Parafie:

• Środa (11.1899 - 31.03.1905) - wikariusz
• Koszuty (01.04.1905 - ) - administrator
• Dobrzyca (01.01.1906 - 15.01.1906) - administrator
• Dobrzyca (15.01.1906 - 30.06.1906) - proboszcz
• Ostrów Wlkp. (01.07.1906 - 30.06.1915) - proboszcz, kanonicznie instyt.
• Odolanowo (09.01.1915 - ) - administrator
• Pogrzybowo (01.07.1915 - ) - proboszcz
• Poznań Kapituła Metropolitalna (28.03.1922 - ) - kanonik gremialny w 1937
• Poznan (1922 - ) - Szef Kancelarii J.E.Ks.Kard. Prymasa Polski
• Poznań parafia pw. św. Andrzeja Apostoła (Spławie) ( - ) - kapelan SS. Urszulanek w Pokrzywnie 1952, 1955

Elenchusy:
1906, 1931, P-1938, P-1947, P-1952, P-1955, 1968

Dodatkowe informacje:
Ks. Henryk Zborowski urodził się 12 sierpnia 1874 roku w Wągrowcu. Był synem radcy sądowego Władysława i Marii z Kozłowskich. Po przeprowadzce rodziny do Poznania, tam uczęszczał do szkoły elementarnej, a następnie kształcił się w Gimnazjum im. św. Marii Magdaleny. Po pewnym czasie opuścił tę szkołę i przeniósł się do Hadmar w Niemczech, gdzie uzyskał świadectwo dojrzałości w roku 1896. Po maturze podjął studia w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Poznaniu i Gnieźnie. W dniu 12 listopada 1899 roku otrzymał święcenia kapłańskie i został skierowany do parafii w Środzie. Był tam wikariuszem do 31 marca 1905roku. Potem przez 9 miesięcy był administratorem w Koszutach, a przez kolejne pół roku sprawował funkcję proboszcza w parafii św. Tekli w Dobrzycy. 1 lipca 1906 roku został proboszczem parafii farnej w Ostrowie Wielkopolskim. Ukończył budowę kościoła i domu katolickiego. W czasie jego duszpasterzowania rozkwitło w ostrowskiej parafii życie religijne i kulturalne. Dom katolicki stał się ośrodkiem tętniącym życiem. Odbywały się tam wykłady, przedstawienia, koncerty, wystawy, spotkania tajnych organizacji. Powstały biblioteka Towarzystwa Czytelni Ludowych i jeden z pierwszych w Polsce ,,Ogródek dziecięcy’’. W czasie przygotowań do Powstania Wielkopolskiego ks. Henryk Zborowski został współorganizatorem Rady Ludowej w Ostrowie. Z jego inicjatywy została wysłana delegacja do Poznania aby uzyskać dyrektywy w sprawie organizacji powstania. Naczelna Rada Ludowa w Poznaniu w styczniu 1919 roku powierzyła mu funkcję doradcy niemieckiego dyrektora Gimnazjum Męskiego w Ostrowie. Od 1922 roku posługiwał w bazylice archikatedralnej w Poznaniu. Został szefem kancelarii ks. kard. Prymasa Polski Edmunda Dalbora i sędzią prosynodalnym. 28 marca 1922 roku mianowano go kanonikiem metropolitalnym poznańskim. 29 grudnia 1926 roku przejął kierownictwo Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary na archidiecezję gnieźnieńską i poznańską. 11 listopada 1937 otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski za zasługi na polu pracy kulturalno-oświatowej. 3 października 1939 roku został aresztowany i osadzony w więzieniu przy ulicy Młyńskiej w Poznaniu. Miesiąc później został wywieziony do obozu przejściowego w Kazimierzu Biskupim, skąd po ciężkiej chorobie trafił do szpitala sióstr elżbietanek w Poznaniu. 12 lutego 1942 roku wyjechał do Generalnej Guberni i zamieszkał w Otwocku. Po upadku powstania warszawskiego udał się do Częstochowy. Po zakończeniu działań wojennych powrócił do Poznania i objął ponownie urząd sędziego prosynodalnego. W marcu 1945 roku został kapelanem zakonu sióstr elżbietanek w Pokrzywnie. Tam zmarł 26 lutego 1967 roku. Spoczął na cmentarzu miłostowskim w Poznaniu. Ze strony http://wlkp24.info/wspomnienie/w-ks-zborowski-henryk-b54f7/ Jego teczka personalna: AAP sygn. KA 16100.