Parafie:

• Ostrów Wlkp (01.03.1913 - 31.12.1914) - wikariusz
• Poznań parafia pw. Św. Marcina (01.01.1915 - ) - wikariusz
• I Wojna Światowa (1915 - 1918) - kapelan wojenny
• Poznań parafia pw. Św. Jana Jerozolimskiego (01.01.1919 - ) - wikariusz
• Poznań parafia pw. Św. Jana Jerozolimskiego ( - ) - wikary 1.01.1919
• Poznań kościół pw. św. Józefa (pokarmelicki) (1919 - 1925) - kapelan garnizonowy
• Bnin parafia pw.św. Wojciecha (06.08.1925 - 1967) - proboszcz
• Bnin (1967 - 1976) - emeryt

Elenchusy:
P-1922, 1931, P-1952, 1955, P-2003

Dodatkowe informacje:
Urodził się 8 listopada 1889 roku w Poznaniu. Był synem Bartłomieja i Marii zd. Poznańska. Uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Poznaniu przy Placu Wielkopolskim, następnie do Gimnazjum św. Marii Magdaleny, które ukończył 9 marca 1909 roku. Tegoż roku wstąpił do Archidiecezjalnego Seminarium Duchownego w Poznaniu. Po trzyletnich studiach teologicznych i po tzw. „roku praktycznym” 15 lutego 1913 roku w Gnieźnie przyjął święcenia kapłańskie. Od 1 marca 1913 roku do 31 grudnia 1914 roku pracował jako wikariusz w Ostrowie Wlkp., gdzie równocześnie uczył religii w Wyższej Szkole Żeńskiej. Po wybuchu I wojny światowej od 30 lipca 1914 roku zmobilizowany został do wojska, lecz na interwencję biskupa Edwarda Likowskiego po 12 dniach został zwolniony. Od 1 stycznia 1915 roku przeniesiono go na wikariat do parafii św. Marcina w Poznaniu i powierzono nauczanie religii w Wyższej Szkole Żeńskiej w Poznaniu. W listopadzie 1915 roku jako kapelan wojskowy skierowany został z 76 Dywizją Piechoty na front wschodni, gdzie przebywał do końca wojny. Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim jako kapelan-podporucznik. Z polecenia kardynała Edwarda Dalbora zorganizował duszpasterstwo wojskowe. Pod koniec stycznia 1919 roku przejął od niemieckich protestantów kościół św. Józefa i uczynił go katolickim kościołem garnizonowym (obecnie kościół Karmelitów na Wzgórzu św. Wojciecha). Założył tam również cmentarz garnizonowy w Poznaniu. W duszpasterstwie wojskowym pracował do 30 kwietnia 1925 roku. Odszedł do rezerwy w stopniu majora. Prezentę, czyli prawo wyboru przez kolatora na probostwo w Bninie, otrzymał z rąk hrabiny Marii Zamojskiej potwierdzoną dekretem arcybiskupa poznańskiego od 6 sierpnia 1925 roku. W parafii św. Wojciecha w Bninie założył Towarzystwo Czytelni Ludowych i Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Żeńskiej Męskiej. Aresztowany i osadzony w więzieniu pod Ratuszem w Kórniku przez władze niemieckie od 18 października 1939 roku do 31 października 1939 roku. Po wojnie, od 24 września 1946 roku pełnił obowiązki deputata ds. Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu i członka Rady Wzajemnej Pomocy Kapłańskiej, a od 26 października 1948 roku obowiązki dziekana średzkiego. Dnia 19 marca 1955 roku arcybiskup nadał mu godność radcy duchownego ad honores. Dnia 1 października 1967 roku przeszedł na emeryturę, zamieszkał w Domu Katolickim w Bninie. Zmarł w Bninie 23 stycznia 1976 roku w 87 roku życia w 63 roku posługi kapłańskiej. Pochowany został na cmentarzu w Bninie, w pobliżu zbiorowego grobu Powstańców Wielkopolskich. Opr. Paweł Hałuszczak Lusowo Źródło: Elenchus Omnium Ecclesiarum et Universi Cleri Archidioecesium Gnesnensis et Posnanensis, Poznań 1926, Poznań 1931 Personalia zmarłych księży katolickich w Archidiecezji Poznańskiej, Archiwum Archidiecezjalne w Poznaniu sygn. KA 16833 Kościelny Dziennik Urzędowy dla Archidiecezji Gnieźnieńskiej i Poznańskiej, Poznań 1913; Poznań 1914; Poznań 1919. Rocznik Archidiecezji Poznańskiej, Poznań 1947 Rocznik Archidiecezji Poznańskiej na Rok Tysiąclecia, Poznań 1968, s. 448 Rocznik Archidiecezji Poznańskiej, Poznań 2003