Parafie:

• Poznań Archikatedra (1937 - ) - kanonik gremialny
• Poznań Kuria Metropolitalna ( - ) - Kanclerz Kurii 1930
• Poznań biskup sufragan (12.12.1946 - ) - biskup sufragan

Elenchusy:
1931, P-1938, P-1947, 1955

Dodatkowe informacje:

Ksiądz biskup Franciszek Jedwabski 

Franciszek Jedwabski urodził się 29 stycznia 1895 r. w miejscowości Wilkowyja, położonej w powiecie jarocińskim, jako dziecko Franciszka, organisty kościelnego, i Seweryny z domu Ostojskiej. Po ukończeniu szkoły średniej w Gnieźnie, w 1914 r. został powołany do służby wojskowej w armii niemieckiej. Służył w niej przez całą I wojnę światową. Wziął udział, w stopniu sierżanta, w Powstaniu Wielkopolskim. Najprawdopodobniej był już wtedy klerykiem Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu. Po jego ukończeniu, 17 grudnia 1922 r., otrzymał święcenia kapłańskie z rąk Prymasa Edmunda Dalbora. Do 1927 r. pełnił posługę duszpasterską jako wikary kilku wielkopolskich parafii, a następnie został powołany na stanowisko notariusza Metropolitalnego Sądu Duchownego w Poznaniu i prokuratora Arcybiskupiego Seminarium Duchownego. W roku 1938 powierzono mu stanowiska: kanclerza kurii oraz kanonika gremialnego kapituły metropolitalnej.

Po wkroczeniu Niemców do Poznania we wrześniu 1939 r. pełnił obowiązki proboszcza parafii archikatedralnej w Poznaniu i został mianowany przez Prymasa Augusta Hlonda trzecim wikariuszem generalnym archidiecezji.Podczas okupacji więziony w obozach koncentracyjnych w Mauthausen-Gusen i Dachau 1941-1945.W pierwszym okresie po wojnie pracował wśród emigracji polskiej w Niemczech, Austrii i Rzymie. W czerwcu 1945 r. został dziekanem Centrali Duszpasterstwa Polskiego z siedzibą pod Monachium, a w lipcu - wikariusza generalnego powołanej doraźnie diecezji personalnej dla ludności polskiej na ziemiach niemieckich. Funkcje te przestał pełnić w listopadzie 1945 r., gdy objął stanowisko rektora polskiego seminarium w Rzymie. W lipcu 1946 r. powrócił do Poznania.

12 grudnia 1946 został mianowany biskupem pomocniczym poznańskim, sakrę biskupią przyjął 2 marca 1947 w katedrze poznańskiej z rąk abp. Walentego Dymka. Wikariusz generalny i w latach 1956-1957 wikariusz kapitulny archidiecezji. W 1956 r. udzielił święceń kapłańskich Józefowi Glempowi - późniejszemu kardynałowi i prymasowi Polski.

W okresie PRL znany był z unikania we wszelkich wystąpieniach publicznych komentowania sytuacji społeczno-politycznej, skupiając się w nich wyłącznie na aspektach religijnych. Opinię tą potwierdziły również raporty służb bezpieczeństwa, które skrupulatnie inwigilowały biskupa w tym zakresie. Cechował się również lojalnością względem kolejnych arcybiskupów poznańskich, Walentego Dymka i Antoniego Baraniaka, jak również względem prymasa Stefana Wyszyńskiego.

JP