Józef Radoński
| |
| urodzony |
07.01.1866, Słupowo |
| święcenia kapłańskie |
28.06.1896, Gniezno |
| zmarły |
11.07.1936, Gniezno |
| pochówek |
|
Parafie:
Elenchusy:
1906, G-1907, 1910, G-1922, G-1925, 1931, G-1938 Dodatkowe informacje:
mgr Artur Marcyniuk
Księdza hrabiego Józefa Radońskiego, krótki życiorys (1866 - 1936).
Józef Radoński urodził się dnia 19 marca 1866 roku, w Słupowie, w parafii Smoguleckiej, pod Kcynią, jako syn ziemianina Leonarda Stanisława Radońskiego, herbu Jasieńczyk i Marii Katarzyny Józefy Kierskiej, herbu Jastrzębiec. Ukończywszy gimnazjum gnieźnieńskie, udał się na studia uniwersyteckie do Berlina, gdzie poświęcił się zamiłowaniu do architektury, jednak studiów tych nie ukończył, a swoje kroki skierował do Seminarium Duchownego w Poznaniu. Po ukończeniu kursu praktycznego, w Gnieźnie otrzymał święcenia kapłańskie, dnia 28 czerwca 1896 roku. Swoją posługę rozpoczął, jako wikariusz w Koźminie, później został przeniesiony do Odolanowa, a następnie do Sulmierzyc. W roku 1902 władza duchowna, powierzyła mu samodzielne stanowisko, proboszcza w Sławnie, gdzie spędził, jako kapłan 30 lat. Przebudował walącą się plebanię, zajął uregulowaniem cmentarza grzebalnego, następnie upiększył kościół parafialny, przebudowując wielki ołtarz i zaopatrzy kościół, w szaty liturgiczne. W czasie powstania Wielkopolskiego, brał w nim czynny udział, pokazując swoje przekonania narodowe. W 1920 roku, ksiądz Radoński, wyraził swój akces, do wojny z bolszewikami, jednak arcybiskup gnieźnieński, Prymas Polski Edmund Dalbor, ustosunkował się negatywnie, do prośby ks. Radońskiego. Pod koniec swej pracy duszpasterskiej, postarał się o odnowienie kościoła parafialnego, oraz kościoła cmentarnego świętej Rozalii, który został przeprowadzony w 1930 roku,. Artystyczne i gruntowne przeprowadzenie tych prac sprawiło, iż obydwie świątynie, w nowej szacie stały się ozdobą okolicy. 10 lipca 1932 roku, przeszedł na emeryturę, przekazując parafię, ks. Mieczysławowi Potockiemu i w Sławnie, spędził resztę swego życia. Z powodu ciężkiej choroby zmarł w Gnieźnie dnia 11 lipca 1936 roku i pochowany został, na cmentarzu w Sławnie. Licznie zgromadzeni wierni i konfratrzy, z księdzem Infułatem Krzeszkiewiczem, szczerym przyjacielem zmarłego, na czele odprowadzili, we wtorek dnia 14 lipca, zwłoki zmarłego ks. Józefa, z kościoła Farnego w Gnieźnie do granic miasta. Na następny dzień odbyło się, nabożeństwo żałobne, w kościele parafialnym w Sławnie, kazaniem pogrzebowym, pożegnał drogiego konfratra, ksiądz proboszcz Smorawski, a ksiądz Infułat Krzeszkiewicz, odprowadził z licznym orszakiem księży, wśród tłumu parafian i przyjaciół, opłakujących swego dawniejszego duszpasterza na cmentarz świętej Rozalii, gdzie złożono jego zwłoki na wieczny spoczynek.
Za zasługi dla kościoła, Jego Eminencja Najdostojniejszy Ks. Kardynał Prymas Polski August Hlond, mianował ks. Radońskiego dnia 3 czerwca 1932 roku Radcą duchownym. Szkic pomnika wykonany jest odręcznie przez ks. Radońskiego i znajduje się w Kronice parafialnej, która została przez niego odtworzona.
https://dziejeslawna.pl.tl/Parafia-XVIII_XX-wiek.htm
|
|
