Kazimierz Dorszewski
| |
| urodzony |
19.02.1826, Powidz |
| święcenia kapłańskie |
22.03.1850, Munster |
| zmarły |
28.11.1915, Gniezno |
| pochówek |
|
Parafie:
Elenchusy:
P-1852-1853, 1858, G-1863, 1869, 1870, 1872, P-1874, P-1888, G-1906 Dodatkowe informacje:
Ks. infułat Kazimierz Dorszewski urodził się w 19 lutego 1826 r. w Powidzu. Kilka dni później został ochrzczony w kościele parafialnym. Jego rodzicami byli mieszczanie Jan Dorszewski i Marianna z Powidzkich. Jako kleryk wystąpił w kościele w Powidzu w roku 1848 z mową rewolucyjną, jak to określiły niemieckie władze miejskie wzywając mieszkańców miasta do powstania. Wdrożono przeciw niemu śledztwo i chyba ten konflikt z władzami pruskimi skłonił abpa Leona Przyłuskiego go na dalsze studia do Münster. Ukończył je z tytułem licencjata, co dawało mu prawo do nauczania w szkołach kościelnych. Po przyjęciu święceń kapłańskich w Münster w dniu 22 marca 1850 r. studiował jeszcze przez jeden semestr na uniwersytecie berlińskim a następnie wrócił do Poznania, gdzie w seminarium duchownym podjął wykłady z zakresu Pisma świętego. Jako wykładowca w latach 1850-1854 kształtował seminarzystów w solidnej wiedzy egzegetycznej dbając o zasób biblioteki seminaryjnej, którą się opiekował. Zły stan zdrowia skłonił go jednak do przeniesienia się na małą wiejską parafię w Ryszewku w dekanacie rogowskim. Abp Mieczysław Ledóchowski powierzył mu w 1869 roku urząd proboszcza w Mogilnie, który pełnił tylko kilka miesięcy. Udał się do Poznania, gdzie został kanonikiem i kaznodzieją katedralnym a od 1872 radcą ordynariatu arcybiskupiego. Od roku 1870 należał do Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu a także Towarzystwa Pomocy Naukowej im. K. Marcinkowskiego, którą wspierał swoimi funduszami. Przed wybuchem kulturkampfu udało mu się odbyć w 1872 roku pielgrzymkę do Palestyny i Egiptu, pokłosiem której była książka jego autorstwa pt.: Zapiski i wrażenia z podróży do Ziemi Świętej i Egiptu, wydana w Gnieźnie w roku 1878. Był autorem także innych książek jak np. Lekcje i ewangelie na niedziele i święta z objaśnieniami, Poznań 1870 czy Katedra poznańska. Przewodnik i pamiątka dla zwiedzających tę pierwszą świątynię archidiecezjalną, Poznań 1886.
Od roku 1886 pełnił funkcję dziekana katedralnej kapituły poznańskiej, by po siedmiu latach na życzenie abpa Floriana Stablewskiego powrócić do Gniezna na stanowisko prepozyta kapituły archikatedralnej i proboszcza tejże kapituły. Jako kanonik katedralny włączył się w organizację jubileuszu 900-lecia śmierci św. Wojciecha w roku 1897. Z tej okazji ufundował posągi czterech postaci, które, także obecnie podtrzymują trumienkę – relikwiarz św. Wojciecha.
Po śmierci abpa Floriana Stablewskiego w roku 1906 został wybrany administratorem archidiecezji gnieźnieńskiej na długi okres wakansu, bo aż do roku 1914. Jako zarządca archidiecezji dał się poznać z jednej strony jako duchowny we wszystkim wierny Stolicy Apostolskiej a z drugiej jako nieugięty wobec pruskiej władzy dyplomata. Wyrazem uznania duchowieństwa i społeczeństwa archidiecezji gnieźnieńskiej dla społecznej i religijnej działalności ks. prałata K. Dorszewskiego były obchody jubileuszu 65-lecia jego święceń kapłańskich w marcu 1915 roku. Stolica Apostolska w tym samym roku mianowała administratora archidiecezji gnieźnieńskiej protonotariuszem apostolskim. Ks. Infułat zmarł 28 listopada 1915 roku w Gnieźnie. Pochowany został w dniu 2 grudnia 1915 roku w archikatedrze gnieźnieńskiej. W kaplicy p.w. św. Stanisława biskupa i męczennika i św. Jana Pawła papieża bazyliki prymasowskiej w Gnieźnie umieszczone jest epitafium poświęcone pochodzącemu z Powidza Kapłanowi. W roku 2014 Rada Gminy w Powidzu nadała nazwę Jego imieniem i nazwiskiem ulicy w Powidzu.
Wybrane ze strony http://www.archidiecezja.pl
JP
Jego teczka personalna: AAG sygn. AKM III 105.
|
 |
