Parafie:

• Archidiecezja Poznańska ( - ) - emeryt 1834, 1841
• Bytyń parafia pw. Niepokalanego Poczęcia NMP ( - ) - komendarz 1811
• Fafałda ( - ) - wikariusz
• Bytyń (1811 - 1827) - proboszcz
• Krerowo (1827 - ) - komendarz

Elenchusy:
P-1818, P-1821, P-1825, P-1831, P-1835, P-1837, P-1842, P-1844

Dodatkowe informacje:

Urodził się dnia 24 lutego 1773 w Wituchowie pow. międzychodzki. Wyświęcony na kapłana został w Poznaniu dnia 20 października 1800 r

Po święceniach pracował jako wikariusz 3 lata w Fafałdzie dekanat zbąszyński, następnie administrował w Trzebiszewie przez rok, Bledzewie przez 2 lata i Rokitnie przez prawie rok.W roku 1811 otrzymał probostwo w Bytyniu,  gdzie był do roku 1827 poczym administrował w Krerowie. Tam tak bardzo się rozchorował, że nie był zdolny do sprawowania posługi kapłańskiej. Zamieszkał u sióstr szarytek w Poznaniu, gdzie odzyskawszy siły sprawował tam posługę do swej śmierci w dniu 2 kwietnia 1843 roku.

 Opracował: Jacek Piętka Wolsztyn

Doniesienie o śmierci ż rys życia śp. X. Roberta Dyniewicza.

Na dniu 2. Kwietnia r. b. rozstał się z tym światem w instytucie Szarych Sióstr w Poznaniu X. Felicyan Robert Dyniewicz. Tenże urodził się we wsi Wituchowie, powiatu międzychodzkiego, w dniu 24. Lutego 1773. Szkolne swe wykształcenie powziął w Poznaniu i w szkołach wałeckich, później zaś sposobił się naukowo w klasztorze XX. Bernardynów w Sierakowie. Tu stąd udał się do klasztoru XX. Cysterców w Bledzewie i od dnia 20 Września 1794. poświęcał się stanowi duchownemu. Święcenie na subdyakona odebrał dnia d. 9. Marca 1799. na dyakona w dniu 29 Marca 1800., na Kapłana dnia 20. Października tegoż samego roku, z rąk śp. Biskupa Matego, w Poznaniu. Odebrawszy ostatnie święcenie, sprawował obowiązki Wikaryusza przy kościele w Fafałdzie, dekanatu zbąszyńskiego, przez

3 lata. Później był Kommendarzem w Trzebyszewie przez rok jeden, w Bledzewie przez lat 2., w Rokitnie przez półczwarta roku. Odtąd pozyskawszy plebanią w Bytyniu, zamieszkiwał tamże jako Pleban przez lat 17., czyli od r. 1811. do 1827. nakoniec przeniósł się do wsi Krerowa, dekanatu średzkiego, w znaczeniu Kommendarza. Tu zamieszkując, zapadł tak dalece na zdrowiu, że stał się niezdolnym do dalszego sprawowowania curam animarum, i dla tego widziała się Władza archidyecezalna spowodowaną umieścić go przed kilku latami w rzeczonym instytucie Szarych Sióstr, gdzie odzyskawszy siły, w miarę tychże sprawował posługę duchowną dla znajdujących się tamże chorych i tam także żywot swój pobożnie i przykładnie zakończył.

GAZETA KOŚCIELNA, nr 23, Poznań 1843, str. 20.

Nadesłał: Jerzy Kownacki