Bolesław Filipowski
 
urodzony 29.07.1884, Rudnik
święcenia kapłańskie 19.12.1914
zmarły 25.11.1969, Wielichowo
pochówek

Parafie:


Elenchusy:
P-1922, 1931, P-1938, P-1947, 1955, P-1968, P-2003

Dodatkowe informacje:
Urodził się 29.07.1884 r. w Rudnikach k. Opalenicy. Szkołę powszechną ukończył w Opalenicy. Potem uczęszczał do elitarnego Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Po­znaniu. Maturę zdał w 1910 r. w Gimnazjum w Międzyrze­czu. Zaraz po maturze podął­ studia teologiczne w Arcybiskupim Seminarium Du­chownym w Poznaniu i Gnieźnie, które kończy święceniami kapłańskimi 19.12.1914 r. Pracę duszpasterską jako wikariusz rozpoczął w Oborzyskach Starych, później w Obornikach Wlkp. Z dniem 01.07.1917 r. przeszedł na wikariat do Zbąszynia gdzie, wraz z ks. K. Mi­chalskim – drugim wikariuszem tej parafii, włączył się w działalność społeczną i nie­podległościową i podejmował się potajemnego nauczania polskich dzieci ję­zyka oj­czystego i historii Polski. Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego i po pierwszej nieudanej próbie opanowa­nia Zbąszynia przez powstańców, żołnierze Grenzschutzu w dniu 05.01.1919 r. unie­możliwiają ks. B. Filipowskiemu odprawienie sumy. Żołnierze chcieli księdza aresz­tować i uwięzić tak jak uczynili to z proboszczem zbąszyńskim ks. A. Beyerem i ks. K. Michalskim. Aby uniknąć kolejnych represji przebrany za kobietę ks. B. Filipow­ski opuścił Zbąszyń i udał się przez Leśne Dom­ki i Stefano­wo do Chrośnicy. Przyłą­czył się do oddziałów powstańczych i od 07.01.1919 r. zosta­ł ich kapelanem. Realizował wszelkie działania duszpasterskie przynależne kapelanowi. Odprawiał nabożeństwa i to nie tylko dla powstańców, ale i mieszkańców Chrośnicy,(na odpra­wianie w miejscowej szkole uzyskuje specjalne pozwolenie Kurii w Poznaniu) Łom­nicy, Stefanowa, Zakrzewka i Perzyn, odbierał przysięgę od ochotników wstępują­cych do oddziałów powstańczych. Był duchowym wsparciem dla walczących, odwie­dzał ich na I linii frontu. Tuż przed drugim atakiem na Zbąszyń 10.01.1919 r. w Łom­nicy, gdzie zebrały się oddziały powstańcze, ks. B. Filipowski celebrował mszę św. na po­dwórzu folwarcz­nym, podczas której wygłosił kazanie, w którym zagrzewał do wal­ki w obronie oj­czyzny, udzielił też ogólnego rozgrzeszenia i pobłogosławił rusza­jących do ataku. Po tej, już kolejnej, nieudanej próbie zdobycia miasta, był ducho­wym wsparciem dla wielu rozgoryczonych tym niepowodzeniem żołnierzy. Po powstaniu został kapelanem wojskowym w wielkopolskim 159 Pułku Pie­choty wchodzącym w skład VII Brygady Rezerwowej Piechoty. Z oddziałami tymi wyruszył w maju 1920 r. na wojnę polsko – bolszewicką i brał udział w wal­kach na froncie litewsko – białoruskim. Z powodu ciężkiej choroby został zwolniony z wojska, ale nie wrócił już do Zbą­szynia bo skierowany został jako wikariusz najpierw, na krótko, do parafii w Śremie, a pod koniec 1920 r. do Głuszyny koło Poznania, gdzie pracował przez 9 lat. Od 1929 r. aż do wybuchu drugiej wojny światowej był proboszczem parafii w Szamocinie. Po wkroczeniu wojsk hitlerowskich został 12.09.1939 r. aresztowany i uwięziony najpierw w Jeziorkach, a potem w Pile. Po trzech miesiącach został zwol­niony i wywieziony do Włoszczowej w Gene­ralnej Guberni. Stąd przeniósł się naj­pierw do Białki, a potem do Brzegów w pow. no­wotarskim, gdzie przebywał do za­kończenia wojny w 1945 r. Na krótko wrócił do swojej parafii w Szamocinie, skąd w 1946 r. powołany zostaje do Wielichowa gdzie objął probostwo tamtejszej parafii. W uznaniu za półwieczną pracę kapłańską 15.08.1966 r. został mianowany Rad­cą Duchownym Ad Honores. Wcześniej za swoją działalność niepodległościową od­znaczony był medalem pamiątkowym za Wojnę 1918 - 21, odznaką Wojsk Wielko­polskich i Krzyżem Wołynia z mieczami. W wyniku ciężkiej choroby serca z dniem 01.07.1969 r. przeszedł na emerytu­rę. Umarł 25.11.1969 r. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Wieli­chowie przy figurze Serca Pana Jezusa. Opracował Zenon Matuszewski Jego teczka personalna: AAP sygn. KA 16154.

 

  

Multimedia:

Wielichowo fot. Jacek Piętka