Jan Nepomucen Łukowski pseud. X. Wokuł COr
| |
| urodzony |
15.05.1846, Ostrów Wlkp. |
| święcenia kapłańskie |
23.01.1873 |
| zmarły |
29.12.1904, Tarnów |
| pochówek |
|
Parafie:
Seminarium:
P-1868 Elenchusy:
1869, P-1870-1872, G-1888, G-1891, 1906 Dodatkowe informacje:
Ks. Jan Nepomucen Łukowski urodził się 15 maja 1846 roku w Ostrowie. Był synem Karola – rolnika oraz ślusarza – i Elżbiety z domu Drygas. W latach 1857-1866 uczęszczał do Katolickiego Gimnazjum Męskiego w rodzinnym mieście. Tam uzyskał świadectwo dojrzałości. Po maturze, idąc za głosem powołania podjął studia w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Poznaniu. Po wyświęcenia na diakona w 1869 roku został wysłany na dalsze studia do Rzymu. Uzyskawszy w 1872 roku tytuł doktora obojga praw wrócił do kraju. Święcenia kapłańskie przyjął w styczniu 1873 roku w Poznaniu z rąk arcybiskupa Mieczysława Ledóchowskiego. Został od razu mianowany repetytorem w seminarium w Gnieźnie oraz obrońcą węzła małżeńskiego na Archidiecezję Gnieźnieńską. Po aresztowaniu kardynała Ledóchowskiego uczestniczył w konspiracyjnym zarządzie archidiecezjami gnieźnieńską i poznańską jako współpracownik delegata apostolskiego ks. Jana Koźmiana. W 1876 roku został przez Ledóchowskiego mianowany tajnym archidiecezjalnym prodelegatem i pełnił tę funkcję do 1886 roku. Po zamknięciu seminarium w czasie kulturkampfu zaangażował się w pracę naukową. Był członkiem Wydziału Historyczno – Literackiego Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk i na jego zebraniach referował swoje prace. Historyczne i prawnicze artykuły oraz recenzje publikował w różnych czasopismach wielkopolskich i galicyjskich. Równocześnie rozwijał działalność społeczną sięgającą Śląska i zaboru austriackiego. Działał wśród rzemieślników, brał udział w polskich wiecach w Gnieźnie. Interesował się muzyką i śpiewem kościelnym. Należał do założycieli Towarzystwa Organistów w Poznaniu. Od 1886 roku rozpoczął jako redaktor i właściciel wydawanie miesięcznika ,,Bogarodzica’’. Po objęciu arcybiskupstwa przez Juliusza Dindera został proboszczem kościoła św. Michała w Gnieźnie. Piastował ponadto urzędy sędziego i egzaminatora prosynodalnego, radcy konsystorskiego i cenzora ksiąg kościelnych. W 1888 roku został wikariuszem generalnym, a po ponownym otwarciu seminariów duchownych profesorem prawa kanonicznego i od 1890 roku regensem seminarium w Gnieźnie. Z ramienia chorego arcybiskupa Dindera rządził archidiecezją, a po jego śmierci znalazł się na liście kandydatów na stanowisko arcybiskupa wysuniętej przez kapitułę gnieźnieńską, lecz odrzuconej przez cesarza Wilhelma II. W 1892 roku przeniósł się do Galicji i wstąpił do kongregacji Oratorium św. Filipa Nereusza w Tarnowie. Był prezesem rady
nadzorczej towarzystwa Opieka św. Józefa, którego celem była ochrona pracy kobiet, głównie szwaczek i ich dokształcanie. Zmarł 29 grudnia 1904 roku w Tarnowie i tam został pochowany na starym cmentarzu, w grobowcu filipinów.
Źródło: http://wlkp24.info/wspomnienie/ks-jan-nepomucen-lukowski/
Jan Nepomucen Łukowski
(uzupełnienie danych)
Urodzony: 15.05.1846 roku w Ostrowie Wielkopolskim
Zmarły: 29.12.1904 roku w Tarnowie
Wyświęcony: 23.01.1873 roku
Parafie:
- Rzym – studia od 1869 roku (doktor prawa kanonicznego w 1871 roku, doktor obojga praw
w 1872 roku),
- Gniezno – profesor w Seminarium Duchownym od 1873 roku,
- Gniezno – parafia pw. Św. Michała do 1890 roku,
- Tarnów – Zgromadzenie Księży Oratorianów (Filipinów) św. Filipa Neri od 25.05.1892
roku
Pełnione funkcje:
- współpracownik tajnego delegata papieskiego od 1875 roku,
- tajny prodelegat (prowikariusz) na Archidiecezję Gnieźnieńską od 1876 roku,
- sędzia i egzaminator prosynodalny, cenzor ksiąg religijnych od 1886 roku,
- oficjał gnieźnieński i wikariusz generalny od 1888 roku,
- domowy prałat papieski od 1891 roku,
- sędzia surogat od 1892 roku.
|
 |
