|
7 Dni Kalisza
Część pierwsza artykułu z dnia 19.09.2018 - strona 16
Wokół głośnej sprawy o ustalenie macierzyństwa zakonnicy narasta
Patomorfolog ma wiedzę
Młodziejowski, prezes Polskiego Towarzystwa Kryminalistycznego zaprzeczył, jakoby znał powiązania rodzinne byłego podwładnego. Chyba niewielu obecnych na sali rozpraw uwierzyło biegłemu. Dzisiaj już wiadomo, że rodzina innego genetyka graniczy prawie „przez płot” z rodziną spowinowaconą z krewnymi pozwanej. Czy ten zbieg okoliczności, zależności służbowe i zaskakujące powiązania towarzyskie wpłynęły na wynik badań genetycznych?
Pisaliśmy o fiasku badań genetycznych w głośnym procesie o ustalenie macierzyństwa. Pełnomocnicy powoda postanowili drążyć problem. Chcą doprowadzić do ujawnienia wszystkich przyczyn, które uniemożliwiły ustalenie profilu genetycznego domniemanej matki, skąd wzięło się tyle niejasności, pytań bez odpowiedzi, podejrzeń i emocji przy raczej rutynowych badaniach.
Ewaryst Walkowiak z Kalisza dowodzi przed sądem, że Helena Halina Lossow, zakonnica znana w Kościele jako s. Joanna, była jego matką. Doszło do ekshumacji kobiety zmarłej w 2005 roku. Badania genetyczne przeprowadził zakład medycyny sądowej w Poznaniu. Lecz już podczas ekshumacji, transportu szczątków i przekazywania ich do laboratorium doszło do awantury. Padły oskarżenia o lekceważenie podstawowych zasad postępowania z powierzonym materiałem dowodowym. Pełnomocnicy Walkowiaka zwracali uwagę, że zaistniałe wtenczas okoliczności nie gwarantują wiarygodności badań. Jego przeciwnicy sugerują, że awantura była tylko pretekst do podważenia tej wiarygodności.
Wyniki otrzymane przez zakład w Poznaniu wykluczyły macierzyństwo. Jednocześnie wokół tych badań powstało tak wiele wątpliwości, że sąd postanowił powołać drugi zakład do zbadania materiału. Tym razem był to uniwersytecki zakład medycyny sądowej z Wrocławia.
I doszło do kolejnego falstartu. Choć ten zakład też wykluczył macierzyństwo zakonnicy, to uzyskany profil genetyczny różnił się od określonego w Poznaniu. Jakby do Wrocławia dostarczono szczątki należące do innej osoby a tylko oznaczone imieniem s. Joanny. Jednocześnie biegły odmówił sądowi pisemnego wyjaśnienia narasta rozbieżności. Tłumaczył to względami etycznymi obowiązującymi w środowisku genetyków, gdzie unika się oceniania i komentowania wyników uzyskanych przez kolegów. Zaproponował sądowi wybór trzeciego zakładu, który jeszcze raz zbadałby materiał a otrzymane wyniki sąd miałby ocenić we własnym zakresie.
Pełnomocnicy Walkowiaka protestowali i domagali się wyjaśnień od biegłego. Jednocześnie Ewaryst Walkowiak przekazał dwóm renomowanym firmom, które zajmują się badaniami genów na prywatne zlecenia, wyniki badań specjalistów poznańskich i wrocławskich. Eksperci obu firm doszli do wniosku, że dokumentacja zawiera liczne nieprawidłowości a materiał genetyczny nie daje żadnych podstaw do wykluczenia macierzyństwa i trzeba bardzo złej woli, żeby takie wnioski wyciągnąć. Ich zdaniem doszło do błędu, pomyłki lub oszustwa.
Pełnomocnicy Walkowiaka z kolei doszli do wniosku, że kluczową postacią w dążeniu do wyjaśnienia sprawy będzie Jędrzej Piotrowski patomorfolog, który pobierał z grobu szczątki do badań. Złożyli wniosek o przesłuchanie biegłego w charakterze świadka. Zwrócili się również do sądu z wnioskiem o wyjaśnienie sytuacji związanej z ewidencją pochówków odejrzenia, że dokonano podmiany zawartości grobów. Na cmentarzu tym pochowana jest też rodzona siostra zakonnicy, Zofia Dernałowicz z domu Lossow.
Sąd, zgodnie z procedurą, przedłożył wnioski prokuratorowi, jako głównemu uczestnikowi procesu. Prokurator pozostawił do decyzji sądu kwestię wątpliwości dotyczących ewidencji grobów i pochówków. Natomiast odmówił poparcia wniosku w sprawie przesłuchania patomorfologa.
Ewaryst Walkowiak nie krył rozczarowania. - Gdzie podziały się tkanki miękkie przedramienia i twarzy oraz włosy pobrane z grobu? Dlaczego ograniczono się do kości? Ja nie chcę być nadmiernie podejrzliwy, ale mam wrażenie, że mieliśmy do czynienia z jakąś makabryczną grą w kości - podsumował w rozmowie z dziennikarzami.
Mając powyższe na uwadze, jego pełnomocnicy postanowili kontynuować proces, choć wokół sprawy narasta atmosfera irytacji i zniecierpliwienia. Padają argumenty o wytyczenie granicy rozsądku i przyzwoitości. W czwartek na kolejnej rozprawie adwokat Monika Buchlińska oznajmiła, że strona powodowa konsekwentnie będzie podtrzymywać wnioski dowodowe dotyczące przekazania
dokumentacji medycznej siostry rodzonej s. Joanny (Zofii). Oczywiście wniosek zmierza do sprawdzenia, czy przypadkiem nie doszło do podmiany zwłok, biorąc pod uwagę okoliczności (opisane w ubiegłym tygodniu), jakie towarzyszyły przygotowaniom do ekshumacji.
Mecenas Buchlińska ponowiła wniosek w sprawie dokonania oficjalnej oceny wyników badań genetycznych, wykonanych na zlecenie sądu, a jeśli będzie to niemożliwe to przynajmniej wskazanie przez biegłego genetyka, do kogo sąd i powód mogą zwrócić się, żeby takie porównanie otrzymać i uzyskać odpowiedź na nurtujące pytania?
Wreszcie trzeci i również ponowiony wniosek złożony na rozprawie w ubiegłym tygodniu, który strona powodowa konsekwentnie podtrzymuje, dotyczył wspomnianego przesłuchania patomorfologa Jędrzeja Piotrowskiego na okoliczność przeprowadzonej ekshumacji w 2013 roku, sporządzenia dwóch protokołów i różnicy w treści tych dokumentów. Zapewne padna pytania przede wszystkim o powiązania towarzystwo - zawodowe z osobami, które przed sądem występowały już w charakterze świadków i składały zeznania. - Celem naszych działań jest podważenie sporządzonych opinii z badań genetycznych przeprowadzonych przez instytuty naukowe z Poznania i Wrocławia - przyznała mec. Buchlińska.
Po tym wystąpieniu głos zabrała drugi pełnomocnik powoda Maria Walkowiak (prywatnie żona Ewarysta). Na wstępie wyraźnie zastrzegała, że pogłoskom docierającym do powoda nie daje wiary, ale.... - Trafiła do nas taka informacja, że wyrok w naszej sprawie już zapadł. Że ustalono, jakoby kaliski sąd nie uzna macierzyństwa z powodu nikłego materiału dowodowego - powiedziała. Ja nie wiem, czy specjalnie podrzucono nam taką informację, żeby wywołać niepokój i zamieszanie, żeby kogoś być może oczernić i dlatego uważamy, że pan Jędrzej Piotrowski jest nam tu niezbędny, żeby pewne rzeczy wyjaśnić, a poza tym on również posiada wiedzę na temat macierzyństwa s. Joanny.
Na sali rozpraw przez chwilę panowała głucha cisza. Milczenie przerwała Maria Walkowiak słowami: - Ja wiem, wysoki sądzie, jesteśmy wszyscy w szoku, w ciężkim szoku, lecz to co dzieje się wokół nas, te różne dziwne intrygi, czego człowiek nie ogrania, bo przez tyle lat to trwa, że czasem nas przerasta... Nie jeden raz podrzucano nam takie lub inne informacje celowo, żeby stworzyć nam zły wizerunek na rozprawie, bądź odwrotnie, lecz teraz to nie ma dla nas żadnego znaczenia - mówiła pełnomocnik. Przesłuchanie Piotrowskiego może nam wiele wyjaśnić, zwłaszcza że mamy ostatnio te anonimy na temat mojego męża i pisma niektórych osób, kierowane bezpośrednio do sądu. To wszystko jest ze sobą i całe to towarzystwo powiązane, a ich cel działania jest dziwny i nie wiem, komu i czemu ma służyć... Po co? Stąd podtrzymujemy wnioski.
Obecna na sali prokurator poparła wszystkie wnioski. Przypomnijmy,że wcześniej, jak wynikało z zapisu w aktach, prokuratora nie poparła wniosku w sprawie przesłuchania biegłego Piotrowskiego. Sąd na sali nie odniósł się do wniosków i postanowił odroczyć rozprawę do czasu zakończenia pracy przez sąd warszawski, który będzie kontynuował w ramach pomocy prawnej przerwane przesłuchanie członka organizacji powiązanej z klasztorem w Laskach pod Warszawą.
Krzysztof Ścisły
Strona następna 17:
już atmosfera irytacji, zniecierpliwienia i podejrzenia o obsesję...
i wniesie więcej do sprawy
Odpowiedź i sprostowanie:
Odpowiedź i sprostowanie artykułów pt. ”Znalazłem ojca i matkę a sąd nadal szuka.“ oraz „Mamy do czynienia z makabryczną grą w kości.“ które ukazały się w tygodniku 7DNI KALISZA.
Szanowny Panie redaktorze.
W pierwszym artykule napisał Pan że jako dziecko figurowałem pod imieniem Ryszard, otóż nie, od zawsze legitymowałem się imieniem Ewaryst. Natomiast przyjęło się, iż w rodzinie, w której zostałem wychowany, jak i również sąsiedzi czy znajomi, zwracali się do mnie „Rychu“. Wszyscy ludzie z mojego otoczenia sądzili, że moim imieniem jest właśnie Ryszard, pomimo tego że w akcie urodzenia jak i dowodzie osobistym jestem Ewarystem.
Drugą rzeczą, która mnie nurtuje w tym samym artykule jest fakt, iż Pan redaktor użył złej godności, mówiąc o Pani prowadzącej sklep filatelistyczny. Wiadomym jest, iż Pani Aniela była wdową po rotmistrzu Aleksandrze Lossow - Niemojowskim, ale w czasie prowadzenia tego sklepu wyszła drugi raz za mąż. Tym razem za Witolda Łopuszańskiego i używała nazwiska drugiego męża. Po rozwodzie usunęła z życiorysu „incydent“ z Witoldem, aby wrócić do nazwiska Lossow. Wtedy Helena Halina Lossow – s.Joanna, była członkiem rady Episkopatu. A Aniela już jako Pani Lossow również zasiadała w tej radzie.
Kolejnym niedomówieniem, które mnie zaintrygowało jest fakt. iż udzielający informacji nie wspomniał Panu redaktorowi, iż ciocia Pani Kurator była krewną s. Joanny, a nawet więcej, była przez pewien okres matką generalną w ZSFSK w Laskach. Nazywała się Alma Skrzydlewska i to ona potwierdziła Pani Kurator oraz dziennikarzom TVN24, iż jestem synem s. Joanny. Ponadto, gdy miałem okazję spotkać się z siostrą Almą, przekazała mi wiele informacji dotyczących mojego pochodzenia.
Chciałbym również podnieść temat „genetyka z Poznania“, jak domniemam Pana Sławomira W., syna Teresy W. z Racotu, który widać wyraźnie nie kryje awersji do mnie. Pan Sławomir jak i jego siostra Hanna są towarzysko powiązani z autorką poznańskich badań oraz jej mężem pracownikiem poznańskiej sądówki. Ponadto w/w genetyk jest kolegą patomorfologa z Kościana Pana Jędrzeja Piotrowskiego, który przeprowadzał ekshumację w Laskach, a który również jest powiązany z pracownikami instytutu.
Muszę nadmienić ponadto, iż wspomniane przez Pana redaktora „błędy w sztuce“ zostały w wyczerpujący sposób opisane na przesłuchaniu przez jednego ze świadków w Warszawie. Opisano w nim jak wykonywano prywatne badania DNA w Lublinie, skąd i jak siostra generalna pozyskiwała materiał do badani 6 lat po śmierci siostry Joanny, gdzie wystarczył jeden telefon matki generalnej, a szpital przygotował bloczki parafinowe z tkanką. Świadek zeznała również która z zakonnic pojechała go odebrać. W dalszej części przesłuchania wyjawiła, że na tej samej ulicy w Poznaniu zamieszkują Pani Maria O. oraz Andrzej O. a także krewny świadka, do którego z prośbą o umożliwienie spotkania zwraca się Andrzej O. Po krótkim czasie doszło do tego spotkania. Uczestnicy spotkania proszą świadka o możliwość zawarcia znajomości z Teresą W. z Racotu, świadek zwróciła się z taką prośbą do kolegi swojego brata Pana Jerzego Z. z Kościana, który jest bardzo dobrym znajomym Teresy W. z Racotu. To wszystko dzieje się na krótko przed śmiercią Marii Lossow-Niemojowskiej czyli w roku 2011. Czy szukanie w/w powiązań i przedstawiony schemat to zbieg przypadków? Wracając do powiązań, Pan Andrzej O. jest znajomym wielu osób w wymiarze sprawiedliwości, włącznie z Sądem Najwyższym, był również znajomym nieżyjącego już premiera RP Tadeusza Mazowieckiego, a także prof. Adama Strzembosza. Również Pani Teresa W. w wywiadzie dla TVN24 powołuje się powiązanie zakonu z kardynałami oraz ówczesnym prezydentem Bronisławem Komorowskim. Zastanawiam się, ile jest w tym prawdy, jak również nad tym, czy osoby te mogły mieć wpływ na przebieg mojej sprawy?
Oczywiście chciałbym również odpowiedzieć na postawione przez genetyka z Poznania hipotezy.
1. Wersja I. Pan Sławomir nie wie, kim była kobieta przebywająca w Laskach o nazwisku Walkowiak, ale wie, że mogła być moją matką.
2. Informuję, iż żadna z sióstr Antoniego Walkowiaka w czasie II Wojny Światowej nie przebywała na terenie Generalnego Gubernatorstwa.
3. Wersja II (mniej prawdopodobna). Otóż Pan Sławomir znowu pomieszał fakty. Prawdą jest, że siostra rodzona s. Joanny wyjechała na początku wojny ze swoim mężem. lecz nie do Anglii tylko do Turcji. Była to Zofia Doria - Dernałowicz z domu Lossow, a jej mąż to Władysław Doria-Dernałowicz. Wrócili do Polski po wojnie w 1946 r. Natomiast po wojnie do Anglii wyjechała Maria Daszewska z domu Lossow siostra rodzona s. Joanny, której mężem był Adam Daszewski, pracownik polskiego wywiadu, który uciekł z Pawiaka w bardzo tajemniczych okolicznościach (pisał Pan redaktor o tym). Dotarł do Anglii i kilka lat czekał na żonę z dziećmi.
4. Hipoteza ta opiera się na podstawie badań dr Piotra Kozioła, co jednak jest fizycznie niemożliwe, gdyż podstawa, na której bazuje Pan Sławomir mówi, że nie jestem spokrewniony z rodziną Daszewskich.
5. Wersja III. Pan Sławomir dopuszcza możliwość pomocy s.Joanny przy przemyceniu ciężarnej kobiety do Grabonoga do matki s. Joanny, czyli do Helleny Lossow z domu Szembek, lecz Pan Sławomir jako „znawca dziejów rodziny Lossow“ powinien być świadomy faktu, iż Józef Lossow i jego żona nie mieszkali w czasie
II Wojny Światowej na terenie Wielkopolski.
6. Wersja IV. Badania genetyczne przeprowadzone przez Instytuty Medycyny Sądowej wykazały, iż materiał oznaczony jako siostry Joanny posiada genotyp żeński (XX). Nie stwierdzono, co ten Pan sugeruje, genu męskiego (XY) co poddawałoby pod wątpliwość czy s. Joanna była w pełni biologicznie kobietą zdolną urodzić dziecko. Biegli stwierdzili jedynie, iż materiały badane jako s. Joanny należały do dwóch różnych kobiet
Szanowni czytelnicy
Wiem kim jestem, ale rzucają mi kłody pod nogi, czekając na moją śmierć.
Ewaryst Walkowiak
Sprostowanie:
Panie redaktorze, jedna nieścisłość do Pańskiej wiedzy o szczegółach dotyczących rodziny Lossowów wymaga sprostowania. S. Joanna nigdy nie miała żadnych praw do Marchwacza. Wg dokumentów, przesłanych zresztą do kaliskiego sądu na jego wyraźne żądanie, usynowiony w 1936 Aleksander Lossow - Niemojowski, spadkobierca Wacława Niemojowskiego, jest spadkodawcą na rzecz Marii Lossow Niemojowskiej, czyli bratanicy s. Joanny. Postępowanie adopcyjne (1936) i postępowania spadkowe (1990) są tego dowodem. Lata proszę przyjąć z tolerancją, bo dzisiaj nie ma dostępu do akt.
Na marginesie jeszcze dodam, że moja kuzynka doskonale wiedziała o wszystkich sprawach spadkowych i o spadkobiercach. Nie rozumiem dlaczego powód długo i systematycznie lansuje wersję o prawach s. Joanny do Marchwacza. Przecież od Marii Lossow-Niemojowskiej przypuszczalnie mieli dokładną wiedzę o stanie prawnym nieruchomości. Dodam jeszcze tylko, że s. Joanna miała jedynie prawo do spadku po Józefie i Helenie z Szembeków Lossow razem ze swoim rodzeństwem, Marią Daszewską, Zofią Doria-Dernałowicz i Aleksandrem Lossow - Niemojowskim. Dokumenty znajdują się również w kaliskim sądzie.
Maria Okińczyc
_________________ pozdrawiam Grażyna bugakg@gmail.com
|
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
Szukaj
W związku z tym rodzina Niemiecka sama pozbawiła się praw do tego grobu wystawiając go do likwidacji. Jestem człowiekiem pragnącym potwierdzić prawnie swoją tożsamość i zwracałem się do sądu niemieckiego jako właściciel grobu Hansa Ludwiga Lossowa .Zamieszczam poniżej dokumenty potwierdzające ten fakt.Pragnę również dodać iż nigdy nie zostałem oddany do sióstr na wychowanie jako "dziecko wojny". Oceńcie sami czy to przypadek że grób Hansa von Lossow wykupuję 15.02.2011r., a Maria Lossow- Niemojowska umiera 14.04.2011r. czyżby ktoś się obawiał się że przekaże mi więcej informacji ???
w reportażach TVN24 nie zostały jeszcze upublicznione mocne dowody oraz nazwiska niektórych osób zamieszanych w sprawie dla dobra prowadzonego postępowania sądowego. Pozdrawiam. Ewaryst
