisława Grodzickiego ( a dokładnie "Stanisław Grodiczki Phorsteck") jako zarządcę w Kochanowicach w 1574 (Kochanowice też należały do dóbr zamku lublinieckiego). Być może Stanisław Chwostek Grodzicki był zatem pionierem działań przemysłowych i hutniczych w ziemi lublinieckiej i mając już doświadczenie w prowadzeniu kuźnicy dla starostów krzepickich (1545, tj. dla ówczesnego starosty krzepickiego Jana Spytka Tarnowskiego), potem zaczął je zakładać dla śląskich właścicieli i dzierżawców książęcych dóbr lublinieckich (być może więc to właśnie on założył również okoliczne kuźnice w Taninie i Lisowie?). Zdaje się jest on tożsamy ze Stanisławem Grodzickim, synem Michała i mężem Marianny Ślesickiej, którego Pan wymienia w podanej genealogii.
Tymczasem u Niesieckiego w herbarzu wzmiankowany jest też niejaki Walenty "Chwostak" Grodzicki, którego córka Anna była około 1550 za Stanisławem Piaseckim h. Janina (dlatego zaliczyłbym Walentego, urodzonego około 1500, do pokolenia Stanisława i Gabriela Grodzickich). Ale owego Grodzickiego umieszcza Niesiecki w rodzinie Grodzickich herbu Topacz występujących na Rusi. Czy faktycznie byli tacy Grodziccy to jeszcze inna bajka, ale zbieżność przydomku "Chwostek" i Chwostak", połączona w obu przypadkach (Stanisława i Walentego) z nazwiskiem Grodzicki, a ponadto mariaż Anny (córki Walentego) z Piaseckim, oraz późniejszy Zofii (córki Gabriela) z Piaseckim, daje do myślenia.

I tu uwaga! Żeby jeszcze bardziej skomplikować genealogię XVI wiecznych Grodzickich, to dodam, że - ów Walenty Chwostak Grodzicki (którego Niesiecki podaje pod Topaczami, a ja go łączę z Gryfitami) był pradziadkiem biskupa Pawła Piaseckiego! Tzn. ojcem jego babki po mieczu. Otóż Paweł Piasecki h. Janina (1579 - 1649) to kanonik poznański 1605 i warszawski, archidiakon warszawski 1621, sekretarz królewski 1613, opat mogilski 1624-44, biskup kamieniecki 1627-1640, biskup chełmski 1640-44 i biskup przemyski 1644-49. I właśnie oto ten Paweł Piasecki gdy zostaje kanonikiem poznańskim w 1605 podaje swój wywód (*księga instalacji kanoników poznańskich, wydana jako "Receptiones seu installationes..." w 1909) - że jest synem Sebastiana Piaseckiego herbu Janina i Katarzyny Gromadka herbu Ostoja, a dalej że jest wnukiem NN Piaseckiego i Anny Kwostakówny herbu Abdank! Owe nazwisko "Kwostakówna" utworzone zostało od nazwiska "Kwostak", które znowu zostało urobione ewidentnie od przezwiska "Chwostak"! Mielibyśmy zatem Chwostak Grodzickich herbu Abdank!? (herbarze nie znają żadnej rodziny Chwostak, ale wywód Piaseckiego sugeruje być może, że nazwisko Grodzicki było u Chwostków wtórne). W każdym razie podważa ten wywód istnienie Grodzickich herbu Topacz. Uruski znowu daje im herb podobny w brzmieniu tj. Kopacz, pisząc ogólnie o istnieniu Grodzickich herbu kopacz w samborskim około 1560 (powtarza to za nim PESz). I niestety wprowadza to jeszcze większy mętlik.

Inna dość prawdopodobna sugestia jest, że Grodziccy h. Gryf przyjęli nazwisko, nie od miejscowości Grodziec koło Będzina (zresztą nawet jeśli, to nie o ten Grodziec chodzi, bo Grodziec będziński należał w średniowieczu do norbertanek zwierzynieckich), ale od wsi Grodziec leżącej w sieradzkim (wieś ta potem zmieniła nazwę na Grójec), gdzie w 1535 dziedziczyli Bieniasz Bury, Maciej Gromacius, Marcin i Adam Grodziccy, a o wiele wcześniej w XV wieku Piotr z Grodźca 1436 i Jakub z Grodźca 1442 oraz Paweł Świętomirowicz z Grodźca 1421, chociaż ten ostatni akurat podał swój herb jako Kornicz (to wg Bonieckiego). Za owym sieradzkim pochodzeniem Grodzickim przemawiają m.in. ich sieradzkie koligacje (Parzniewscy, Masłowscy)
Tak zatem co do wczesnych Grodzickich herbu Gryf tropy nas wiodą do ziemi sieradzkiej, do ziemi lublinieckiej (należącej wtedy do Górnego Śląska), oraz do Małopolski, a dokładnie do Kuźnicy Piła nad rzeką Kostrzynią w starostwie krzepickim (a w parafii Kłobuck; ps. ponadto trzeba nadmienić, że w tejże parafii istniała też wieś Grodzisko). W tej Kuźnicy Piła była od początku XV wieku kuźnica rud żelaza i należała ona do dóbr królewskich, do starostwa krzepickiego. Po raz pierwszy Grodziccy wymieniani są a propos tej kuźnicy w 1545 (Stanisław "Chwostek" Grodzicki), potem kuźnicę tę przejął Gabriel Grodzicki (syn Michała, a zapewne brat owego Stanisława). Kuźnica Piła pozostawała w rękach Grodzickich aż do 1678 roku.
Tak więc trzeba na razie dać wiarę Pańskiemu wywodowi w kwestii Grodzickich XVI-wiecznych, który - jak widzę - oparty jest przede wszystkim na Herbarzu Bonieckiego. Wg Bonieckiego Grodziccy piszą się z Grodźca w księstwie siewierskim (a zatem chodzi tu o Grodziec, obecnie stanowiący dzielnicę Będzina), gdzie dziedziczyli średniowieczni Gryfici.

Pierwszy był Michał Grodzicki, gdzieś przed 1520 roku żonaty z Parzniewską (h. Paparonia?)(wg Bonieckiego) i miał on wg Pana 6 synów (Boniecki podał imiona tylko dwóch, tj. Gabriela i Ludwika):
1) Kacper
2) Bernard
3) Wojciech
4) Ludwik Grodzicki x Cieszanowska
5) Stanisław Grodzicki (? zdaje się = Stanisław "Chwostek" Grodzicki kuźnik z Kuźnicy Piła 1545, zarządca kuźnicy Chwostek 1551, 1574; zarzącca w Kochanowicach 1574) x Marianna Ślesicka
6) Gabriel Grodzicki

Pisze Pan dalej o linii Ludwika Grodzickiego. Musiałby się on ożenić z ową Cieszanowską około 1550 roku. Miał on syna Zygmunta Grodzickiego
Ludwik Grodzicki x (ok. 1550) Cieszanowska --> Zygmunt Grodzicki. Za małżonkę daję mu Pan Agnieszkę Niemyst-Kula. Tu popełnił Pan zdaje się literówkę. Bo poprawnie to nazwisko pisze się - Niemsta (Kula to był przydomek) i była to znana rodzina małopolska herbu Jastrzębiec.
a więc ma być:

Ludwik Grodzicki x (ok. 1550) Cieszanowska -->
Zygmunt Grodzicki x 15(89) Agnieszka Kulówna Niemsta h. Jastrzębiec (córka Gabriela Niemsty) -->
1) Hieronim
2) Zygmunt
3) Samuel Grodzicki x Dębińska
4) Andrzej Grodzicki (ok. 1590 - po 1619), Uruski podaje, że wzmiakowany jest od 1592; dep. na Tryb. skarbowy, poseł na Sejm 1619 (zasłynął wtedy z listu otwartego do kanclerza Jana Leszczyńskiego); x 16(17) Elżbieta z Dmenina Kobielska h. Poraj sędzianka buska (córka Daniela Kobielskiego sędziego ziemskiego buskiego); z tego małżeństwa była córka Aleksandra Grodzicka (zm. 1637, zdaje się w młodym wieku, pochowana w Radomsku, gdzie jej owdowiały mąż wystawił jej nagrobek z dwoma herbami: jej ojczystym Gryf Grodzickich i jej macierzyńskim Poraj Kobielskich). Mężem Aleksandry z Grodzickich był Mikołaj z Nadola Łącki h. Jelita podstarości chęciński (i miała z nim syna Aleksandra Łąckiego)(a te informacje podaje w swoim herbarzu Karol Niesiecki opierając się na Starowolskim)(ps. w późniejszym kazaniu pogrzebowym Parażyńskiego z 1756 słychać, że ów Łącki pozostawił po sobie jakieś rękopisy, pamiętniki, w których mowa jest o Grodzickich, a zwłaszcza o Andrzeju Grodzickim; ciekawe czy te rękopisy się zachowały, chociażby w jakieś kopii)

Przejdźmy do linii Gabriela, syna Michała.
Tenże Gabriel Grodzicki przejął po Stanisławie "Chwostku" Grodzickim Kuźnicę Piłę. W 1559 król Zygmunt August potwierdza mu dokumenty Kaziemierza Jagiellończyka z 1476 i 1483 roku, dotyczące Kuźnicy Piła. Potem jeszcze w 1564 tenże król nadaje Gabrielowi Grodzickiemu Kuźnicę Piła w dożywocie (jak wiadomo Kuźnica Piła była królewszczyzną i należała formalnie do starostwa krzepickiego, ale jak widać została ona wyodrębniona ze starostwa). Gabriel Grodzicki (wg Bonieckiego) świadkował w Poznaniu w 1540. Wg Herbarza Uruskiego Gabriel Grodzicki był poborcą ceł ziemi wieluńskiej w 1555. Tenże Gabriel Grodzicki w 1550 żeni się z Anną Masłowską herbu Samson (która była wdową po Marcinie Wierusz-Kowalskim, rzekomym chorążym wieluńskim, chociaż raczej powinno być chorążycu). Anna Masłowska była córką Piotra Masłowskiego dz. Masłowic, Mierzyc i Rudy w pow. wieluńskim, sędziego wieluńskiego w l. 1527-1561 oraz Anny Gawłowskiej. (Ten związek sugeruje jakieś wieluńskie korzenie Grodzickich h. Gryf - w istocie Gabriel Grodzicki w 1551 kupuje od Wojciecha Masłowskiego część dóbr Mierzyce w pow. wieluńskim, ob. gm. Wierzchlas; czy był tam wcześniej właścicielem jakieś cząstki w Mierzycach, nie wiadomo; Boniecki w swoim herbarzu przywołuje, że NN Grodzicki w 1535 był dziedzicem części dóbr Błaszki w wieluńskim; istnieje też informacja, że przed 1550 Grodziccy byli rzekomo dziedzicami części dóbr Włocin i Grzymaczew w okolicach Błaszki). Wg Pana wywodu Gabriel Grodzicki pozostawił z Anny Masłowskiej 6-oro dzieci: 3 córki i 3 synów (przyjmując tu ustalenia wg Bonieckiego). A zatem

Gabriel Grodzicki (ur. przed 1525 - zm. po 1564), wł. dóbr Kuźnica Piła 1559, 1564; wł. cz. d. Mierzyce 1551; x 1550 Anna Masłowska h. Samson 1v. Wierusz-Kowalska -->
I) Regina x NN Wierzchowski vel Zwierzchowski (nazwisko "Zwierzchowski" podaje kazanie Porażyńskiego) (nota bene: Niesiecki pisze, że za Wierzchowskim była siostra Pawła i Krzysztofa Grodzickich herbu Łada, słynnych generałów artylerii koronnej! ale to może być zbieżność)
II) Zofia x NN Piasecki (h. Janina, z Piasek w pow. lelowskim?)
III) Anna x NN Zawisza
IV) Piotr Grodzicki (zm. przed 1620)(wg. Bonieckiego bzp.) x (przed 1604) NN Rychłowska (tymczasem tenże sam Boniecki pisze później, że Anna, córka Piotra, z mężem Wojciechem z Rokszyc Dąbrowskim (h. Pobóg) kwituje w 1620 z posagu swojego brata stryjecznego Jana, syna Mikołaja)
V) Cyprian Grodzicki x (przed 1608) NN Łasicka -->
a) Anna
b) Zofia Grodzicka x 16(24) Jan z Rokszyc Dąbrowski h. Pobóg
c) (?) Wojciech Grodzicki x 16(41) Jadwiga z Rokszyc Dąbrowska (ten mariaż podaje Boniecki; tymczasem w artykule pt. "Karczmy pod Żegliną", jego autor, Józef Szubzda, wymienia dzierżawcę dóbr królewskich Bogumiłów z 1662, to jest Wojciecha Grudzińskiego herbu Nałęcz i jego żonę Jadwigę Dąbrowską; oczywiście gdzieś tu jest błąd, a zbieżność - Wojciech, Gr... i Jadwiga z Dąbrowskich - nieprzypadkowa; oczywiście żadnych Grudzińskich herbu Nałęcz nie znamy, więc zdaje się mowa tu o naszym Wojciechu Grodzieckim, ale rzecz trzeba dokładniej zbadać, ja tylko tu sygnalizuję problem identyfikacyjny)
d) synowie (ponoć przenieśli się na Litwę)
VI) Mikołaj Grodzicki (zm. przed 1619); dziedziczył on Kuźnicę Piłę (którą w 1598 nazwano raz "Kuźnica Grodzicka"); x 15(89) Zofia Rostrożanka (zm po 1619) w 1619 Zofia Grodzicka jest właścicielką kuźnicy Piła, którą przekazuje synowi (ps. jakie to nominalnie nazwisko "Rostrog"? "Rostog"? "Rosth"? Zresztą z tym nazwiskiem jest kłopot straszny, bo kazanie pogrzebowe Parażyńskiego nazywa ja "Rostożanką", "wnuczką owych sławnych Rosthogów, których się monetą europejskie zaszczyciły państwa" !!! O jaką rodzinę zatem chodzi? Czy jest to może rodzina Roth? Znany był bowiem niejaki Kacper Roth, mincarz, którego do Żywca sprowadził Komorowski, i ten Roth uruchomił na zamku żywieckim nielegalną mennicę, w której bił duże ilości fałszywych polskich groszy koronnych Zygmunta III Wazy oraz fałszował tzw. habsburskie grosze cieszyńskie gdzieś od ok. 1610 do 1614) -->
1) Anna
2) Helena x 1* Borowicki 2* Szoszowski
3) Olbracht vel Wojciech 1596, (zginął pod Moskwą)
4) Melchior 1596 (zginął pod Moskwą)
5) Mikołaj
6) Jan Grodzicki 1596 (zm. po 1630); w 1620 jest kwitowany z posagu przez swoją siostrę stryjeczną Annę Dąbrowską; x NN Bielska --> Aleksander
7) Gabriel Grodzicki 1596 (zm. 1617/1630); x 16(17) Barbara Karlińska h. Ostoja -->
a) Katarzyna
b) Krystyna x 16(30) Adam Skrzyński
c) Jan
d) Adrian Grodzicki x Zofia Tęgoborska
9) Stanisław Grodzicki

O owym ostatnim, Stanisławie Grodzickim niewiele wiadomo, poza tym, że dziedziczył on Kuźnicę Piłę, i że w 1665 roku już nie żył. Ale jest on identyczny z opisywanym przez Niesieckiego Stanisławem Grodzickim, który, tu cytuję: "z młodszych lat na Węgrzech życie żołnierskie zaczął, a potem w Inflantach z hetmanem Janem Karolem Chodkiewiczem wojował; a sam hetman Koniecpolski, serce odwagi pełne, zawsze w nim wielce szanował, jako świadczy nagrobek jego w Kłobucku". Jak wiemy, Kuźnica Piła, należała do parafii w Kłobucku. Nie znam tego nagrobku, nie wiem, czy się zachował, nie wiem też, czy zachowały się dokumenty parafialne i metryki z Kłobucka dla tamtych lat (trzeba to sprawdzić). Podobnie pisze o Stanisławie Grodzickim w swoim herbarzu Uruski, dodając że walczył on pod Chocimiem w 1621. Jeśli chodzi o to kłobuckie epitafium, to jego treść przytacza Starowolski w swojej księdze epitafiów i brzmi ona po łacinie następująco - "Hoc sub sarcophago mortalitatis exuvias deposuit Generosus ac Magnifius Dominus a Kotulino Stanislaus Grodzicki, juvenem militaribus rudimentis exerciut Hungaria, Virum in rigidis cum Carlo Chodkievicio expeditionibus tenuit Livonia, Bellatorem fortissimum aganvit Moschovia, Constantiam, fidem, felicitatem in rebus gerendis Illustrissimus Dominus Stanislaus Koniecpolski approbant. Vixit Annos 65".Tak więc, wygląda na to, że Stanisław Grodzicki zmarł przed 1665 rokiem i został pochowany w Kłobucku. A do Wielkopolski dopiero jako pierwszy zawędrował (z ziemi kłobuckiej) jego syn, Mikołaj. (I odtąd też można dość dokładnie śledzić genealogię tej rodziny na podstawie Tek Dworzaczka)
I zdaje się owe kontakty z Wielkopolską zostały zadzierzgnięte przez Grodzickich za sprawą koligacji z Żabickimi.
I tu uwaga! W herbarzu Bonieckiego jest błąd. Otóż Boniecki połączył ze sobą pomyłkowo dwóch różnych Stanisławów Grodzickich, tj., naszego z ziemi kłobuckiej ze Stanisławem Grodzickim z Wielkopolski, który nabył Chromiec i Kruczyno od Rozdrażewskich w 1614. Tamten Stanisław tez nosił nazwisko Grodzicki, ale był z innych Grodzickich (herbu Dryja albo Nałęcz) i zmarł już w 1618. Tak więc podane przez Bonieckiego informacje przy Stanisławie Grodzickim herbu Gryf (że jego pierwszą żoną była Dziekczyńska i że kupił Chromiec i Kruczyn) są błędne!

Zanim jednak przejdziemy do Mikołaja Grodzickiego wymienia Pan dzieci Stanisława Grodzickiego. A zatem:

Stanisław Grodzicki (ok. 1600 - zm. przed 1665, pochowany w Kłobucku) dz. Kuźnicy Piła; x (ok. 1630) Anna Żabicka (h. Prawdzic?) -->
1) Małgorzata x (1654) Gocłowski (h. Sulima?) (Nie wymienia ich Boniecki)
2) Walerian Grodzicki (zm. przed 1684) x Jadwiga Czarnecka (h. Łodzia?) (zm. przed 1684); podaje Pan jego potomków, a ja znam tylko z Tek Dworzaczka jego córkę Mariannę (imię zakonne Waleria), klaryskę gnieźnieńską, która w 1684 ceduje swojemu stryjowi Mikołajowi Grodzickiemu swoje spadkowe sumy macierzyńskie. (Tę linię od Waleriana opisuje jednak Boniecki. Wrócimy do niej).
3) Mikołaj Grodzicki (ok. 1635 - 1709)

Jeśli chodzi o linię Waleriana to był on protoplastą linii "wrząckiej" Grodzickich herbu Gryf. Pozostawił on z Jadwigi Czarneckiej:
I) Marianna klaryska gnieźnieńska 1684
II) Barbara
III) Elżbieta x NN Bojanowski
IV) Stanisław
V) Adam Grodzicki (ur. przed 1670 - wg epitafium z Złoczewie zm. w 1735, tymczasem już w 1719 występuje on w źródłach jako nieżyjący; zdaje się pochowany w Złoczewie) rzekomy podstoli wieluński; Uruski w swoim herbarzu podaje, że ów Adam Grodzicki podpisał elekcję w 1697; x 16(95) Teresa Urbańska h. Nieczuja (1v. Obałkowska?) (zm. 1719/1731)(była ona córką Zygmunta Urbańskiego i Anny Raczyńskiej; pochodziła ona z rodziny Jana Urbańskiego kasztelana kowalskiego 1665-69 oraz Wojciecha Urbańskiego kasztelana wieluńskiego 1685-92); Teresa Urbańska dziedziczyła i wniosła Grodzickim dobra Wrząca w parafii Błaszki w wieluńskim (jednak często podawany na stronach internetowych rok tej sukcesji jako 1660 jest błędny, ponieważ do ślubu z Grodzickim doszło około 30 lat później); Wrząca odtąd stanowi własność Grodzickich. Adam Grodzicki z Teresy Urbańskiej pozostawił jednego syna i 5 córek:
- 1) Elżbieta (zm. po 1740) x 17(19) Łukasz Czeczel h. Jelita (zm. przed 1740)
- 2) Zofia (wzmiankowana jako panna w 1719) x Andrzej Sielkiewicz
- 3) Konstancja (panna w 1719) x Franciszek Karliński h. Ostoja
- 4) Anna x (panna w 1719) 1* Kazimierz Kiedrzyński h. Ostoja 2* Kazimierz Bartliński
- 5) Marianna (panna w 1719) x Ludwik Stański
- 6) Józef Grodzicki (1696 - 1768, zdaje się pochowany w Złoczewie)
Józef Grodzicki (1696 - 1768) skarbnik wieluński 1744 - 1750, podstoli wieluński 1750 - 1758, chorąży wieluński 1758 - 1768 (rezygnuje z tego urzędu w 1768); dziedzic dóbr Wrząca (Wrzącę w 1731 wydzierżawia swoim szwagrom: Tomaszowi i Kazimierzowi Błeszyńskiemu); Józef Grodzicki był przez krótki okres także właścicielem dóbr Złoczew (miasto w sieradzkim; w Złoczewie był pałac z parkiem) z przyległościami, które sprzedał przed 1731 rokiem Tomaszowi Domaniewskiemu (W kościele parafialnym w Złoczewie, w jego kruchcie została jednak wmurowana po 1804 pamiątkowa płyta epitafijna z rytem kolorowym herbu Gryf, upamiętniająca wszystkich pochowanych w Złoczewie Grodzickich). Wg Uruskiego i Bonieckiego był on również dziedzicem Kamionny, którą sprzedał w 1751 (Cieleckiemu), oraz właścicielem dóbr (królewszczyzn) Gruszczyce, Brąszewice (obecnie siedziba gminy Brąszewice) oraz Łagiewniki i Grójec (w gm. Złoczew). Józef Grodzicki był żonaty (już w 1728) z Konstancją Błeszyńską h. Suchekomnaty cześnikówną piotrkowską (1709 - 17(47)), córką Józefa Błeszyńskiego cześnika piotrkowskiego i Marianny Linowskiej. Józef Grodzicki z Błeszyńskiej miał dzieci:
- a) Teresa Grodzicka (1741 - 1821)
- b) Kunegunda Grodzicka (1747 - 1826) (Kunegunda wraz ze Stanisławem Kłossowskim kustoszem kolegiaty kaliskiej w styczniu 1795 była świadkiem chrztu w Kaliszu u mieszczańskiej rodziny Kosteckich) x 17(85) Piotr Łubieński h. Pomian (zm. 1794) podczaszy szadkowski 1770 - 1794, kawaler orderu św. Stanisława, dziedzic Chojna i Główczyna (w gm. Szczytniki), dz. Pakosława i Bródek, dz. d. Brończyn (w par. Błaszki w wieluńskim)
- c) Józefa Grodzicka (zm. 17(80)) x 1760 Józef Zaremba (1731 - 1774) generał major wojsk koronnych, regimentarz konfederacji barskiej, starosta sokolnicki 1772
- d) Jan Grodzicki (1734/35 - 1760) towarzysz chorągwi wieluńskiej
- e) Kazimierz Grodzicki (1730 - 1771, zginął w bitwie konfederatów barskich pod Widawą trafiony w głowę, jak piszą historycy, martwe ciało jego zamierzano przewieźć z Widawy do Złoczewa, ale ponieważ w pobliżu Złoczewa stacjonowały wrogie konfederatom oddziały rosyjskich i tatarskich żołnierzy, dlatego też położono je ostatecznie w kościele ojców paulinów w Konopnicy), rtm. konfederacji barskiej 1770, o którym wspomina również w swoich słynnych "Pamiętnikach" Jędrzej Kitowicz (wyd. 1882) (ps. - być może miał on na drugie imię Franciszek, w każdym razie istnieje korespondencja do Józefy z Grodzickich Zarembiny, zachowana obecnie w Bibliotece Kórnickiej, m.in. od Kajetana, jej brata, i niejakiego Franciszka Grodzickiego)
- f) Kajetan Grodzicki (1728 - 1781)(wg epitafium w Złoczewie ur. 1728, wg Bonieckiego ur 1720 w Gedynicach), pisarz grodzki ostrzeszowski 1766, sędzia grodzki ostrzeszowski 17(67) - 17(73), łowczy sieradzki 1768 - 1769; cześnik sieradzki 1769 - 1781; dz. Wrzący 17(66)(już bowiem w 1766 roku sprzedaje on poddankę z tej wski Bartłomiejowi Grabińskiemu stolnikowi dobrzyńskiemu; owa podanka z Wrzący, Marianna Wiertelekówna, zdaje się wcześniej zbiegła z Wrzący i zamieszkała w Sadowie u Grabińskiego, który ją zwrócił i zaraz potem z powrotem już tym razem "legalnie" pozyskał); dz. dóbr Gruszczyce (w par. Błaszki) 1773; (w księgach grodzkich i ziemskich sieradzkich w AGAD jest m.in. inwentarz "Rzeczy pozostałe po Kajetanie Grodzickim cześniku sieradzkim 1782"); x 1763 Józefa Łubieńska h. Pomian podstolanka piotrkowska (1738 - 1795/1804 Wg epitafium w Złoczewie zmarła w 1804)(Józefa była córką Wojciecha Łubieńskiego podczaszego szadkowskiego i podstolego piotrkowskiego 1767 oraz Anny Cywińskiej)(ps. czy aby Józefa Łubieńska nie wyszła po owdowieniu powtórnie za mąż za Szaniawskiego? z takim bowiem nazwiskiem, jako "Józefa Szaniawska" pojawia się jako matka Faustyny z Grodzickich Rychłowskiej).
Kajetan z Łubieńską miał dzieci:
---- (a) Tadeusz (1771 - 1776), zmarły w dziec., upamiętnia go epitafium w Złoczewie
---- (b) Faustyna Grodzicka (zm. 1855 Zimnowoda) x 1788 Ignacy Rychłowski h. Nałęcz (syn kasztelana sieradzkiego), dz. dóbr Staw, Kościany, Cerekwica, Zimnowoda, Goreczki
---- (c) Apolonia Grodzicka (zm. 18(12)) x Ignacy Kajetan Błeszyński h. Suchekomnaty dz. d. Żelisław, Wójcice, Janowice, Zaborów w sier. 1773, wł. d. Grodziec i Łagiewniki w sier. 1773
---- (d) Józef Grodzicki (1776 Gruszczyce - 1812 Wrząca)
Józef Grodzicki (1776 - 1812)(Boniecki podaje, że zmarł w 1820) dz. Wrzący (tam wraz z żoną w l. 1795-1800 buduje nowy dwór w stylu klasycystycznym, wraz z parkiem; obecnie jest on opustoszały i niszczeje; obok tego dworu jest okolony wodą kopiec, na którym stal poprzedni dwór, otoczony fosą, a dziś stoi tam ustawiony na krytym "kapliczkowym" słupie figura Matki Boskiej), prezes rady powiatowej sieradzkiej; x Nepomucena Zielonacka h. Leszczyc podkomorzanka wieluńska
Więcej informacji o tej linii "wrząckiej" Grodzickich h. Gryf być może zawierają tzw. akta rodziny Grodzickich w "Archiwum Kazimierza Walewskiego z Tubądzina" (obecnie w AP w Łodzi)

Mikołaj Grodzicki (ok. 1635 - 1709/10), syn Stanisława i Anny Żabickiej, pojawia się w Wielkopolsce w otoczeniu rodziny Pawłowskich już w 1660. Zawiera on wtedy jakiś kontrakt (dość poważny, bo na sporą sumę 15 tysięcy złp) z wdową Zofią z Jezierskich Pawłowską. (Skądinąd Pawłowscy byli skoligaceni z Żabickimi, tzn. Jan Pawłowski był żonaty z Żabicka, więc stąd może, kontakty Grodzickiego z Pawłowskimi miały charakter rodzinny?). Już w 1661 Mikołaj Grodzicki jest żonaty z córką owej Zofii z Jezierskich Pawłowskiej, Teresą z Wierzbna Pawłowską h. Wierzbno. (Ale być może ślub ten miał miejsce wcześniej, już właśnie w 1660?). Mikołaj jako pierwszy zapewne pisał się "z Kotulina Grodzickim" już od 1660 (niestety, póki co, nieznany mi jest powód przyjęcia tej przydawki, w każdym razie chodzi tu o Kotulin górnośląski, w gminie Toszek). Mikołaj Grodzicki był dziedzicem dóbr Kuźnica Piła, które po przeprowadzce do Wielkopolski, zdaje się oddawał w dzierżawę. W każdym razie dzierżawcą Kuźnicy Piły w 1669 jest Ułanowski. Potem, w 1678 Mikołaj Grodzicki ostatecznie pozbywa się Kuźnicy Piły i na mocy cesji przekazuje ją Atanazemu Miączyńskiemu, staroście krzepickiemu (a późniejszemu podskarbiemu koronnemu). W 1665 Mikołaj Grodzicki kupuje od żony i jej sióstr, córek i spadkobierczyń Świętosława Pawłowskiego, majątek Nowa Wieś w parafii Rydzyna (obecnie Nowawieś w gm. Rydzyna). W latach 1672 - 1689 skupuje też sukcesywnie kolejne części dóbr Wyskoć od Pawłowskich i ich spadkobierców, stając się w końcu właścicielem całej wsi Wyskoć (Wyskoć, wieś z par. loco w gm. Kościan). Wyskoć potem oddawał w dzierżawę (np. w 1672 dzierżawcą części Wyskoci jest Wojciech Awralewski) albo zastawiał (np. w 1689 Wyskoć została zastawiona Stawskim). Mikołaj Grodzicki był też właścicielem dóbr Kleszczewo (w gm. Osieczna), które sprzedał na wyderkaf w 1694 roku Wojciechowi Gruszczyńskiemu. A zatem:

Mikołaj Grodzicki (ok. 1635 - 1709/10) dz. Kuźnicy Piły, Nowej Wsi, Wyskoci i Kleszczewa; x 1660/61 (Rydzyna) Teresa (Teresa Dorota) z Wierzbna Pawłowska (ur. 1643 Nowa Wieś, chrzest Rydzyna - zm. 1694/1699, wydaje mi się że zmarła w 1695 i że to ona właśnie kryje się pod ową "Grodzicką" zmarłą w 1695 i pochowaną u reformatów poznańskich) (Teresa była córką Świętosława Pawłowskiego dziedzica Nowej Wsi i Zofii z Jezierskich). Z tego małżeństwa pochodziła spora gromadka dzieci:
I) Zofia (ur. 1666 Nowa Wieś, chrzest Rydzyna)(zapewne zmarła w dziec.)
II) Katarzyna Grodzicka (ur. 1663 Nowa Wieś, chrzest Rydzyna - zm. 1698/1710) x 16(86) Stanisław Przybysławski (zm. 1710/1720) (był to syn Aleksandra Przybysławskiego podsędka ziemskiego wschowskiego) (młodzi małżonkowie Przybysławsy w 1686 wydzierżawiają na 3 lata część dóbr Kunowo od Wargowskich i zapewne tam z początku zamieszkują) (u Pana błędnie "Przybyłowski"!)
III) Marianna Grodzicka (ok. 1670 - zm. po 1701) x 1694 Franciszek Miaskowski h. Bończa (zm. 1721) dz. d. Morawsko (w par. Chojnica), tenutariusz Golencina 1701 (był to syn kasztelana lędzkiego) (u Pana błędnie "Miastkowski"!)
IV) Elżbieta Grodzicka (ur. 1673 Nowa Wieś, chrzest Rydzyna - zm. 1708/43) x 16(98) Mikołaj Rokossowski
V) Helena Grodzicka (ur. ok 1670 - zm. 1734/41) (pisała się raz "z Bukowca") x 16(86) Jan Arcemberski h. własnego (zm. 1722/1725) wł. d. Bródki i Kłodzina, posesor dobr duchownych Mechowo, kpt. wojsk kor. 1700, burgrabia poznański 1703 ("murgrabia zamku poznańskiego") (ps. Niesiecki błędnie umieszcza ją u Grodzickich herbu Dryja)
VI) Albert (?)
VII) Krzysztof (ur. 1668 Nowa Wieś, chrzest Rydzyna) (zapewne zmarł w dziec.)
VIII) Świętosław Marcin Grodzicki (ur. 1669 Nowa Wieś, chrzest Rydzyna - zm. 1697/1700) od 1694 jest właścicielem dóbr Nowa Wieś (którą sprzedał mu ojciec), bzp i bż
IX) Kazimierz Grodzicki (zm. 1716)(zmarł w 12 tygodni po ranach, jakie mu zadał w zwadzie podczas sejmiku deputackiego średzkiego Apolinary Śliwnicki) dziedzic dóbr Wyskoć (które w 1701 sprzedał mu ojciec; w 1715 połowę Wyskoci wydzierżawia Katarzynie Śliwnickiej, zdaje się więc ze to na tym tle dochodzi potem do awantury ze Śliwnickim, kto wie, czy nie krył się za tym jakiś "romans" Grodzickiego ze Śliwnicką); od 1698 jest posesorem (zastawnym) dóbr Modlibogowice (były to dobra Dzierzbińskich, jego teściów, zostały mu one zastawione w ramach posagu ich córki; skądinąd w 1698 gdy po ślubie Kazimierz Grodzicki pojechał z Poznania do Modlibogowa, aby go objąć i tam zamieszkać, ta wieś pozostawała w posesji księdza kanonika Jana Franciszka Pawłowskiego, akurat wówczas tam nieobecnego, więc słudzy z dworu w Modlibogowie nie wpuścili do dworu Grodzickiego); po nagłej śmierci swojej pierwszej żony w 1700 dobra te odstępuje swojemu szwagrowi Marcinowi Koszutskiemu; A zatem: x 1* 1698 Poznań Anna Dzierzbińska (zm. 1700 bzp.) (córka Andrzeja Dzierzbińskiego dz. Modlibogowa i Marianny Pawłowskiej) 2* 17(05) Konstancja Skórzewska h. Drogosław 1v. Wyssygota-Zakrzewska 3v. pułkownikowa Małachowska (ur. ok. 1680 - zm. 1743/53)(jej pierwszym mężem był Mikołaj Zakrzewski dz. Zakrzew, z którym miała jednego syna; jej trzecim mężem został pułkownik Ignacy Małachowski h. Gryf, pisarz grodzki kościański 1734-47)(po śmierci Kazimierza Grodzickiego, Wyskoć została zastawiona i jej posesorem zastawnym w 1727 i 1729 był Wojciech Kotarbski); Z Konstancji Skórzewskiej pozostały dzieci: -->
- 1) Ludwika Zofia Grodzicka (ur. 1709 Zakrzewo - zm. 17(56)) bzp., w 1730 jeszcze panna (czy to nie ona właśnie jest świadkiem chrztu w Poznaniu u Trzcińskich jako "Ludwika Grodzicka" w 1748?), x 17(56) Aleksander Stadnicki
- 2) Wawrzyniec Krzysztof Grodzicki (ur. 1710 Zakrzewo - 17(53)) w 1736 wspólnie z pozostałymi braćmi sprzedaje dobra Wyskoć (Wojciechowi Kotarbskiemu); ksiądz 1736, altarysta (ołtarza 5 ran) w kościele w Poniecu 1743, 1753
- 3) Kazimierz Aleksander (ur. 1712 Zakrzewo)
- 4) Ignacy Grodzicki (ur. 1714 Zakrzewo - zm. 17(71))
- 5) Marcjan Grodzicki (ur. 17(14) - zm. po 1762) w 1732 sprzedaje poddanego ze wsi Wyskoć (o imieniu Stanisław, sprzedaje też jego żonę i dzieci), jeszcze w 1736 nie był księdzem, ksiądz kapelan bractwa NMP Pocieszenia w Zakrzewie 1743, 1754
X) Tomasz Grodzicki (ok. 1675 - 1755)

Tomasz Grodzicki (ur. ok. 1675 - zm. 1755 Rożnowo, pochowany u reformatów poznańskich) był dziedzicem dóbr Nowa Wieś od 1700, które to dobra najpierw w 1713 wydzierżawił (Adamowi Pęszyńskiemu), a następnie w 1714 roku sprzedał (Władysławowi Dzierżanowskiemu), zakupując jednocześnie w tym samym roku 1714 dobra Rożnowo, Tomaszewo, Jastrząb Rożnowski, Olędry, z młynem Radłów (Radłowo) i pustką Sampolno (od Stefana Rożnowskiego)(Rożnowo obecnie w gm. Oborniki); właścicielem Rożnowa Tomasz pozostaje do śmierci czyli do 1755 (potem w 1755, wkrótce po śmierci Tomasza Grodzickiego, jego spadkobiercy, synowie i córki, wspólnie sprzedają Rożnowo z przyległościami Zofii z Tomickich 1v. Grodzickiej 2v. Gliszczyńskiej); w latach 1707 - 1721 Tomasz Grodzicki był "tenutariuszem", czyli dzierżawcą dóbr Pakosław w parafii Brody (były to dobra jego teścia Konstantego Marszewskiego), gdzie zresztą pomieszkiwał (tam bowiem rodzi się i jest ochrzczonych wiele jego dzieci). Dzierżawa dóbr Pakosław gdzieś od 1721 przeszła w ręce Karola Rokossowskiego, skądinąd żonatego już z córką Grodzickiego. W kazaniu pogrzebowym Porażyńskiego mowa jest, że "Tomasz Grodzicki, (był) sławny po funkcjach trybunalskich i poselskich, a także po funkcjach sądowych na trybunały kapturowe". Tomasz Grodzicki był żonaty od 1700 roku z Joanną Domicellą Marszewską h. Rogala (ur. 1683 Brody - zm. 1739 Gościejewo, pochowana u reformatów poznańskich) (Joanna Marszewska była córką Konstantego Marszewskiego kasztelana przemęckiego w l. 1729-1737, dz. d. Marszewo, Brody, Brodki, Pakosław, oraz Marianny Naramowskiej). Z tego małżeństwa pozostały dzieci:
I) Eleonora Grodzicka (ur. 1709 Pakosław, chrzest Brody - zm. 17(79)) niezamężna, w 1767 mieszkała w Młodawsku u swojego brata Stanisława
II) Franciszka (Franciszka Brygida) Grodzicka (ur. 1711 Pakosław, chrzest Brody - zm. 1764 Piotrkówko Wielkie w par. Szamotuły, pochowana u reformatów poznańskich), niezamężna
III) Teresa Grodzicka (ur. 17(39) - zm. 17(58)) (wszystkie te 3 siostry dziedziczyły potem dobra Marszewskich, tj. Brody, Brodki, Marszewo i Pakosław, i wraz z innym spadkobiercami kasztelana Marszewskiego sprzedały je w 1748 Józefowi Cywińskiemu wojski poznański; zdaje się Brody nie będąc uregulowane spadkowo po kasztelanie Marszewskim najpierw w 1742 wspólnie, familijnie, zastawiono lub wydzierżawiono Józefowi Cywińskiemu, który je potem formalnie kupił w 1748)
IV) Anna Zofia Grodzicka (ur. 1706 Nowa Wieś, chrzest Rydzyna - zm. 17(55)) klaryska poznańska (tam miała imię zakonne Kunegunda)
V) Jadwiga Krystyna (ur. 1710 Pakosław) (zm. w dziec.)
VI) Kasylda Pelagia (ur. 1718 Rożnowo) (zm. w dziec.)
VII) Zofia Helena (ur. 1719 Rożnowo - zm. 17(55)) zakonnica w zakonie św. Teresy w Poznaniu (imię zakonne Anna)
VIII) Marianna Grodzicka (ur. 1701/1704 - zm. 1780 Poznań) x 1720 Karol Rokossowski h. Glaubicz (zm. 1758/72), dzierżawca dóbr Pakosław 1721- 17(26), dz. Gołaszyna; Marianna jako wdowa w 1772 była posesorką dóbr Szczytniki
IX) Konstanty Walenty Mikołaj (ur. 1704 Nowa Wieś, chrzest Rydzyna - zm. w dziec., żył jeszcze w 1708)
X) Franciszek Michał Maciej (ur. 1715 Rożnowo) (zm. w dziec.)
XI) Ignacy Jakub Eliasz (ur. 1720 Rożnowo) (zm. w dziec.)
XII) Aleksander Grodzicki (ur. po 1707 - zm. 1795 Ułanów w par. Kłecko) posesor dóbr Grochowiska Księże (w par. Izdebno) 1758, 1764; Aleksander był dwukrotnie żonaty, najpierw: x 1* 1743 Jabłkowo (w par. Raczków) Elżbieta Widlicka (zm. 1780, pochowana u reformatów poznańskich) (córka Aleksandra Widlickiego i Ludwiki Boguckiej). Następnie Aleksander ożenił się powtórnie: 2* 1782 Katarzyna Gądecka h. Rawicz 2v. Glińska (zm. 18(03)) (Katarzyna Gądecka była córką Władysława Gądeckiego i Katarzyny Kaczkowskiej; po śmierci męża Grodzickiego, wychodzi powtórnie za mąż i w 1803 jest żoną Benedykta Glińskiego).
Aleksander miał z Widlickiej syna i córkę -->
- 1) Julenta Grodzicka (zm. w młodości w 1778, pochowana u reformatów poznańskich
- 2) Antoni Grodzicki (Antoni Wincenty Ferrariusz Stanisław) (ur. 1758 Grochowiska Księże, chrzest Izdebno - zm. w młodości w 1779, pochowany u reformatów poznańskich)
Natomiast z drugiej małżonki, Katarzyny Gądeckiej, Aleksander miał dwie córki:
- 1) Jadwiga Teresa Grodzicka (ur. 1782 Powiekowo, par. Powidz - zm. 18(03)) była ona chrzestną w Lubowiczkach w 1800
- 2) Konstancja (ur. 1791 Ułanów - zm. 18(03))
XIII) Zygmunt Grodzicki (ur. po 1707 - zm. 1763 Młodawsko, pochowany u reformatów poznańskich) pułkownik wojsk cesarskich 1739, pułkownik wojsk kor. 1751, generał major wojsk koronnych od 1755, deputat na Tryb. Kor. 1755, miecznik kaliski 1758 - 1762, podstoli wschowski 1762 - 1763; poseł na Sejm; Zygmunt Grodzicki w 1756 kupuje część dóbr Młodawsko (od Antoniego Zaremby); (jest ciekawa jego charakterystyka w kazaniu pogrzebowym księdza Marciszowskiego z 1758, w którym to kazaniu, ksiądz zwracając się do niego mówi - "cóż, kiedy wiem dobrze, pokorny umysł twój, że lubo chwalebnie wszystko czynisz, chwały jednak unikasz", w tymże kazaniu mowa jest też, że Zygmunt Grodzicki był dobrodziejem kościoła w Budziszewie, a w szczególności tamtejszego bractwa św. Józefa Opiekuna Chrystusowego); Zygmunt Grodzicki był żonaty dwukrotnie: 1* 1750 Katarzyna Szumańczewska h. Prus I podstolanka latyczowska 1v. Tomicka miecznikowa poznańska (1710 - 1758, pochowana u karmelitów poznańskich) (to nazwisko pisano też "Szomańczowska", ale oczywiście poprawna wersja brzmi - Szumańczewski ewentualnie Szumańczowski; Katarzyna była córką Franciszka Szumańczewskiego podczaszego latyczowskiego 1718, dz. Milotyna oraz Elżbiety Skrzetuskiej h. Jastrzębiec; Katarzyna była wdową po Władysławie Tomickim mieczniku poznańskim; swoją drogą - Duńczewski w swoim herbarzu, przy genealogi Szumańczewskich, mylnie podaje imię drugiego męża Katarzyny Szumańczewskiej i nazywa go "Janem Grodzickim pułkownikiem wojsk koronnych", chyba że Zygmunt miał na drugie imię Jan);
(Osobie Katarzyny z Szumańczewskich Grodzickiej poświęcone jest kazanie pogrzebowe, starodruk autorstwa księdza Jakuba Marciszowskiego z 1758 pt. "Zaszczyt przed światem(...)", o którego treści genealogicznej jeszcze wspomnę odrębnie poniżej, ale teraz mogę powiedzieć, że Marciszowski opisuje ją panegirycznie jako kobietę bardzo mądrą i bardzo pobożną, jako dobrodziejkę kościoła w Budziszewie oraz że wręcz zacytuję te piękne słowa - "miała ona zawsze ręce dla ubogiego nieskurczone", "dla sierot i mizeraków dobroczynności pełna");
Drugą żoną Zygmunta Grodzickiego była: 2* 1762 Krystyna Chylińska h. Jastrzębiec podstolanka brzeska 1v. Rosen (Rossen) (zm. 17(74)) (Krystyna Chylińska, córka Jana Chylińskiego podstolego brzeskiego oraz Anny de Vergier, była wdową po Janie Ludwiku Rosen pułkowniku artylerii koronnej i pułkowniku królewsko-koronnego 6-tego regimentu pieszego łanowego 1764; i po powtórnym owdowieniu, po śmierci Zygmunta, zamieszkała ona wraz z synami z pierwszego małżeństwa, Rosenami, w Warszawie w kamienicy na ulicy Mylnej na Muranowie, której była współwłaścicielką)
Jak widać, Zygmunt Grodzicki doszedł z tej rodziny do najwyższych awansów i godności urzędniczych w Wielkopolsce
(Boniecki daje mu błędnie rok śmierci 1764)
Zygmunt pozostawił dwoje dzieci z Katarzyną Szumańczewską tj:
- 1) Józef (zm. w dziec. 1756)
- 2) Nepomucen Chryzostom Ignacy (ur. 1754 Wojcieszyno) (zm. w dziec., tj. na pewno nie żył już w 1758)
(skądinąd kazanie Marciszowskiego nic nie mówi o dzieciach o Zygmunta Grodzickiego i Katarzyny Szumańczewskiej, wymieniając wśród jej dzieci wyłącznie te, które pochodziły z jej małżeństwa z Tomickim; dzieci Grodzickich zmarły w niemowlęctwie przed 1758, więc może dlatego nie ma o nich tam w kazaniu żadnej wzmianki)
XIV) Stanisław (Stanisław Wiktoryn Florian) Grodzicki (ur. 1707 Nowa Wieś - zm. 1776, pochowany u reformatów poznańskich), nazwany dziedzicem dóbr Rożnowo w 1742 (chociaż wł. tych dóbr był wtedy jego ojciec, ale to dlatego trzeba przyjąć, że Stanisław był starszy od swoich braci Zygmunta i Aleksandra, a właściwie że był najstarszym z synów Tomasza, którzy osiągnęli dojrzałość), wł. dóbr Chwalszyce w pyzdrskim 1755, pisarz skarbowy województw wielkopolskich 1744-50 (i może jeszcze 1750-55; ściśle rzecz biorąc to pisarz Komisji Skarbowej; o nim więc jest też w pracy * "Komisja Skarbowa Poznańska" Michał Zwierzykowski, wyd. 2003), z tym jednak tytułem Stanisław występuje aż do końca życia. W 1748 jest obecna na sejmiku średzkim. Sejmik z 1755 nakazał wypłatę wynagrodzenia dla Grodzickiego jako pisarza przeszłej komisji skarbowej. W 1763 przejął po śmierci brata Zygmunta Młodawsko (Bibliografia Estreichera wymienia rękopis z Biblioteki w Poznaniu pt. "Kommisya do rozsądzenia sprawy o dobra Młodawsko między Stanisławem Grodzickim i Piotrem Ostaszewskim"; chodzi o to że Piotr Ostaszewski wysunął jakieś dziedziczne po swoich przodkach pretensję do posiadania Młodawska, w związku z czym w Warszawie odbył się w 1774 sąd polubowny w tej sprawie, który to sąd uznał Grodzickich za wieczystych dziedziców Młodawska); w 1769 Stanisław Grodzicki podpisał akces i przystąpił do konfederacji (barskiej)
XV) Stefan (Stefan Telesfor Jan) Grodzicki (ur. 1716 Rożnowo - zm. 1765, pochowany u reformatów poznańskich) posesor zastawny dóbr Grochowiska Pańskie w kcyńskim (w par. Rogowo) 1751 - 1765 (te dobra, Grochowiska Pańskie, należące do Stanisława Węgorzewskiego, były wcześniej jeszcze w 1750 w zastawie u Ignacego Trzcińskiego, zdaje się zatem, że Stefan Grodzicki przejął ten zastaw ziemski, tj. wykupił go od Trzcińskiego); x 1750 Gniezno (Katedra Gniezno) Anna Wróblewska (1727 - 1802 Świniary) (Anna Wróblewska to córka Jana Wróblewskiego i Katarzyny Korytowskiej). Anna Wróblewska po owdowieniu trzymała dalej w posesji zastawnej Grochowiska Pańskie (co najmniej do 1768). Ponadto od 1768 (przynajmniej aż do 1786) była ona posesorką zastawną dóbr Witakowice i Wolanki w gnieźnieńskim (były to dobra ziemskie Józefa Poleskiego komornika brzesko-kujawskiego, a następnie Ksawerego Jasińskiego). Z Anny Wróblewskiej Stefan Grodzicki miał 4 córki i 3 synów:
- 1) Magdalena (ur. i zm. 1752 Grochowiska Pańskie)
- 2) Joanna Katarzyna Grodzicka (ur. 1751 Grochowiska Pańskie, chrzest Rogowo - zm. 1795 Łabiszynek) x 17(77) Maciej Mateusz Rowiński h. Boża Wola, dziedzic dóbr Świniary, posesor dóbr łabiszyńskich
- 3) Marianna Grodzicka (ur. 1756 Grochowiska Pańskie, chrzest Rogowo)
- 4) Rozalia Grodzicka (ur. 17(65) - zm. po 1814) niezamężna
- 5) Ignacy Grodzicki (ur. 17(65)) 1787
- 6) Józef Grodzicki (zm. 17(91)) podchorąży, w 1790 został chorążym w regimencie pieszym Wojska Koronnego szef. Potockiego; podporucznik wojsk koronnych 1791
- 7) Wojciech Grodzicki (zm. po 1837) chorąży wojsk koronnych 1787, kapitan wojsk polskich 1835, 1837
XVI) Józef (Józef Antoni Joachim) Grodzicki (ur. 1713 Nowa Wieś, chrzest Rydzyna - zm. 1755 Wojcieszyno, pochowany u franciszkanów poznańskich). Józef w 1738 roku nabywa dobra Wojcieszyno i Gołembowo (w par. Objezierze)(od swojej przyszłej zony Apolinary z Granowskich Goreckiej), dobra te w 1754 sprzedaje Bruhlom. W 1747 Władysław Tomicki wydaje Józefowi Grodzickiemu kmieci Franciszka Jastrzębskiego z rodziną i wdowę Zofię Celatkę z dziećmi ze wsi Młodawsko (* ten dokument w "Transakcje chłopami z Rzeczpospolitej szlacheckiej" Janusz Deresiewicz, wyd. 1959)
Jako ciekawostkę podaje się, że w 1755 po śmierci Józefa Grodzickiego nadeszła z kancelarii królewskiej, nieświadomej że Grodzicki już nie żyje, nominacja dla niego na urząd podczaszego kaliskiego (i oczywiście nie mogła ona zostać zrealizowana).
Józef Grodzicki był dwukrotnie żonaty: x 1* 1738 Rożnowo Apolinara (Apolonia) Granowska h. Leliwa starościanka kiślacka 1v. Malechowska 2v. Gorecka (zm. 1740, zdaje się pochowana u bernardynów poznańskich) (Apolinara była córka Ludwika Granowskiego starosty mieściskiego i kiślackiego, dziedzica Wojcieszyna i Gołembowa oraz Teresy Łąckiej; jej pierwszym mężem był Kazimierz Malechowski, a drugim Ludwik Gorecki); 2* 1752 Zofia Tomicka h. Łodzia miecznikówna poznańska 2v. Gliszczyńska (zm. 1762 Rożnowo, pochowana u karmelitów poznańskich)(Zofia była córką Władysława Tomickiego miecznika poznańskiego, wł. poł. Młodawska, Budziszewa, Potrzonowa, Gożuchowa i in.; wdowa po Józefie Grodzickim, Zofia z Tomickich już w 1756 poślubia Józefa Gliszczyńskiego; wcześniej, bo w 1755, ale już jako wdowa kupuje od spadkobierców Tomasza Grodzickiego, tj. wszystkich jego synów i córek, a braci i sióstr jej zmarłego męża, dobra Rożnowo, Radłowo, Tomaszewo, Jastrząb Rożnowski, Olędry i należące do tych dóbr dwa młyny wodne na Wełnie)
Józef Grodzicki z pierwszej żony Apolinary Granowskiej miał troje dzieci:
- 1) Franciszka
- 2) Joanna Teresa (ur. 1740 Wojcieszyno - zm. 1741 Rożnowo)
- 3) Jan Nepomucen (ur. 1740 Wojcieszyno - zm. 1741 Rożnowo)(Joanna i Jan Nep., którzy zmarli w niemowlęctwie byli bliźniakami, bliźniaczo się te dzieci urodziły i nieszczęśliwie też bliźniaczo zmarły)
Z drugiej natomiast żony, Zofii Tomickiej byli synowie:
- 4) Jan Nepomucen (żył jako dziecko w 1755)(ps. czy to on był mianowany pisarzem ziemskim latyczowskim w 1786 czy też inny Jan Nepomucen, z innych Grodzickich??? żył bowiem w tym czasie Jan Nepomucen Grodzicki h. Nałęcz z Równa)
- 5) Józef Grodzicki (1752/1755 - zm. 1799 Poznań); Józef dziedziczył po matce dobra rożnowskie (Rożnów, Radłowo, Tomaszowo, Jastrząb oraz 2 młyny wodne na rzece Wełnie), które to dobra sprzedał w 1775 (Józefowi Gliszczyńskiemu cześnikowi gnieźnieńskiemu); od 1775 jest tytułowany generałem adiutantem królewskim, a do 1781 rotmistrzem (dowódcą) chorągwi Kawalerii Narodowej Wojska Koronnego i owym rotmistrzem był jeszcze w 1789 i 1790 (m.in. jej podporucznikiem został w 1789 Piotr Tołłoka, a chorążym był tam Jan Łopuski, a po śmierci Łopuskiego w 1789 chorążym tej chorągwi został Paweł Zaremba); od 1784 Józef Grodzicki był posesorem zastawanym folwarku Dębina (z dóbr nieparckich); x 1786 Poznań (ślub w kościele paraf. św. Marii Magdaleny) Anna Kunowska (Anna Kunowska to córka Ignacego Kunowskiego zm. w 1787, rajcy poznańskiego 1758 i burmistrza poznańskiego w l. 1780, 1782-83 i 1786-87; dziedziczyła ona po ojcu burmistrzu kamienicę na rynku w Poznaniu w 1789 sprzedaną Józefowi Białkowskiemu, dom z ogrodem na Grobli, sprzedany Józefowi Hersztopskiemu, i np. jatkę do sprzedawania białego chleba, położoną na rynku poznańskim, też sprzedaną: Józefie Machtowskiej). Zdaje się to małżeństwo Grodzickiego, pochodzącego z rodziny o tradycjach ziemiańskich, z mieszczanką poznańską, mimo iż pochodziła ona z miejskiego patrycjatu, nie zostało jednak przychylnie przyjęte przez jego rodzinę, nikt bowiem z jego rodziny nie świadkował na tym ślubie (świadkami ślubu byli mieszczanie poznańscy, Szpernowie).

Podobno pochodząc właśnie od tego Józefa Grodzickiego, w Królestwie Polskim wylegitymował się ze szlachectwa z herbem Gryf Ksawery Grodzicki żonaty z Karoliną Tymowską (ur. 1817, córka Wojciecha Tymowskiego h. Sas i Franciszki Przybylskiej). (Wg tej legitymacji przed Heroldią Królestwa Polskiego Ksawery to syn Antoniego Grodzickiego dziedzica dóbr Garnek w pow. piotrkowskim 1837, który to Antoni byłby zatem synem Józefa). Rzecz jednak budzi wątpliwości i trzeba się jej dokładniej przyjrzeć (np. ów Józef był - wg wywodu Ksawerego - w 1774 dziedzicem Niechanowa, a tymczasem Niechanowo w tamtym czasie należało do Skórzewskich; ponadto nie znalazłem, żeby Józef Grodzicki, mieszkający w Poznaniu, miał z Kunowską dzieci).
W każdym razie z owym Antonim, ewentualnie z Ksawerym Grodzickim, związana jest historia dóbr Garnek (w parafii Kłomnice) i to raczej ponura i nieprzychylna dla Grodzickich. (Grodziccy przejęli Garnek zdaje się po Bystrzonowskich, były to dobra dość obszerne, liczące około 1858 roku 282 gospodarstw chłopskich). Tzn. z jednej strony - Grodziccy w Garnku budują ok. 1850 modrzewiowy dworek (obecnie nazywa się go "dworkiem Moraczewskich", nie zachował się, został spalony w 1948, potem w jego miejsce obecni właściciele domu, wybudowali nowy dworek, będący dokładną i wierną repliką poprzedniego, tyle że zamiast z modrzewia, stanął murowany), ponadto obok dworka stanęła kaplica dworska, której potem dobudowano wieżę. Z drugiej strony jednak istnieje przekaz z angielskiej książki pt. "The Russian Government in Poland" (Rosyjskie rządy w Polsce) (wyd. Londyn, 1867), której autor, William Ansell Day, opowiada o Grodzickich (nie podając ich imienia, ale chodzi o Ksawerego) w ramach przykładu tyrańskich zachowań ziemian wobec chłopów, a dokładnie opowiada o prześladowaniach ludności wiejskiej z Garnka, należącego wówczas do Grodzickich. Pisze o tym, że Grodzicki przez wiele lat dręczył się nad chłopami z Garnka, mieszkającymi w tych jego dobrach. Natomiast żonę Grodzickiego cechowało szczególnie wyraźne okrucieństwo wobec kobiet, które opiekowały się bydłem. Z byle zatem błahego powodu, chłopi z Garnka byli zaraz więzieni lub okrutnie bici. Żeby ominąć przepis prawny, dający właścicielom ziemskim prawo do karania chłostą chłopów tylko do 20 uderzeń na jeden raz, to nasi Grodziccy uciekali się do podawania tych "jednorazowych" kar kilka razy dziennie. Grodzicki najmniejszą skargę ze strony włościan uznawał za rebelię i natychmiast wzywał komorników rządowych do stłumienia buntu. Chłopi zmiażdżeni pod ciężarem nadmiernej pracy, pracując całymi dniami na ziemi Grodzickich, nie mieli czasu dla swoich dzieci, które, opuszczone i samotne przez cały dzień, bywało, że umierały z głodu. Gdy w 1858 owa nędza chłopów z Garnka osiągnęła swój szczyt i apogeum, chłopi nagle nie wytrzymali i zażądali za swoją pracę pensji, zapłaty, której kwota powinna być ich zdaniem ustalona przez rząd. Ten wniosek chłopów Grodzicki uznał za otwarty bunt przeciwko jego władzy jako właściciela ziemskiego i wezwał rząd do jego stłumienia (a dokładnie doniósł o wzburzeniu chłopów naczelnikowi powiatu piotrkowskiego Piotrowi Jarnuszkiewiczowi i wezwał do interwencji; przy okazji z tego doniesienia wiadomo, że chłopi zbierali między sobą składki na pokrycie kosztów dochodzenia u władz swoich pretensji do Grodzickiego). Przeprowadzono więc rządowe dochodzenie, które wykazało, że chłopi z Garnka, po wielu latach cierpienia, doprowadzeni do rozpaczy i desperacji, odmówili pracy u Grodzickiego. O tej sprawie piszą również potem inni historycy, że już w 1840, gdy przeprowadzono regulację dóbr Garnek, to Ksawery Grodzicki ich dziedzic (i jednocześnie wójt gminy Garnek) odebrał chłopom część gruntów i " niby to wprowadził czynsz", potem dowolnie obracał chłopów czynszowych w chłopów pańszczyźnianych, dowolnie zmieniał i zaniżał wysokość pańszczyzny i czynszu, zmuszał chłopów do najmu za bezcen, ścieśniał służebności leśne. Tak zatem gdy w listopadzie 1858 chłopi z Garnka odmówili odrabiania pańszczyzny, to władze stanęły w obronie dziedzica Grodzickiego i wysłały do Garnka na interwencje najpierw 3 kozaków, potem 6-ciu, a gdy mimo tego nie złamano oporu włościan, to do Garnka przeciwko chłopom wysłano aż 140 żołnierzy! Zdaje się że jednak wkrótce doszło do jakiegoś kompromisu, bo w 1860 Ksawery Grodzicki podpisał po interwencji władz regulamin co do cen skupu zboża. O tej nędzy chłopów w Garnku i ich oporze wobec okrutnego dziedzica, który to opór urósł do rozmiaru eposu, pisali potem inny, oprócz W.A. Day`a, historycy (* Stefan Kieniewiecz "Sprawa włościańska w powstaniu styczniowym" 1953, Emanuel Halicz "Kwestia chłopska w Królestwie Polskim w dobie powstania styczniowego" 1955, Krystyna Śreniowska "Materiały do dziejów uwłaszczenia w Królestwie Polskim" 1961, Czesław Rajca "Ruch oporu chłopskiego w Królestwie Polskim w latach 1815-1864", 1969)
Jak się już rzekło, Ksawery Grodzicki przeprowadził legitymację szlachectwa przed Heroldią, podając że jest synem Antoniego Grodzickiego herbu Gryf, a wnukiem rotmistrza Józefa z województwa poznańskiego, rzekomego dziedzica Niechanowa w 1774. Niechanowo należało jednak do Skórzewskich, a Józef zapewne zmarł bezpotomnie (ale tu nie mam stuprocentowej pewności). Pokoleniowo ten wywód by pasował (Ksawery urodziłby się około 1815, jego ojciec Antoni zatem około 1790 i w istocie mógłby być synem Józefa). Pewne podejrzenia co do prawdziwości tego wywodu budzi jednak też nieco wcześniejsza gorsząca historia związana z rodziną Szafraniec-Bystrzonowskich dziedziczących właśnie w Garnku. Otóż dziedzicem dóbr Garnek był Kajetan hr. Bystrzanowski kasztelan małogoski, zmarły w 1807. Gdzieś między 1787/1795 ponad 50-letni kasztelan, po owdowieniu, żeni się powtórnie z młodziutką, 16-letnią, Katarzyną Grodzicką herbu Łada. Ta rodzi mu w 1796 syna Feliksa, a potem wiadomo (z Uruskiego), że rozwodzi się ona z Bystrzanowskim i zaraz poślubia swojego oficjalistę Grodzickiego. Owym oficjalistą młodziutkiej pani kasztelanowej był właśnie Antoni Grodzicki. Na stronach dra Minakowskiego występuje on jako Antoni Grodziecki herbu Nałęcz (1780 - 1814). Ich synem ma być Seweryn Grodziecki (1811 - zm. 1853 Florencja) dziedzic dóbr Bartkowice (też w gm. Kłomnica) (dr Minakowski nie wymienia Ksawerego). Tak zatem gdzieś tu ktoś popełnił pomyłkę heraldyczną (to jak to w końcu jest - Nałęczowie to czy Gryfici?). W każdym razie Ksawery Grodzicki okazuje się synem Antoniego, oficjalisty u Bystrzonowskich, i Katarzyny Grodzickiej herbu Łada 1v. Bystrzonowskiej, a bratem Seweryna Grodzickiego. Tak zatem dobra Garnek przeszły w ręce Ksawerego Grodzickiego po bzp. śmierci Feliksa Bystrzonowskiego w 1831, jego brata przyrodniego (w wywodzie Ksawerego podana jest data 1837 jako data w której został właścicielem Garnka, być może właśnie wtedy zmarła też jego matka i to po niej odziedziczył te dobra). Ksawery zmarł bezpotomnie po 1860.
Dobra Garnek jeszcze w 1860 były własnością Grodzickich, a w 1885 były już własnością Moraczewskich (Juliana Moraczewskiego) (a potem w 1895 przeszły w ręce rodziny słynnych śpiewaków operowych Reszke)

Zdaje się rodzina Grodzickich herbu Gryf, w swojej linii wielkopolskiej wygasła po mieczu w pierwszej połowie XIX wieku (w osobie Wojciecha Grodzickiego po 1837 lub, jeśli uznać prawdziwość legitymacji Ksawerego, to na nim po 1860, ale tu moja wiedza się urywa).

Ostatnio edytowano 31 paź 2010, 17:41 przez RomanK, łącznie edytowano 29 razy

Witam Panie Romanie i kolejny raz dziękuję za Pańskie uwagi

Powyższy wywód oparty jest w głównej mierze na efektach badań dotyczących tej rodziny przeprowadzonych w latach 30-tych XX wieku (niestety nie znam ani autora badań ani przyjętej metodologii) oraz na zapisach zawartych w Tekch Dworzaczka gdzie ta rodzina pojawia się (o ile się nie mylę) dopiero pod koniec XVI w.
Co do rzetelności tego wywodu to nie mnie go oceniać i szczerze mówiąc liczę na mądrzejszych ode mnie, zresztą właśnie taki miałem niecny plan inicjując ten post

Wspomniane wyżej badanie jako protoplastę Grodzickich wymienia Jaksę z Kopanicy i Braniborza - to chyba dość popularny "praszczór" wielu polskich rodów

, który z niejaką Beatą córką Piotra Dunina ze Skrzynna miał mieć dwóch synów Bartłomieja i Pełkę - zdaje się że biskupa.
Poniżej ta część wywodu, której nie zamieściłem czyli hipotetyczni przodkowie Michała na Grodźcu i Kotulinie Grodzickiego żonatego z Parzniewską.

1.Jaksa z Kopanicy + Beata c. Piotra Dunina ze Skrzynna
1.1.Pełka (1184-1208)
1.2.Anna + N Odrowąż
1.2.1.Bronisława
1.3.Bartłomiej + NN
1.3.1.Sulisław + NN
1.3.1.1.Sulisław
1.3.1.2.Teodor
1.3.1.3.Klemens na Branicach i Ruszczy + NN
1.3.1.3.1.Świetosław + NN
1.3.1.3.1.1.Ceder Teodor na Latoszynie
1.3.1.3.2.Wierzbięta I na Przegini + NN
1.3.1.3.2.1.Jakób z Ruszczy
1.3.1.3.2.2.Wierzbięta II + NN
1.3.1.3.2.2.1.Piotr
1.3.1.3.2.2.2.Wierzbięta III na Branicach i Ruszczy
1.3.1.3.2.2.3.Klemens Birow z Branic
1.3.1.3.2.2.3.1.Marek Tyczka na Banowicach
1.3.1.3.2.2.3.1.1.Birow III na Banowicach
1.3.1.3.2.2.3.2.Birow I na Banowicach
1.3.1.3.2.2.3.2.1.Zema v Jarema v Birow II na Grodźcu
1.3.1.3.2.2.3.2.1.1.Jarema v Szema z Grodźca
1.3.1.3.2.2.3.2.1.1.1.Hostasza na Grodźcu
1.3.1.3.2.2.3.2.1.1.1.1.Jan
1.3.1.3.2.2.3.2.1.1.1.2.Zema v Michał na Grodźcu i Kotulinie Grodzicki + Parzniewska z Parzniewic

...ile w tym prawdy?

Panie Tomaszu

Pański szkieletowy wywód Grodzickich herbu Gryf, jak Pan pisze: przedwojenny, został oparty przede wszystkim na herbarzu Bonieckiego.
Jeśli zaś chodzi o powyższy mój wpis o Grodzickich herbu Gryf to ja go tam edytuję i jakby co znajdę nowego, to nanoszę poprawki, że tak powiem - wraz z postępem nauk :)))
Podobnie zresztą będzie z niniejszym wpisem, bo ja tak za jednym zamachem to ja nie dam rady, też więc będę nad tym wpisem co jakiś czas na bieżąco majstrował...

Tak zatem kontynuując swoje rozważania nad Grodzickimi, a przy tym jeszcze uprzedzając inne, te o dwóch staropolskich starodrukach, które dotyczą genealogi Grodzickich h. Gryf i szerzej, genealogi rodzin z nimi powinowatych, i jeszcze szerzej, bo rodowodu samych Gryfitów (co w sumie jest celem moich tu gen-deliberacji), to uzupełnię jednak jeszcze ten obraz o innych "niegryfowych" Grodzickich.

Tylko uzupełnię... Bo jednak w dzisiejszych czasach rola genealoga, a nawet więcej - rola historyka sprowadza się już tylko do przyczynkowości! Nie ma już i nie będzie genealogów, nie ma już i i nie będzie historyków - są i będą już tylko przyczynkarze!

Już sam Niesiecki przy okazji, gdy wspomina Adama z Wyszyny Grodzickiego pisze o nim, że - "Szymon Okolski już go pod Dryją, już pod Nałęczem położył". Otóż faktycznie - w herbarzach istnieją rozbieżności, co do identyfikacji heraldycznej Grodzickich. I wynika to z prostego faktu, że oczywiście szlacheckich rodzin Grodzickich było wiele. Ponadto migrowali z gniazdowych terenów, przenosili się na inne. Tak więc np. do Wielkopolski przywędrowali Grodziccy herbu Gryf (z ziemi kłobuckiej) w 1660, gdy tymczasem na tych terenach już zamieszkiwali rozrodzeni tam Grodziccy herbu Dryja (pisali się też zamiennie "Grodzieccy"), Grodziccy herbu Nałęcz oraz Grodziccy herbu Ogończyk (była to odnoga rodziny Rosnowskich herbu Ogończyk). Poza tym wkrótce też w Wielkopolsce pojawili się Grodziccy pochodzący z Mazowsza (których Boniecki zamieszcza jakoby są herbu Ossoria); w XVIII wieku natomiast zawitali tu też Grodziccy herbu Łada (z ziemi łukowskiej). Poza tym Niesiecki wymienia na Rusi Grodzickich herbu Topacz, którym Uruski znowuż daje herb Kopacz. Są ponadto Grodziccy herbu Radwan na Śląsku oraz mało znani Grodziccy z miejscowości Długie Grodzieckie (obecnie w gm. Ceranów, pow. Sokołów Podlaski), którzy są linią Dłuskich herbu Grzymała (czasem tez podawali się oni za Lubiczów). Nie dziwią zatem rozbieżności i niezgodności, co do Grodzickich w literaturze genealogicznej. Z tej zbieżności nazwisk mieszają się zatem osoby, błędnie i dowolnie identyfikuje się ich przynależność herbową - np.
1) Niesiecki błędnie kładzie Helenę z Grodzickich Arcemberską, Gryfitównę, do Dryjów;
2) Niesiecki błędnie zaliczył Tomasza Grodzickiego z 1704, Gryfitę, do Dryjów;
3) Niesiecki błędnie zaliczył Jana Grodzieckiego, XVI-wiecznego dziekana głogowskiego, Radwanitę, do Dryjów
4) Niesiecki błędnie przyłączył Jakuba Grodzickiego podkomorzego różańskiego (z 1623), Ostojczyka, do rodziny herbu Nałęcz (zresztą błędnie dzieli też tę postać na dwie osoby, Piotra i Piotra Jakuba; i w ogóle Niesiecki wszystkich sobie znanych mazowieckich Grodzickich zalicza do Nałęczów)
6) Krasicki w przypisach do Niesieckiego raz kładzie kanoników Ignacego i jego stryja Józefa Benedykta Grodzickich pod herbem Gryf (błędnie), a drugi raz pod herbem Łada (i tu już poprawnie)(skądinąd wyskrupulatnił to już ksiądz Ludwik Łętowski, pisząc swój "Katalog biskupów, prałatów i kanoników krakowskich" wyd. w 1852)
7) Boniecki mylnie Zygmunta Grodzickiego podstolego wschowskiego, Gryfitę, włącza do Dryjów;
8) Boniecki mylnie włącza Tomasza Grodzickiego z 1704, Gryfitę, do Dryjów;
9) Boniecki miesza ze sobą dwóch różnych Stanisławów Grodzickich, pierwszego, Gryfitę, żonatego z Żabicką, z innym Stanisławem, żonatym z Dziekczyńską, czyniąc z nich obu jedną postać "dwukrotnie żonatą";
10 i 11) Uruski (zdaje się za Bonieckim) również mylnie Tomasza z 1704 i Zygmunta Grodzickiego, Gryfitów, włącza do Dryjów;
12) Bardzo dużo prac niesłusznie zalicza Jana Grodzickiego biskupa ołomunieckiego, zmarłego w 1574, do Dryjów (np "Prałaci i kanonicy katedry metropolitarnej gnieźnieńskiej" Jan Korytkowski, 1883)
Ponadto z tej zbieżności nazwisk czasem tworzy się dla nich sztuczne rodziny albo przeciwnie - upycha do jednego wspólnego worka.
Trzeba oczywiście uwzględnić też utrudnienia płynące z różnej obocznej pisowni tego nazwiska - pisano Grodzicki, Grodziecki, Grodziski, Grudzicki, Grudziecki itp. Nazwiska te powstawały od różnych i licznych miejscowości o nazwach Grodziec, Grodzisk, Grodzisko, Grodziszcze itp.

Uporządkujmy zatem -
1) Herbarz Paprockiego ("Herby rycerstwa polskiego" z 1584) wymienia Grodzieckich herbu Nałęcz i Ogończyk. Wymienia też Grodeckich herbu Łada.
2) Herbarz Niesieckiego (z 1744) wymienia Grodzickich herbu Gryf ("w krakowskim województwie, z Kotulina, stąd się piszą"), herbu Łada ("w łukowskiej ziemi", "Grodzisko, z którego się piszą, jest w łukowskiej ziemi""), herbu Ogończyk ("w poznańskim województwie, tak o nich świadczą nasi pisarze, ale nie wiem czy nie omyłka"), herbu Topacz ("na Rusi"), Grodzieckich herbu Dryja ("W Wielkiej-Polszcze, piszą się z Wyszyny") oraz Grodzieckich herbu Nałęcz ("inni się piszą Grodzicki", tu pod nimi oprócz poznańskich, Niesiecki wymienia też różnych Grodzickich z Mazowsza)
3) "Wiadomości o klejnocie szlacheckim oraz herbach domów szlacheckich w Koronie" Ewarysta hr. Kuropatnickiego (wyd. 1789) podają Jaxa Grodzickich herbu Gryf (! to jedyny herbarz, który daje im przydomek Jaksa, sami jednak owi Grodziccy nigdy nie używali tego przydomku), Grodzickich herbu Łada, Topacz, Ogończyk oraz Grodzieckich herbu Dryja i Nałęcz
4) Herbarz Bonieckiego (tom VII z 1904) wymienia odpowiednio - Grodzickich herbu Gryf ("z Grodźca w księstwie siewierskim"), herbu Kopacz ("w ruskim"), herbu Łada, herbu Ogończyk ("wg Paprockiego z woj. poznańskiego"), herbu Ossorya ("skądby wyszli nie jest wiadomym"), herbu Dryja, herbu Nałęcz ("mieli wyjść wg Paprockiego z Grodźca w sieradzkim; Niesiecki zalicza do nich wszystkich Grodzickich z Mazowsza"), herbu Radwan, Grodzieckich różnych (nieustalonego herbu herbu) ("nie mając o nich żadnych danych, wolałem zamieścić ich pod osobną rubryką"), wymienia też Okuniów piszących się z Grodziska, Ostojów piszących się z Grodziska, nieustalonego herbu piszących się z Grodziska w ziemi przemyskiej, oraz w końcu Grudzieckich bez herbu (pytając - "czy to nie Grodzieccy?").
5) Herbarz Seweryna hr. Uruskiego (tom IV wyd. 1907, de facto jednak dzieło to powstało przed 1890, bo ten herbarz został wydany pośmiertnie) wymienia znowuż Grodzickich - herbu Gryf ("pisali się z Kotulina, byli w ziemi wieluńskiej"), herbu Kopacz, herbu Łada ("dawna mazowiecka rodzina, już w XV wieku rozdzielona na kilka linii, zamieszkujących na Mazowszu, Wielkopolsce i na Podlasiu, byli też na Litwie i w Małopolsce"), herbu Ogończyk ("zamożna kupiecka rodzina w Poznaniu"), herbu Dryja, herbu Nałęcz ("byli w województwie sieradzkim; Niesiecki pomieszał ich z Grodzickimi herbu Łada, i bardzo nawet prawdopodobne, że do tej rodziny należał Mikołaj kasztelan santocki, którego zamieściłem pod Grodzickimi herbu Dryja"), herbu Radwan ("byli na Śląsku i pisali się Grodetzky") oraz wymienia osobno jednego Grodzickiego (bez herbu), Macieja, majora, któremu przyznano szlachectwo w 1855;
6) Zbigniew Leszczyc w "Herbach szlachty polskiej" (wyd. 1908) wymienia Grodzieckich herbu Dryja ("Wielkopolska 1600, w herbie odmiana i w klejnocie skrzydło orle; otrzymali galicyjski tytuł hrabiowski 1800"), Grodzickich herbu Gryf (województwo krakowskie 1550; udowodnili pochodzenie szlacheckie w Królestwie Polskim w 1825") oraz Grodzickich herbu Łada
7) a np. inny heraldyk Stanisław Chrząński w "Tablicy odmian herbowych" (wyd. 1909, ale tablice te powstały też o wiele lat wcześniej, przed 1887) wymienia Grodzickich herbu Gryf i Łada oraz Grodzieckich herbu Dryja.

Oprócz wątpliwości, jakie nasuwa istnienie Grodzickich herbu Topacz vel Kopacz, a to wobec ujawnienia istnienia Chwostek Grodzickich herbu Abdank (też jednak wątpliwych), całkiem niedawne odkrycia postawiły pod znakiem zapytania również istnienie Grodzickich herbu Ossoria, który to herb Boniecki przydał Grodzickim pochodzącym z Mazowsza. Zanim zatem przejdę w ramach przyczynku - co jest moim celem - do analizy dwóch starodruków (kazań pogrzebowych) dotyczących Grodzickich herbu Gryf (zwłaszcza że właśnie pierwszy z nich, księdza Porażyńskiego z 1756, jest już dość reprezentatywny dla mętliku genealogicznego, jaki panuje przy rodowodach tych rodzin), przyjrzyjmy się innym rodzinom Grodzickich, innego herbu niż Gryf.
W XVII wieku na terenie Wielkopolski, oprócz przybyszów z ziemi kłobuckiej, tj. Grodzickich herbu Gryf, zaczęli występować również inni przybysze, Grodziccy nieustalonego herbu - np. co najmniej od 1671 roku w Wielkopolsce pojawia się Marek Zygmunt Grodzicki, syn Joachima wojskiego łomżyńskiego. Tymczasem niedawne odkrycia i nowe ustalenia historyków pozwoliły do listy herbowych Grodzickich włączyć rodzinę Grodzickich herbu Ostoja, dotąd literaturze heraldycznej nieznaną (chociaż nie tak do końca, skoro już Boniecki wymienia dwóch Ostojczyków piszących się z Grodzicka), ale i przy tej okazji możemy postawić znak zapytania co do istnienia powołanych przez Bonieckiego - Grodzickich herbu Ossoria.
Ale zacznijmy od niewątpliwych Grodzickich herbu Ostoja.

Grodzicki herbu Ostoja

Boniecki zna i wymienia wspólnie w osobnym wątku tylko dwóch Ostojczyków piszących się z Grodziska - są nim Jan z Grodziska ochmistrz księżnej Anny Mazowieckiej oraz jego brat Bronisz z Grodziska cześnik nurski. Najpewniej, to oni byli przodkami wszystkich późniejszych Grodzickich herbu Ostoja. Boniecki jednak nie poszedł tym tropem i nie połączył ich z innymi mazowieckimi Grodzickimi (dla których stworzył Grodzickich herbu Ossorya oraz kategorię "Grodzickich różnych"). Tymczasem Uruski na temat tej rodziny pisze obszerniej, ale przydaje jej herb Łada! Wymienia on zatem wśród mazowieckich Grodzickich takie postacie jak Przezdam z Grodziska skarbnik łomżyński 1470 i jego syna Jana 1479 ożenionego z Julianną Łochyńską. Kolejnym wymienionym jest Sędziwój z Grodziska 1478, potem Bronisz z Grodziska cześnik nurski 1496-1512 i podstoli nurski, z którego synowie Wojciech dr obojga praw i Łukasz 1522. Za nim wymienia Jana z Grodziska ochmistrza księżnej Anny Mazowieckiej. i jego córkę Katarzynę 1523.
Ale jak się oni mają do poniższych, tego jeszcze nie wiem.
Trudno tez powiedzieć na obecnym etapie mojej wiedzy, czy są oni wspólnego pnia z Okuniami i Targońskimi herbu Ostoja (choć to prawdopodobne, bo Targońscy żyli w ziemi łomżyńskiej i są tam wzmiankowani już od 1413)

NN Grodzicki herbu Ostoja x (ok. 1510) NN herbu Ślepowron -->
Stanisław Grodzicki (zm. 15(78)); dz. dóbr Grodzisk (w par. Czerwin)(to od tej właśnie miejscowości, Grodzisk, w pow. ostrołęckim, a w dawnej ziemi różańskiej, pisali się Grodziccy herbu Ostoja); podkomorzy łomżyński 15(55) - 15(78); x 15(41) NN herbu Prawdzic --> pozostawił córkę i synów:

I) Anna Grodzicka x NN Kozerski h. Prawdzic

II) Łukasz Grodzicki (z herbarza Ur.)

III) Jan Grodzicki dz. d. Borek 1578 (w par. Czerwin) x Anna Jeziorkowska (z herbarza Ur.) (czy to ten Jan jest podkomorzym różańskim do 1625?); idąc dalej wywodem wg Uruskiego, tenże Jan Grodzicki był ojcem -->
- Stefan Grodzicki (bliżej nie znany), po którym jest syn -->
--- Joachim Grodzicki dz. dóbr Rydzewo Rozwory 1633, wojski łomżyński 16(41) - 16(48) (*wymieniają go z tym tytułem "Suffragia" z 1648 w Volumina Legum)(Boniecki przydaje mu i jego synowi Markowi Zygmuntowi herb Ossoria, ale zdaje się z pomyłki odczytu) -->
----- 1) Jan Grodzicki podstarości grodzki ciechanowiecki i poborca łomżyński 1690
----- 2) Marek Zygmunt Grodzicki (ur. przed 1650 - zm. 1706/1709)
Marek Zygmunt Grodzicki jako jedyny z tej rodziny pojawia się w Wielkopolsce już w 1671. Tak w ogóle to przeniósł się on z Mazowsza do ziemi sieradzkiej, zapewne za sprawą ożenku, skąd znowu od czasu do czasu wyprawia się do Wielkopolski. W ziemi szadkowskiej był on właścicielem dóbr Saków i Kiki (obecnie w gm. Wartkowice), które w 1691 zastawia Maciejowi Wawrowskiemu. W samej Wielkopolsce pojawia się w źródłach sporadycznie - w 1673 zawiera tam jakiś kontrakt z Krzysztofem Rogozińskim, w 1681 z Myślińskimi, a w 1690 z Katarzyną Koboską. Marek Zygmunt Grodzicki był dwukrotnie żonaty: 1* 16(71) Maria z Konar Lubiatowska h. Abdank (zm. 1700/1705)(byla ona córką Jana Lubiatowskiego i Katarzyny Waliszewskiej); 2* 1706 Ewa Małgorzata Spiciberk Wyssogórska 2v. Wizemberg (zm. 17(10)) (Ewa Małgorzata to córka Henryka Wyssógorskiego i Anny Julianny Świnarskiej, wnuczka Jana Ernesta Wyssogórskiego z Głogowa; to zdaje się rodzina pochodzenia śląskiego; nie wiem niestety czy Spiciberk to pierwotne nazwisko Wyssogórskich czy może nazwisko pierwszego męża Ewy Małgorzaty, rzecz w każdym razie tajemnicza. Ewa Małgorzata owdowiawszy, już w 1710 była żoną Antoniego Wizemberga majora dragonów).
Marek Zygmunt Grodzicki z pierwszej żony Lubiatowskiej miał córkę jedynaczkę -->
Katarzyna Grodzicka (ur. ok. 1684 - zm. 17(37)) x 1700 Stanisław Żelisławski h. Pilawa z ziemi sieradzkiej (jest i u Niesieckiego, że "Andrzej Żelisławski miał za sobą Grodzicką")

IV) Florian Grodzicki dz. d. Borek 1578; x Zofia Czerwińska h. Lubicz

V) Jakub Grodzicki h. Ostoja (1542 - 1609 Czerwin) wójt łomżyński albo wojski łomżyński
(? z tym urzędem jest problem, bo Boniecki, umieściwszy go wśród "różnych" Grodzickich, pisze go z tytułem wojskiego łomżyńskiego w 1591, podobnie Uruski pisze go wojskim łomżyńskim 1598, a potem tak już czynią za nim inni historycy; tymczasem w wierszu żałobnym mu poświęconym pisze wyraźnie, że "urzędu nie chciał mieć nigdy przysięgłego, umarł urząd trzymając wójtostwa łomżyńskiego", obie nazwy są do siebie podobne, choć zdaje się gdyby był wojskim, autor wiersza by napisał "urząd trzymając wojskiego łomżyńskiego"; słowa "wójt" i "wojski", jakby się uprzeć, to są do siebie nieco podobne. Czy to podobieństwo sprawiło, że zamiast "wójt łomżyński", odczytywano "wojski łomżyński"?; rzecz jednak do analizy językowej, dla polonistów);
Jakub Grodzicki kupił dobra Czerwin w ziemi różańskiej (ob. powiat ostrołęcki)(być może nabył je od Ponikiewskich?); dziedzic dóbr Ciarniowice 1598 (wg Uruskiego, ale takiej miejscowości nie ma, więc zapewne jest to źle odczytana nazwa Czerwin, a może Ciarnowo vel Czarnowo?); dz. dóbr Zaorze (w par. Czerwin; część tego Zaorza, tj. 2 łany, Jakub Grodzicki w 1577, a wg Bonieckiego w 1606, przekazuje kościołowi w Czerwinie). W Czerwinie w 1609 był dwór, kościół i szkoła przykościelna dla okolicznej młodzieży. Przeprowadzona w 1609 wizytacja kościoła w Czerwinie, gdy wspomina o pewnych (gorszących) "kwestiach moralnych", w związku z nimi wymienia Jakuba Grodzickiego i Stanisława Aksamitowskiego z sąsiednich dóbr Aksamity. Inny materiał źródłowy mówi o nim, że był "w medycynie wypolerowany". Jakub Grodzicki był żonaty, może nawet więcej niż raz, jego syn bowiem Piotr Jakub urodził się około 1590 (gdy sam Jakub miał już około 50 lat). W każdym razie jego żoną, a matką Piotra Jakuba była Dorota Ponikiewska herbu Trzaska.

I to w sumie wszystko na razie, co wiem o Jakubie Grodzickim. Jeszcze za życia Jakub Grodzicki wystawił sobie nagrobek z brunatnego marmuru chęcińskiego w kościele w Czerwinie. Nagrobek ten przedstawia leżącego i jakby wspartego o łokieć, rycerza, który trzyma w ręku oficerski buzdygan. Ponieważ na nagrobku zabrakło napisu identyfikującego zmarłego, z nagrobkiem tym, a właściwie z pochowanym w nim rycerzem, łączono od dawien dawna legendę o Nierodzie. O tym nagrobku wspomina m.in. Robert Kukiel (* artykuł "Wyposażenie heraldyczne późnogotyckiego kościoła parafialnego na Mazowszu", wyd. w RPTH, 1995). Pisze on mianowicie, że - "zmarły w 1609 Jakub Grodzicki, wojski łomżyński, wystawił sobie jeszcze za życia grobowiec w kościele parafialnym w Czerwinie, tylko częściowo do dziś zachowany. Brakuje m.in. napisu identyfikującego zmarłego. W zwieńczeniu pomnika znajduje się jednak, wykuty z czarnego marmuru, kartusz herbowy czterodzielny z wywodem heraldycznym zmarłego zawierającym 4 herby - Ostoja, Prawdzic, Ślepowron i Lubicz. Badania archiwalne pozwoliły Izabeli Galickiej i Hannie Sygietyńskiej z zespołu Katalogu Zabytków Sztuki w Polsce ustalić, że figura leżącego rycerza przedstawia Jakuba Grodzickiego (*KZSP, tom X, z. 11, wyd. 1983, ale chodzi tu zwłaszcza o artykuł wspólnego autorstwa obu pań pt. "O pomniku Grodzickiego i proporcu żałobnym w Czerwinie", wyd. w czasopiśmie "Spotkania z zabytkami" oraz o ich książkę "Odkrywanie sztuki, sztuka odkrywana" wyd. 1994). Tak więc badania obu pań pozwoliły też na uzupełnienie informacji herbarzy o Grodzickich herbu Ostoja, wymieniających tylko rodziny tego nazwiska pieczętujące się herbem Ogończyk i Łada". Oczywiście w tym ostatnim pan Kukiel się pomylił - herbarze wymieniają więcej rodzin Grodzickich. Ale faktycznie rodzina Grodzickich herbu Ostoja, owszem częściowo znana co do poszczególnych osób, nie była jednak zupełnie znana pod kątem heraldycznym. Niesiecki członków tej rodziny kładzie pod Nałęczami, Boniecki zaś pod Ossoryjczykami i różnymi. Zresztą Boniecki mógł źle odczytać jakiś przekaz, bo widoczna jest tu akurat zbieżność liter "Os(t)o(j)a" - Os(s)o(r)ia).
Natomiast z kartusza herbowego Jakuba Grodzickiego poznajemy herby jego bliskich przodków - Ostoja (ojczysty), Prawdzic (macierzyński), Ślepowron (po babce ze strony ojca) i Lubicz (byłby to herb panieński matki jego matki).
Czerwinem i okolicami, oraz jego historią szczegółowo zajął się Jan Boguski, autor monografii p.t. "Czerwin i okolice" (wyd. 2001)(a także autor "Herbarza szlachty ostrołęckiej"). Niestety nie posiadam jeszcze tej pozycji, a sądzę, że zawiera ona najwięcej cennych informacji i ustaleń w przedmiocie Grodzickich herbu Ostoja. Z innych źródeł jedynie wiem, że to zapewne jego kwerenda pozwoliła na odnalezienie w Archiwum Archidiecezjalnym w Płocku wiersza funeralnego na część Jakuba Grodzickiego. A właśnie ten wiersz wnosi wiele cennych wiadomości oraz usuwa wszelkie wątpliwości, co do herbowej przynależności Jakuba Grodzickiego. Jest to wiersz anonimowy, szczęśliwie zachowany, bo przepisał go w 1781 roku prymas Michał Poniatowski z proporca żałobnego, który to proporzec ufundował w 1640 Jakubowi, swojemu ojcu, jego syn - Jakub Piotr Grodzicki. Proporzec ten się nie zachował (ale jak widać był jeszcze w 1781; zresztą nigdy nic nie wiadomo, może zatem gdzieś jednak jest?), za to dzięki Poniatowskiemu zachowała się jego cenna dla nas wierszowana treść.

A brzmi ona tak -

Tysiąc sześćsetnego dziewiątego lata
Człek zacny Ostojczyków schodzi z tego świata
Sześćdziesiąt i siedem razy dorocznie się słońce
Rozpuszczało promieni swych świetnych końce
Onemu niż go Parki podziemne dostały
Dnia dwudziestego marca wiek niedoskonały
Jakuba Grodzickiego co leży w tym grobie
Który dał za żywota sam zmurować sobie
Urzędu nie chciał mieć nigdy przysięgłego
Umarł urząd trzymając wójtostwa łomżyńskiego
Ten tu Czerwin kupiwszy do kościoła tego
na Zaorzu część kupił sprzedał kupna swego
Żył skromnie, był pełen u wszystkich miłości
Żył nie umrze, kto żyje w przystojnej skromności
Piotr Jakub Grodzicki podkomorzy różański
Ten sprawił proporzec
Syn z miłości ku ojcu, któremu racz Boże
Otworzyć swój Dworzec
Stary zdjąć rozkazawszy miesiąca września dnia dziewiątego
Nowy zawiesił roku tysiąc sześćsetnego czterdziestego

To z tego wiersza właśnie wiemy, że Jakub Grodzicki był herbu Ostoja, i zmarł w 1609 w wieku 67 lat (dając tym samym jego rok urodzenia 1542)
Jakub Grodzickiego z Doroty Ponikiewskiej pozostawił (wg Uruskiego) 3 synów: -->

- 1) Andrzej
- 2) Stanisław
- 3) Piotr Jakub Grodzicki (ok. 1590 - zm. 1661)(Elżbieta Zielińska w SBWO daje mu rok urodzin na 1600, ale trzeba ją jednak przesunąć wstecz)(Boniecki wzmiankuje go wśród różnych Grodzickich, Niesiecki kładzie go pod Nałęczami, Uruski pod Ładzicami, stąd i w biogramie PSB jest właśnie za Uruskim, uznanym za wiarygodniejszego, jako Ładzic); dz. dóbr Czerwin, wł. dóbr Stylągi (w par. Czerwin), Stylągi potem sprzedał Radziejowskiemu; a kupił (wg Bonieckiego w 1637) dobra Łątczyn (ob. w gm. Troszyn, pow. ostrołęcki); był też właścicielem dóbr Żabiczyn i Koczyn (albo Koczyno, które w 1627 stanowiło jeszcze własność Salomona Sobolewskiego), które to w 1653 sprzedał Wesslowi, mężowi swojej córki. Piotr Jakub już w 1615 kwituje Żabickiego. Piotr Jakub Grodzicki był podkomorzym różańskim 16(27) - 1650, oraz aktywnym uczestnikiem ówczesnego życia sejmikowego, skoro był posłem na Sejm 1620, 1623 (wtedy posłował z ziemi różańskiej, i jak opowiada Choińska, został wybrany na posła przez sejmik różański w 1622, na który to przybył jako legat królewski króla Zygmunta III Wazy), potem był marszałkiem sejmiku generalnego mazowieckiego w 1628, a potem kolejny raz posłem na Sejm w 1638, w 1639 (wtedy jednak z Sejmu został rugowany), w 1640, 1642 (wtedy na posła wybrał go sejmik nurski) i w 1645 (wtedy jednak został z Sejmu rugowany). Sejm w 1639 rozszedł się z powodu osobistej sprzeczki posła Grodzickiego i posła Baranowskiego podkomorzego drohickiego z podkanclerzym Jerzym Ossolińskim. Obaj posłowie zresztą należeli do frakcji wrogiej Ossolińskiemu ("Zdarzyło się, że w czasie dyskusji o tytułach cudzoziemskich Izba Poselska wysłała poselstwo do senatu i króla w osobie Baranowskiego i Grodzickiego", i wtedy tam doszło do sprzeczki z podkanclerzym Ossolińskim i nawet do rękoczynów, bo potem Grodzicki skarżył się w Sejmie, że "nie respektując na jego poselstwo około gęby mu nakiwano i po sejmie kijem dac obiecano"). W 1649 został uwolniony od kondemnaty za niewłaściwe przeniesienie sejmiku z Nura do Ostrowi. Z Sejmu był wyznaczony w 1640 komisarzem do zapłaty wojsku (* "Konstytucja Sejmu warszawskiego 1640" w Volumina Legum) oraz potem komisarzem do uregulowania granic "od Prus". Był też deputatem na Trybunał kor. w 1644. W latach 16(37)-1647 posiadał starostwo ostrowskie (chodzi tu o starostwo niegrodowe w dawnej ziemi nurskiej z ośrodkiem Ostrów Mazowiecki; wcześniej starostwo to należało do Górskich). Ostatecznie w l. 1650 - 1661 był kasztelanem zakroczymskim, który to "stołek senatorski" uwieńczył jego karierę regalisty, wiernego stronnika Wazów oraz jego długoletnią parlamentarną aktywność.

Piotra Jakuba Grodzickiego wspominają w swoich pracach historycznych m.in. Ludwik Kubala (* "Jerzy Ossoliński", wyd. 1924), Ludwik Chmaj (* "Samuel Przypkowski na tle prądów religijnych XVII wieku", wyd. 1927), Jerzy Pietrzak (* "W przygaszonym blasku wiktorii chocimskiej. Sejm z 1623", wyd. 1987), Jan Dzięgielewski (* "Izba poselska w systemie władzy Rzeczpospolitej w czasach Władysława IV Wazy", wyd. 1992), Jolanta Choińska-Mika (* "Sejmiki mazowieckie w dobie Wazów", wyd. 1998), Stefania Ochman-Staniszewska & Zdzisław Staniszewski (* "Sejm Rzeczpospolitej za panowania Jana Kazimierza Wazy", wyd. 2000), Robert Kołodziej (* "Pierwszy sejm z 1637", wyd. 2003), Przemysław Paradowski (* "W obliczu nagłych potrzeb Rzeczpospolitej. Sejmy ekstraordynaryjne za panowania Władysława IV Wazy", wyd. 2005), Tomasz Kempa (* 'Wobec kontrreformacji...", wyd. 2007). Ale oczywiście najważniejsze są źródła bezpośrednie, a zatem 'Volumina Legum" i "Akta sejmikowe z lat 1621-1661" oraz wzmianki o nim w "Pamiętnikach" księcia Stanisława Albrychta Radziwiłła kanclerza wielkiego litewskiego.
W "Pamiętnikach" kanclerz Radziwiłł np. pisze o nim, że Grodzicki kasztelan zakroczymski ukłuł króla Jana Kazimierza Wazę mówiąc, że rozdawnictwo urzędów jest w Polsce raczej na sprzedaż niż dawaniem, a potem gdy król czynił mu zarzuty, Grodzicki sam te swoje słowa odwoływał "z niegodnym szlachcica tłumaczeniem się".
Piotr Jakub Grodzicki ma również swój biogram w PSB (w tomie wyd. 1990, gdzie daje mu się jeszcze błędnie herb Łada!) oraz w "Słowniku biograficznym województwa ostrołęckiego" Elżbiety Zielińskiej (wyd. 1990)

Piotr Jakub Grodzicki był żonaty (już chyba od 1615, bo wtedy to kwituje Żabickiego, zapewne z posagu swojej żony) z Heleną Żabicką (z Żabiczyna w gm. Nasielsk z ziemi zakroczymskiej) i z niej miał syna i córkę -->
1) Andrzej Grodzicki (zmarł młodo)
2) Potencja Grodzicka dziedziczka dóbr Czerwin; x 16(47) Janusz Wessel (zm. 1667) dz. dóbr Nasielsk, wł. d. Zegrze, wł. dóbr Żabiczyn i Koczyn 1654 (które jak wiemy kupił od teścia), starosta ostrowski 16(47)-1666 (to starostwo przejął od teścia, stąd ślub Potencji kładę najpóźniej na 1647), dworzanin królewski Jana Kazimierza Wazy, poseł na Sejm 1653, chorąży nadworny koronny 1651-53, cześnik koronny, starosta straszewski, makowski i różański, wojewoda płocki 1662-1667. To właśnie ich wnuczka (a prawnuczka Piotra Jakuba Grodzickiego), Maria Józefa Wesslówna była żoną królewicza Konstantego Sobieskiego, syna króla Jana III Sobieskiego.

Nie wiem, czy z tej rodziny pochodziła?:
Zofia Grodzicka x Maciej Bystrzonowski h. Starykoń dz. d. Cichobuż Szychowice 1685, stolnik różański (skądinąd Niesiecki owej Zofii daje nazwisko Grodzińska, tak więc nie wiadomo, jak ona miała na nazwisko - Grodzicka czy Grodzińska?)

Niestety, muszę to porozbijać na oddzielne posty i rzecz o Grodzieckich herbu Dryja daję tu w odrębnym poście, bo takie są tu akurat wymogi techniczne, że nie zmieści się tu w jednym poście cała ta dość długa jednak rozprawa
.................................

tak więc teraz o Grodzieckich herbu Dryja coś napomknę, zrzucę to ze swoich papierów, żeby mieć porządek, bo mam w papierach taki bałagan! Że nawet jak posiadam jakieś informacje, to nie mogę ich potem znaleźć!

A oczywiście piszę tu o nich podobnie jak wcześniej o Grodzickich herbu Gryf i Ostoja, żeby potem jednych nie mylić z drugimi. Ale też dla własnej wiedzy i przyjemności w rozwikływaniu historii genealogicznych.

Grodziecki herbu Dryja

Nie znalazłem na razie żadnej zwartej publikacji o Grodzieckich herbu Dryja. Jest za to publikacja pt. "Ród Dryjów wielkopolskich do połowy XV wieku" (wyd. 1990), ale jej treści niestety nie znam. Tak więc sam muszę sobie jakoś rzecz ułożyć i naświetlić.
W każdym razie Grodzieccy to stara średniowieczna rodzina szlachecka z terenów Wielkopolski i aż dziwne, że nie odnotował jej w swoim herbarzu Bartosz Paprocki.
Rozwikłać kwestię Dryjów w średniowieczu to sprawa żmudniejszych badań i bardziej dla specjalistów mediewiestów, bo były to jednak czasy, w których często zmieniano nazwiska wraz z nabywaniem nowych posiadłości. Ponadto w Herbarzu Duńczewskiego jest niezmiernie ciekawa rzecz o Dryjach małopolskich, zwanych Mutinami. Opowieść Duńczewskiego, przy okazji genealogi Dyamentowskich herbu Dryja, choć piękna, nasuwa jednak podejrzenia, że Mutinowie nic z Dryjami wielkopolskimi nie mają wspólnego, poza herbem, które u obu tych rodów mogło być inne, lecz przez podobieństwo i ewoluując mogło się w końcu zestopić w jeden wspólny rodowy herb (i byłaby tu zatem ta sama sytuacja, co u Różyców wielkopolskich i Porajów małopolskich, odrębnych herbowych rodów, ale potem zlanych właśnie w jeden ród)
Co do herbu, pieczęć Janusza z Tuliszkowa kasztelana kaliskiego z 1413 przedstawia herb Dryja jeszcze bez pasa (z 3 kamieniami) w skos, lecz tracze dzieloną w pas poziomo. Ale już wkrótce herb tego samego Janusza z Tuliszkowa zamieszczony w szwajcarskim herbarzu z 1415 tj. w "Księdze brackiej św. Krzysztofa na Albergu" (wyd. polskie w 1931) rysuje ten herb z pasem w skos. Bardzo podobny herb, jeśli chodzi o wizerunek, tj. 3 kamienie w pasie biegnącym ukosem tarczy, miał saksoński ród von Oelsnitz i ich późniejszy śląski odłam rodzina von Elsnitz (* "Herbarz szlachty śląskiej" Sękowskiego)

Grodzieccy herbu Dryja są wspólnego pnia z Modliszewskimi herbu Dryja (*Dworzaczek "Monografie" - a tam "Modliszewscy herbu Dryja")(ponadto Dworzaczek do Dryjów włącza niejakiego Niemierzę z Mileszyna wyst. 1411-19, ale widzi mi się że to raczej nie Dryjczyk, może Leszczyc albo Nałęcz, którego córka wyszła za Modliszewskiego i to najpewniej za Wojciecha).
Grodzieccy wywodzą się zatem - podobnie jak wszyscy Dryjowie wielkopolscy - od Bożęty ze Sczańca ("Bodzanta de Stanc"), występującego w latach 1237 -1257 (ale ożenił się on najpóźniej moim zdaniem przed 1220, bo w 1250 ma dorosłych synów, a w 1271 dojrzałego i pełniącego już ważny urząd kasztelański - wnuka; kładłbym zatem rok jego urodzenia na około 1190). Ten Bożęta ze Szczańca jest zapewne identyczny z Bożętą w 1233 podczaszym księcia Władysława Odonica (* tak np. twierdzi Bronisław Nowak w "Ród Porajów"). Szczaniec leży w ziemi świebodzinskiej, naówczas na pograniczu śląsko - wielkopolskim. Był własnością Bożęty, a potem jego dzieci jeszcze w 1278 i 1293. Potem wyszedł z ich rąk (zapewne Dryjowie pozbyli się Szczańca, ponieważ ziemia świebodzińska przeszła pod władanie książąt śląskich). Znaczyłoby to, że Dryjowie bliżej związani byli jednak z Wielkopolską niż ze Śląskiem (mimo iż legendy herbowe wiążą ich z Brandenburgią albo Czechami, uważają ten ród za napływowy, a nie słowiański i autochtoniczny). Bożęta ze Szczańca był też najpewniej właścicielem bliżej nieustalonych dóbr "Cholmen" (autorzy słownika historyczno - geograficznego podejrzewają w tej nazwie Chełmno koło Pniew), w każdym razie te dobra w 1250 przekazują synowie Bożęty, to jest "komes" Krystyn (Chrystian) i Stępota (a właściwie ten pierwszy za zgodą drugiego) klasztorowi cystersów w Paradyżu. Ponieważ w tym czasie ich ojciec jeszcze żył, podejrzewam, że owe dobra "Cholmen" dziedziczyli oni po matce (a donacja na rzecz cystersów mogła mieć związek np. z posługą religijną, z pochówkiem w tymże klasztorze któregoś z najbliższych członków rodziny, może właśnie matki?).
Od Krystyna Bożętowica (z Lubrzy) idą jego synowie - Wojciech z Lubieniowa (ewentualnie Lubrzy)(nazywany też w literaturze "Wojciech Krzeczonowicz"), podkomorzy poznański 1275, kasztelan zbąszyński 1276 i 1286-94, podkomorzy kaliski, sędzia poznański (tenże Wojciech miał rycerzy-wasali i jednemu z nich Teodorykowi w 1293 immunityzował, tzn. nadał 16 wolnych łanów w Szczańcu, z obowiązkiem służby wojskowej) i rzekomo Andrzej z Lubrzy i Lubieniowa, kanonik krakowski w l. 1325-1328 (ale tu on mi coś nie pasuje pokoleniowo). Z tej linii najpewniej wywodzili się Żerniccy herbu Dryja (wnioskuję to po imieniu Krystyn - był bowiem Krystyn z Żernik kasztelan zbąszyński 1376-83/91 i uczestnik zjazdu radomskiego podczas bezkrólewia w 1383). Żerniki są w posiadaniu Dryjów już w 1298.
Od Stępoty pochodzi zapewne Janusz ze Starczanowa, wyst. w l. 134-1370, kasztelan starogrodzki 1352-1365 i kasztelan kamieński 13(67)-70, który przejął (w drodze małżeństwa, kupna? przyjąłbym jednak dziedziczenie, bo to zbyt spore dobra, by jakiś Dryja nabył je za jednym zamachem) dawne dobra rodu Toporczyków koło Nekli (tj. Starczanów, Nekla, Stroszki, Kokoszki, Grodziszczko, Gublin, Kopaszyce, Mileszyna Górka ob. Targowa Górka). O tym świadczy miejscowość Stępocin, leżąca w tamtych terenach, której nazwa (wymieniona po raz pierwszy w 1363 jako "Stępocz") pochodzi od imienia Stępota. Potem poszły od niego rodziny - Gablińscy, Góreccy, Starczanowscy vel Nekielscy i Chłapowscy wszystkie herbu Dryja)
Od Stępoty idzie zdaje się tez Bożęta z Łubowa i Widzimia kasztelan lędzki 1271-1278 i zdaje się też "komes" Wit z Łubowa (choć widzi mi się on raczej wnukiem Stępoty).
Tenże Wit z Łubowa w 1325 zapisuje klasztorowi byszewskiemu połowę swoich dóbr Samsieczno z jeziorem (Samsieczno ob. w gm. Sicienko). Łubowo w pow. gnieźnieńskim zatem stało się (po przeniesieniu się ze Szczańca) głównym ośrodkiem tej rodziny. W Łubowie zresztą był średniowieczny gródek wśród łąk nad rzeką Mała Wełna.
Wit z Łubowa pozostawił synów - Piotra, Mikołaja, Jana i Bożętę z Łubowa 1325.
Andrzej z Łubowa był mężem Dobrochny Kościeleckiej.
Potem rodzina się rozrosła i rozrodziła (to zdaje się z tej linii łubowskiej wywodzą się też Lisieccy i Modlibowscy). Od dziedziców z Łubowa właśnie pochodzą Modliszewscy herbu Dryja (dziedzice dóbr Modliszewo i Wełnica ob. w gm. Gniezno), którzy ponadto nosili przydomek Sobiejucha. Sobiejuchowie Modliszewscy byli zresztą właścicielami dóbr Sobiejuchy oraz Górki Dąbskie i Zagojne koło Żnina (ob. w gm. Kcynia).
Piechna z Modliszewa kasztelan czarnkowski 1395-1401/03 (o nim wzmiankują * Słownik hist.-geogr. oraz Semkowicz w "Ród Awdańców", zdziwiony że Piechna był kasztelanem czarnkowskim w czasach gdy dziedzicami Czarnkowa byli Czarnkowscy)
Piotr Modliszewski 1425 (* KDW, dokument z 1425, w którym Mikołaj Kicki archidiakon gnieźnieński rozsądza spór o prawo patronatu kościoła św. Wawrzyńca w Gnieźnie)
Jan Sobiejucha z Modliszewa i Wełnicy wicechorąży gnieźnieński wyst. w l. 1411-27 (* KDW, nr. 1087 dokument z 1426, w którym Sędziwój Ostroróg wojewoda poznański zamienia grunty z bożogrobowcami z Gniezna) --> Mikołaj z Modliszewa 1426 (* KDW nr 1086, występuje tam Mikołaj razem ze swoim ojcem Janem, dokument prepozyta bożogrobowców, który odnawia przywilej na sołectwo we wsi Piaseczno sołtysowi Mikołajowi Kedzierce)(jak z tego widać Modliszewskich łączyły bliższe kontakty z bożogrobowcami w Gnieźnie)
Jan z Modliszewa 1432/34 (* KDW nr. 1138, występuje tam razem z Wojciechem z Modliszewa; czy to ten sam Jan co vicechorąży gnieźnieński?)
Trzeba jednak z Modliszewskimi uważać, byli bowiem również na tamtych terenach Modliszewscy herbu Ostoja, oraz wspomniani u Niesieckiego Modliszewscy herbu Topór (ci ostatni to linia Kołybskich, która wżeniwszy się i dziedzicząc Modliszewo zaczęła pisać się Modliszewski)

Ale wróćmy do Grodzieckich.
Stryjem braci Jana Grodzieckiego i Piotra Wyszyńskiego (z Wyszyny) był Maciej Dryja (z Modliszewa) dziekan poznański zm. 1449
Na razie to zapiszę więc tak:

Mikołaj z Modliszewa i Łubowa -->
I) (?) NN córka x (?) Maciej Pieczygroch z Opieczyna h. Opala (tu ze znakiem zapytania, wiadomo bowiem tylko, że jego żona była z Dryjów, ale wiążę ją z Modliszewskimi, ponieważ Macieja łączą bliższe stosunki z dziekanem Maciejem Dryją)
II) Maciej Dryja (zm. 1449/50) pleban w Dzierzbinie, kanonik uniejowski 1419, kanonik gnieźnieński 1425 - 14(39), dziekan poznański 1428, kanonik kujawski 1435, posesor dóbr kapituły Kobylniki w pozn. 1431 (t.r. został zwolniony od płacenia czynszu na dwa lata ze wsi Kobylniki, zniszczonych podczas wyprawy wojennej; w 1436 posesorem tych dóbr jest już inny kanonik), posesor dóbr kościelnych Mościska 1431-38 (zapewne było to uposażenie kanonikatu), zarządca i dzierżawca biskupich dóbr Kazimierz Biskupi 1437-39, dz. cz. d. Łabiszyn, dz. d. Babia i Barłogi w konińskim (dobra te sprzedaje w 1444 najpierw Maciejowi z Opieczyc, po czym je zaraz odkupuje; potem sprzedaje je na wyderkaf w 1445 Ziemakowi z Krzepczewa, który był potem ich posesorem jeszcze w 1450). W 1444 od Macieja Pieczygrocha z Opieczyc kupuje połowę miasta Czerniejewo z ze wsią Czerniejewo i folwarkiem Pakowo; w 1445 sprzedaje bratu połowę dóbr Rakowo (i osiadłego kmiecia w Czerniejewie); W 1448 został pozwany przez synów zmarłego Macieja z Opieczyc. W 1448 uiszcza sumę Wierzbięcie z Grzybowa burgrabiemu gnieźnieńskiemu i dziedzicowi w Łubowie. Jan Długosz wspomina Macieja Dryję w swoim dziele z 1480 pt. "Vitae episcoporum posnanenskis" (czyli "Żywoty biskupów poznańskich"), opowiadając, że Maciej sprzyjał podczas elekcji na biskupstwo poznańskie w 1437 Mikołajowi Lasockiemu. Biskupem wtedy jednak został wybrany Andrzej Bniński. Macieja Dryję wspomina również Stefan Damalewicz w "Żywocie św. Bogumiła" wyd. 1661, i na podstawie tych dzieł wzmiankuje też o nim Niesiecki pisząc o herbie Dryja; (* KDW, dokument z 1432 zapisuje go "Mathiam Dria", KDW nr. 1291 dokument z 1432, gdzie bp poznański nadaje młyn w Solcu młynarzowi Janowi z Gostynia; KDW nr. 1371 dokument z 1434; KDW nr 2017, gdzie "Mathiam Dria" świadkuje na dokumencie erekcji kościoła parafialnego w Grzymiszewie)
III) Marcin ze Szczytnik 1445. Marcina ze Szczytnik wspomina Niesiecki pisząc o "Sczytnickich herbu Belina"! Pisze o nim mianowicie powołując się na dzieło Stefana Damalewicza "Archidiecezja gnieźnieńska", że Marcin ze Szczytnik w 1443 ufundował kościół w Grzymiszewie. Zachowały się dwa dokumenty, pierwszy w którym w 1443 Wincenty Kot z Dębna arcybiskup gnieźnieński eryguje kościół parafialny w Grzymiszewie (* KDW nr. 2017), oraz drugi, w którym w 1443 Krzesław Kurozwęcki kasztelan wiślicki i starosta generalny wielkopolski zaświadcza, że Marcin z Grzymiszewa ("Grzmischewo") uposażył kościół w Grzymiszewie. (Wcześniej Grzymiszew przynależał do parafii w Turku; ponadto już właśnie wtedy w 1443 Grzymiszew nazwany jest miastem; sam kościół, drewniany, w Grzymiszewie niestety spłonął w 1783)
IV) Wojciech z Modliszewa, Mieleszyna, Międzychowa, Łabiszyna i Ciołkowa, vicepodkomorzy gnieźnieński, wyst. w l. 1427-34 (nie żyjący w 1448) (* KDW, nr. 1138, dokument dla Świętosława Kępy z 1432/40) --> Modliszewscy, Brzezińscy, Przesieccy, Milescy
V) NN x ok. 1420 (niestety nie znamy na razie jego imienia, zresztą mógł to być powyższy Marcin ze Szczytnik lub Wojciech z Modliszewa; znamy bowiem z imienia tylko 2 braci Macieja Dryi; rzecz w tym że Piotr z Wyszyn i Jan z Grodźca występowali jako bracia razem, osobno od innych dzieci powyższych)(czy aby nie można tej linii łączyć z Bieganowskimi herbu Dryja, którzy potem pisali się z Grodźca? bo z tymi Bieganowskimi to jest zagadka dotąd nierozwikłana i pisze o niej Dworzaczek w swoich monografiach - "Bieganowscy herbu Drya")(poza tym w latach 1425-1428 plebanem w Panience był niejaki Mikołaj Dryja i czy nie jest to kolejny brat Macieja Dryi?) -->
- 1) Tomisława (zm. przed 1469) x Teodoryk (Dzietrzych) Bykowski vel Bąkowski (Dworzaczek zalicza go do rodziny Bąkowskich z Bąkowa w kcyńskim, gdzie był wł. Wierzchucina, Wyrzy, Krąpiewa i Małejwsi, a który w 1469 był już powtórnie żonaty z Katarzyną NN) (Tomisława otrzymała 200 grzywien posagu, które po jej śmierci Bykowski w 1469 zwraca Grodzieckim, wygląda więc na to, że zmarła bezpotomnie)
- 2) Piotr z Wyszyn (Wyszyński)(zm. 1481/86), dz. d. Wyszyna 1446, 1476, skąd się pisał, ale zmarł bzp. W Wyszynie (ob. w gm. Władysławów w konińskim) był już wtedy kościół parafialny (ponoć - jak gdzieś czytam - zbudowany w 1374 przez niejakiego Dryję biskupa płockiego! a trzeba wiedzieć że żaden Dryja nie był biskupem płockim!) i dla jakiegoś ołtarza w tym kościele 1466 Piotr z Wyszyn wraz ze swoim szwagrem Szczawińskim czyni zapisy; potem po śmierci drugiej żony Piotr z Wyszyn w kościele w Wyszynie eryguje jakiś nowy ołtarz. Od 1469 Piotr z Wyszyn posiada na wyderkaf część wsi Chylin (od Mikołaja Chylińskiego)(Chylin ob. w gm. Władysławów, a zatem w sąsiedztwie Wyszyny). Piotr z Wyszyn był poza tym dziedzicem dóbr Jabłonna 1446, 1467, 1476 (ob. w gm. Władysławów), Przyborów 1446, 1467, 1476 (ob. część wsi Wyszyna), Smolnik 1446, 1467, 1476, 1481 (ob. w gm. Krzymów w konińskim, Smolnik zwany był też wtedy naprzemiennie "Nowa Wieś", o czym jednak nie ma w bardzo ważnej pracy Kozierowskiego "Badania nazw topograficznych...") i Kotunia 1446, 1467, 1476 (ob. w gm. Słupca w konińskim). W 1477 bierze na wyderkaf część wsi Gozdowo (od Marcina Grzymiszewskiego)(Gozdów w par. Grzymiszew). Piotr z Wyszyn był też właścicielem połowy dóbr Rzgów, które odsprzedaje na wyderkaf Palędzkim w 1477 (jednocześnie podobną transakcję na rzecz Palędzkich przeprowadza jego brat Jan Grodziecki). W 1463 jako prokurent reprezentuje wdowę Małgorzatę Grzyszewską w jej sprawie z Janem z Gosławic Licheńskim, wojewodzicem brzeskim. W 1473 Piotr z Wyszyn kwituje z 4 grzywien Jakuba Borowskiego, sługę Mikołaja Lesieckiego z Kiszewa.
Piotr z Wyszyn był żonaty: x 1* 14(46) Anna Szczawińska (zm. 1466; zdaje się pochowana została w Wyszynie, może nawet w kryptach kościoła, o czym świadczą zapisy 60 grzywien z jej sumy posagowej dokonane po jej śmierci przez męża oraz jej brata na rzecz tamtejszego ołtarza; kościół w Wyszynie z tamtych czasów niestety się nie zachował;); 2* 1467 Małgorzata Palędzka h. Drogosław (zm. 1475)
(i tu uwaga! - jeśli chodzi o Małgorzatę Palędzką to bardzo łatwo jest się pomylić i zasugerować się zapisami z TD, że była to siostra Jana Jabłowskiego kanonika poznańskiego, któremu w 1477 Piotr z Wyszyn oddaje 700 zł. posagu po zmarłej bzp. Małgorzacie, i stąd błędnie dać jej nazwisko Jabłowska ewentualnie Jabłkowska; tymczasem pochodzi ona z rodziny Palędzkich h. Drogosław, a wzmiankowany Jakub Jabłowski kanonik poznański to niewątpliwy Jakub Palędzki. Zresztą sam Dworzaczek nie wpadł na jej trop pisząc o Palędzkich w swoich "Monografiach". Stąd została tamże pominięta. Zresztą w TD roi się od błędów odczytu, więc trzeba korzystając z nich być bardzo ostrożny. Filiacja owej Małgorzaty Palędzkiej podobnie jak jej 4-ech braci jest jeszcze nierozwiązana, ale wiadomo że miała 4 braci Palędzkich: Jakuba kanonika kolegialnego poznańskiego 1462-82, Stanisława kanonika gnieźnieńskiego i kujawskiego 1473-86, Jan zm. po 1493 oraz Wojciecha zmarłego miedzy 1484 a 1489 rokiem; owi bracia dziedziczyli nie tylko w Palędziu, ale właśnie również w Jabłowie w pow. kcyńskim i dlatego raz się pisali z Palędzia a raz z Jabłowa; tak więc gdy w 1477 kwitują Piotra z Wyszyn ze zwrotu posagu swojej zmarłej siostry piszą się "z Jabłowa", a gdy otrzymują na wyderkaf od tego Piotra z Wyszyn część Rzgowa i od jego brata Jana Grodzieckiego w zastaw Barłogi i Babią to wtedy ciż sami i wszyscy 4-ej piszą się "z Palędzia" - zresztą te zastawy najpewniej właśnie były formą spłaty posagu po zmarłej Małgorzacie przez Piotra z Wyszyn i jego brata braciom Palędzkim i niewątpliwie miały charakter wzajemnych rozliczeń. To właśnie na skutek tego powinowactwa Grodzieckich z Palędzkimi, w 1493 roku Jan Palędzki został nazwany "stryjem" młodziutkich wtedy Jana i Anny Grodzieckich, towarzysząc im podczas zawierania ugody spadkowo-podziałowej o dobra niechanowskie - i jak widać owe "stryj" było to w rzeczywistości raczej dalekie powinowactwo, choć faktycznie: ze strony ojczystej. Ponadto a propos Dworzaczka i jego monografii, to błędnie tam pod Palędzkimi, że Wojciech Palędzki był w 1459 współdziedzicem Jabłonna, bo oczywiście był, ale wspóldziedzicem Jabłowa!) (uff, coś się wyjaśniło!

);
Trzecią żona Piotra z Wyszyn została: x 3* 1476 Dorota Charłupska (Malska h. Nałęcz?) (zm. po 1487)(wdowa Dorota otrzymuje w 1486 dożywocie na Kucharach Cerkiewnych od Mikołaja Grodzieckiego, a w 1487 kwituje tegoż z długu 100 zł.)
- 3) Jan Grodziecki

Jan Grodziecki (ur. ok. 1420 - zm. 1477/88) jest już właścicielem dóbr Grodziec, Jamno i Mokre w 1446?, kiedy to oprawia posag swojej żonie Bogumile NN. Grodziec nie należał do niego w całości. W 1464 właścicielem połowy Grodźca jest bowiem Jan z Gosławic Licheński h. Godziemba, syn wojewody brzesko-kujawskiego. W jaki sposób wszedł on w posiadanie połowy Grodźca nie wiem i jest nim pro forma jeszcze w 1483, tylko pro forma, bo od 1474 do 1483 tę połowę Grodźca od niego trzymała w zastawie Anna Brudzewska (zresztą już w 1463 Jan Licheński ma sprawę z wdową Małgorzatą Grzyszewską, którą reprezentuje Piotr z Wyszyn, i jej to w 1464 zobowiązuje się uwolnić połowę wsi Grodziec). Po śmierci Mikołaja Dryi, dziekana poznańskiego, zostaje wraz z innym bratankami Macieja Dryi jego sukcesorem. Do pełnego jednak podziału sukcesji po Macieju Dryi doszło dopiero w 1457 (a dokładnie rzecz podaje słownik hist.-geogr. i TD, że w 1457 Jan Grodziecki, Piotr Wyszyński, Niemierza z Łabiszyna, Marcin z Modliszewa, Andrzej z Dominowa, Jan z Łubowa oraz Mikołaj i Stanisław ze Szczytnik Czerniejewskich otrzymują od Łukasza Górki każdy po 111 grzywien i 1/10 części wsi Chorzępowo w par. Sieraków, a w zamian oddają mu swoje trzecie części wsi Czerniejewo i Rakowo, przypadłe im z działów braterskich po zmarłym Macieju Dryi, ich stryju; jeśli chodzi o Chorzępowo to potem wróciło ono do Górków). Zdaje się to właśnie również po Macieju Dryi Jan Grodziecki odziedziczył Barłogi i Babią (które jak wiemy były w zastawie wyderkafowym od 1445 i jeszcze w 1450 u Krzepczewskiego, ale może zostały odkupione?). W 1477 Jan Grodziecki zastawia dobra Barłogi i Babia braciom Palędzkim. Jan Grodziecki w 1469 reprezentuja swojego brata Piotra z Wyszyn w sprawie z Brzezińskimi.
Jan Grodziecki z Bogumiły NN pozostawił jednego syna -->
Mikołaj Grodziecki (ok. 1450 - zm. 1522)

Mikołaj Grodziecki (ok. 1450 - 1522), kasztelan santocki w l. 1495 - 1522, trzy-krotny asesor sądu starościńskiego generalnego (za czasów, gdy starostą był Ambroży Pampowski; poza tym zdaje się też że to właśnie Pampowski stał za nominacją Grodzieckiego na urząd kasztelana santockiego), otóż Mikołaj Grodziecki był dziedzicem sporych dóbr w ziemi konińskiej, gdzie koncentrowała się jego własność - do niego należały: Grodziec 1488, Janno, Mokre, Biała, Łagiewniki, Lądek, Lipice, Wielołęka, poł. Królikowo (wszystkie te miejscowości obecnie w gm. Grodziec; w Grodźcu była wtedy parafia, jej plebanem w 1465 był Mikołaj; w Grodźcu był też średniowieczny dwór obronny, obecnie niezachowany); ponadto był on również właścicielem dóbr rzgowskich tj. Rzgów, Poderzgowie, Modla, Zastruże, Baby i Barłogi z młynem (wszystkie te miejscowości obecnie gmina Rzgów w konińskim). Zapewne po bzp. śmierci stryja Piotra z Wyszyn został też właścicielem dóbr Kuchary Kościelne (w gm. Rachwał, pisano też "Kuchary Cerkiewne")(w 1486 wieś tę dożywotnio daje on Dorocie wdowie po swoim stryju Piotrze z Wyszyn; może też być że tę wieś odkupił on od Doroty, pozostawiając jej jednak tamże dożywocie). W 1495, w lutym, na 2 tygodnie przed ślubem swojej córki, Mikołaj Grodziecki (jak zatem widać na potrzeby ślubu i być może posagu dla córki) zastawia Mikołajowi Bratuskiemu sporą część swojego majątku, bo swoje części dobrach Kuchary Wielkie, Modla Bieniana vel Bienna, Rzgów, Poderzgowie, Biała, Barłogi z młynem i Zastruże z młynem (* o tym pisze również Leon Polaszewski w "Własność feudalna w województwie kaliskim w XVI wieku", wyd. 1976, oraz oczywiście wielokrotnie tu już przywoływany "Słownik historyczno - geograficzny województwa poznańskiego" Krystyny Górskiej-Gołaskiej & Pawła Dembińskiego). Dobra te od Bratuskiego nie zostały wykupione, toteż Bratuscy pozostawali potem wiele lat posesorami tych dóbr, tj. na pewno aż do roku 1527.
W 1496 Mikołaj Grodziecki nabywa część wsi Chylino (od Wojciecha Żdżarowskiego), a w 1505 dokupuje też część tegoż Chylina (Chylino ob. w gm. Władysławów, a zatem po sąsiedzku z Wyszyną)
Ponadto z herbarza Bonieckiego można jeszcze dodać, że Mikołaj Grodziecki był w 1506 arbitrem przy sprawie Ruszkowskich.
Mikołaj Grodziecki kasztelan santocki najpóźniej od 1478 był żonaty z Barbarą Niechanowską h. Zaremba (córką Mikołaja Niechanowskiego), zmarłą przed 1493. Pozostawił z niej dwoje dzieci, syna i córkę -->
- I) Anna Grodziecka (ok. 1480 - zm. 1505)(zmarła w czasie szalejącej wtedy zarazy, w 2 tygodnie po porodzie i po śmierci swojej wtedy właśnie świeżonarodzonej córki); wraz z bratem w 1493 zawiera umowę sukcesyjną z Anną z Niechanowskich Tomicką, siostrą ich matki, o podział dóbr spadkowych po śmierci Mikołaja Niechanowskiego, i w wyniku tej umowy wraz z bratem otrzymują oni dobra Miroszki, Nowa Wieś Niechanowska i Żelaskowo, dobra te potem Anna przejęła w całości, odkupując od swojego brata ich części w 1502; Anna Grodziecka x (20 luty 1495) Ambroży Pampowski h. Poronia (ok. 1440 - zm. 1510) wojewoda sieradzki 1494-1510, starosta średzki 1484-1510, starosta koniński 1485-96, starosta gr. łęczycki 1496-99, starosta gnieźnieński 1489-1501, starosta generalny wielkopolski 1498-1504 i starosta malborski 1504-1510 (Anna Grodziecka urodziła wojewodzie Pampowskiemu 5 córek, z czego dojrzałość osiągnęły dwie; Pampowski miał jeszcze dzieci z pierwszej żony Zofii z Dębna; genealogia Pampowskich jest bardzo dobrze i szczegółowo rozpoznana np. w Słowniku hist.-geogr. oraz w "Ambroży Pampowski starosta Jagiellonów" Jacek Wiesiołowski wyd. 1976, toteż chciałbym tylko zwrócić uwagę na jedną drobnostkę - otóż w kolegiacie w Kruszwicy znajduje się płyta nagrobna córki wojewody Pampowskiego i jego pierwszej z żony Zofii z Dębna - Zofii z Pampowskich Oporowskiej i ta płyta opatrzona jest herbami: ojczystym - "Gozdawą" Pampowskich, i tu jeszcze idzie wytłumaczyć, bo herb Poronia uważa się za śląską odmianę właśnie herbu Gozdawa, oraz herbem macierzyńskim - Dryją Grodzieckich! Skąd się zatem wzięło to nieporozumienie, skoro Zofia Oporowska nie była córka Grodzieckiej?)
- II) Jan Grodziecki (ok. 1479 - zm. 1531) po ojcu dziedziczył dobra Grodziec, Janno, Mokre. Występuje już w 1493, gdy razem z siostrą Anną zawiera umowę spadkową z Anną Tomicką (towarzyszy im jako "wuj" Jan Palędzki). Wg Bonieckiego Jan Grodziecki "prowadził własny orszak na wojnę turecką 1498". W 1502 odsprzedaje swoją część wsi Żelaskowo i Miroszki swojej siostrze Annie Pampowskiej. W 1522 kwituje Stanisława Zarembę Królikowskiego z 60 grz. zapisanych sposobem zastawnym na wsiach Królikowo, Biała i Lipice. W 1528 kupuje na wyderkaf łan roli we wsi Brzezno (od Jana Kiełczewskiego). W 1530 2 grzywny mają mu zapłacić Piątkowscy. W 1530 wyderkafuje całą wieś Kuchary Cerkiewne (Andrzejowi Sławińskiemu);
Jan Grodziecki był żonaty x 1516 Anna Kobylińska h. Abdank 2v. Złotkowska (ok. 1500 - zm. 15(57))(córka Mikołaja Kobylińskiego)(jej drugim mężem był Piotr Złotkowski h. Topór). Anna Kobylińska dziedziczyła po ojcu, a właściwe otrzymała od niego połowę dóbr Kobylin, Chwalenice, Rambiechowo, część Stary Kobylin wraz z połową stawu i wójtostwa z dworem, oraz należące do Kobylina stawy i sadzawki (takie jak Parzyszewy Folusz, Przezwany, Rudnik, Glinki, Kowielek, Przedwiesny) i dobra te najpierw dała w dożywocie ojcu, a potem w 1524 sprzedała (Jerzemu Konarskiemu).
Z małżeństwa Jana Grodzieckiego i Anny Kobylińskiej pozostały dzieci -->
--- 1) Anna Grodziecka 1532, 1533
--- 2) Bogumiła (Boguchna) Grodziecka (zm. 15(51)); 1532, 1533 (skądinąd jej imię Bogumiła potwierdza, że nosiła je po swojej bace, też Bogumile); x 1533/47 Stanisław Luboński h. Leszczyc (zm. 1551/79) dz. dóbr Luboń, Częstkowo i Sczmielnik w przedeckim
--- 3) Andrzej Grodziecki chorąży kaliski -> linia wyszyńska
--- 4) Piotr Grodziecki --> linia na Grodźcu, zeszła bezpotomnie w osobie jego wnuka Samuela
I tu uwaga - dzieciom tym w 1531, a zatem gdy były bardzo młodziutkie, towarzyszy w pewnej czynności prawnej jako ich "stryj" Jan Liczyński wojski sieradzki w l. 1518-1544 (i jest to jedyna o nim wzmianka w kręgu Grodzieckich). Byłby on zatem ich krewnym lub powinowatym ze strony ich ojca, a zatem Grodzieckich. Mało wiadomo o tej rodzinie. On sam, Jan Liczyński, wojski mniejszy sieradzki, był synem Macieja Liczyńskiego i Katarzyny Rola Bratuskiej. Ten związek Liczyńskich z Bratuskimi (zawarto go około 1476) wraz z późniejszym nazwaniem Liczyńskiego "stryjem" młodych Grodzieckich, inaczej stawia sprawę zastawów i wyderkafów, jakich dokonał Maciej Grodziecki w 1495 na swoich dobrach akurat Bratuskiemu, bo może właśnie jemu dlatego że był jego powinowatym? Czy Bratuski zatem wszedł w parantele z Grodzieckimi?

Piotr Grodziecki (ok. 1518 - zm. 1588) kasztelan santocki 1580/81 - 1588; dziedzic dóbr Grodziec, Janno, Mokre; dziedzic dóbr Barłogi 1557 (w 1557 sprzedaje je na wyd. Zofii Zarembiance kasztelance nakielskiej); dz. dóbr Kuchary (w 1557 połowę dóbr Kuchary sprzedaje na wyd. Katarzynie Bielikowej, która je jednak z powrotem odsprzedaje Grodzieckiemu w 1560, ponownie Kuchary Kościelne zastawia swojemu zięciowi Piotrowi Złotkowskiemu w 1571; w 1584 Kuchary Kościelne dzierżawi od niego Jan Gorzewski) oraz Kuchary Borowe (w 1584 sprzedaje je na wyderkaf księdzu Janowi Rozdrażewskiemu, który jeszcze w tym roku odsprzedaje je Zygmuntowi synowi Piotra! a ten zaś w 4 lata potem znowu je zastawia Rozdrażewskiemu); dziedzic dóbr Lipice 1568 (część Lipic sprzedaje potem Janowi Ciświckiemu wojskiemu kaliskiemu), Królikowo 1560, 1568 (do tego Królikowa należała pustka Rzepisko, którą Piotr Grodziecki w 1560 wyderkafował Przybysławskim), Biała, Łagiewniki 1568 i Lądek 1567 (to były wsie nie w całości, bo do tych części potem żona Grodzieckiego dokupiła jeszcze części w Królikowie, Łagiewnikach, Białej, Lądku i Lipicach przed 1577 od Doroty Turskiej). Dziedzic dóbr Kuchary Blizne 1546.
Piotr Grodziecki (podobnie jak jego brat Andrzej) należy do osób bardzo gospodarnych i aktywnych w ówczesnych zwyczajach handlu ziemią, scalania dóbr, nabywania i sprzedawania dóbr na wyderkaf, oraz w ich (dziś byśmy powiedzieli - lombardowych) zastawach. Udziela pożyczek, ale sam się też zapewne na jakieś ekstrainwestycje zadłuża (np. w 1567 zapisuje dług Janowi Służewskiemu wojewodzie brzesko-kujawskiemu, a w 1572 zapisuje dług 1500 złp Krzysztofowi Tomickiemu). Już w 1546 u Grodzieckiego zadłuża się Jakub Słuszkowski i zastawia mu swoją część Słuszkowa. W 1560 od Łukasza Górki wojewody łęczyckiego bierze na wyderkaf Kłosowice, Gura i Jaroszewo). W 1564 kupuje dobra Wardężyno (od Macieja Osieckiego; potem w 1566 i 1568 dokupuje również kolejne cząstki tej wsi od Wardęskich, np. w Wardężynie Małym część zwaną Pałuszyńską, aż ostatecznie Wardężyno sprzedaje w 1576/1581 Hieronimowi Kolnickiemu). Podobnie po zakupie wsi Szyszyno Wielkie w 1569 (od Kacpra Miłaczewskiego) sprzedaje ją w 1576 (Maciejowi Broniszowi). Tak samo, posiadając już część Czyżewa (która w 1571 zastawił Złotkowskiemu) zakupiwszy w 1572 inną część dóbr Czyżewo (zwaną Miroszkowską?) (od Jana Czyżewskiego), sprzedaje ją potem w 1576 (Bartłomiejowi Czyżewskiemu). Poza tym w 1567 i 1568 nabywa kolejne części wsi Pieczyska inaczej zwane Kaniewo (jedną od Stanisława, a drugą od Jakuba Jaroszewskich), a także w 1567 część dóbr Jaroszewice Małe (od Marcina Węgierskiego). Wchodzi też na krótko jako zastawnik w posiadanie części wsi Mycielin w 1571 (zastawił mu ją Stanisław Mycielski), bo w 1575 sprzedaje ją Piotrowi Złotkowskiemu, kupując od niego jednocześnie dobra Osieczna.
Piotr Grodziecki w 1552 został ustanowiony opiekunem dzieci Łukasza Jaroszewskiego. W 1555 Piotr Grodziecki ustanawia opiekunów dla swojej córki Anny w osobach arcybpa gnieźnieńskiego Jana Przerembskiego, Wojciecha Przyjemskiego pisarza z. kaliskiego i brata Andrzeja Grodzieckiego. W 1558 "ustępując z powiatu", a zatem przenosząc się, Piotr Grodziecki zapisuje i wyderkafuje swoje części we wsi Łagiewniki swojemu "servitorowi" Prokopowi Zaleskiemu, inne tamże 2 łany wyderkafuje swojemu słudze Stanisławowi Żbikowskiemu, a 1 łan w Grodźcu miejscowemu kmieciowi Janowi. W 1567 kwituje go z sumy 930 zł węg. Zofia z Kamienieckich Kozielska.
Jeszcze w 1588, pd sam koniec życia, Piotr sprzedaje Grodziec, Janno i Mokre, a zatem swoje rodowe dziedzictwo, swojemu bratankowi Andrzejowi Grodzieckiemu (ten gest jest w sumie niezrozumiały, bo mający jakby z tego starego dziedzictwa "wydziedziczyć" jego syna Zygmunta, ale dobra te już przed 1590 wracają do Zygmunta, syna Piotra).
Historycy Piotra Grodzickiego nazywają "gorliwym krzewicielem wyznania braci czeskich", w Grodźcu powstał zbór braci czeskich.
Piotr Grodziecki kasztelan santocki wchodził w związki małżeńskie dwa razy: x 1* 15(45) Barbara Sancygniowska h. Jelita (ok. 1529 - zm. 1577/78)(to córka Jakuba Sancygniowskiego zm. 1530 i Katarzyny Kamienieckiej)(Barbara otrzymała, być może posagowy, zapis 2000 zł. na wójtostwie we wsi Chmielnik w przeworskim od Jana Pileckiego starosty horodelskiego); 2* 1579 Zofia Jabłkowska h. Wczele (zm. 15(89))(córka Jana Jabłkowskiego)
Z Barbary Sancygniowskiej Piotr Grodziecki kasztelan santocki miał dwie córki i syna: -->
- I) Anna Grodziecka (ur. przed 1555 - 15(75)) x 1* 1571 Piotr Złotkowski h. Topór (syn Gabriela Złotkowkiego kasztelana nakielskiego); 2* Jan Rayski
- II) Barbara Grodziecka (zm. 16(05)) x 1578 Stanisław Gosławski (syn Andrzeja Gosławskiego kasztelana kamieńskiego), dz. części miasta Kutno i Licheń
- III) Zygmunt Grodziecki (ur. 1563 - zm. 1597/1601) już w 1577 matka odstępuje mu części w Królikowe, Białej, Lądku, Lipicach, Łagiewnikach i Kucharach Kościelnych; dziedzic dóbr Grodziec 1590, Janno 1590, Mokre 1590, Zastruże, Lipice 1590 (w 1589 odkupuje on część wsi Lipice od Jana Ciświckiego wojskiego kaliskiego), dz. d. Smolany Piec 1590, Koski 1590, Kuchary Cerkiewne 1590, Królikowo, Biała i Łagiewniki; dz. d. Barłogi i część Osieczna (najpierw część Osieczna i Barłogi wydzierżawia Wojciechowi Trąmpczyńskiemu, a potem mu je w 1591 sprzedaje); ponadto dziedzic dóbr Kuchary Borowe (to dziedzictwo jego ojca, ale drogą jakiś bliżej nieokreślonych spekulacji w 1584 kupił je od Piotra Grodzieckiego Jan Rozdrażewski i zaraz je sprzedał Zygmuntowi, a ten - nadal prowadząc interesy z księdzem Rozdrażewskim - w 1588 mu je zastawia na 6 lat; podobnie zresztą jak Borowe Zygmunt odzyskuje rodowy Grodziec sprzedany przez jego ojca prawie że na łożu śmierci; może zatem stał za tym jakiś konflikt rodzinny np. spowodowany drugim ożenkiem jego ojca Piotra - wszak macocha Zygmunta była młodziutka i w jego wieku! różne można snuć domysły...). W 1584 Zygmunt Grodziecki jest kwitowany przez Katarzynę z Kamienieckich Dąbrowską (zdaje się miał u niej dług), inny dług ciążący dotąd na kasztelanie Piotrze Grodzieckim Barbara Bratuska przenosi na jego syna Zygmunta w 1584. W 1589 sługą Zygmunta Grodzieckiego został nazwany niejaki Piotr mieszkaniec Konina (o którym wiadomo, że był bratem ciotecznym Bogusławskich); w 1590 Zygmunt Grodziecki sprzedaje Zofii Zarembinie kmiecia o nazwisku Stanisław Dereń, podobnie daje on mieszczaninowi z Konina Marcinowi Łagiewnickiemu kmiecia o nazwisku Paweł Bączek, który to kmieć zbiegl wcześniej ze wsi Grodziec do miasta Lwówek (* o tym "Transakcje chłopami w Rzeczpospolitej szlacheckiej" Janusz Deresiewicz, wyd. 1959);
Zygmunt Grodzicki poślubił x 15(85) Barbara Ciświcka h. Wieniawa 2v Bykowska wojewodzina sieradzka (ok. 1569 - zm. 1622/25). Barbara z Ciświckich Grodziecka w 1592 wydzierżawia dobra Królikowo, Biała, Koski i Łagiewniki (Mikołajowi Suchorzeckiemu), w 1593 zastawia wieś Kuchary Borowe (Kacprowi Modlibowskiemu), w 1597 jedną część Łagiewnik zastawia Janowi Kijowskiemu, a drugą Janowi Białęskiemu; a potem już jako wdowa w 1601 spłaca dług męża u Mikołaja Lisieckiego oraz zastawia wieś Zastruże (Piotrowi Stawskiemu), w 1602 kwituje się z Janem Spławskim, potem, przed 1610 wydzierżawia dobra Grodzieckich Królikowo, Biała i Łagiewniki (Janowi Białęskiemu), a w 1614 poślubia Stanisława Bykowskiego h. Gryf wojewodę sieradzkiego w l. 1611-1624.
Zygmunt Grodzicki miał z Barbarą Ciświcką syna jedynaka: -->
--- Samuel Grodziecki (ur. ok. 1591 - zm. 1605/1614) zmarł bezżennie i bzp, w młodym wieku. Był od 1605 dziedzicem dóbr Grodziec, Janno, Mokre, Lipice, Kuchary Cerkiewne, Biała, Łagiewniki, Królikowo; dz. d. Wielałęka, Konary, Smolany Piec, Koski, cz. Kuchary Borowe. Dobra te przeszły ostatecznie po jego bezpotomnej śmierci na jego kuzynów Złotkowskich (tj. dzieci Piotra Złotkowskiego i Anny Grodzieckiej).

Andrzej Grodziecki (ok 1520 - zm. 1578) chorąży kaliski 1571 - 1578; dz. dóbr Wyszyna 1548, gdzie około 1556 wznosi (z cegły na wapno) zamek z wieżą bramną i 6-oma basztami na rogach, i zamek ten otacza fosą (zamek ten został niestety zdewastowany, rozebrała go, potrzebując cegły, i zamieniła w ruinę administracja pruska przed 1864; z tego zamku do dzisiejszego dnia pozostał tylko fragment, tj. jedna baszta, obecnie znajdująca się w rękach prywatnych, gdyż posiada ją pan Andrzej Sielski).
Już w 1561 Andrzej Grodziecki posiada dom na przedmieściu gnieźnieńskim Targowisko (który to dom tamże wtedy daje w dożywocie Janowi Cieleckiemu, być może zakupiwszy go właśnie od niego), a w 1562 od Doroty Turskiej nabywa jakąś część tego przedmieścia Targowisko. Najpewniej już te właśnie inwestycje na przedmieściach Gniezna doprowadziły potem do tego, że w 1572 Andrzej Grodziecki na surowym korzeniu zwanym Jelenia Głowa zakłada i lokuje miasto Jędrzejewo, na co otrzymuje od króla przywilej lokacyjny, ustanawiający w mieście targ i jarmarki, ale z wyjątkową klauzulą - że "żaden z miasta tego do jakiejkolwiek wiary przymuszany być nie ma". Owe nowo założone miasto Jędrzejewo znajdowało się na przedmieściach Gniezna w granicach jego parafii św. Wawrzyńca, i obecnie stanowi część miasta Gniezno zwaną Cierpięgi. Leży ono nad jeziorem Jelonek, a graniczy z dzielnicą Słomianka i Targowisko w Gnieźnie, obejmując obecny rynek Bednarski oraz ulice Cierpięgi, Krótka, Łąkowa, Dalkowska, św. Wawrzyńca, Czysta, Jeziorna i Garbarska. Istnieje też domysł (wywiedziony z nazwy Cierpięgi), że tam właśnie znajdowało się tzw. Wzgórze Szubieniczne.
W 1580 roku było w Cierpięgach 8 zagrodników w części pana Żydowskiego (być może to właśnie ta część nosiła nazwę "Cierpięgi Małe"), a w pozostałej większej części (Cierpięgi Duże?) było 16 zagrodników, 8 komorników ("inquilini") oraz 3 rzemieślników (* Stanisław Karwowski "Gniezno", wyd. 1892)
Ten przypadek lokowania miasta tuż pod dużym miastem, na jego podgrodziu jest szczególny. Wydaje się bowiem, że taka lokacja nie tylko była inwestycją ekonomiczną, ale również że miała na celu zachować na tych terenach prywatną jurydykę oraz że była ona podyktowana względami religijnymi wobec rozwijającej się wówczas reformacji (Andrzej Grodziecki wszak był dysydentem). Miasto Jędrzejewo (w mieście Gnieźnie) z własnym wójtem , burmistrzem, radą miejską oraz cechami rzemieślniczymi rozwijało się i przetrwało aż do upadku Rzeczpospolitej szlacheckiej do 1791. (* zachowały się "Akta jurydyki Jędrzejewo" z lat 1640-1795, obecnie z zespole akt miasta Gniezna w AP w Gnieźnie, a jeden z pierwszych zapisów w najstarszej zachowanej tam księdze burmistrzowskiej wita nas krwawą opowieścią z 1641 o mordzie dokonanym na "nobilis" Mikołaju Sarnowskim, któremu morderca "głowę odciął i utopił, a ciało na rozstaniu dróg zakopał", stąd potem zapada taki właśnie a la vice-versa wyrok na psychopacie zabójcy, "aby był na cztery części ćwiartowany, a głowa jego także została odcięta i na szubienicy przybita", brrr

)(jeśli chodzi o te akta to rzecz ciekawa, bo Stanisław Karwowski przedwojenny autor monografii "Gniezno" korzystał z akt miasta Jędrzejewo z 1615 roku, co się zatem stało z tymi aktami?)
W 1573 sługą Andrzeja Grodzieckiego zanotowany został niejaki Andrzej Broczki (Brodzki?).
Andrzej Grodziecki chorąży kaliski x 15(46) Agnieszka Lesiecka h. Łodzia (ur. ok. 1530 - zm. 15(78)) (Agnieszka Lesiecka córka Marcina Lesieckiego dziedzica dóbr Morawino, Lisiec i cz. Przedzyń oraz Agnieszki Malskiej chorążanki sieradzkiej) (jej herb rodzinny podaje instalacja jej wnuka Krzysztofa Bardzkiego na kanonię poznańską z 1616, pisząc w jego wywodzie "Jadwiga (sic!) Lesiecka herbu Łodzia") (skądinąd wiele różnych publikacji żonę Andrzeja Grodzieckiego błędnie nazywa córką Mikołaja Osińskiego!)
Od Andrzeja chorążego kaliskiego i Małgorzaty Lisieckiej idzie co najmniej 12-oro dzieci, 7 synów i 5 córek: -->
- I) Katarzyna Grodziecka (zm. przed 1594) panna
- II) Bogumiła Grodziecka (zm. po 1593) x 15(92) Przecław Potocki (h. Szeliga?) (zm. 1610/26) (syn Jerzego Potockiego) dz. d. Łosiniec i Smarzew w sier. (Smarzew, obecnie Smardzew) (ich synem był Adam Potocki, który w 1626 poślubił Popowską, oraz Jadwiga, stara panna, odnotowana w 1669)
- III) Agnieszka Grodziecka (zm. 1626/27) x 1* 15(85) Łukasz Bardzki h. Szaszor (zm. 1588) dziedzic połowy miasta Września, dóbr Liszkowo i wsi Psary i Opieszyno; (2* ??? 1590 Jan Niszczycki ?); 3* 16(04) Wawrzyniec Łukasz Tworzyjański (ps. oczywiście Uruski w herbarzu błędnie czyni ją córką Adama Grodzieckiego kasztelana międzyrzeckiego, dla którego Agnieszka w rzeczywistości była ciotką!)
- IV) Anna Grodziecka (ur. ok. 1549 - zm. 1587/88) x 15(79) Jan Lipski h. Grabie (zm. 1610) (syn Stanisława Lipskiego podstolego kaliskiego), dz. dóbr Lipie, Jarantów, Godziętowy
- V) Marianna Grodziecka (ur. ok. 1574 - zm. 16(47)) x 15(90) Aleksander Suchorzewski h. Zaremba
i tu uwaga - w TD pojawia się zapis z 1642, wymieniający "Mariannę wdowę po Aleksandrze Grodzieckim", i jest to oczywiście błąd! Żaden bowiem Aleksander Grodziecki wtedy nie istniał! Tak więc poprawnie zapis ten odnosi się do Marianny Grodzieckiej wdowy po Aleksandrze" (rzecz jasna - Suchorzewskim) (a piszę o tym, bo zdarza się często, że na podstawie błędnych zapisów mnoży się potem nieistniejące w rzeczywistości osoby)
- VI) Marcin Grodziecki (zm. 1585/88) bzp., dz. części dóbr Krzymów, Borowo, Tury, Drzązno i Kociętkowy (dobra te po jego bzp. śmierci na mocy podziału miedzy jego braćmi i spadkobiercami przechodzą w 1595 na Władysława Grodzieckiego)
- VII) Stanisław Grodziecki (ur. ok. 1549 - zm. 1588/95) bzp.; dz. cz. d. Brzeźno, Szczepidło, Głodno (dobra te po jego śmierci w wyniku działów między braćmi przechodzą w 1595 na Andrzeja Grodzickiego)
- VIII) Mikołaj Grodziecki (ur. ok. 1549 - zm. 15(63))
- IX) Piotr Grodziecki (ur. ok 1549 - zm. 15(78))
- X) Jan Grodziecki (ur. ok. 1549 - zm. 1589/1603) --> od niego idzie linia rudnicka
- XI) Andrzej Grodziecki (ok. 1549 - 16(14)); po bracie dziedziczy część dóbr Brzeźno, Szczepidło i Głodno 1595 (stało się to na mocy działów z bratem Władysławem i po wzajemnych rezygnacjach, prowadzących z nim do wymiany dóbr, a przeprowadzonych w 1595); tenutariusz królewskich dóbr Tykadłowo, Russowo i Tłokinia w kaliskim 1588 (Russowo i Tykadłowo obecnie w gm. Żelazków; jeszcze w 1579 tenutariuszem tych dóbr był Rafał Leszczyński; Andrzej Grodziecki trzymał te dobra do śmierci, potem w 1614 tenutę tych królewskich dóbr król Zygmunt III przekazuje Wacławowi Leszczyńskiemu, który przejął je, ale nie bez kłopotów, bo dopiero po ugodzie z synami zmarłego Grodzieckiego); x 15(91) Małgorzata Witosławska 1v. Grudzińska (ur. ok. 1570 - zm. 15(91)) (córka Krzysztofa Witosławskiego i Zofii Wyrzyskiej; była ona wdową po Janie Grudzińskim, z którym się ożeniła w 1586) (Małgorzata dziedziczyła cz. wsi Laskownica w kcyńskim, którą w 1591 zastawia... swojemu mężowi)
- XII) Władysław Grodziecki (zm. 1622/25) --> od niego idzie linia rzgowska

Władysław Grodziecki (zm. 1622/25); dz. Rzgowa 1602 (ale nie całego, bo w 1591 dokupuje tamże cały plac i sad jabłeczny od Wawrzyńca Skałowskiego) oraz wsi Babia, Zastruże, Dąbrowica, posiadał też młyn w Wirach nad Wartą; po bracie dziedziczy w 1595 część dóbr Krzymów, Tury, Borowe, Drzązno i Kociętowy (wyszły one potem z jego rąk, w 1607 sprzedał bowiem całe swoje części Drzązno, Krzymowo, Tury, Borowe i Kociętowy Rafałowi Jarochowskiemu). Był również dziedzicem miasta Jędrzejewo pod Gnieznem (które to miasto, z wiatrakiem, przed 1600 zastawił Jerzemu Latalskiemu). Jeszcze w 1622 kupuje na wyderkaf za 9000 zł wieś Małachowo z folwarkiem i część wsi Wielkie Kempice (od Władysława Przyjemskiego podkomorzego kaliskiego) oraz wraz żoną nabywa na wyderkaf za 5000 złp Dembice (od Stanisława Grzymułtowskiego starosty średzkiego). W 1606 zadłuża się u Stanisława Pczynińskiego. W 1616 kwituje go Andrzej Domaradzki. W 1621 Władysław (po prostu stary lub chory) na pospolite ruszenie szlachty do Kcyni w swoim imieniu i za siebie wysyła Wawrzyńca Kurkowskiego (* "Popis szlachty w 1621").
Jak o nim piszą historycy, Władysław przeszedł na luteranizm i z kościoła w Krzymowie wypędził księdza katolickiego.
Władysław Grodziecki x (1601) Anna Grudzińska h. Grzymała (zm. 16(22)) była ona posesorką królewskiej wsi Topola w łęczyckim (którą to po niej odziedziczył wojewoda Zygmunt Grudziński w 1652)
Od niego idzie jeden syn: -->
- 1) Andrzej Grodziecki (ur. 15(94) - zm. 1634/35) dziedzic Rzgowa, pustki Rogoźno (tak został "pustką", nazwany przysiółek Rzgowa w 1635), wsi Babia, Poderzgowia, Zastruża i Modły Biennej oraz młyna w Wirach (ten młyn odnotowany w 1635) (te wszystkie wsie nie należały jednak do niego w całości, bo były tam wciąż drobnoszlacheckie cząstki, toteż Andrzej Grodziecki podejmując akcję scalania tych dóbr w 1630 nabywa cząstki we wsiach Modła Bienna od Felicjana Stawskiego, spłacając przy tym zapewne z zapisów posagowych na tych cząstkach jego córkę Marcjannę Stawską, również inny z zapis na tej cząstce w wysokości 500 złp ceduje mu Felicjana ze Stawskich Małachowska, a jeszcze inny zapis posagowy w wysokości 900 zł. miała tam Marianna ze Stawskich Strzyska, którą Grodziecki spłaca w 1631; potem w 1632 jeszcze inne cząstki we wsiach Modła Bienna i Zastruże Andrzej Grodziecki kupuje od Stanisława Trąmpczynskiego); ponadto Grodziecki posiadał królewskie wsie Jakubice i Wilamów w łęczyckim (* "Lustracje..."). Już w 1610 zapisuje dług 200 złp. Łukaszowi Orzelskiemu i Tomaszowi Dąbrowskiemu. W 1625 zawiera kontrakt z Janem Ottą Trampczyńskim, w 1626 kontraktuje się z Jakubem Łukomskim (który go potem kwituje w 1630, bodaj z części długu, bo Andrzej Grodziecki jeszcze mu zostaje winien 1000 złp. i ten zresztą dług ponownie mu zapisuje w 1631; tenże Jakub Łukomski w 1634 jest dzierżawcą Rzgowa), a w 1630 zawiera umowę z Janem Stawskim, a potem jeszcze w 1632 kontraktuje się ze Stanisławem Czartkowskim i w 1634 z Prokopem Poniatowskim. W 1632 kwitują go Mikołaj Biskupski z żona. Przed 1634 Grodziecki zapisał też sumę 200 złp Stanisławowi Roli i sumę 1200 złp Adamowi Kurowskiemu.
Andrzej pozostawił tylko dzieci nieślubne, a z łoża małżeńskiego był bezdzietny, toteż cały jego ziemski spadek dziedziczą jego bracia stryjeczni Krzysztof i Adam Grodzieccy, którzy w 1635 dokonują ich podziału, po czym swoją dolę Krzysztof sprzedaje Adamowi. Tak zatem ostatecznie dobra rzgowskie przeszły na Adama Grodzieckiego. Na Adama przeszły również jego królewszczyzny w łęcz. tj. Jakubice i Wilamów (* przy tej okazji wydawcy "Lustracji..." niesłusznie nazywają Andrzeja bratem Adama).
Żoną Andrzeja Grodzieckiego od 1612 była Katarzyna Baranowska h. Jastrzębiec kasztelanka biechowska (ur. 15(96) -zm. przed 1644, ale i być może przed 1635, nie widać jej bowiem w sprawach spadkowych po śmierci Andrzeja, a przecież gdyby wtedy żyła to na pewno nie byłaby pominięta) (była to córka Macieja Baranowskiego kasztelana biechowskiego 1600-1609 i Katarzyny Wojnowskiej)
Andrzej Grodziecki pozostawił za to dwoje dzieci nieślubnych z tej samej matki, jego służącej, niejakiej Barbary Radziczkiej (Radzickiej?) -->
--- a) Magdalena 1628
--- b) Jan 1628
Te dzieci wzmiankowane są tylko jeden raz w 1628, kiedy to Andrzej, nie mogąc zapisać im posagu ani przekazać dóbr ziemskich, a jednak przyznając się do ich ojcostwa i dbając o nie, zapisuje im dług 1200 złp. Wygląa więc na to, ze mialy wtedy one co najmniej 14 lat (więc urodziły się najpóźniej w 1614). Co się potem z nimi działo, tego nie wiem (być może te dzieci pomarły wkrótce, może nosząc piętno nieślubnych wyprowadziły się gdzieś daleko, a np. może Magdalena wyszła za mąż, jakąś sugestię mogą tu bowiem stanowić spore ale tajemnicze zapisy na rzecz Stanisława Roli i Adama Kurowskiego)

Jan Grodziecki (ur. ok. 1549 - zm. 1589/1603); w 1577 kupuje od matki dobra Morawino, po śmierci ojca jest współdziedzicem dóbr Wyszyna, Kuny, Krzymowo, Tury, Szadki, a także Russocice i Kamionki 1579 (* "Księgi poborowe"); x 1577 Anna Russocka h. Korab łowczanka sieradzka (zm. 1585/1612) (córka Mikołaja Russockiego łowczego sieradzkiego) -->
- 1) Elżbieta Grodziecka (ur. ok. 1586 - zm. 1602/03) x 1602 Baltazar Dunin Wąsowicz dz. Smogorzewa, Przystałowa, Krzesławic i Zawad w radomskim (tam pozostal jeden syn Bernard Dunin Wąsowicz zm. po 1623)
- 2) Krzysztof Grodziecki (ur. ok. 1587 - zm. 16(35)) wojski wieluński w 1627 (bardzo szybko jednak zrezygnował z tego urzędu); dz. dóbr Rudniki z folwarkiem Żurawnik i Kuźnica 1603, 1635; dz. wsi Dąbrowa 1603, 1635, dziedzic Młyńska 1635. W 1620 spadek po Russockim sprzedaje Przyjemskiemu (w sprawie tego spadku powstał jednak spór, bo dopiero w 1623 zawarto ugodę o spadek po Andrzeju Russockim z wdową po nim Zofią z Grzymułtowskich, w ktorej uczestniczy Krzysztof w soim imieniu oraz w imieniu swojego siostrzeńca Bernarda Dunin Wąsowicza). W 1635 po śmierci brat stryjecznego Andrzeja Grodzieckiego zostaje jego współsukcesorem, i o spadek i jego podział zawiera ugodę z Adamem Grodzieckim, ale dziedziczące na mocy tego podziału dobra Rzgów itd. zaraz sprzedaje temuż Adamowi (przy tym podziale nie ma już Andrzeja, brata Krzysztofa, co znaczy że ten nie już żył); Krzysztof Grodziecki x 1615 Krystyna Tomicka (ur. ok. 1599 - zm. 16(35)) (córka Andrzeja Tomickiego) -->
--- a) Anna (Katarzyna) Grodziecka (zm. 16(36)) x 16(35) Jan Biskupski h. Lis (zm. 1627/35) dworzanin królewski 1627; Anna Biskupska już jako wdowa zapisuje w 1636 dług 2912 zł. księdzu Stanisławowi Szczytnickiemu rektorowi poznańskiego kolegium jezuitów, oraz calej bursie Ubogich (być może w ten sposób wypełniła ona wolę albo testament zmarłego męża?)
--- b) Jan Grodziecki (ok. 1615 - zm. 1635) wiadomo o nim tylko, że w 1635 ojciec sprzedaje mu dobra rudnickie za 26650 złp.
- 3) Andrzej Grodziecki (zm. 1623/35) dziedzic dóbr Dąbrowa i Młyńsko w wieluńskim, dzierżawił w 1623 dobra bieganowskie (należące do Myszkowskich); x Anna Minor (córka Sebastiana Minora dz. Przybysławic i Elżbiety Pilczyckiej 2v. Łąckiej) -->
--- a) Aleksandra Grodziecka (ok. 1638 - zm. 1669) x 16(54) Mikołaj Myszkowski (zm. 16(59)) wł. d. Dąbrowa w wieluńskim; wg Bonieckiego wszystkie siostry Grodzieckie (a więc Aleksandra, Elżbieta i Marianna), a córki Andrzeja, po odziedziczeniu rudnik, sprzedają je w 1669 Olszowskim
--- b) Elżbieta Grodziecka (zm. 16(69)) x Mikołaj Odrowąż Bębnowski
--- c) Marianna Grodziecka (zm. 16(70)) x Franciszek Wierusz Kowalski (o tym związku oprócz Bonieckiego, wzmiankuje też Niesiecki)
--- d) Jan Grodziecki (zm. przed 1649) bzp., x Zofia Rydzyńska h. Wierzbno 2v. Łącka 3v. Złotnicka (zm. 16(91)) (po śmierci Jana Grodzieckiego wchodzi w powtórne związki i tak w 1648 jest już żoną Stefan Łąckiego chorążego poznańskiego, a w 1663 żoną Krzysztofa Złotnickiego) (mimo iż Rudniki po śmierci jej męża Jana Grodzieckiego dziedziczą jego siostry, posiada on tam swoją, może oprawną, cząstkę, bo w 1680 sprzedaje ona swoich poddanych z Rudnik)
I tu uwaga - w swojej pracy "Masłowscy herbu Samson" z 1963 Sławomir Leitgeber jako żonę Anny Masłowskiej w l. 1638-49 wymienia niejakiego "Przemysława z Wyszyny Grodzieckiego". Taki jednak nie istniał. Mowa tu zatem tak naprawdę o Przemysławie (lub Przecławie) Bykowskim.

ps. to oczywiście nie jest jeszcze skończone, edytuję i uzupełniam na bieżąco (jak mam czas)

Skoro już tak piszę o Grodzickich (h. Gryf i Ostoja) i Grodzieckich (h. Dryja), to zbierając o nich przeróżne materiały natknąłem się na pewne problemy, w rozwiązaniu których proszę Państwa o pomoc.
Chodzi mi mianowicie o dwa starodruki.

Otóż pierwszy z tych starodruków nosi tytuł - "Oratio funebris na pogrzebie Andrzeja Kreycza na Krzeczowie, starosty taborowskiego, pułkownika za Jana III, zabitego pod Parkanami w Węgrzech, w kościele w Betherkessy 29 grudnia 1683 roku przez Jakóba na Wyszynie Grodzieckiego miana".
Tego starodruku niestety nie wymienia bibliografia Estreichera, ani żadne uzupełnienia do niej! W ogóle nie ma o nim żadnego innego śladu niż ten, jaki znalazłem w "Uzupełnieniach do Niesieckiego" napisanych przez Jana Nepomucena Bobrowicza, wyd. w 1845. Bobrowicz przytacza ten starodruk wśród materiałów, jakie mu udostępniła lub z jakich korzystała rodzina Kreutz (von Kreutzen, Kreycz) w przedmiocie genealogi Kreutzów. Ten starodruk był zatem w posiadaniu rodziny Kreutz, w jej dokumentach i archiwum familijnym. Ale to jest jedyny ślad po tym starodruku.
I teraz - tu zwracam się o pomoc - czy ten starodruk się w ogóle gdzieś zachował? Czy w ogóle jest gdzieś jakikolwiek egzemplarz tego starodruku? Czy jednak może uznać że na zawsze on przepadł...?

Drugi problem mam ze starodrukiem, który wymienia bibliografia Estreichera, a nosi on tytuł "Disquisiosio" i jego autorem ma być Stanisław Kazimierz z Wyszyny Grodziecki. W tym starodruku, wydanym w 1633, tenże Stanisław Kazimierz z Wyszyny Grodziecki dowodzi, że błogosławiony Stanisław kostka nie był wcale jezuitą (jak twierdzili ówcześni jego hagiografowie), ale że był "cywilem", szlachcicem polskim.
Otóż nie znajduję w genealogi Grodzieckich herbu Dryja żadnego Stanisława Kazimierza! To jedyny ślad, że ktoś taki w ogóle był. Podejrzewam w tym nazwisku jednak pseudonim, ewentualnie jakiś błąd u Estreichera. Ale niestety, nie wiem, gdzie tego starodruku szukać obecnie, i gdzie go udostępniają. Bo dopiero przyjrzawszy mu się z bliska mógłbym rzecz wyjaśnić.
Czy zatem ktoś coś wie, ktoś widział ten starodruk, ktoś wie, gdzie go szukać?

Szukam informacji o Józefie Grodzickiej córce Józefa Grodzickiego (1696 - 1768) skarbnika wieluńskiego
żonie Józefa Zaręby. Gdzie się urodziła i mieszkała do czasu wyjścia za mąż - może ktoś ma wiedzę na ten temat?
pozdrawiam
Ania

Proszę spojrzeć na mój post viewtopic.php?f=3&t=13462 .

Grodzicki h. Gryf

Grodzicki h. Gryf

Re: Grodzicki h. Gryf

Re: Grodzicki h. Gryf

Re: Grodzicki h. Gryf

Re: Grodzicki h. Gryf

Re: Grodzicki h. Gryf

Re: Grodzicki h. Gryf

Re: Grodzicki h. Gryf

Re: Grodzicki h. Gryf

Re: Grodzicki h. Gryf

Re: Grodzicki h. Gryf

Re: Grodzicki h. Gryf